Chapter 55 Hope POV Kahit na kinabahan at natatakot ako sa masamang mangyari sa aking nag-iisang anak na si Heart ay kailangannkung tatagan ang aking sarili. Kanina habang busy ako sa isang pasyente ko kanina ay bigla akong kinabahan. Hanggang natapos ko ang aking trabaho. Habang pasa loob ako ng aking opisina ah biglang may tumawag sa akin. Walang iba kundi ang aking kakambal na si Faith. "Hello?! Bakit napatawa—!" hindi natapos ang aking sasabihin ng narinig ko ang kanyang iyak. "A-ate si Heart na bundol," sambit nito. Dahil sa nalaman ko ay pabagsak ako sa aking pagkaupo. "A-asan siya ngayon?" tanong ko dito. "Nasa, HC-Hospital dito sa Cebu at kasalukuyang akong papunta doon!" wika nito. "Pa-papunta na ako," tugon ko. Agad akong tumayo saka tinawagan ang isa sa pilot magpahatid ako sa hospital upang mabilis dumating ay helicopter qng aking gagamitin. "Copy, Madam!" tugon sa kanilang linya. Ilang mga oras at sigundo ay agad akong dumating, doon mismo sa roo
Chapter 56 'Ang galing mong magpanggap, Ruby. Kaya pala bigla ka na lang sumulpot sa condo ko at nagmamakaawang doon ka muna hangga mag-umaga dahil may masama ka palang plano sa amin ng iyong kaibigan. Ang tanga mo din Romon bakit ka naniwala agad sa mga sinabi niya tungkol kay Hope.' Bulong ko sa aking sarili habang kinuyom ko ang aking kamao habang iniisip ko ang lahat at pati ang mga narinig ko mula kay Hope. Ilang taon kong niloko ang sarili ko, pinaniwalaang maayos ang naging desisyon ko noon. Pero ngayon, malinaw na malinaw—ang babaeng minahal ko noon ang syang dahilan ng pagkawasak ng lahat. Lumabas ako ng ospital na puno ng galit. Kinuha ko ang aking telepono at tinawagan ang anak kong si Red. “Hello, Dad. What’s up?” sagot agad ng aking anak. “Where’s your mom, Red?” tanong ko nang madiin. “I don’t know, Dad. Why?” taka nitong tanong sa akin. “I can’t explain, but I need a favor from you," wika ko dito. “What is it, Dad?” tugon nito na may pagtataka ang bo
Chapter 57 Red POV Hindi ko akalain na ang aking ina—si Ruby—ang siyang ugat ng lahat ng kasawian na nangyari sa aming pamilya. Si Ruby, ang babaeng minahal ko at tinuring na pinakamahalaga sa buhay ko, ay siya palang nagdala ng mga lihim na pwedeng sumira sa amin. Puno ng kasinungalingan, pagkakanulo, at mga desisyong hindi ko kayang intindihin. Kung sana, kung hindi ko lang nalaman ang lahat ng ito, baka magpatuloy kami sa pagiging masaya at buo. Ngunit ngayon, lahat ng pinangarap ko ay naglaho sa isang iglap. Ngunit hindi na ito maibabalik. Si Ruby ay may mga kasalanang kailangang pagbayaran. At ngayon, hindi ko alam kung anong magiging epekto ng mga desisyon na ito sa aming pamilya, sa aking mga kapatid, at higit sa lahat, kay Heart—ang anak ko. Ang sakit, hindi lang dahil sa ginugol kong taon na umaasa sa kanya, kundi dahil sa aking pagka-bigo. Bigo ako bilang anak, bilang isang tao na nagtiwala sa isang babae na nagdala ng lahat ng ito. Pati ang buhay ng aking mga kapatid, pa
