All Chapters of เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD: Chapter 221 - Chapter 230

Talk - มิลาตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้องเสื้อ พนักงานกำลังเอาชุดมาให้เลือก ตั้งแต่มาถึงไม่ได้พูดอะไรเลยสักคำมีแต่มินที่บอกว่าชุดนั้นดีชุดนี้เหมาะน้องไม่อยากให้ฉันหมั้นกับมาลิค แล้วตอนนี้เป็นอะไรไป“เลือกสิพี่มิลา พนักงานยืนถือชุดรอจนเมื่อยแล้วนะคะ”“พี่ไม่อยากหมั้น”“แต่เราขัดเขาไม่ได้ ยิ่งรั้นเขายิ่งบงการชีวิตพี่มิลานะ”“แปลว่าพี่ต้องยอมเหรอมิน ถ้ายอมแปลว่าพี่ยิ่งเอาตัวเองถลำลึกลงไปเรื่อย ๆ”“มินก็ไม่อยากให้หมั้นเลย”“แต่ที่มินกำลังทำเหมือนเร่งพี่อยู่นะ”“พี่มิลา… กำลังสงสัยในตัวมินใช่ไหมคะ”น้องถามพร้อมน้ำตาที่เอ่อเต็มดวงตาทั้งสองข้าง เห็นแบบนั้นหัวใจดวงน้อยมันวูบไหวรีบปฏิเสธทันที“มะ... ไม่ ๆ ไม่ใช่นะมิน”ฉันเป็นพี่สาวที่แย่มากเลยใช่ไหม“มินไม่ยุ่งแล้วก็ได้ค่ะ พี่มิลาเลือกตามสบายเลย”“…” มินลุกขึ้นเดินหายออกไปจากห้องเสื้อ อยากจะออกไปตามแต่ถูกพนักงานที่ถือชุดรั้งไว้“รบกวนเลือกมาสักชุดก่อนนะคะ”“คุณเลือกได้เลยค่ะ ฉันไม่ได้อยากลองชุดพวกนั้นแต่แรก”“ไม่ฉลาดเลยนะคะ คุณมาลิคทั้งหล่อและรวยขนาดนั้น คุณเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉามากเลยรู้ไหม” พนักงานเอ่ยออกมาอย่างนั้นทำให้ฉันถึงกับต้องยิ้มเจื่อน“หน้า

Talk - มิลาควรดีใจ ยินดีและยืนมองคนที่รักกำลังจะเริ่มต้นใหม่อยู่ห่าง ๆ ใช่ไหม แล้วทำไมกัน ทั้งที่เป็นฝ่ายขอร้องแต่กลับเสียใจขนาดนี้มาลิคตั้งใจพาเข้าไปทักทายคาแลนที่อยู่ในร้านอาหารกับคู่เดตของเขา ถึงจะรู้สึกเจ็บแต่เห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนนั้นมันมีแต่คำว่าเหมาะสม ทั้งคู่เหมาะสมกันมากจริง ๆ“เห็นหรือยังว่ามันเริ่มใหม่ไปแล้ว” คนที่นั่งเบาะข้าง ๆ ภายในรถหรูหันมาพูด“มิลาไม่ได้ตาบอด”“ฉันก็แค่อยากย้ำให้เธอรู้ตัว”“…”“อยู่กับฉันเธออยากได้อะไร ฉันให้เธอทุกอย่าง ถ้าแต่งกันแล้วเธอจะได้เป็นใหญ่เป็นนายหญิงของบ้าน” ใบหน้าคมคายขยับมาใกล้ ๆ ก่อนจะจับปลายคางของฉันให้เงยขึ้นหันมาประจันหน้า “เลิกเพ้อถึงมันได้แล้วมิลา ตอนนี้คาแลนไม่ได้หยุดยืนรอเธอแล้วนะ มันกำลังจะเริ่มต้นใหม่กับคนที่เหมาะสม”“หยุดพูดสักที มิลาไม่อยากฟัง”“เธอต้องฟัง”ฉันปัดมือหนาออกด้วยความรู้สึกไม่พอใจ เห็นหมดแล้วไม่จำเป็นต้องพูดซ้ำก็ได้ “คุณอย่าหวังให้มิลาไปเป็นอย่างที่บอกเลยค่ะ ผู้หญิงที่สนใจคุณมีตั้งเยอะ”“แต่ฉันสนใจเธอ สวยขนาดนี้ไม่แปลกที่คาแลนมันจะทั้งรักทั้งหลง”“คุณสนใจแค่ตัวเองมาลิค”คนที่ถูกต่อว่ายิ้มมุมปากก่อนจะผละใบหน้าออก

