All Chapters of มังกรหวนคืนบัลลังก์: Chapter 1 - Chapter 10

ภาคต่อ ของเรื่อง “ฮองเฮา ขย่มบัลลังก์”บทนำ “...เพราะความโง่เขลา ลุ่มหลงความงามของสตรี ฝ่าบาทถึงกับฆ่าลูกของเราด้วยมือของพระองค์เอง ! ”เขามองใบหน้าสวยที่เต็มไปด้วยสายธารแห่งน้ำตา น้ำตาสายนั้นไหลหยดลงบนใบหน้าเขาให้ความรู้สึกปวดร้าวจนแทบจะหายใจไม่ออก“....เฟิ่งอี๋... ข้าขอโทษ... ข้าขอโทษ...”เขาขยับปากอย่างยากลำบากร่ำร้องขอโทษอย่างรู้สึกผิด เสียงร่ำไห้ของนางช่างบีบรัดหัวใจเขาจนเจ็บปวด“ฝ่าบาทฆ่าลูก ฆ่าหม่อมฉัน สังหารครอบครัวหม่อมฉันทั้งตระกูล ! แค้นนี้ต้องชำระด้วยชีวิต.....”ฉับพลันนั้นนางก็หยิบเข็มเงินวาววับขึ้นมา เขาเบิกตากว้างด้วยความหวาดกลัว เหงื่อกาฬแตกพลั่ก ละล่ำละลักเปล่งวาจาว่า“ไม่ ๆ ไม่นะ อย่าฆ่าข้า ฮองเฮาข้าผิดไปแล้ว อย่าฆ่าข้าเลย”“หนี้ชีวิต ต้องชดใช้ด้วยชีวิต !”สิ้นคำนาง เข็มเงินแหลมคมวาววับก็พุ่งเข้าหาเขาเต็มแรง“อ๊ากกกกกก”ฉึบ !ตอนที่1. ณ นครฉางซี เมืองหลวงของแคว้นเฉิน ค่ำคืนในต้นฤดูหนาวนั้น ท้องฟ้ายามค่ำคืนไร้เมฆหมอก ดาวและเดือนสุกสกาวดาษดื่นเต็มท้องฟ้าทอแสงแข่งกับโคมไฟบนถนนสายโลกีย์เบื้องล่างเสียงตุบตับผสานกับเสียงขู่กรรโชกอย่างหยาบคายดังขึ้นที่ถนนอีกสายอันมืดม

“คืนนี้คงจะลำบากท่านมิใช่น้อย ข้าจึงสั่งให้นางกำนัลตุ๋นน้ำแกงไก่ไว้รอท่าน” เมื่อองค์หญิงฟางหรงเอ่ยถึงตรงนี้ นางกำนัลผู้หนึ่งก็ยกถ้วยบรรจุน้ำแกงไก่ร้อน ๆ เข้ามา แล้ววางบนโต๊ะให้กับเฉินกงตอนที่3.“เชิญเฉินกงดื่มสักหน่อยเถิดจะได้บำรุงร่างกาย”“ขอบพระทัยองค์หญิง ที่ใส่ใจผู้เฒ่าอย่างกระหม่อม”เฉินกงยกน้ำแกงขึ้นดื่มจนหมดถ้วยเพื่อแสดงการรับน้ำใจ คล้ายกับเมื่อยามที่เขาเคยถวายงานรับใช้ไทเฮา เมื่อทำงานสำเร็จ ไทเฮาก็มักจะถวายสิ่งของเป็นการตอบแทนความดีความชอบ“เมื่อดื่มหมดถ้วยแล้ว หวังว่าท่านคงจะหลับสบาย”เมื่อตรัสเสร็จองค์หญิงก็ลุกขึ้นให้นางกำนัลประคองเดินออกไปยังประตูเฉินกงรีบลุกขึ้นแล้วประสานมือค่อมศีรษะลง“น้อมส่งองค์หญิง”เมื่อเงยหน้าขึ้นมา เขากลับพบว่าดวงตาพร่าเลือน โลหิตสด ๆ ไหลทะลักออกจากช่องทวารทั้งเก้า ร่างของชายชราทรุดฮวบลงกับพื้นทันทีตุบ !เสียงนั้นทำให้องค์หญิงฟางหรงชะงักฝีเท้า ยาพิษที่ผสมอยู่ในน้ำแกงไก่คงออกฤทธิ์แล้ว นางไอออกมาสองสามครั้งก่อนสั่งกับทหารที่หน้าประตูห้องว่า“จัดการปัดกวาดให้เรียบร้อยด้วย”“รับพระบัญชา”ขันทีชรานอนจมกองเลือด ดวงตาเบิกกว้างมองไปที่หน้าประตู แม้ตายแล้