Chapter 58 Brandon POV Apat na buwan na ang lumipas mula sa isang masamang pangyayari. Nakamit na namin ang hustisya, ngunit hanggang ngayon, comatose pa rin si Heart. Napagdesisyunan namin na gawing cesarean section ang paglabas ng kambal, ngunit hangad ko pa rin na magising siya bago ito mangyari. "Mahal, apat na buwan ka nang tulog. Hindi mo nasubaybayan ang paglaki nila sa loob ng tiyan mo. Kaya gising ka na, ha? Para makita mo sila sa unang pagkakataon," sabi ko habang hinihimas ang kamay niya at hinalikan siya sa noo. Wala nang mga aparatong nakakabit sa kanya. Normal na ang lahat ng vital signs niya, at ang kulang na lang ay ang magising siya mula sa tila mahimbing na tulog. “Mahal, may dala si Mom at Dad ng paborito mong pagkain. Alam mo bang matagal na palang magkaibigan ang mga magulang natin? Ang liit talaga ng mundo, ‘di ba? Kaya gising ka na, mahal, dahil marami kang namimiss sa paligid," sambit ko dito. Biglang bumukas ang pinto. Si Mommy Hope, ang totoong in
Chapter 59Heart’s POVKasalukuyan kaming nag-uusap sa loob ng kwarto, nagpapasalamat ako sa kanila sa walang sawang pagmamahal at pag-aalaga sa akin at sa kambal. Lalo na sa Panginoon, na hindi kami pinabayaan. Masaya kaming nagkukwentuhan nang sinabi nila kung paano nagpakasipag si Brandon sa pag-aalaga sa amin. Halos ginawa na raw niyang bahay ang ospital. Ngayon lang daw siya wala dahil pinilit nilang pauwiin para makapagpahinga.Tawanan at iyakan ang bumalot sa loob ng kwarto. Hinimas ko ang tiyan ko, nararamdaman ko na ang excitement dahil sa sinabi nila na apat na buwan akong walang malay, at kabuwanan ko na ngayon. Ilang araw na lang at makikita ko na ang mga anak ko.Nasa kalagitnaan kami ng kasiyahan nang biglang bumukas ang pinto. Napatingin kaming lahat sa direksyon nito. Si Brandon! Punong-puno siya ng pawis at humihingal habang nakatayo sa pinto. Ngunit nagulat kami, hindi lang dahil dumating siya, kundi dahil sa kanyang itsura—parang ginahasa ng sampung bakla!Gulo ang
Chapter 60 Kahit nasa ospital kami ay hindi na namin napigilang pag-usapan ang nalalapit naming kasal. Sa kabila ng hirap at pagsubok na pinagdaanan namin, parang ang bawat plano ay nagbibigay ng bagong sigla sa aming lahat. “Anong gusto mong theme, mahal?” tanong ni Brandon habang nakaupo siya sa tabi ng kama ko, hawak ang kamay ko. Bagong paligo siya at ang bango niya, pero hindi ko pa rin maiwasang maalala ang nakakatawa niyang hitsura kanina. “Gusto ko simple lang… pero elegant. Para sa akin, mahalaga lang na andiyan ang pamilya at mga kaibigan natin,” sagot ko habang hinihimas ang tiyan ko. “Gusto ko sa beach!” biglang sabat ni Janeth, na tumatawa habang nag-aayos ng prutas sa basket. “Masarap ang simoy ng hangin, tapos ang sunset ang background habang nag-eexchange kayo ng vows.” “Maganda nga ‘yun,” sabi ni Althea, sabay lagay ng kamay sa baba na parang nag-iisip. “Pero baka masyadong hassle para kay Heart. Tsaka buntis pa siya, baka hindi siya komportable sa biyahe.”
