บททั้งหมดของ เด็กมันยั่ว BAD LOVE 20+ : บทที่ 31 - บทที่ 40

บทสรุปของเรื่องนี้คือฉันไม่ได้โทรศัพท์คืนจากอลัน เขาไม่ยอมคืนให้ แถมยังบอกว่าตัวเขาออกไปจากห้องเมื่อไหร่จะคืนให้เองตอนนี้ฉันขวัญมินนี่กำลังนั่งดื่มกันอยู่ โดยมีอลันนั่งร่วมวงด้วยทำให้บรรยากาศมันค่อนข้างอึดอัดพอสมควรเพราะท่าทางที่เข้มขึมของอลัน เขาจะรู้ไหมว่าตัวเองน่ะเป็นส่วนเกิน “อาทิตย์หน้าฉันจะไปต่างหากพวกแกจะฝากซื้ออะไรไหม” ขวัญพูดขึ้น เพื่อนฉันคนนี้บินไปต่างประเทศบ่อยยิ่งกว่าอะไร “ฝากหิ้วผู้ชายทีค่ะ” “ของแบบนี้ต้องไปเลือกเองไหมล่ะ” “ฉันฝากด้วย” ฉันพูดขึ้น จู่ๆ ทุกคนก็หันพรึบมามองกันเป็นตาเดียว ไม่เว้นแม้แต่อลันที่จ้องฉันเขม็ง “ฝากหิ้วผู้ชาย ?” อลันถามเสียงเข้ม ทั้งที่ฉันยังไม่ได้พูดเลยสักคำว่าจะฝากอะไร “บ้าหรอ ฉันจะฝากซื้อน้ำหอม”คำตอบของฉันทำให้เพื่อนทั้งสองคนถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ลุ้นอะไรกันขนาดนั้นเชียว “แล้วไป” อลันบอกก่อนจะเบือนหน้าหนี “ฉันคิดว่าแกจะฝากหิ้วผู้ชายซะอีก แต่ก็นะแฟนเด็กของแกหล่อขนาดนี้ยังจะสนใจอะไรอีกล่ะ” มินนี่พูดแซว แต่นั่นมันไม่ได้ทำให้รู้สึกยินดีเลยสักนิดที่ได้ยินคำว่าแฟนเด็ก ฉันตัดสินใจว่าจะบอกเพื่อนถึงความสัมพันธ์ เพราะสุดท้ายยังไงพวกมันก็ต้อง

อลันลุกขึ้นจากตัวฉัน เขาเดินออกไปจากห้อง ฉันจึงค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งแล้วตบหน้าตัวเองเบาๆ เพราะเมื่อครู่เผลอพูดอะไรแบบนั้นออกไป สักพักก็มีเสียงผู้หญิงโวยวายดังขึ้นมาให้ได้ยิน แต่ฉันจับใจความอะไรไม่ได้เพราะได้ยินไม่ชัด รู้แค่ว่าเธอคงไม่พอใจอลันแน่ๆ ผ่านไปครู่หนึ่งอลันก็เดินกลับเข้ามาในห้อง เขาเดินมาหยุดตรงหน้าฉันแล้วก้มลงมาใช้มือจับชายเสื้อที่ฉันสวมใส่ให้เลิกขึ้นมาแล้วถอดมันออกไป โดยที่ฉันเองไม่ได้ขัดขืนอะไร ตอนนี้ท่อนบนของฉันมีเพียงแต่เสื้อชั้นในที่ปิดบังหน้าอกอยู่ “…ผู้หญิงคนนั้นกลับไปแล้วหรอ”“อืม” อลันตอบในลำคอก่อนที่เขาจะถอดเสื้อของตัวเองออกแล้วทิ้งมันลงพื้นอย่างไม่ใยดี ฝ่ามือใหญ่กดตัวฉันให้นอนราบลงมาบนเตียง ร่างหนาของอลันคร่อมบนตัวของฉันอีกครั้ง สายตาคู่นั้นที่จับจ้องมองอยู่มันทำให้ฉันไม่กล้าที่จะสบตาจึงเลือกเบือนหน้าหนี แต่มันกลับเป็นการเปิดโอกาสให้อลันก้มลงมาจูบที่ต้นคอ คำพูดของเพื่อนมันยังวนเวียนอยู่ในหัวของฉัน คำว่า ‘สยบเสือ’ ฉันควรจะทำแบบนั้นหรือจบความสัมพันธ์แบบนี้ซะ ทั้งที่ควรจะเลือกจบความสัมพันธ์อย่างที่ต้องการ แต่เมื่อได้เห็นใบหน้าหวานที่ดุดันของอลันใกล้ๆ แบบนี้มันกลั

