All Chapters of ชายชั่วหนีวิวาห์ ข้าหรือจะยอมเป็นม่ายขันหมาก: Chapter 141 - Chapter 150

176 Chapters

บทที่ 141  

ในขณะเดียวกัน คนอื่นก็มองมาทางกู้จิ่งซีเช่นกัน เห็นเขาที่ยามปกติยินดียินร้ายไม่แสดงสีหน้ากำลังดึงหน้าเยือกเย็น ดูไม่โกรธแต่รับรู้ได้ถึงความน่าเกรงขาม แม้กระทั่งเสียงเล็ก ๆ ที่ดังมาจากปลายนิ้วกระทบบนโต๊ะน้ำชาก็ยังทำให้คนอกสั่นขวัญแขวนได้ง่าย ๆ ก็ไม่มีผู้ใดกล้าส่งเสียงรบกวนอารมณ์ขุ่นมัวของเขาอีก เรื่องในวันนี้ เมิ่งจิ่นเหยาเองก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อน คิดไม่ถึงว่ากู้ซิวหมิงที่ได้กอดหญิงงามกลับเรือนแล้วจะหลงระเริงจนลืมตัวเช่นนี้ ถึงขั้นพาหลี่หว่านเอ๋อร์มาให้ผู้อาวุโสพบหน้าทำความรู้จัก และไม่ฉุกคิดเลยสักนิดว่าเรื่องเหลวไหลที่เขาทำลงไปเพื่อหลี่หว่านเอ๋อร์ จะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของตระกูลกู้ เป็นเช่นนี้แล้วพวกผู้อาวุโสจะรู้สึกชมชอบหลี่หว่านเอ๋อร์ได้อย่างไร? ในเมื่อเขาอยากรับหลี่หว่านเอ๋อร์เป็นอนุภรรยาแล้ว ก็ควรจะส่งให้คนไปอบรมสั่งสอนกฎระเบียบให้หลี่หว่านเอ๋อร์ก่อนถึงจะถูกต้องเหมาะสม กลับกระทำเรื่องน่าอับอายอย่างเช่นวันนี้ มีแต่จะยิ่งทำให้ผู้อาวุโสไม่พอใจ บ้านสามยังต้องถูกบ้านใหญ่และบ้านสองเยาะเย้ยถากถาง ผู้เฒ่าก็ยิ่งไม่ถูกชะตากับหญิงคนรักของเขามากขึ้นไปอีก บรรยากาศจมดิ่งเข้าสู่ความเงียบงัน
last updateLast Updated : 2024-12-14
Read more

บทที่ 142  

เขาพูดจบ ก็ผินใบหน้ามองแม่นางข้างกาย ดรุณีน้ำตาคลอเบ้า จ้องมองเขาอย่างอึดอัดสับสน เขาเจ็บปวดหัวใจไม่จบสิ้น ขณะเดียวกันก็สงสารสุดหัวใจ หากมิใช่เพราะเขาบุ่มบ่ามมุทะลุเกินไป วันนี้หว่านเอ๋อร์ก็ไม่ต้องทนกล้ำกลืนกับความไม่เป็นธรรมแล้ว กู้จิ่งซีย่างเท้าไปสองก้าว เห็นบุตรชายไม่ขยับตาม ก็ถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ “ยังไม่เดินอีก?” กู้ซิวหมิงเปล่งเสียงรับคำ จากนั้นก็เอ่ยกับหลี่หว่านเอ๋อร์ “หว่านเอ๋อร์ เจ้ากลับไปรอข้าที่เรือนชิงอวี้เซวียนก่อน” หลี่หว่านเอ๋อร์อดทนกลั้นน้ำตาไว้ พยักหน้ารับเบา ๆ จ้องมองเงาแผ่นหลังที่จากไปของสองคนพ่อลูก บัดนี้นางรู้สึกไร้ที่พึ่งพิงอย่างถึงที่สุดแล้ว คงเป็นเพราะเมื่อวานและหลายวันก่อนถูกความรุ่งเรืองมั่งคั่งลวงตา ทำให้หลงคิดไปว่าท่านพี่ซิวหมิงยอมไม่สมรสภรรยาเพื่อนางแล้ว จะไม่มีผู้ใดกล้าข่มเหงรังแกนาง และจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข อยู่ท่ามกลางอาภรณ์แพรพรรณหรูหราและอาหารเลิศรสโอชา มีความมั่งคั่งรุ่งเรืองเคียงข้าง และมีชายหนุ่มคนรักอยู่เคียงคู่ไปตลอดชีวิต และในอนาคตอันใกล้นี้ นางกับท่านพี่ซิวหมิงก็จะให้กำเนิดบุตรธิดาครบถ้วน และมีชีวิตที่เพียบพร้อมสมบูรณ์แบบ คิดไม่ถึ
last updateLast Updated : 2024-12-14
Read more