Chapter 61 Kinabukasan Tahimik ang kwarto nang magising ako. Ang liwanag ng araw ay dahan-dahang pumapasok mula sa bintana, at ramdam ko ang presensya ni Brandon sa tabi ko. Pagtingin ko, abala siya sa pagbabalat ng mansanas gamit ang maliit na kutsilyo. “Good morning, mahal,” bati niya nang mapansin niyang gising na ako. Ngumiti siya, at nakita ko kung paano napuno ng lambing ang mukha niya. “Good morning,” sagot ko, medyo garalgal pa ang boses ko mula sa pagtulog. “Ang aga mo yata? Hindi ka ba napagod kahapon?” “Hindi ako napapagod para sa’yo,” sagot niya habang tinatanggal ang mga buto ng mansanas. “At saka, gusto ko lang siguraduhin na maayos ang umaga mo,"dagdag nitong sabi. Hindi ko maiwasang ngumiti sa sinabi niya. “Ang sweet mo naman," tanging tugon ko at bahagyang bumangon sa aking pagkahiga. "Natural lang. Gusto ko kasing siguraduhin na palagi kang nakakaramdam ng pagmamahal," sagot niya habang tinutusok ang hiniwa niyang mansanas gamit ang tinidor. "O, kain ka
Chapter 62 Lumipas ang tatlong araw, at sa bawat oras na dumadaan, lalo kong naramdaman kung gaano ako kaswerte kay Brandon. Hindi niya ako iniwan ni isang saglit. Laging nasa tabi ko, sinisigurado niyang maayos ang lahat—mula sa pagkain ko hanggang sa bawat bagay na kailangan ko. "Good morning, mahal!" bati niya nang dumilat ako isang umaga. May dala siyang tray ng almusal—sariwang prutas, mainit na lugaw, at isang baso ng gatas. "Gising ka na pala. Tamang-tama, hinanda ko ‘to para sa’yo," sambit niya. Napangiti ako habang umayos ng upo. "Brandon, baka napapagod ka na. Lagi mo na lang akong inaalagaan," pag-alala kong sabi dito. Umupo siya sa gilid ng kama at hinawakan ang kamay ko. "Mahal, kahit araw-araw akong mapagod, hindi bale. Ikaw at ang mga anak natin ang priority ko. Walang ibang mas mahalaga kaysa sa inyo," ngiti niyang sabi. Naramdaman ko ang pag-init ng mga mata ko. "Sobrang swerte ko talaga sa’yo," sabi ko, halos pabulong. Ngumiti siya, yung tipong ngiti n
Chapter 170Pagkatapos ng ilang sandali ng katahimikan, gumalaw si Jammie at nagbigay ng isang malambing na halik sa aking noo. "Time to get up, love. Ang dinner natin ay naghihintay," sabi niya habang dahan-dahang inaalalayan akong tumayo mula sa kama."Ngayon na ba?" tanong ko, medyo inaantok pa. Ngunit sa isang sulyap ng kanyang mga mata, naramdaman ko ang excitement niya."Oo, love. Ang gabi ay hindi pa tapos, at may marami pang masasarap na pagkain na naghihintay sa atin." Nagbigay siya ng isang matamis na ngiti na hindi ko kayang pagtanggihan."Okay, okay," sagot ko, sabay tumayo at nagstretch. "Pero sana hindi na tayo maghihintay ng matagal. Gusto ko makapagpahinga pa pagkatapos ng dinner.""Don't worry," sagot niya habang nagsusuot ng kanyang jacket. "I promise, mas mabilis ito kaysa sa unang akala mo."Habang nagbibihis kami, nagpatuloy ang aming usapan. "Sabi nila, sobrang saya daw ng view sa restaurant na iyon," sabi ko, halatang excited na. "Sana makuha natin yung best spo
Chapter 169Pagdating namin sa tinutuluyan namin, napagdesisyunan namin ni Jammie na mamaya na lang kami kumain sa restaurant para makapagpahinga muna ng kaunti. Pagod ang katawan ko mula sa mahabang lakad at sa excitement ng araw, pero hindi maikakailang masaya ako."Magpahinga ka muna, love," sabi ni Jammie habang inihahanda ang mga gamit namin. "Mamaya, pupunta tayo sa restaurant. I heard they have the best seafood in town.""Okay," sagot ko habang inihiga ang sarili sa kama. "Pero gusto ko lang ng simple ha? Wala nang masyadong sosyalan."Tumawa siya at lumapit sa akin, umupo sa gilid ng kama. "Ikaw talaga, Kiera. Nasa honeymoon tayo, tapos gusto mo ng simple? Hayaan mo na akong gawing espesyal ang bawat sandali para sa’yo."Napabuntong-hininga ako, pero hindi ko napigilang mapangiti. "Ikaw bahala, Jammie. Pero promise, simple lang, ha?""Promise," sabi niya, sabay kindat.Habang nakahiga ako, napansin kong tahimik lang si Jammie at abala sa pag-aayos ng mga dala naming gamit. Per
