บททั้งหมดของ (ผัว) เด็กมันร้าย BAD LOVE 20+: บทที่ 31 - บทที่ 40

ไนท์น้องชายเพื่อนเฮียที่จะช่วยตบตาเป็นแฟนหลอก ๆ ให้ ส่งร้านอาหารมาให้ในแชต เป็นร้านที่ฉันชอบไปกิน เหมือนเขารู้ว่าฉันชอบร้านนี้ ไนท์: ไปร้านนี้นะครับ ฉัน: อื้อ ตอนเย็นเจอกันนะ ไนท์: ผมตั้งตารอเจอพี่แล้วครับ บทสนทนาจบลงแค่นี้ ฉันทำงานที่กองบนโต๊ะต่อ ช่วงนี้จริงจังกับการช่วยงานเฮียมากขึ้น เหตุผลเพราะไม่อยากอยู่บ้านเฉย ๆ ให้สมองมันคิดฟุ้งซ่าน ติ๊ง~ แชตจากกันเพื่อนของตุลเด้งเข้ามาในมือถือ ฉันจึงรีบกดดู กัน: ผมมาต่างจังหวัดกับครอบครัวครับพี่ ไอ้อลันก็กลับบ้านไปหาพ่อมัน ตอนนี้ไม่มีใครว่างซื้อยาไปให้ไอ้ตุลเลยสักคน ฉัน: เดี๋ยวเขาคงบอกให้คนในครอบครัวซื้อให้เองนั่นแหละ ช่างเถอะ กัน: ผมว่าไม่นะครับ ไอ้ตุลมันไม่เคยขอความช่วยเหลืออะไรจากทางบ้าน พี่ซื้อไปให้มันหน่อยก็ดี ฉันไม่ตอบกลับอะไรทั้งนั้น ไม่รู้ว่าเพื่อนของตุลรู้เรื่องที่เขาเจอทำร้ายเมื่อคืนหรือเปล่า ดูท่าน่าจะยัง #ตอนเย็น ถึงเวลาที่ฉันนัดไนท์เอาไว้ การเจอกันวันนี้แค่พูดคุยทำความรู้จักกันก่อนจะเริ่มแผนหลอกพ่อ ฉันจะให้คนมาคอยถ่ายภาพทำเหมือนแอบถ่ายด้วย แล้วเอาภาพพวกนั้นไปให้พ่อของตุล พอท่านเห็นคงไม่อยากจะได้ฉันเป็นสะใภ้แน่ ๆ ฉันยอมเ

ฉันนั่งลงเก็บภาพที่ตุลเอาทิ้งลงพื้นทีละใบ ๆ คนอุตส่าห์พยายามทุกทางแต่อีกคนกลับไม่ให้ความร่วมมืออะไรเลย เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ไม่อยากหมั้นก็ควรทำอย่างที่ฉันบอกสิ แต่เอาเถอะ! ฉันจัดการจ้างคนเอาภาพพวกนี้ไปให้พ่อของตุลเองก็ได้ “เรื่องภาพพี่จะให้ลูกน้องของเฮียจัดการเอาไปให้พ่อตุลเอง” ฉันพูดขณะที่ก้มหน้าเก็บภาพถ่ายที่พื้นอยู่ คนที่นั่งฟังอยู่บนเตียงเงียบไม่ได้พูดอะไรตอบมาเลยสักคำ “ถ้าไม่อยากเจอหน้ากันพี่จะไม่มาที่นี่อีก” ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่หลังพูดจบ ที่บอกความรู้สึกลดลงมันไม่ใช่แบบนั้นหรอก ฉันก็แค่พูดให้ตัวเองดูเข้มแข็งในสายตาเขาก็เท่านั้นเองไม่มีบทสนทนาใด ๆ ระหว่างฉันกับตุล พอเก็บภาพเสร็จก็ลุกขึ้นเตรียมตัวจะกลับ ตุลค่อย ๆ ลุกขึ้นมาจากเตียง สายตาคู่นั้นโฟกัสที่ใบหน้าของฉันแล้วก้าวขาเดินมาใกล้ ๆ “ความรู้สึกลดลง” เขาทวนคำพูดที่ฉันเพิ่งจะพ่นออกไปอย่างเดือดดาลก่อนหน้านี้ “ใช่ มันเป็นแบบนั้น”“หมายถึงเวลาอยู่ใกล้ ๆ หัวใจจะไม่เต้นแรงแบบเมื่อก่อน?” “ชะ… ใช่” เสียงฉันเริ่มตะกุกตะกักเพราะตุลเอาแต่ก้าวขาเดินมาใกล้ๆ เหมือนเขาไม่ได้มีอาการเจ็บท้องแบบวันก่อนแล้ว “ขอพิสูจน์ดูหน่อยว่าพูดจ