“เรารู้ว่าทุกท่านต่างเห็นแก่ความสงบสุขของประชาชนในใต้หล้า แต่หากจะโต้เถียงกันเช่นนี้ต่อไปก็คงจะไม่ได้ข้อยุติเป็นแน่ ดังนั้น เพื่อความสบายใจของทุกฝ่าย เราเห็นว่าควรแต่งตั้งผู้แทนพระองค์ไปตรวจสอบความจริงที่เมืองซานซีดีหรือไม่ เราทุกคนจะได้รู้ว่า ความจริงแล้วควรเก็บภาษีเท่าไหร่กันแน่”“องค์จักรพรรดินีทรงพระปรีชา เกล้ากระหม่อมเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งพ่ะย่ะค่ะ”ใต้เท้าหยวนรุ่ย อัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายรีบเสนอตัวประจบขึ้นก่อนใคร หากเทียบกับสมัยก่อนนั้น ในภาษาชาวบ้านบุตรชายของเขาก็เท่ากับเป็นสามีเอกของนาง ส่วนเขาก็มีศักดิ์เป็นถึงพ่อสามี สายสัมพันธ์เช่นนี้ มีหรือที่เขาจะไม่รีบสนับสนุนอีกฝ่าย“เช่นนั้น ฝ่าบาทจะทรงแต่งตั้งผู้ใดเป็นผู้แทนพระองค์”ใต้เท้าจื่อลู่ เจ้ากรมการคลังรีบถามขึ้น เพราะหน้าที่นี้เหมือนของร้อนที่ไม่มีผู้ใดอยากจะรับ เนื่องจากฉากบังหน้ามีตำแหน่งใหญ่โตเป็นถึงผู้แทนพระองค์ แต่กลับแบกภาระไว้มากนัก เพราะหากตรวจสอบว่าไม่ควรเก็บภาษีเมืองซานซีสูงถึงสิบเท่าก็เท่ากับขัดพระประสงค์ แต่ถ้ามีหลักฐานยืนยันว่าต้องเก็บ ก็จะเป็นศัตรูกับเหล่าขุนนางส่วนใหญ่จักรพรรดินีทรงยิ้มน้อย ๆ แล้วตรัสออกมาว่า“ผู้ท