Chapter 168Natigil ako sa paglalakad at tumingin sa kanya, hindi alam kung anong isasagot. Sa halip, hinila ko siya at niyakap nang mahigpit. “Salamat, Jammie,” bulong ko. “Salamat kasi lagi mo akong pinapasaya.”Hinalikan niya ang noo ko at tumingin sa akin na para bang ako lang ang nasa mundo niya. “At salamat din, Kiera, kasi tinanggap mo ako, kahit sobrang kulit ko.”Nagpatuloy kami sa paglalakad, mas magaan ang mga hakbang at mas puno ng pagmamahalan ang paligid. Sa bawat hakbang namin, alam kong hindi lang kami naglalakad patungo sa susunod naming adventure—kundi sa mas masayang kinabukasan na magkasama.Habang naglalakad kami ay bigla na lang may bumunggo sa akin. Napatingin ako nang maigi sa babaeng bumunggo sa akin. Ang ganda niya, at halatang may kumpiyansa sa sarili. Napansin kong ngumiti siya nang makita si Jammie, isang ngiting tila may halong pagkasabik."Oh my gosh, is that you, Jammie?" tanong niya, ang boses niya ay parang musika sa tenga—malambing pero may kakaibang
Chapter 167Kiera POVHabang nakasandal ako kay Jammie, naramdaman ko ang bilis ng tibok ng puso niya. Pareho kaming humihingal, pero hindi maitatanggi ang saya sa aming mga ngiti.“Jammie,” bulong ko habang hinahaplos ang braso niya. “Minsan talaga, hindi ko alam kung paano kita haharapin kapag nagiging sobrang sweet ka.”Natawa siya nang mahina at niyakap ako nang mas mahigpit. “Sweet ba talaga? O bastos na?” tanong niya, halata sa tono ang pagbibiro.“Hmp! Pareho!” sagot ko, sabay hampas sa braso niya, pero alam kong hindi ko maitago ang pamumula ng pisngi ko. Napabuntong-hininga ako habang nakatingin sa lagoon. Ang liwanag ng tubig ay parang salamin ng nararamdaman ko ngayon—payapa pero puno ng emosyon."Alam mo," simula ko habang tumitingin sa mga rock formations, "hindi ko akalain na ganito pala ang pakiramdam ng pagiging masaya." Tumingin ako sa kanya at nakita ko ang banayad na ngiti niya, ang ngiting palaging nagpaparamdam sa akin ng seguridad.“Anong ibig mong sabihin?” tano
Chapter 166 Pagdating namin sa sikat na cave sa Hawaii, napanganga si Kiera sa ganda ng tanawin. Ang entrance ng kuweba ay napapalibutan ng mga luntiang halaman, at ang banayad na lagaslas ng tubig mula sa lagoon sa loob ay tila isang awit na nagbibigay ng kakaibang kapayapaan. Ang sikat ng araw na tumatama sa tubig ay lumikha ng mala-kristal na reflection na tila sumasayaw sa dingding ng kuweba. "Wow, ang ganda naman dito," sabi niya, nakangiti habang hinahawakan ang kamay ko. "Ang romantic!" Lumapit kami sa lagoon, at naupo kami sa isang bato sa gilid nito. Binuksan ko ang dala naming maliit na picnic bag at kinuha ang bote ng tubig para ibigay sa kanya. "Sabi ko sa'yo magugustuhan mo 'to," sabi ko habang pinagmamasdan siyang humigop ng tubig. Ngumiti siya at tumingin sa akin. "Thank you, Jammie. Ang saya ko na sinama mo ako dito." "Anything for you, love," sagot ko, sabay haplos sa kanyang pisngi. "Gusto ko lang na maging memorable ang bawat sandali natin." Habang n