บทที่ 143  

เดิมทีเมิ่งจิ่นเหยาคิดว่าเหตุใดจะต้องสร้างความอึดอัดใจให้สตรีด้วยกัน ในเมื่อพันหมื่นความผิดล้วนอยู่ที่กู้ซิวหมิงที่เป็นตัวปัญหาใหญ่ที่สุด จึงไม่คิดจะทำให้หลี่หว่านเอ๋อร์ต้องลำบากใจมาตั้งแต่ตอนต้นแล้ว แต่ถึงอย่างไรแล้ว นางไม่คิดจะทำให้คนอื่นลำบากใจก็จริง แต่คนอื่นกลับใช้กู้ซิวหมิงมาก่อความรำคาญให้นาง พอพูดแบบนี้แล้ว เหมือนกับว่านางยังคงคิดถึงกู้ซิวหมิงไม่ลืมเลือน อิจฉาริษยาหลี่หว่านเอ๋อร์ ถึงได้หาเรื่องสร้างความอึดอัดใจให้คนอื่น ฟ้าดินเป็นพยาน หากนางคิดจะสร้างความลำบากใจให้หลี่หว่านเอ๋อร์จริง เช่นนั้นก็คงเรียกเจ้าตัวมาตำหนิต่อหน้า ตั้งแต่ที่รู้ว่าหลี่หว่านเอ๋อร์เข้าไปอยู่ในห้องหลักของเรือนชิงอวี้เซวียน หลังจากที่หลี่หว่านเอ๋อร์เข้าจวนมาแล้ว ไยจะต้องรอให้ถึงบัดนี้ด้วย? สีหน้าของนางดูเคร่งขรึมลง ชำเลืองมองหลี่หว่านเอ๋อร์ด้วยสายตาเยือกเย็น พลางเอ่ยด้วยเสียงราบเรียบว่า “คนที่มีสิทธิ์เรียกข้าว่าท่านแม่ นอกจากกู้ซิวหมิงบุตรชายของข้าแล้ว ก็มีเพียงแค่ฮูหยินของซื่อจื่อที่ผ่านพิธีสมรสอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้วเท่านั้น มิใช่อนุภรรยาของบุตรชายของข้า” สิ้นเสียงของนาง ก็หันไปเอ่ยกับหนิงตงที่อย
last updateLast Updated : 2024-12-14
Read more

