All Chapters of มังกรหวนคืนบัลลังก์: Chapter 11 - Chapter 20

“ข้าขอบอกเจ้าไว้ตรงนี้ หากเจ้าแอบอ้างว่าเป็นหลานแม่ทัพ แล้วถูกทางการจับไป โทษนี้เป็นของเจ้าผู้เดียว ข้าไม่เกี่ยว”เจียวมี่กัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน ทำตาเขียวใส่หนุ่มน้อย“วางใจเถอะ ข้าไม่สุมไฟใส่ศีรษะท่านแน่นอน”เฉินเฉิงตอบเสียงราบเรียบ แผ่นหลังยังคงตั้งตรง ใบหน้าเชิดขึ้นเล็ก ๆ เมื่อยามเผลอมือขวาไพล่หลัง มือซ้ายกำไว้หลวม ๆ ยกขึ้นเล็กน้อยในระดับเอวเช่นเดิมเจียวมี่เม้มริมฝีปากแน่น เหลือบตามองบนอย่างนึกหมั่นไส้ในการวางท่าสูงส่งเกินวัยของเขา พลางนึกในใจว่า - แต่ถ้าหากท่านแม่ทัพยอมรับว่าเจ้าเป็นหลานชายจริง ข้าก็จะคิดบัญชีค่าเสียหายทั้งต้นทั้งดอก –แล้วความคิดของนางก็หยุดลง เมื่อประตูจวนเปิดขึ้นอีกครั้ง พ่อบ้านประจำจวนได้เชิญทั้งสองเข้าไปเจียวมี่เบิกตากว้างมองซ้ายขวาสำรวจความโอ่โถงของจวนแม่ทัพอย่างตื่นตา ส่วนเฉินเฉิงนั้นเดินตามหลังผู้อาวุโสไปอย่างเงียบ ๆ ฝีเท้ามั่นคง แววตามองตรง ไม่สอดส่ายไปที่ใดแม่ทัพหลี่นั่งรออยู่ในเรือนใหญ่ เมื่อพ่อบ้านนำคนเข้ามาเขามองก็กวาดสายตามองบุรุษหนุ่ม และสตรีนางหนึ่งด้วยอากัปกิริยาสงบนิ่งเจียวมี่ยอบตัวโค้งศีรษะลงคารวะแม่ทัพอย่างนอบน้อม จากนั้นก็หันไปสะกิดเด็กหนุ่มด

เมื่อเปิดผ้าคลุมหน้าออก ทั้งใบหน้า และรูปร่างไม่เหมือนโจรที่ซ่อนอยู่ในป่าแม้แต่น้อย เพราะผิวพรรณไม่เปรอะเปื้อนคราบสกปรก อีกทั้งกล้ามเนื้อยังกำยำไม่ใช่โจรที่อดมื้อกินมื้อแน่ ๆ- สงสัยโจรคงไม่ใช่โจรแล้วกระมัง –แล้วข้อความในกระดาษของพระนางก็วาบขึ้นมาในความคิด แววตาของใต้เท้าจ้านก็สว่างวูบขึ้นมาทันที เขาถึงกับรำพันออกมาว่า“หรือที่เมืองซานซีจะซ่อนภัยต่อแผ่นดินไว้จริง ๆ”พิธีการคัดเลือก “หลวนถง” หรือชายบำเรอขององค์จักรพรรดินีนั้น จะจัดขึ้นในช่วงต้นฤดูหนาวของทุกปี เพื่อสรรหาบุรุษผู้เพียบพร้อมทั้งความสามารถและรูปโฉมไว้อุ่นเตียงจักรพรรดินีได้ทันก่อนฤดูหนาวจะมาเยือนรถม้าของจวนแม่ทัพหลี่แล่นมาจนถึงหน้าประตูกรมพิธีการฝ่ายใน ซึ่งตั้งอยู่ประตูทิศตะวันตกของพระราชวังเฉินเฉิงก้าวลงจากรถม้า อาภรณ์สีขาวปลิวสะบัดตามแรงลม ตะวันยามเช้าส่งแสงลงกระทบเรือนกายบุรุษ ขับเน้นให้ความผุดผ่องของเขาเจิดจ้ามากขึ้น ทำให้ทั้งบุรุษแลสตรีที่อยู่ในบริเวณต่างนั้นหันมองเขาเป็นจุดเดียวเขาไม่สนใจกับแววตาของผู้คนเหล่านั้น เฉินเฉิงเงยขึ้นมองกำแพงวังรู้สึกสายตาพร่าเลือนขึ้นมาชั่วขณะจึงรีบกะพริบตาไล่หยาดน้ำออกจากตาพระราชวังอ