Chapter 165Warning....Author Note: Lahat na naisulat ko dito ay kathang-isip isip ko lamang, kung may nasulat akong mali o magkapareho ay hindi ko sinasadya. -Love: Inday Stories----------------Habang hinihintay ko ang aming almusal, binuksan ko ang mga kurtina ng kwarto. Ang liwanag ng araw ay pumasok sa silid, binibigyan ito ng mas mainit at mas magaan na ambiance. Mula sa aming bintana, kita ang magandang tanawin ng dagat at ang asul na kalangitan na tila walang bakas ng ulap.Pagkatapos ay tumungo ako sa veranda ng aming suite upang huminga ng sariwang hangin. Ang amoy ng dagat at ang malamig na simoy ng hangin ay nagbigay ng ginhawa. Napaisip ako tungkol sa aming mga plano ngayong araw. Ito ang unang buong araw namin bilang mag-asawa dito sa Hawaii. Kailangan itong maging espesyal, naisip ko.Makalipas ang ilang minuto, dumating na ang food service at maingat kong inayos ang tray sa isang maliit na mesa sa tabi ng kama. Pagkatapos, bumalik ako kay Kiera at dahan-dahang gini
Chapter 164Pagkatapos naming mag-usap tungkol sa aming mga plano at pangarap, unti-unting bumalot ang katahimikan sa aming kwarto. Sa kabila ng pagod mula sa mahabang araw, ang init ng aming mga damdamin ay nanatili. Tinitigan ko si Kiera habang nakahiga siya sa tabi ko—ang kanyang mga mata ay puno ng pagmamahal, at ang kanyang mga labi ay tila naghihintay ng isang malambing na halik. “Kiera,” bulong ko, habang marahan kong hinaplos ang kanyang pisngi. “Gusto kong iparamdam sa’yo kung gaano kita kamahal.” Napangiti siya at dahan-dahang lumapit sa akin. "Jammie, nararamdaman ko iyon araw-araw. Pero mas gusto kong maramdaman iyon ngayon, dito, at ngayon lang." Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Hinalikan ko siya nang malambing—mabagal, puno ng damdamin, at tila bawat galaw ay sumisigaw ng pagmamahal. Nararamdaman ko ang lalim ng aming koneksyon habang lalong nagiging mas malalim ang aming halik. Ang kanyang mga kamay ay dahan-dahang bumalot sa aking batok, habang ang akin ay humaw
Chapter 163 Nagpahinga kami ng maaga upang makapag-recharge pagkatapos ng mahabang araw ng kasal, biyaheng papuntang Hawaii, at mga paghahanda. Alam ko na kailangan namin ang lakas para sa susunod na araw, kaya hindi muna namin pinag-usapan ang mga personal na bagay tungkol sa aming unang gabi bilang mag-asawa. Sa halip, nag-focus kami sa pag-papahinga, kasama na ang pagninilay-nilay sa lahat ng mga magagandang nangyari. Habang nakahiga, nararamdaman ko ang init ng katawan ni Kiera sa tabi ko. Hindi kami nagmamadali, at ang bawat sandali ay puno ng tamis ng pagmamahal. Kasabay ng malalalim na hininga, natulog kami nang mahimbing, na may mga pangarap na nag-aantay sa amin kinabukasan. Walang alalahanin, walang pagdududa—ang lahat ng nararamdaman ko sa mga sandaling iyon ay ang kaligayahan at pasasalamat na magkasama kami, nag-uumpisa ng bagong buhay bilang mag-asawa. Kinaumagahan, nagising kami ng maaga dahil sa kasiyahan at excitement para sa unang araw namin bilang mag-asawa.
Chapter 162Paglabas namin ng bahay, hinatid kami ng buong pamilya hanggang sa sasakyan. Habang papalayo kami, tanaw ko pa rin ang mga ngiti nila Mommy Heart, Daddy Brandon, at Tatay Tonyo, na tila nagsasabing nasa tamang landas kami.Sa sasakyan, hawak-hawak ko ang kamay ni Kiera. "Excited ka na ba?" tanong ko sa kanya habang nakangiti.Tumango siya, at sa mga mata niya ay nakita ko ang saya at pagmamahal na dala ng lahat ng nangyari ngayong araw. "Oo, Jammie. Ito na siguro ang pinakaespesyal na simula ng ating buhay."Alas-siyete ng gabi, habang kami'y sakay ng eroplano papunta sa Hawaii, hindi ko mapigilang isipin ang lahat ng nangyari. Sa bawat sandali, mas tumitibay ang pagmamahal ko kay Kiera. At alam kong ito ang umpisa ng mas maraming magagandang alaala na magkasama naming bubuuin.Habang nasa eroplano, napatingin ako kay Kiera na nakaupo sa tabi ko, ang mukha niya'y puno ng saya at excitement. Hawak niya ang ticket na ibinigay ni Emer kanina, at parang hindi pa rin siya makap