อลันค่อยๆ ยกหัวขึ้นมามองหน้าฉัน สภาพของเขาตอนนี้เหมือนคนใกล้จะหลับเต็มที “รอย ?” อลันถามก่อนจะซบหน้าลงเพราะความเมาและความง่วง “ที่หลังของนายมันมีรอยแดงอยู่ คล้ายเล็บผู้หญิง!!” หัวคิ้วหนาขมวดชนกันยุ่งเหยิงเมื่อได้ยินคำพูดของฉัน แต่แล้วอลันก็เงียบไม่ได้ตอบอะไร ผ่านไปครู่หนึ่งเสียงกรนของเขาก็ดังขึ้น !!!!!!! ฉันแทบอยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ เขาจะมาหลับเวลาแบบนี้ไม่ได้ ฉันใช้มือเขย่าแขนของอลันจนตัวเขาสั่นคลอนแต่ก็ไร้วี่แววว่าจะตื่นขึ้น นอนทั้งที่ยังเปลือยเปล่าอยู่แบบนี้มันทุเรศจริงๆ เลย ยิ่งเห็นรอยแดงยาวบนแผ่นหลังของอลันฉันก็ยิ่งหงุดหงิด ไม่รู้ว่าที่หลับนี่เป็นแค่การแสดงเพราะหาคำแก้ตัวไม่ได้ หรือง่วงจนไม่ไหวจริงๆ ฉันลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ก่อนจะเอาผ้าห่มคลุมตัวอลันไว้แล้วเดินไปหยิบผ้าห่มอีกผืนที่พับไว้ในตู้เสื้อผ้ามา จากนั้นก็เดินออกไปจากห้อง ไม่อยากจะนอนร่วมเตียงกับผู้ชายมักมากอย่างอลัน ถ้าเกิดว่าฉันเห็นรอยนั่นเร็วกว่านี้หน่อยก็คงไม่ยอมให้เขาทำเรื่องแบบนั้นหรอก คืนนี้เขาหลับไม่เป็นไร แต่พรุ่งนี้ฉันต้องรู้ให้ได้ว่ารอยบนแผ่นหลังของอลันเกิดจากอะไร ถ้าเป็นอย่างที่คิดจริงๆ ครั้งนี้ฉันค
Read More