วันต่อมา @คลับ วันนี้ฉันมาดื่มกับเพื่อนเพราะพวกนางงอแง จะไม่มาด้วยก็คงดูใจร้ายเกินไป อีกอย่างหลายวันมานี้ในหัวมีแต่เรื่องเครียดๆ ด้วย ฉันคิดไว้แล้วแหละว่าวันนี้อาจจะเจออลันเพราะเขากับเพื่อนชอบมาดื่มกันที่คลับนี้ เป็นคลับของเฮียเฟยน่ะ ฉันกับเพื่อนมาตั้งแต่สามทุ่มกว่าคนยังไม่เยอะเท่าไหร่ แต่ตอนนี้สี่ทุ่มครึ่งคนเริ่มทยอยมากันจนเกือบจะแน่นคลับแล้ว “เดี๋ยวฉันไปห้องน้ำก่อนนะ” มินนี่บอกก่อนจะหยิบโทรแล้วเดินแยกตัวไป ตอนนี้จึงเหลือแค่ฉันกับขวัญที่นั่งดื่มที่โต๊ะ “แกนี่อาการเหมือนคนอกหักเลยนะยัยแพร ไหนบอกไม่ชอบเด็กไง” ขวัญท้วงเมื่อเห็นสีหน้าของฉัน “ก็ไม่ชอบ” ฉันตอบเพื่อนก่อนจะยกเหล้าดื่ม “ฉันจะเชื่อคำพูดแกได้ยังไง” “คำพูดฉันมันไม่น่าเชื่อขนาดนั้นเลยหรอ” “การกระทำแกต่างหากที่ไม่น่าเชื่อ” “…….” ฉันทำอะไร ก็ปกตินี่ไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลย “แกบอกว่าไม่ชอบเด็กแต่กับน้องอลันคือข้อยกเว้นสินะ” “มะ ไม่ใช่สักหน่อย” ฉันยกเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้งพร้อมกับหลบสายตาจับพิรุธของขวัญ “นี่ยัยแพร! ฉันเป็นเพื่อนแกนะทำไมจะดูอาการของเพื่อนไม่ออก แกน่ะกำลังหลงรักน้องมันอยู่ แต่ตอนนี้แกกำลังต่อต้านคว

@สหรัฐอเมริกา เดินทางยี่สิบกว่าชั่วโมงในที่สุดฉันและขวัญก็มาถึงที่อเมริกา เราไม่ต้องยุ่งยากหาโรงแรมพักเพราะขวัญมีบ้านที่นี่ พ่อของเธอมีธุรกิจที่นี่จึงซื้อบ้านไว้ เป็นไงล่ะเพื่อนของฉันไม่ธรรมดาเลยใช่ไหม เราจะมาอยู่ที่อเมริกากันสองอาทิตย์ จริงๆ ยัยขวัญจะมาแค่อาทิตย์เดียวแต่ฉันบอกไปว่าอยากมาสักสองอาทิตย์นางเลยตามใจ ส่วนร้านกาแฟที่ไทยฉันฝากให้มินนี่ช่วยเข้าไปดูแลให้ นานมากแล้วที่ฉันไม่ได้มาต่างประเทศ ตอนนี้มองอะไรมันก็สวยแปลกตาไปหมด #บ้านของขวัญ “จะไปช๊อปปิ้งกันเลยไหม ?” มินนี่ถามเมื่อเราเอากระเป๋ามาไว้ที่บ้านกันแล้ว ที่บ้านเป็นหลังขนาดกลางไม่เล็กและไม่ใหญ่ มีสระว่ายน้ำ “วันนี้ขอพักก่อนดีกว่า นั่งเครื่องมาเหนื่อยๆ” “อื้อฉันก็รู้สึกเหนื่อยเหมือนกัน” “มาไกลขนาดนี้แกต้องดูแลหัวใจให้หายเร็วๆ ล่ะ” ขวัญพูดหลังจากที่เราเงียบกันไปครู่หนึ่ง “ทำไมต้องดูแลฉันปกติดี” “แกนี่ชอบปากแข็ง ฉันดูออกค่ะ” “คิดว่าฉันมาที่นี่เพราะอลันจริงๆ น่ะหรอ” “มันคงเป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้ผู้หญิงขี้งกอย่างแกยอมเหมาจ่ายเครื่องบิน บินมาไกลถึงอเมริกา” “…….” ฉันเถียงไม่ออกจริงๆ เพราะที่ขวัญพูดมามันถูกต้อง อลันค

ฉันเบือนหน้าหนีเมื่ออลันรู้ทันว่าโกหก เขารู้แล้วนี่จะมาเค้นถามเพื่ออะไรอีก อลันปล่อยมือจากปลายคางของฉัน ปัก ปัก ปัก~ จังหวะอัดกระแทกแก่นกายมันเริ่มหนักหน่วงขึ้นทำเอาฉันเจ็บท้องน้อยไปหมด “ไม่ชอบเลยนะเวลาที่พี่แพรเงียบ” อลันพูดเสียงกระเส่า“……” ฉันก็ยังเงียบเหมือนเดิม ความเจ็บปวดที่กำลังได้รับมันฉันไม่สามารถครางออกมาอย่างมีความสุขได้ “เวลาผมกระแทกแรงๆ พี่แพรต้องครางสิครับ อ๊าซี๊ด~” ฉันไม่แม้แต่จะมองอลันเด็กผู้ชายที่ใจร้ายมากๆ คนนี้ ไม่ใช่แค่ใจร้าย เขาเห็นแก่ตัวด้วย ปัก ปัก ปัก~ พอฉันไม่สนใจอลันก็เร่งจังหวะอัดกระแทกให้หนักหน่วงขึ้นเป็นเท่าตัว ความเจ็บปวดทำให้ฉันต้องกำมือแน่น ยิ่งตรงนั้นเสียดสีกันมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ “อลันฉันเจ็บ” ในที่สุดก็ทนไม่ไหว ฉันใช้มือดันหน้าท้องแกร่งของอลันไว้แล้วพยายามจะขยับตัวออก แต่ทว่าอลันกลับใช้ฝ่ามือใหญ่ทั้งสองข้างรั้งสะโพกของฉันไว้ “พูดมาสิว่าต่อไปจะไม่หนีหน้าแบบนี้อีก”“……..” เป็นอีกครั้งที่ฉันเม้มปากแน่นไม่ยอมตอบ อลันก้มหน้าลงมากระซิบบอก “ไม่ตอบแบบนี้ ไม่น่ารักเลยนะ” เขาใช้มือข้างหนึ่งบีบเคล้นคลึงหน้าอกของฉันแรงๆ เพื่อเพิ่มค