All Chapters of เด็กมันยั่ว BAD LOVE : Chapter 41 - Chapter 50

กริ้ง~ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมารบกวนเวลานอน ฉันควานมือคลำหาอยู่ครู่หนึ่งเมื่อเจอโทรศัพท์แล้วก็ปรือตามองก่อนว่าใครโทรมาและใช่โทรศัพท์ของตัวเองหรือเปล่า เพราะกลัวจะรับสายผิดแบบตอนนั้นอีก “พ่อ!!” ฉันดีดตัวขึ้นนั่งอัตโนมัติเมื่อเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามานั้นเป็นเบอร์ของพ่อ ก่อนจะตั้งสติแล้วกดรับสาย ( ค่ะพ่อ )( เพิ่งตื่นหรือไงพ่อโทรไปหลายสายแล้วเพิ่งจะรับ ) ( ค่ะ พ่อโทรศัพท์มาแต่เช้ามีอะไรหรือเปล่าคะ ) ปกติพ่อไม่ค่อยโทรมาหาฉันหรอก เพราะฉันโตแล้วเราจึงไม่ค่อยได้คุยกัน ( มาเปิดประตูให้พ่อเข้าห้องหน่อย ) เฮือก!! หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเมื่อได้ฟังคำที่พ่อเพิ่งพูดมาเมื่อครู่( ตะ ตอนนี้พ่ออยู่ไหนหรอคะ ) ( พ่อยืนอยู่หน้าห้อง ผ่านมาทำธุระแถวนี้เลยแวะมาดูความเป็นอยู่ของลูกสาวสักหน่อย ) ฉันหันขวับมามองอลันที่กำลังนอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่ ทำไมพ่อถึงได้เลือกวันมาถูกขนาดนี้นะ( ค่ะ ดะ เดี๋ยวหนูไปเปิดประตูให้นะคะ ) ฉันรีบกดวางสายแล้วพยายามคิดว่าจะทำยังไงดี สมองแทบจะระเบิดอยู่แล้ว บ้าที่สุดเลย!!“อลันตื่น! ตื่นเดี๋ยวนี้!” ฉันดึงตัวอลันแล้วปลุกให้เขาตื่น ตอนนี้อลันไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าเลย เขาใส่แค่บ็อกเซ

ให้หลังจากที่อลันออกไปจากห้องฉันก็ต้องถอนหายใจออกมาหนักๆ เขาไม่มีท่าทีว่าจะเลิกยุ่งง่ายๆ ชอบทำให้ฉันหวั่นไหว ทำเหมือนฉันสำคัญในบางครั้ง แต่ไม่มีความชัดเจนเลยสักครั้ง อลันกำลังเล่นกับความรู้สึกของฉันอยู่เขากำลังทำให้ฉันเป็นบ้า!!! ขู่มาแบบนั้นแล้วฉันจะกล้าเปลี่ยนรหัสห้องได้ยังไง ถ้าเปลี่ยนประตูคงได้พังจริงๆ แทบจะครึ่งค่อนวันที่ฉันเอาแต่คิดมากเรื่องอลัน ไม่รู้ว่าคิดอะไรมากมายแต่ความรู้สึกทั้งหมดมันอัดแน่นแทบจะระเบิดออกมา แค่คิดว่าถ้าต่อจากนี้เขาจะมีใครหรือมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นฉันก็รู้สึกหงุดหงิดจนแทบจะเป็นบ้า ฉันคงทนไม่ได้แน่ๆ เพราะถ้ารู้สึกกับใคร ฉันจะเป็นผู้หญิงที่ขี้หึงมากๆตอนนี้ฉันติดกับดักเสือร้ายตัวนี้แล้วสินะ เฮ้อ! กริ้ง~ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาทำให้ฉันหลุดออกจากวังวนความคิดของตัวเอง ก่อนจะหยิบขึ้นมาดูว่าใครโทรมา เมื่อเห็นสายที่โทรมามันก็ทำให้แปลกใจ เพราะว่าเป็นอลัน แถมยังโทรวิดีโอคอลมาด้วย ทำเอาฉันลังเลอยู่พักใหญ่จนสายตัดไป แต่อลันก็โทรมาอีกครั้ง ฉันจึงกดรับ พอรับสายภาพหน้าจอก็ขึ้นโชว์ให้เห็นว่าตอนนี้อลันกำลังนอนอยู่บนเตียง ถึงจะไปแค่ไม่กี่ครั้งแต่ฉันก็จำสีผ้าปูที่นอนของ