บทที่ 144  

หนิงตงได้ยินเจ้านายเอ่ยเช่นนี้ ก็รีบแก้ไขคำพูดทันที “หลี่อี๋เหนียงกับท่านซื่อจื่อเป็นคนประเภทเดียวกัน ไม่แปลกที่จะเข้าขากันได้ดีเจ้าค่ะ” เมิ่งจิ่นเหยาส่งสายตาคาดโทษใส่นางไปหนึ่งที ช่างเป็นเจ้าหนูหัวใสเสียจริง พริบตาเดียวก็รู้ว่าไม่ควรจะเรียกชื่อออกมาตรง ๆ หนิงตงโกรธกรุ่นในใจ ยังคงพึมพำต่อว่า “เป็นอนุของซื่อจื่อ กลับเอาตนเองเสมอฮูหยินซื่อจื่อ ไม่เข้าใจธรรมเนียมประเพณีก็แล้วกันไป แต่ยังไร้ยางอายด้วยนี่สิเจ้าคะ ไม่รู้ว่าพ่อแม่สั่งสอนมาอย่างไร รู้ว่าคุณชายเขาก็มีคู่หมั้นอยู่แล้ว แต่ก็ยังจะหนีตามเขาไปอีก” เมิ่งจิ่นเหยาได้ยินประโยคนี้ พลันชะงักฝีเท้าในทันใด ดึงหน้าขรึม พลางตำหนิด้วยเสียงเข้มว่า “หนิงตง ถ้อยคำเช่นนี้เจ้าอย่าได้พูดออกมาอีก” “เจ้าคะ?” หนิงตงอุทานออกมาอย่างงุนงง ไม่เข้าใจว่าเหตุใดเจ้านายของตนถึงได้เข้มงวดขึ้นมากะทันหัน เมิ่งจิ่นเหยาอธิบาย “พ่อแม่ของหลี่อี๋เหนียงตายไปนานแล้ว ท่านปู่ของนางเป็นคนเลี้ยงดูนางจนเติบใหญ่” ได้ยินเช่นนี้แล้ว หนิงตงเข้าใจทันที หากว่าพ่อแม่ของนางผู้นั้นตายไปนานแล้ว ความจริงก็ไม่สมควรพูดจาลักษณะนี้อย่างเด็ดขาด มิเช่นนั้นก็เหมือนเป็นการสะกิดรอยแผ
last updateLast Updated : 2024-12-14
Read more

บทที่ 145  

เมิ่งจิ่นเหยาหลุดหัวเราะออกมาทันที “ไยเจ้าจึงคิดเช่นนี้?” ชุนหลิ่วจิตใจห่อเหี่ยว น้ำเสียงเจือด้วยความน้อยใจ “ก็ท่านสั่งให้ข้าน้อยไปรับใช้ข้างกายหลี่อี๋เหนียงนี่เจ้าคะ” “เจ้าคิดไปถึงไหนแล้ว?” เมิ่งจิ่นเหยาส่ายหน้าเบา ๆ เอ่ยด้วยเสียงอบอุ่น “เจ้าฉลาดเฉลียวออกเพียงนี้ ทำงานได้รอบคอบเหมาะสม ข้าจะทิ้งเจ้าลงหรือ? ข้าเพียงรู้สึกว่าเจ้าเหมาะสมกับหน้าที่นี้มากกว่าคนอื่นก็เท่านั้น ไว้สั่งสอนกฎระเบียบให้หลี่อี๋เหนียงเรียบร้อยแล้ว เจ้ายังต้องกลับมาทำงานที่เรือนเวยหรุยเซวียนเหมือนเดิม” ชุนหลิ่วฟังแล้ว แววตาฉายประกายยินดีออกมา “ฮูหยินจะบอกว่า หากข้าน้อยสอนกฎระเบียบมารยาทให้หลี่อี๋เหนียงเรียบร้อยแล้ว ยังกลับมาปรนนิบัติรับใช้เคียงกายท่านได้ใช่หรือไม่เจ้าคะ?” เมิ่งจิ่นเหยายิ้มก็ถามกลับ “หากมิใช่เช่นนั้นเล่า?” ชุนหลิ่วย้ำกับนางอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ “ตราบใดที่หลี่อี๋เหนียงเรียนรู้มารยาทเรียบร้อยแล้ว ข้าน้อยก็กลับมาได้แล้วใช่หรือไม่เจ้าคะ?” เมิ่งจิ่นเหยาพยักหน้าน้อย ๆ “ย่อมเป็นเช่นนั้น” หลังได้รับคำตอบที่แน่ชัดแล้ว ชุนหลิ่วผุดยิ้มอย่างเริงร่าทันที นางเป็นสาวใช้ของเรือนเวยหรุยเซวียน เพิ่งไ
last updateLast Updated : 2024-12-15
Read more