บรรยากาศภายในรถเริ่มเงียบสงัด ไม่มีบทสนทนาจากปากของเราทั้งคู่นานเกือบสิบนาที “ไหนบอกจะพาไปเจอพ่อที่บ้านแล้วขับรถมาทางไปอู่ทำไม” ฉันหันมาถามตุลเมื่อเขาเปลี่ยนเส้นทางกระทันหัน “แวะเอาของ” “อ… อื้อ” ฉันพยักหน้าตอบก่อนจะหันมองหน้าต่าง ไม่คิดว่าตัวเองจะทำตัวเป็นปกติได้จากที่เราผ่านการมีอะไรกันมาแล้วหลายครั้ง สำหรับฉันตอนนี้มันคงกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ตุลขับรถมาที่อู่ เขาบอกให้ฉันรอในรถก่อนที่ตัวเขาจะไปหาของที่ลืมไว้ ฉันยกมือขึ้นมาทาบลงบนหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง จู่ ๆ มันก็รู้สึกหน่วงใจเอามาก ๆ การได้มองเขาเดินห่างออกไปแบบนั้นมันเจ็บปวดจัง…“ยัยลิลแกเริ่มเพ้อเจ้ออีกแล้วนะ” ฉันพูดเตือนสติตัวเองเบา ๆ ก่อนจะหลับตาลงช้า ๆ ก็อก ๆ เสียงเคาะกระจกรถทำให้ฉันลืมตาขึ้นแล้วหันมอง เป็นตุลที่ยืนเคาะกระจกอยู่ด้านนอก“มีอะไรหรือเปล่า” ฉันลดกระจกลงแล้วถามเขา “พ่อเพิ่งโทรมาบอกว่าต้องรีบบินไปต่างประเทศ เรื่องที่จะคุยเลื่อนออกไปก่อน” “เอะ ทำไมกะทันหันแบบนี้ล่ะ” ฉันขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ ทั้งที่นัดคุยแต่กลับต้องรีบบินไปต่างประเทศเนี่ยนะ “ไม่รู้”“งั้นตุลไปส่งพี่ที่สวนสาธารณะหน่อยหรือถ้าไม่สะดวกเดี๋ยวพี่

ฉันนิ่งปล่อยให้ตุลจูบโดยไม่ยอมเปิดปากให้เขาได้สอดลิ้นเข้ามาสำรวจภายในโพรงปาก พอเห็นว่าฉันนิ่งเขาก็ค่อย ๆ ถอนจูบออก แล้วใช้หน้าผากของตัวเองวางชนกับหน้าผากของฉัน พร้อมกับปลายจมูกที่แตะกัน สองมือหนายังจับอยู่ตรงคอไม่ยอมปล่อย ตอนนี้ลมหายใจร้อนผ่าวเริ่มสงบลง “ตอบมาว่าที่ไม่ยอมรับสายเพราะไปอยู่กับมันมาใช่ไหม?” เขาถามย้ำ “คิดสิว่าพี่จะทำแบบนั้นหรือเปล่า” “ตอบ!!” “พี่ทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ นะตุล ทำไมต้องร้าย ทำไมต้องบังคับ ไม่ชอบก็ควรอยู่ห่างไม่ใช่หรือไง” “ทนไม่ไหวก็ต้องทน” เขาพูดเบา ๆ นั่นหมายความว่าให้ฉันทนอยู่ต่อไปแบบนี้น่ะเหรอ “ทำไมล่ะตุล ทำไมพี่ต้องทน” “…” เขาไม่ให้คำตอบกับฉันว่าทำไม “เราต้องการที่จะถอนหมั้นไม่ใช่เหรอ อย่าเบี่ยงประเด็นไปมากกว่านี้ได้ไหม”“ใช้วิธีอื่น อย่าดึงใครเข้ามาเกี่ยว”“ถ้าไม่ทำแบบนี้แล้วเราจะถอนหมั้นได้ยังไง จะใช้วิธีแบบไหนบอกมาสิ” “ยังคิดไม่ออก” เขาพูดเหมือนไม่ได้เดือดร้อนอะไรเลยทั้งที่ตัวเองไม่อยากหมั้น “งั้นพี่จะใช้วิธีของพี่ ตุลก็ใช้วิธีของตุลไปนะ โอ้ย!” ฉันร้องอุทานออกมาเพราะถูกกระชากแขนให้เดินมาที่รถ แล้วถูกกดให้นอนราบไปตรงหน้ากระโปรงรถ “จะทำอะไรอีก

ทำเอาอึ้งจนพูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำพูดเมื่อกี้ของตุล ‘ทำให้ท้องจริง ๆ’ นี่เขารู้ตัวเองบ้างไหมว่าพูดเรื่องอะไรออกมา มันไม่ใช่เรื่องที่จะเอามาขู่กันเลยนะ “พูดอะไรออกมารู้ตัวบ้างหรือเปล่า” ฉันขยับใบหน้าออกห่างก่อนจะถามกลับอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ “รู้…” ตุลตอบก่อนจะขยับมาใกล้ ๆ ทั้งที่ฉันเอนตัวหนีแล้ว เขาใช้มือคว้าจับที่เอวและรั้งไม่ให้ขยับได้ก่อนจะพูดต่อเสียงเย็น “รู้ตัวเองดีว่าพูดอะไรออกไป” “เป็นบ้าไปแล้วแน่ ๆ ตุลที่พี่รู้จักต้องทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เราหมั้นกันสิ แต่นี่…” ฉันจ้องมองใบหน้าคมคายด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ มันสับสนไปหมด คำพูดก่อนหน้านี้และการกระทำของเขามันไปคนละทิศคนละทาง “หรือจะต้องให้พิสูจน์ว่าพูดจริงทำจริงหรือเปล่า?” หมับ! แขนของฉันถูกดึง ก่อนที่ร่างจะเซไปตามแรง ตัวฉันถูกผลักให้ล้มลงบนเตียงก่อนที่ร่างหนาของตุลจะขึ้นมาคร่อม “คิดจะทำอะไร ลุกขึ้นไปเดี๋ยวนี้นะ” ฉันใช้มือเล็ก ๆ ของตัวเองทั้งสองข้างดันแผงอกแกร่งให้ออกห่าง แต่ทว่ามันไม่ได้สะทกสะท้านคนที่อยู่ด้านบนเลยสักนิด “จะบอกพ่อว่าท้องกับใคร?”“…” ฉันไม่ยอมตอบ ตอนนี้กำลังดิ้นเพื่อให้เขายอมลุกขึ้นไปสักที “จะบอกว่าท้องกับไอ้เวรนั