ฉันใช้มือดันแผงอกแกร่งของอลันไว้แล้วพยายามดิ้นเพื่อให้ตัวเองหลุดพ้น แต่ยิ่งดิ้นเข้าก็ยิ่งกอดรัดฉันแน่นขึ้น “ไปเข้าห้องน้ำเอาโทรศัพท์วางไว้ข้างนอก เด็กไอ้กันเลยรับสายให้” “เพิ่งรู้ว่าไม่ได้เป็นอะไรกันแต่มีสิทธิ์รับโทรศัพท์แทนด้วย” “พูดความจริงจะเชื่อไม่เชื่อก็ตามใจ” “เดินออกมาพร้อมกับแบบนั้นจะให้ฉันเชื่ออะไรไม่ทราบ นายก็แค่แก้ตัว” “สำหรับคนที่ไม่สำคัญไม่จำเป็นต้องแก้ตัวอะไร” “…….” จากที่ดิ้นๆ อยู่ ฉันก็ต้องหยุดอัตโนมัติเมื่อได้ยินคำนี้หลุดออกมาจากปากของอลัน “จะหึงจนหน้ามืดตามัวเลยหรือไง ไหนบอกไม่ชอบเด็ก ?” อลันขยับหน้ามาใกล้ๆ แล้วพูดต่อ “เมื่อกี้สารภาพมาหมดแล้วนะ” “นายมาทำกับฉันแบบนี้ทำไมล่ะ ฉันก็มีความรู้สึกเหมือนกัน” ในเมื่อพูดความรู้สึกของตัวเองออกไปแล้วฉันก็ไม่จำเป็นต้องแก้ตัวอะไร ถึงจะอายที่ตัวเองเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ไปชอบเขาก่อนก็ตาม “ยังไม่ได้ทำอะไรเลย ก็บอกแล้วไงว่าคิดไปเอง” “ปล่อยฉัน” ฉันเริ่มดิ้นอีกครั้ง “วันนี้ไปเก็บเสื้อผ้ามาที่ห้อง” พูดจบเขาก็ล้วงมือลงไปในกระเป๋ากางเกงของตัวเองแล้วหยิบคีย์การ์ดขึ้นมาเอาให้ฉัน “ห้องรกฝากเก็บด้วยแล้วกัน” อลันปล่อยตัวฉันให้เป

ตอนนี้ทุกคนในคลับต่างให้ความสนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น กลัวก็กลัวอายก็อาย “มีอะไรกัน” เสียงทุ้มของเฮียเฟยท้วงขึ้นก่อนจะเดินมาหยุดตรงโต๊ะฉัน แล้วมองอลันที่จับแขนฉันอยู่ด้วยสีหน้าที่เข้มขรึม “ไอ้นี่มันเอาขวดฟาดหัวผมครับเสี่ย” นักร้องหนุ่มรีบฟ้องเฮียเฟยทันที เฮียเฟยมองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินมาหาอลัน ฉันรู้ดีว่าเฮียเฟยเวลาโกรธนั้นน่ากลัวขนาดไหนจึงรีบมายืนบังอลันไว้เพราะถ้าเป็นฉันเฮียคงไม่กล้าทำอะไร“มึงมีปัญหาอะไรกับคนของกู” เสียงทุ้มของเฮียเฟยถามอลัน อลันไม่ได้ตอบอะไรเพื่อนๆ ของเขาก็เงียบ ไม่มีใครปริปากพูดรวมถึงเพื่อนฉันด้วย “กูถามทำไมมึงไม่พูด!!” พออลันไม่ยอมตอบเฮียเฟยก็ตวาดเสียงดัง“เฮียคะแพรขอโทษแทนอลันด้วยนะคะที่ทำให้วุ่นวายวันนี้” ฉันยอมขอโทษแทนไม่อย่างนั้นอลันเจอหนักแน่ๆ “มันเป็นอะไรกับแพร ?” เฮียเฟยขมวดคิ้วถาม ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรเสียงของอลันก็พูดแทรกขึ้นมาซะก่อน “เป็นผัว” “เฮียไม่คิดว่าแพรจะชอบพวกอันธพาลแบบนี้นะ” “….….” ฉันเองก็ไม่รู้จะพูดยังไง ไม่ได้อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นเลย ไม่คิดว่าอลันจะทำถึงขั้นนี้“ยุ่งอะไรไม่ทราบ อยากได้เมียคนอื่นว่างั้น ?” อลันถามเฮียเ

วันต่อมาฉันตื่นขึ้นมาภายในห้องที่ว่างเปล่า อลันไม่ได้อยู่ในห้อง แค่ขยับตัวความปวดร้าวก็เข้ามาเล่นงาน มันเจ็บปวดไปทั้งร่างกายและเจ็บตรงนั้นเป็นพิเศษ “อื้อ~” ฉันร้องในลำคอขณะที่กำลังพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง ตอนนี้ร่างกายไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าเลยสักชิ้น เมื่อลุกขึ้นได้ฉันก็มองหาโทรศัพท์ก่อนอันดับแรก จากนั้นก็หยิบมาเช็คดูว่ามีข้อความอะไรหรือเปล่า ฉันเลื่อนดูข้อความในโทรศัพท์เป็นข้อความจากมินนี่และขวัญส่งมา และข้อความจากอลันที่บอกว่าเขาไปมหาวิทยาลัยแล้ว ฉันเลือกที่จะเปิดอ่านแชตของเพื่อน เป็นแชตกลุ่มของเรา มินนี่: เป็นไงบ้างยัยแพรรายงานตัวด้วย ขวัญ: เงียบไปเลยแกโอเคหรือเปล่า ทั้งขวัญและมินนี่แท็กชื่อฉัน พอเปิดอ่านแล้วฉันก็ตอบกลับไปเพียงข้อความสั้นๆ ฉัน: ฉันโอเค หลังจากตอบแชตเพื่อนแล้วฉันก็กดปิดจอโทรศัพท์แล้วพยุงตัวเองลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำ ตอนนั่งฉี่บอกตามตรงว่าเจ็บตรงนั้นจนน้ำตาคลอ เหตุการณ์เมื่อคืนทำให้ฉันเข็ดหลาบ ไม่อยากเจออะไรที่รุนแรงแบบนั้นอีก อลันไม่เห็นใจฉันเลยสักนิด แถมยังทำจนเกือบจะเช้าจริงๆ เพิ่งสังเกตเห็นตอนกำลังจะอาบน้ำว่าที่ขาอ่อนของฉันมีคราบเลือดติดอยู่ด