ยามโฉ่วหน่วยทหารรักษาพระองค์กองหนึ่งออกตรวจตราเวรยามรอบพระราชวัง โดยเฉพาะบริเวณฝั่งทิศตะวันตกใกล้กับกรมพิธีการฝ่ายใน ซึ่งเป็นที่ตั้งของตำหนักบุปผาเมฆา ถูกกำชับให้เฝ้าระวังความปลอดภัยเป็นพิเศษ เพราะเป็นเรือนรับรองว่าที่หลานถงทั้งหลายแห่งองค์จักรพรรดินีบุรุษครึ่งร้อยชีวิตอาศัยอยู่ที่นี่เพื่อรอรับการทดสอบคุณสมบัติขั้นต่อไปสำหรับการเป็นหลวนถงที่ดีในอนาคตหัวหน้ากองทหารรักษาพระองค์ควบม้าเหยาะย่างฝ่าความมืดสลัวเลียบไปตามกำแพงวังหลวง เมื่อผ่านเขตของตำหนักบุปผาเมฆาไปแล้วจะเป็นแยกวกกลับไปยังทิศใต้ของพระราชวัง ซึ่งเป็นเขตของวังหลังแสงของดวงจันทร์ทอกระทบบางสิ่งที่อยู่อีกด้านของกำแพงทำให้เกิดเงาร่างคล้ายมนุษย์ทาบลงบนพื้น หัวหน้ากองทหารรักษาพระองค์จึงยกมือขึ้นเป็นสัญญาณให้บริวารเบื้องหลังหยุดขบวน จากนั้นจึงตวาดไปยังมุมกำแพงอีกฝั่ง“ผู้ใดยืนอยู่ตรงนั้น ในยามวิกาลเช่นนี้ โปรดแสดงตัวออกมา ก่อนที่เจ้าจะไม่มีลมหายใจ”จากนั้นเขาก็กลั้นหายใจรอฟังคำตอบ พลางขยับมือกำรอบดาบเตรียมจู่โจมทันทีหากว่าเงาร่างนั้นเป็นโจรผ่านไปชั่วอึดใจ เงาตรงมุมกำแพงมิได้มีการเคลื่อนไหวใด ๆ และไม่มีเสียงตอบกลับมา เขาจึงส่งสัญญ

“เจ้าเด็กน้อยนี่ เมื่อไหร่จะเลิกนิสัยอิจฉาริษยาเฉกเช่นสตรี พระนางทรงโปรดเจ้า เพียงแค่ปากเจ้าไม่แส่หาเรื่อง ตำแหน่งเอ่อร์หลวนถงของเจ้ามีหรือจะถูกแทนที่ได้โดยง่าย”เลี่ยงซูไม่อาจทนฟังวาจาตำหนิได้จึงรีบรับคำว่า“ข้าผิดไปแล้ว... ข้าผิดไปแล้ว ท่านรีบคิดหาวิธีช่วยข้าเถอะ ท่านก็รู้ว่าข้าเป็นเพียงบุรุษผู้บอบบาง ไหนเลยจะออกไปจับโจรขโมยได้”ใต้เท้าจื่อลู่แค่นเสียงในลำคอเหอะคำหนึ่งแล้วเอ่ยว่า“ถ้าอยากจับฆ่าตกรให้ได้เร็วที่สุด ก็ต้องหาแพะรับบาปสักคน”“แพะรับบาป..... ข้าจะไปหาที่ใดกัน”ใต้เท้าจื่อลู่เอ่ยเพียงสองประโยค“ทองหนึ่งหีบ ข้าจัดการให้”เลี่ยงซูสบตาเรียวเล็กของผู้เป็นลุง มุมปากก็ยกขึ้น ชายชราตรงหน้ามักจะเห็นเขาเป็นถังเงินถังทองให้รีดไถได้เสมอ ว่าจ้างใครสักคนมาเป็นแพะรับบาปใช้ทองคำไม่เกินสิบแท่ง ไหนเลยต้องเอาเป็นหีบ แต่เอาเถอะในเมื่อตอนนี้ทรัพย์สมบัติที่เขาได้รับพระราชทานจากจักรพรรดินีมากกว่าจวนเจ้ากรมการคลัง จ่ายทรัพย์เพียงเล็กน้อยเพื่อแลกกับประโยชน์มากกว่ามีหรือเขาจะไม่ตกลง“อีกสองวันข้าจะให้คนส่งไปที่จวน”ณ ตำหนักบุปผาเมฆาหลังจากที่บุรุษหนุ่มทุกรายได้ยื่นประวัติ และตรวจรูปลักษณ์ภายนอกเร

“ที่สุดของความสุขดุจเทพเซียน คือพระนาง ขอพระนางทรงโปรดเมตตา ถวายลูกแก้วทองคำด้วยเถิด”“หลวนถงทั้งหลายของข้าจงลุกขึ้นเถิด”พระสุรเสียงของจักรพรรดินีกังวานแจ่มใสดุจระฆังแก้ว เพียงแค่นางเอื้อนเอ่ย ใจของบุรุษทุกคนต่างสั่นไหวจากนั้น เด็กรับใช้ก็นำลูกแก้วสีทองนับพันลูกโยนลงไปในบ่อน้ำอุ่น สายตาทุกคนต่างจับจ้องลูกแก้วเหล่านั้นด้วยใจระทึก เพราะต่อจากนี้จะเป็นการละเล่นเริงสำราญในกามที่สำคัญ นั่นคือ ภายในลูกแก้วทองแต่ละลูกจะบรรจุภาพท่าทางการเสพกามในแบบต่าง ๆ กันนับพันแบบ แต่ลูกแก้วบางลูกก็ไม่มีสิ่งใดบรรจุไว้หากหลวนถงคนใดคว้าได้ลูกแก้วที่ไม่มีสิ่งใดบรรจุไว้ จะถูกเชิญให้ออกจากงานทันที แต่หากได้ภาพท่าทางการเสพกาม หลวนถงผู้นั้นจะต้องบำเรอพระนางในท่วงท่าที่ตนได้รับ และถ้าหากหลวนถงคนใด บำเรอพระนางให้มีความสุขที่สุดในคืนนี้ ก็จะได้รับรางวัลใหญ่ซึ่งในปีที่ผ่านมาเลี่ยงซูสามารถคว้ารางวัลใหญ่ได้ติด ๆ กันถึงเจ็ดครั้ง จึงทำให้เลื่อนตำแหน่งจากซื่อหลวนถง (ชายบำเรออันดับที่ 4) เป็นเอ่อร์หลวนถงภายในระยะเวลาอันสั้น“คืนนี้อี้หลวนถง และเอ่อร์หลวนถงล้วนติดภารกิจสำคัญมิอาจมาร่วมสนุกกับพวกเราได้ ดังนั้น บุรุษที่จ