บทที่ 146  

หนิงตงหอบหายใจด้วยโทสะ “ฮูหยิน นางทำเกินไปแล้วเจ้าค่ะ ถึงขั้นมาหลอกลวงความรู้สึกของข้าน้อย ทำข้าน้อยรู้สึกผิดกับตนเองอยู่พักหนึ่งเชียว” เมิ่งจิ่นเหยายิ้มพลางเอ่ย “แล้วใครให้เจ้าเฝ้าอิจฉานางทุกวันเล่า?” หนิงตงกะพริบตาปริบ ๆ รีบโน้มน้าวให้เจ้านายเปลี่ยนประเด็นทันที ไม่อยากคิดถึงชุนหลิ่วเจ้าคนโกหกนั่นขึ้นมาอีกแล้ว …… ภายในห้องหนังสือ กู้ซิวหมิงตามบิดาเข้าไปที่ห้องหนังสือด้วยความประหม่า เมื่อเห็นบิดานั่งลง และมองมาทางเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์ หัวใจของเขาพลันบีบรัดแน่นขึ้นมา ไม่กล้าแม้แต่ส่งเสียงหายใจแรง กู้จิ่งซีขมวดหัวคิ้วเล็กน้อย เมื่อก่อนมองเจ้าลูกชายคนนี้แล้วยังรู้สึกว่าใช้ได้พอประมาณ แม้ไม่มีด้านใดโดดเด่นออกมา แต่โดยภาพรวมแล้วก็ดูดี พอจะชื่นชมได้บ้าง แต่บัดนี้แค่เห็นเจ้าลูกชายคนนี้เขาก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันทีแล้ว บิดาและบุตรชายต่างสบตากันในความเงียบงัน แม้เป็นเพียงเสี้ยวขณะสั้น ๆ แต่กลับรู้สึกยาวนานราวหนึ่งชาติภพ กู้ซิวหมิงรับรู้ได้ถึงแรงกดดันอันไร้รูปร่างนี้ ทำให้หัวใจของเขายิ่งรู้สึกวิตกกังวล จนหน้าผากชุ่มเหงื่อแต่ไม่กล้าเลื่อนมือขึ้นไปเช็ด หากถามว่าทั้งตระกูลกู
last updateLast Updated : 2024-12-15
Read more

บทที่ 147

ถ้อยคำนี้เอ่ยออกมา จิตใจของกู้ซิวหมิงสั่นสะท้าน แววตาฉายประกายหวาดผวา พรั่นพรึง เขารีบร้อนส่ายหน้าปฏิเสธ แก้ต่างเพื่อตนเอง “ท่านพ่อ มิใช่เช่นนั้นขอรับ” กู้จิ่งซีมองเขาด้วยสายตาอึมครึม เอ่ยไม่รีบร้อนไม่ยืดยาว “ในเมื่อข้ามีเจ้าเป็นบุตรชายเพียงคนเดียว ทว่าผู้สืบทอดตำแหน่งของจวนโหวก็ใช่จะเป็นของเจ้าคนเดียวเสมอไป และตระกูลกู้ก็ไม่ได้มีเจ้าเป็นเด็กเพียงคนเดียว ในเมื่อเจ้าไม่สามารถรับผิดชอบหน้าที่สำคัญได้ เช่นนั้นก็ให้คนที่ทำได้มารับหน้าที่แทนเสีย” กู้ซิวหมิงหน้าซีดเผือด ในแววตาเต็มไปด้วยความขลาดกลัว สองขาอ่อนระทวย คุกเข่าฟุ่บลงกับพื้น รีบยอมรับผิดทันใด “ท่านพ่อ ลูกสำนึกผิดแล้วจริง ๆ ขอรับ จะไม่มีครั้งต่อไปอีกเด็ดขาด ท่านพ่อได้โปรดเมตตา ให้โอกาสลูกแก้ไขเรื่องผิดพลาดและเริ่มต้นใหม่ด้วยขอรับ” ยามเขาเอ่ยวาจา เสียงสั่นเครือ ก่อนจะถูกรับเป็นลูกบุญธรรม พ่อแม่แท้ ๆ เคยบอกว่าเขาจะได้ไปเป็นซื่อจื่อ เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งจวนโหวในวันข้างหน้า หลังจากถูกรับเป็นบุตรบุญธรรมแล้ว จวนโหวทั้งเบื้องบนเบื้องล่างล้วนแต่ดูแลเอาใจใส่เขาอย่างดีที่สุด ตอนที่เขาเริ่มปรับตัวเข้ากับชีวิตในจวนโหวได้แล้ว ในขณะเดียวกั
last updateLast Updated : 2024-12-15
Read more

