ผู้หญิงคนนั้นเดินออกไปจากห้องด้วยใบหน้าที่แตกยับจนหมอไม่รับเย็บ เธอตั้งใจมาเยี่ยมแต่โดนไล่แบบนี้เป็นฉันคงจะอายมากเหมือนกัน “ยิ้มอะไร?” ตุลเลิกคิ้วถามฉันที่กำลังยืนยิ้มอยู่ “เปล่ายิ้มสักหน่อย” ฉันรีบหุบยิ้มแล้วเดินมาเทน้ำใส่แก้วดื่มแก้เขิน“แค่ยอมรับว่ายิ้มมันยากตรงไหน” ตุลพูดในเชิงบ่น เขาดูออกว่าฉันเขินแต่ก็ยังแกล้งแหย่ “จะมีผู้หญิงมาเยี่ยมอีกหรือเปล่า?” ฉันถามเปลี่ยนเรื่อง “ไม่มี”“แน่นะ”“ถ้ามีก็จัดการได้เลย” “ให้พี่จัดการตุลเหรอ” ฉันวางแก้วน้ำแล้วยกแขนขึ้นมากอดอกจ้องคนป่วยที่กำลังนอนหน้านิ่ง “เจ็บขนาดนี้ถ้าทำลงก็เชิญ” “กับผู้หญิงคนเมื่อกี้ได้ติดต่อกับเธออยู่หรือเปล่า” “ไม่” “เชื่อได้?” ฉันถามอย่างไม่เชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์ เขาอาจจะโกหกอยู่ก็ได้ แต่คิดในอีกมุมการที่ตุลพูดหักหน้าผู้หญิงคนนั้นมันก็ชัดเจนแล้ว ฉันที่คิดมากไปเอง “จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจ ไม่บังคับ”“อื้อ พี่เชื่อ” ฉันเดินกลับมายืนข้างเตียงที่ตุลนอนอยู่ ก่อนจะถาม “ให้พี่กลับไปเก็บเสื้อผ้าที่บ้านได้หรือยัง” “เปิดทีวีให้ดูหน่อย” เขาเมินคำถามของฉันแล้วออกคำสั่ง ซึ่งฉันเองก็ทำตามอย่างว่าง่าย “พี่ไปไม่นานหรอก…” “อ
Last Updated : 2024-10-26 Read more