“อ๊าซ์ !”เฟิ่งอี๋สะดุ้งเฮือกเผยอปากร้องลั่น แอ่นสะโพกหยัด รู้สึกเหมือนร่างแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อถูกสองนิ้วแกร่งทะลวงเข้าจนสุดลำ กล้ามเนื้อส่วนในของนางขมิบตอดลำนิ้วเขาตุบ ๆ น้ำหวานแตกทะลักออกมาไม่ขาดสาย รู้สึกตัวเบาหวิวลอยละลิ่วขึ้นสู่สรวงสวรรค์ในคราแรกลี่จ้งรีบถอนลำนิ้วออก แล้วโน้มใบหน้าหล่อคมลงไปที่หว่างขานาง จากนั้นก็โฉบปากลงที่กลีบเนื้อฉ่ำวาววับเต็มไปด้วยน้ำหวาน เขาใช้ปลายลิ้นตวัดเลียน้ำหวานอย่างเอร็ดอร่อยส่วนลี่จู่นั้นก็ตวัดปลายลิ้นร้อนปัดป่ายยอดปทุมทองนางอย่างไม่ยอมแพ้ เขาออกแรงดูดดึงแรง ๆ จนแก้มตอบ ส่วนมืออีกข้างก็เฟ้นฟอนหนั่นเนื้อนิ่มอวบอัดอีกข้างเพื่อปรนเปรอความสุขซ่านอย่างทัดเทียม“อะ... อื้อ... ดีจัง... อ่า”เฟิ่งอี๋เผยอปากครางผะแผ่ว ทั้งมือและปากของบุรุษทั้งสองทำให้นางรู้สึกเสียวซ่าน สุขสบายจนไม่นึกถึงสิ่งใดอีกแล้วเมื่อบุรุษทั้งสองดื่มด่ำกับน้ำหวานจนพอใจแล้ว พวกเขาก็หยัดตัวขึ้น แล้วรีบถอดอาภรณ์ออกอย่างว่องไวเฟิ่งอี๋แลเห็นแท่งหยกของเขาแล้วรู้สึกว่าท้องน้อยของนางวูบโหว่ง ร้อนรุ่มไปหมดทั่วทั้งร่างอย่างกระสันซ่าน เพราะแท่งหยกของพวกเขานั้นทั้งลำใหญ่ ทั้งตั้งแข็ง ปลายหัว

“ให้ข้าช่วยทำงานอย่างอื่นได้หรือไม่ หาบน้ำ ผ่าฟืนหรือล้างจานก็ได้”เขาลั่นวาจาออกไปทั้ง ๆ ที่ตนเองไม่เคยทำสักอย่าง แต่อย่างน้อยก็ไม่ต้องนอนกับผู้หญิงเพื่อแลกเบี้ย“เจ้าคิดว่าล้างจาน ผ่าฟืนกี่ชาติถึงจะชดใช้ค่ายา ค่าเสื้อผ้าที่เจ้าสวมใส่ได้ เหอะ ! อย่างไรเสียเจ้าก็ต้องรับแขก !”“ขะ... ข้าทำไม่เป็น”เมื่อต่อรองไม่ได้ผล เขาก็ต้องใช้วิธีโกหก เพราะตนตอนนี้ คือ เด็กหนุ่มวัยสิบแปดบางทีอาจจะยังไม่เคยเรียนรู้อย่างว่ามาก่อนวาจาของเขาทำให้ทั้งเจียวมี่ และผู้คุมต่างหัวเราะลั่น“เจ้าไม่ต้องกังวลไป... ข้าได้เตรียมผู้ฝึกสอนให้เจ้าแล้ว เหมยฮวาเข้ามาได้แล้ว”ประโยคหลังแม่เล่าตะโกนออกไปทางประตู ไม่นานนักสตรีวัยสามสิบห้าในชุดบางเบา ก็เดินเข้ามาในห้องจากนั้น เจียวมี่ก็ลุกขึ้น แล้วเอ่ยว่า“ช่วยสอนเด็กใหม่ที”สิ้นคำ นางก็เดินออกไปเฉินเฉิงเห็นเช่นนั้นจึงสาวเท้าจะออกจากห้องไปเช่นกัน แต่ถูกผู้คุมซ่องทั้งสองผลักเข้ามาในห้องเต็มแรงจนล้มลงไปกับพื้น“นายหญิงสั่งว่า เจ้าต้องเรียนรู้งานกับเหมยฮวาจนครบทุกกระบวนท่าจึงจะออกจากห้องนี้ไปได้”จบคำพวกมันก็กระแทกประตูปิดดัง ปัง !เหมยฮวา ย่อตัวลงนั่งข้าง ๆ บุรุษหนุ่ม นา