บทที่ 148  

นางเอ่ยพลาง ก็ตัดพ้อตนเอง “จริงอยู่ที่นางเป็นหญิงที่มาจากจวนหย่งชางป๋อ มาจากตระกูลขุนนางบุญหนักศักดิ์ใหญ่ มีรูปโฉมงดงามเพริศพริ้ง แต่ข้าเป็นเพียงเด็กสาวกำพร้าที่ไม่มีอะไรเลยคนหนึ่ง ครอบครัวของท่านจะชอบนางมากกว่าก็เป็นเรื่องปกติ” กู้ซิวหมิงแม้รำคาญ แต่เมื่อเห็นดรุณีน้อยน่าเอ็นดูในอ้อมอกของตนเองกำลังร้องไห้ฮือ ๆ ไหล่บางสั่นเทิ้ม เขาก็ใจอ่อนลง ข่มความรู้สึกหงุดหงิดรำคาญไว้ลึกสุดของดวงใจ อดทนเอ่ยวาจาปลอบโยนไปสองประโยค “หว่านเอ๋อร์เจ้าอย่าร้องไห้เลย พวกเขาจะชอบหรือไม่ชอบไม่สำคัญ ตราบใดที่ข้าชอบเจ้าก็เพียงพอแล้ว” แต่ถึงอย่างไรแล้ว หลี่หว่านเอ๋อร์หนนี้กลับมิได้สงบอารมณ์ลงง่ายดายเพียงนั้นแล้ว คำพูดเหล่านี้ไม่ได้ช่วยให้นางรู้สึกดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย ตราบใดที่นางคิดถึงเรื่องน่าอับอายในโถงโซ่วอันที่ตนกระทำเพราะไม่รู้มารยาท สายตาเหล่านั้นยามที่จ้องมองมาทางนาง สายตาที่ชวนให้คิดตามนั่น ทำให้นางรู้สึกอยากจะแทรกแผ่นดินหนี คิดถึงวันข้างหน้าหากตนต้องออกจากเรือนไปข้างนอก และบังเอิญพบคนเหล่านั้นเข้าจะต้องถูกดูหมิ่นดูแคลน นางก็ยิ่งรู้สึกพรั่นพรึงแล้ว นางเงยหน้าขึ้นมองกู้ซิวหมิงช้า ๆ บนหน้าเล็กที่เปื้อน
last updateLast Updated : 2024-12-15
Read more