คิดมาตลอดว่ามินจะอยู่ข้าง ๆ ข้ามผ่านปัญหาด้วยกัน แต่หลาย ๆ อย่างทำให้เริ่มเชื่อในสิ่งที่คาแลนบอก“มิลาคิดดีแล้วค่ะ”เหมือนคนตัวโตกำลังกลั้นใจรอฟังคำตอบจากฉันเมื่อพูดออกไปแล้วเขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก“จะกลับไปหามันไหม?”“ต้องกลับไป มิลาทิ้งเจ้าความหวังเอาไว้ไม่ได้”“เลือกแล้วนะ ถ้าหนูทิ้งเฮียอีกครั้ง…”“ไม่ทิ้งแล้ว ครั้งนี้มิลาจะจับมือเฮียแน่น ๆ”ฉันซบลงบนแผงอกแกร่ง ความรู้สึกสบายใจแบบนี้มันไม่ได้เกิดขึ้นมานานแล้ว ทั้งที่เลือกหันหลังให้น้องสาวแต่ตอนนี้รู้สึกโล่งใจมาก ๆ“รู้ไหมว่าเฮียดีใจมาก ๆ”“อื้อ”แขนแกร่งกำชับกอดแน่นพร้อมก้มลงมาจูบบนเส้นผมนุ่ม เราสองคนนั่งอยู่ในท่านี้นานเกือบยี่สิบนาทีโดยไม่มีใครพูดอะไร รู้แค่ว่าเวลานี้เราคือความสบายใจของกันและกัน… เลือกแล้วครั้งนี้จะไม่หันหลังให้คาแลนอีกเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาทำให้ฉันต้องผละใบหน้าออก หันมองที่จอมือถือพร้อมขมวดคิ้วงุนงงเมื่อเห็นว่าเบอร์ที่โทรมานั้นคือน้องสาวของตัวเอง“รับสาย อย่าทำตัวมีพิรุธ” คาแลนบอก เขาดันตัวฉันให้ลุกขึ้นจากตักแล้วเดินหายออกไปสูบบุหรี่ที่นอกระเบียง ปล่อยให้คุยโทรศัพท์ตามลำพัง‘ว่าไงมิน ทำไมเพิ่งโทรมาล่ะพี่โ

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมารบกวนเวลานอนหลับทำให้ฉันค่อย ๆ ลืมตาขึ้นควานมือหาต้นตอของเสียงนั้น โทรศัพท์เครื่องหรูของคาแลนปรากฏชื่อลี่เว่ยหลินตระหง่านบนหน้าจอฉันเม้มปากแน่นก่อนจะปิดเสียงเอาไว้แล้ววางโทรศัพท์ในมือลง ร่างหนาที่นอนข้าง ๆ ขยับตัวเล็กน้อยพร้อมกอดแน่นขึ้น กดริมฝีปากหยักจูบลงมาบนต้นคอ“มิลาทำเฮียตื่นหรือเปล่าคะ”“เฮียได้ยินเสียงโทรศัพท์น่ะ”“คุณหนูลี่โทรมาค่ะ แต่มิลากดปิดเสียงไว้กลัวเฮียจะตื่น ขอโทษที่วุ่นวายกับของใช้ส่วนตัว”“หืม เฮียยังไม่ได้ว่าอะไรสักคำเลยคนดี หนูมีสิทธิ์ยุ่งได้เต็มที่อยู่แล้ว”“รับสายเธอเถอะค่ะ โทรมาสักพักแล้วอาจจะมีเรื่องด่วน”ฉันบอกพลางจับท่อนแขนที่พาดอยู่บนเอวออก ไม่อยากแสดงความหึงหวงให้ตัวเองกลายเป็นคนงี่เง่าจึงเลือกเดินออกมาจากห้องเงียบ ๆถึงเราจะรักกันแต่เรื่องราวตอนนี้ยังไม่สามารถเปิดเผยได้ อีกทั้งฉันที่อยู่ในสถานะว่าที่คู่หมั้นของมาลิคหรือคาแลนที่เป็นข่าวเดตกับคุณหนูลี่เว่ยหลินความสัมพันธ์มันยุ่งเหยิงยิ่งคิดก็ยิ่งเป็นกังวล ถึงแม้ตอนนี้จะมีความสุขมาก ๆ กับสิ่งที่เลือก แต่ในอนาคตจะเป็นยังไงต่อฉันไม่รู้เลยร่างหนาเดินออกมาจากห้องนอนก่อนจะหย่อนตัวนั่งล

ฉันเก็บเอาคำเตือนของคาแลนมาคิดทั้งคืน มันไม่ใช่เรื่องที่จะตัดสินใจง่าย ๆ อยากรู้ว่าทำไมมินถึงทำได้ น้องคิดจะทำร้ายพี่สาวที่หวังดีคนนี้ได้ยังไงกันจมอยู่กับความคิดในวังวนเดิม ๆ มาตลอด จนตอนนี้เมื่อหันมองคาแคนที่กำลังหลับสนิทความคิดก็เริ่มตกตะกอนได้แล้วว่าควรจะปล่อยให้เป็นอย่างที่มันควรจะเป็น“ครั้งนี้มิลาจะจับมือเฮียไว้แน่น ๆ ไม่ยอมปล่อยอีกแล้ว” พูดกับคนที่ยังนอนหลับก่อนที่ฉันจะก้มลงมาจูบเบา ๆ บนริมฝีปากหนาแต่เหมือนเป็นการรบกวนให้อีกฝ่ายลืมตาตื่นขึ้นมามองทั้งที่ริมฝีปากเราสองคนยังแตะกัน มือสากยกขึ้นมาวางบนศีรษะของฉันแล้วกดลงบดขยี้ริมฝีปากดูดดื่ม“อื้อ”“อืม~”เนิ่นนานกว่าอีกฝ่ายจะยอมปล่อยให้เป็นอิสระปากของฉันในตอนนี้มันคงบวมเป่งไปแล้วแน่ ๆ“สวยจังเลยครับ”“ลุกขึ้นไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ วันนี้เฮียต้องไปธุระอย่าลืมนะ”“อยากกอดหนูทั้งวัน” ไม่พูดเปล่า แขนแกร่งวางพาดลงบนเอวของฉันแล้วถึงให้มาแนบติดกับตัวเอง“มิลาคิดแล้วนะคะเรื่องมิน”“พูดมาเลยครับ เฮียฟังหนูอยู่”“จัดการตามที่สมควรได้เลยค่ะ เรื่องนี้มิลาจะไม่ห้าม”“แปลว่ามินอาจจะ…” ฉันยกนิ้ววางบนริมฝีปากหนาไม่ให้อีกฝ่ายเอ่ยคำที่ไม่ต้องการได้ยิน