All Chapters of เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD: Chapter 241 - Chapter 250

ถึงจะรู้อยู่แล้วว่าคุณหนูลี่สนใจคาแลนขนาดไหน แต่ไม่คิดเลยว่าเธอจะพูดคำนั้นออกมาหน้าตาเฉย เวลาผ่านไปถึงสามปีคิดว่าคงเลิกสนใจเขาไปแล้ว แต่ไม่ใช่เลย“พี่คงแต่งเร็ว ๆ นี้ จะส่งการ์ดเชิญให้ลี่คนแรกเลยนะครับ” คนตัวสูงตอบ ดูออกว่าเขาไม่ได้อยากจะมีปัญหาอะไร ส่วนฉันก็นั่งมองเงียบ ๆ อยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะว่ายังไงต่อ“พี่คัลเลนได้บอกหรือเปล่าคะ ว่าเรากำลังจะร่วมลงทุนงานใหญ่ด้วยกัน ถ้าลี่บอกคุณพ่อว่าไม่อยากให้ร่วมแล้วถูกถอนหุ้นขึ้นมาจะยุ่งเอานะคะ” ประโยคนั้นคล้ายคำขู่ที่เธอจงใจพูดมันออกมา“เชิญครับ ถ้าลี่อยากทำแบบนั้นพี่จะไม่ห้าม”“ทำไมคะ ลี่ไม่ดีตรงไหนทำไมพี่คาแลนถึงเลือกเธอ ตอนนั้นลี่บอกแล้วไงว่ายอมทุกอย่าง”“สามปีแล้วนะลี่ พี่ไม่คิดว่าเธอจะยังมีความคิดแบบนั้นอยู่”“ไม่ว่าจะกี่ปีถ้าลี่รักลี่รอได้ค่ะ”“แต่พี่ไม่ได้ขอให้เธอรอ ถ้าเรื่องแค่นี้อยากถอนหุ้นก็ถอนไปพี่ไม่ห้ามให้ผู้ใหญ่ตัดสินใจ”คาแลนพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ อารมณ์ของเขาเริ่มขุ่นมัว เมื่อพูดประโยคนั้นออกไปแล้วก็เดินมาหาฉันกับลูกสายตาของคุณหนูลี่ที่กำลังจ้องเม็งฉันอยู่นั้น ไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะเป็นเอามากขนาดนี้“พี่คาแลนหายไปตั้งสามปีมั่นใจ

สองอาทิตน์ต่อมา คาแลนพาฉันกับลูกชายมาดูบ้านโครงการค่อนข้างใหญ่แถมอยู่ใจกลางเมือง บ้านหลังใหญ่ที่สุดในโครงการได้ยินราคาแล้วเข่าแทบทรุด เกือบสองร้อยล้านตรงนี้ใกล้โรงเรียนนานาชาติ ใกล้โรงพยาบาล สะดวกสบาย แถมยังอยู่ไม่ไกลจากบ้านใหญ่“เอาหลังนี้เลยนะหนู เฮียจะให้เลขาจัดการ”“ถามมาคัสสิคะว่าอยากได้หรือเปล่า”คาแลนหันกลับมาถามลูกชายที่กำลังอุ้มอยู่บนอ้อมแขน “มาคัสชอบบ้านหลังนี้ไหมครับ ปาปี๊จะซื้อ”“ชอบครับ ที่วิ่งเล่นกว้าง ๆ คัสชอบ”พนักงานที่พาชมบ้านยิ้มชอบใจใหญ่เมื่อได้ฟังสิ่งที่ลูกชายตัวน้อยของฉันพูดออกมาอย่างร่าเริง“กี่ขวบแล้วคะ” เธอถาม“สามขวบแล้วค่ะ”“หน้าตาน่ารักน่าชัง ได้คุณพ่อมาเยอะเลย”“น้ำเชื้อแรงครับ”แปะ!!! ฉันฟาดมือลงบนท่อนแขนของคนที่พูดจาแบบนั้นออกมา เชื่อแรงอะไรกันมาพูดต่อหน้าคนอื่นแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหนหลังจากเลือกบ้านได้แล้วเราสามคนพ่อแม่ลูกก็นั่งรถไปต่อที่บริษัท กว่าจะได้ย้ายเข้าไปบ้านใหม่คงใช้เวลาพักหนึ่ง จริง ๆ คุณเกลลินขอให้ไปอยู่ด้วยกันที่บ้านใหญ่ แต่คาแลนอย่างได้ความเป็นส่วนตัวมาถึงที่บริษัทฉันก็เอาลูกเข้านอนเพราะได้เวลาแล้ว ในห้องทำงานของคาแลนจะมีห้องแยกเอาไว้สำหร