บทที่ 149  

หลี่หว่านเอ๋อร์เหมือนถูกอสนีบาตฟาดลงท่ามกลางฟ้าแจ่มใส นางเบิกตากว้างทันใด ก่อนจะถามอย่างระมัดระวัง “ท่านพี่ซิวหมิง ท่าน ท่านมิใช่เคยบอกว่าถึงข้าจะเป็นอนุ แต่ก็เป็นสตรีเพียงหนึ่งเดียวของท่าน เป็นภรรยาเพียงหนึ่งเดียวในใจของท่าน? หรือท่านจะกลืนคำพูดตนเอง จะเข้าพิธีสมรสให้หญิงอื่นเป็นภรรยาเอก?” กู้ซิวหมิงรีบร้อนส่ายหน้า ให้คำมั่นสัญญาซ้ำอีกครั้ง “หว่านเอ๋อร์ ข้าไม่มีวันสมรสภรรยาเอก เพียงแต่เจ้าคืออนุภรรยา อาศัยในห้องหลักนั้นผิดประเพณี” พูดจบ เขาก็แก้ต่างเพิ่มเติมให้ตนเอง “คำสั่งของผู้ใหญ่ ห้ามฝ่าฝืน หว่านเอ๋อร์เจ้าเป็นคนเข้าอกเข้าใจผู้อื่นมาตลอด ก็น่าจะเข้าใจข้าใช่หรือไม่?” หลี่หว่านเอ๋อร์สีหน้าซีดเผือด ร่างกายบอบบางโงนเงนจะล้มอยู่รอมร่อ ทรุดลงในอ้อมอกของกู้ซิวหมิง เข้าใจดีว่าสิ่งนี้มิใช่ความตั้งใจของท่านพี่ซิวหมิง แต่เป็นผู้อาวุโสในตระกูลกู้ที่ดูแคลนนาง ได้แต่ผงกรับศีรษะเบา ๆ ปล่อยให้ธารน้ำตาสองข้างไหลพรากลงมา เป็นครั้งแรกที่นางได้รับรู้ว่าการเป็นอนุภรรยาในตระกูลบุญหนักศักดิ์ใหญ่ไม่ใช่เรื่องง่าย ในตอนแรกบรรดาเพื่อนบ้านเมื่อรู้ว่านางจะได้เป็นอนุภรรยาของซื่อจื่อฉางซินโหว ต่างก็บอกว่าน
last updateLast Updated : 2024-12-16
Read more

บทที่ 150  

หลี่หว่านเอ๋อร์ฟังแล้ว ทันใดนั้นก็ตึงเครียดขึ้นมา หากนางไม่ตั้งใจเรียนรู้ให้ดี ผู้อาวุโสต้องยิ่งรู้สึกไม่พอใจในตัวนาง คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรนางต้องตั้งใจแสดงออกมาให้ดีเพียบพร้อม …… ณ เรือนเวยหรุยเซวียน เมิ่งจิ่นเหยาได้ยินเสียงฝีเท้า ก็เหลือบสายตาขึ้นมอง เห็นเงาร่างสูงโปร่งเดินเข้ามา บุรุษที่ไม่เปิดเผยอารมณ์ง่าย ๆ บัดนี้กลับมีสีหน้าเยือกเย็นมืดครึ้ม ท่าทางโทสะยังไม่จางหาย เห็นได้ชัดว่าคงเดือดดาลเพราะกู้ซิวหมิงมาไม่น้อย ทว่านั่นก็ปกติแล้ว มีบุตรอย่างกู้ซิวหมิง คนเป็นพ่อคนไหนบ้างจะไม่เดือดดาลโมโห? เมื่อกู้จิ่งซีเข้ามาในห้อง กลิ่นชาอ่อน ๆ ลอยปะทะจมูก ครั้นเหลือบสายตาขึ้นมองไป ก็เห็นแม่นางน้อยที่นั่งอยู่เบื้องหน้าโต๊ะน้ำชา กำลังจิบชาด้วยสีหน้าผ่อนคลาย ท่าทางดูสบายใจไม่เบา สายตาสองคู่ประสานกัน เมิ่งจิ่นเหยาก็หยิบจอกชาสะอาดหนึ่งใบมาและรินน้ำชาเข้าไป ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงอบอุ่นว่า “ท่านพี่ ไม่สู้ดื่มชาคลายโทสะสักหน่อยเป็นอย่างไรเจ้าคะ?” “เช่นนั้นข้าต้องขอรับไว้โดยไม่เกรงใจแล้ว” กู้จิ่งซีขยับก้าวไปนั่งลงตรงข้ามนาง หยิบจอกชาขึ้นดม กลิ่นน้ำชาสดชื่นบริสุทธิ์ หอมกรุ่นอบอวล เขาเม้มริมฝีป
last updateLast Updated : 2024-12-16
Read more
PREV
1
...
131415161718
DMCA.com Protection Status