All Chapters of PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1) : Chapter 51 - Chapter 60

Chapter 52 Heart POV Pagkatapos ang eksena kanina ay agad naman nagpapaalam ang mga kaibigan ko. Labis akong masaya dahil matagal ko na silang hindi nakita at makasama. "Mauna na kami sa inyong dalawa, Puso," sabi ni Althea kasama ang kanyang asawa na si Sir Kurt. "Salamat sa inyong pagpunta dito, 'ha! At sana ay masundan pa ito," ngiti kong sabi sa kanila. "Oo naman, at saka wag kang masyadong kumikilos para hindi ka mahihirap," wika ni Angie ngayon ay hinihimas ang aking tiyan. "Tama si Angie, Heart!" sang-ayon naman ni Janeth. "Oo na po," tugon ko sa kanila sabah irap. "Ah sandali, alam niyo ba na andito si Annie sa Cebu," ngiti kong sabi. "Talaga, naku yung bakla na yun makukurakot ko talaga sa singit," bigkas ni Janeth. Hindi nagtagal ay tuluyan na silang umalis kaya agad din akong inalalayan ni Brandon. Sa totoo lang ay kinilig ako sa kanyang pag-aasikaso niya sa akin. "Doon muna tayo sa sarili kong silid," wika nito kaya agad akong lumingon sa kanya.

Chapter 54 Brandon POV Habang nag-aayos kami ni Heart, hindi ko mapigilan ang mapangiti sa kanya. Napakalambing niya ngayon, na parang lalo akong nahulog sa kanya. "Brandon, tayo na," sabi niya. "Sige," sagot ko agad dito. Inalalayan ko siyang maglakad papunta sa pinto. Binuksan ko ito para sa kanya at sinigurado kong maayos siyang lumabas. Nang makarating kami sa elevator, pinindot ko ang ground floor. Habang nasa loob, panay ang lambing niya sa akin. Pakiramdam ko, napakaswerte kong kasama siya. 'Sana ay laging ganito!' bulong ko sa aking isipan habang may ngiting naka paskil sa sulok ng aking labi. Pagdating namin sa lobby, sabi ko na sa parking area na lang kami dumeretso para kunin ko agad ang sasakyan. Pero tumanggi ito. Gusto niyang maghintay sa entrance. Ayaw ko sanang iwan ito, pero sinamaan niya ako ng tingin kaya pumayag na lang ako. Hinatid ko ito sa may entrance bago ako tumuloy sa parking area kung nasaan ang akung kotse. "I love you, Brandon," bigla ni

Chapter 55 Hope POV Kahit na kinabahan at natatakot ako sa masamang mangyari sa aking nag-iisang anak na si Heart ay kailangannkung tatagan ang aking sarili. Kanina habang busy ako sa isang pasyente ko kanina ay bigla akong kinabahan. Hanggang natapos ko ang aking trabaho. Habang pasa loob ako ng aking opisina ah biglang may tumawag sa akin. Walang iba kundi ang aking kakambal na si Faith. "Hello?! Bakit napatawa—!" hindi natapos ang aking sasabihin ng narinig ko ang kanyang iyak. "A-ate si Heart na bundol," sambit nito. Dahil sa nalaman ko ay pabagsak ako sa aking pagkaupo. "A-asan siya ngayon?" tanong ko dito. "Nasa, HC-Hospital dito sa Cebu at kasalukuyang akong papunta doon!" wika nito. "Pa-papunta na ako," tugon ko. Agad akong tumayo saka tinawagan ang isa sa pilot magpahatid ako sa hospital upang mabilis dumating ay helicopter qng aking gagamitin. "Copy, Madam!" tugon sa kanilang linya. Ilang mga oras at sigundo ay agad akong dumating, doon mismo sa roo

Chapter 57 Red POV Hindi ko akalain na ang aking ina—si Ruby—ang siyang ugat ng lahat ng kasawian na nangyari sa aming pamilya. Si Ruby, ang babaeng minahal ko at tinuring na pinakamahalaga sa buhay ko, ay siya palang nagdala ng mga lihim na pwedeng sumira sa amin. Puno ng kasinungalingan, pagkakanulo, at mga desisyong hindi ko kayang intindihin. Kung sana, kung hindi ko lang nalaman ang lahat ng ito, baka magpatuloy kami sa pagiging masaya at buo. Ngunit ngayon, lahat ng pinangarap ko ay naglaho sa isang iglap. Ngunit hindi na ito maibabalik. Si Ruby ay may mga kasalanang kailangang pagbayaran. At ngayon, hindi ko alam kung anong magiging epekto ng mga desisyon na ito sa aming pamilya, sa aking mga kapatid, at higit sa lahat, kay Heart—ang anak ko. Ang sakit, hindi lang dahil sa ginugol kong taon na umaasa sa kanya, kundi dahil sa aking pagka-bigo. Bigo ako bilang anak, bilang isang tao na nagtiwala sa isang babae na nagdala ng lahat ng ito. Pati ang buhay ng aking mga kapatid, pa

Chapter 59Heart’s POVKasalukuyan kaming nag-uusap sa loob ng kwarto, nagpapasalamat ako sa kanila sa walang sawang pagmamahal at pag-aalaga sa akin at sa kambal. Lalo na sa Panginoon, na hindi kami pinabayaan. Masaya kaming nagkukwentuhan nang sinabi nila kung paano nagpakasipag si Brandon sa pag-aalaga sa amin. Halos ginawa na raw niyang bahay ang ospital. Ngayon lang daw siya wala dahil pinilit nilang pauwiin para makapagpahinga.Tawanan at iyakan ang bumalot sa loob ng kwarto. Hinimas ko ang tiyan ko, nararamdaman ko na ang excitement dahil sa sinabi nila na apat na buwan akong walang malay, at kabuwanan ko na ngayon. Ilang araw na lang at makikita ko na ang mga anak ko.Nasa kalagitnaan kami ng kasiyahan nang biglang bumukas ang pinto. Napatingin kaming lahat sa direksyon nito. Si Brandon! Punong-puno siya ng pawis at humihingal habang nakatayo sa pinto. Ngunit nagulat kami, hindi lang dahil dumating siya, kundi dahil sa kanyang itsura—parang ginahasa ng sampung bakla!Gulo ang