BAD LOVE - 42 ไปอยู่ด้วยกันไหม ?

อลันคงได้ยินทั้งหมดที่พ่อพูดแล้ว แต่ฉันคิดว่ามันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาอยู่ดี

“กลับไปห้องนายได้แล้ว” ฉันบอกในเชิงไล่

“ไล่เพื่อ ? อยากกลับเดี๋ยวกลับเอง”

ฉันขมวดคิ้วมองอลันอย่างไม่ชอบใจ เขาจะมาอยู่ห้องฉันเหมือนห้องตัวเองได้ยังไง

“ทำตัวเป็นคนเร่ร่อนไปได้”

อลันเดินมาใกล้ๆ ทำเอาฉันตกใจรีบถอยหลังหนี แต่ก็ถูกวงแขนแกร่งรั้งเอวเอาไว้ก่อนจึงถอยหนีไม่ได้

“นะ นายจะทำอะไร”

อลันโน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆ ก่อนจะพูด “ไม่ใช่คนเร่ร่อน แต่เป็นคนเร่าร้อนต่างหาก”

“เหอะ!! หลงตัวเอง” ฉันผลักอกแกร่งออกห่าง รู้สึกอยากจะอ้วกกับคำพูดหลงตัวเองของอลัน

“พิสูจน์ให้เห็นหลายครั้งแล้ว หรืออยากให้พิสูจน์ความเร่าร้อนให้ดูเต็มๆ ตาอีกครั้งดี ?”

“พะ พูดบ้าอะไรของนาย กลับไปได้แล้ว” ฉันรีบเดินหนีเข้ามาในห้องนอนเพราะเริ่มทำตัวไม่ถูก

“รู้จักกับไอ้บาสมานานแค่ไหนแล้ว” เสียงของอลันถามตามหลัง เขาเดินตามเข้ามาในห้องติดๆ

“ก็รู้จักมาตั้งแต่เด็กๆ ถามทำไม” ฉันบอกพลางหยิบเอาเสื้อกับกางเกงของอลันออกจากตะกร้า

“แค่อยากรู้”

“ใส่เสื้อผ้าแล้วรีบกลับห้องนายไปได้แล้ว ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่ต้องมาห้องฉันอีก ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปฉันจะเปลี่ยนรหัส