งานเลี้ยงตระกูลเว่ยหลิน ฉันอยู่ในชุดราตรีลายลูกไม้สีครีมเดินเข้ามาในงานคู่กับคาแลนที่อยู่ในชุดสูทสีขาวน้ำเงินงานจัดขึ้นยิ่งใหญ่สมเกียรติมีแขกมากหน้าหลายตาเดินหลั่งไหลเข้ามาภายในงานรวมทั้งนักข่าวที่รัวแสงแฟลชถ่ายภาพราวกับคนที่มาร่วมงานนี้เป็นดาราชื่อดังยิ่งตอนคาแลนเดินคู่กับฉันมีเสียงฮือฮาของคนที่ได้พบเห็นดังขึ้น ส่วนหนึ่งมาจากเหตุการณ์ที่เขาหายไปเหมือนคนที่ตายแล้ว ไม่มีใครคิดว่าจะกลับมา คนที่ได้เจอตัวเป็น ๆ ถึงกับยกมือขึ้นป้องปากทำตาโตอย่างเหลือเชื่อ“เป็นเกียรติมากเลยค่ะที่พี่คาแลนกับว่าที่ภรรยามาร่วมงานในวันนี้” คุณหนูลี่เดินมาต้อนรับเราสองคน ก่อนจะพาเดินมายังโต๊ะที่จัดเตรียมเอาไว้ให้เป็นโต๊ะที่อยู่ติดหน้าเวที คุณคัลแลนและภรรยาก็มางานนี้เหมือนกัน รวมถึงคุณพ่อของเขาด้วยแต่ท่านนั่งแยกอีกโต๊ะร่วมกับตระกูลเว่ยหลินที่อยู่ใกล้ ๆ กันนั่งรอที่โต๊ะไม่นานคัลเลนและภรรยาก็มาถึง เราไม่ได้พาลูกมาด้วยเพราะเป็นงานใหญ่ไม่เหมาะที่จะพาเด็ก ๆ มา“คุณเกลลินสวยมากเลยค่ะ” ฉันเอ่ยชมคุณเกลที่อยู่ในชุดราตรีสีขาว เธอสวยมาก ๆ ตอนเดินตีคู่มากับคัลเลนยิ่งเห็นว่าทั้งสองเหมาะสมกันมากจริง ๆ“คุณมิลาก็สวยมาก ๆ เ

Talk - คาแลนตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน สองมือกำแน่นก้มหน้าก้มตา ภาพเลือดที่ไหลออกมาจากตรงนั้นยังติดตา เกือบสติหลุดที่เห็นมิลาหมดสติไป“มิลาเป็นอะไร” คัลเลนเพิ่งมาถึงโรงพยาบาลมันรีบเดินมาถาม ผมได้แต่ส่ายหน้าแทนคำตอบพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้มตอนนี้ผมกำลังกลัว กลัวทุกอย่าง“จู่ ๆ ทำไมถึงเกิดเรื่องขึ้น”“ลี่เอาเหล้ามาให้กู ใครจะไปคิดว่าเธอใส่ยาลงไปในแก้วนั้น” ผมบอกพร้อมมือที่กำแน่นกว่าเดิมหลังจากโดนยาลี่พยายามยัดเยียดตัวเองให้กับผม โชคดีที่ตอนนั้นยังพอมีสติเอาตัวเองออกมาจากห้องน้ำได้ แต่ตอนทำกับมิลาในรถผมไม่รู้ตัวเลยว่ารุนแรงไปขนาดไหนเลือดถึงได้ไหลออกมาเยอะขนาดนั้น“ผู้หญิงคนนี้แม่งน่ากลัวฉิบหาย!!”“จัดการถอนหุ้นและยุติงานในเครือเว่ยหลินให้หมด ครั้งนี้ต่อให้คุณเฉียงมาอ้อนวอนกูจะไม่ให้อภัย”“อืม เดี๋ยวกูจัดการให้มึงไม่ต้องห่วง ตระกูลนี้ถูกจดลงบัญชีดำแน่ ๆ”“อาการมิลาเป็นยังไงบ้างคะ” เกลลินเอ่ยถามผมด้วยท่าทางเป็นห่วง“เลือด… มีเลือดไหลออกมา” ผมตอบเสียงสั่นสองมือกำแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดขึ้นขณะที่นั่งรอผ่านไปครู่ใหญ่ประตูห้องฉุกเฉินก็ถูกผลักพร้อมหมอที่แทรกตัวออกมายืนด้านหน้า ผมรีบลุก

1 เดือนผ่านไปฉันได้ออกจากโรงพยาบาลมาพักรักษาตัวที่บ้าน เราย้ายมาอยู่บ้านหลังที่ซื้อไว้ในตอนนั้นแล้ว เพิ่งตกแต่งเสร็จเมื่ออาทิตย์ก่อนส่วนใหญ่ฉันจะนอนอยู่บนเตียงเวลาจะไปเข้าห้องน้ำหรือเดินไปไหนคาแลนจะช่วยประคอง ถ้าออกไปข้างนอกต้องนั่งรถเข็น เพราะคุณหมอสั่งห้ามเรื่องไม่ควรขยับร่างกายเยอะมาคัสได้แยกไปนอนอีกห้องสมใจคุณพ่อของเขาแล้ว เพราะคาแลนกลัวว่าลูกจะนอนดิ้นมาโดนท้อง แต่ตัวลูกชายไม่งอแงแล้วก็อยากแยกห้องเหมือนกัน แหงสิพ่อเขาจัดห้องเตรียมไว้ถูกใจขนาดนั้น“พรุ่งนี้มีประชุม เฮียคงกลับมาตอนบ่ายนะมิลา”“ไหวเหรอคะ ช่วงนี้เฮียอาการไม่ค่อยดีเลย” มองคนตัวสูงอย่างเป็นห่วง เขาแพ้ท้องแทนฉันหนักมาก เรียกได้ว่าเหม็นอาหารทุกอย่าง กินอะไรเข้าไปก็อ้วกออกหมด กินได้แค่ของเปรี้ยวเห็นแล้วนึกเห็นใจมาก ๆ เพราะเคยผ่านมาก่อนรู้ว่าทรมานขนาดไหน ใบหน้าหล่อตอนนี้ซูบผอมลงไปค่อนข้างเยอะ“ประชุมผู้ถือหุ้นประจำเดือนยังไงก็ต้องไปครับ” คาแลนก้มลงมาจูบหน้าผากของฉันแผ่วเบา ตอนนี้กำลังนั่งดูทีวีอยู่ชั้นล่างของบ้าน“คันเลนจะมาส่งมาคัสกี่โมงคะ”“คงสองทุ่ม กินมื้อเย็นที่บ้านใหญ่ก่อน” วันนี้ลูกชายงอแงอยากไปเล่นกับน้องคีย์และ