Semua Bab อาญารัก ข้ามขอบฟ้า: Bab 81 - Bab 90

“ขอจูบให้ชื่นใจหน่อยไม่ได้หรือไง หือ..นะขอจูบทีนึงนะ”“ไม่ต้องเลย บอกมาก่อนว่าคุณจะทำยังไงต่อไป”“ใจร้อนจังแฮะ งั้น..เรามาแต่งงานกันเลยดีไหม เรื่องทุกอย่างมันก็จะง่ายขึ้น ว่าไง?” อะไรนะ เขาพูดง่าย ๆ อย่างนี้ออกมาได้ยังไง แถมยังทำราวกับว่ามันเป็นเรื่องง่ายไปเสียอย่างนั้น หล่อนไม่เข้าใจเขาเลยจริง ๆ   ฝ่ายชายหนุ่มถึงแม้ว่าประโยคที่พูดออกมาเมื่อครู่จะเป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบ แต่เมื่อมานึก ๆ ดูก็ดีเหมือนกัน นั่นเป็นอีกวิธีหนึ่งที่จะบีบบังคับให้หล่อนยอมรับเขาง่ายขึ้น บัดนี้เขาคิดได้แล้วว่าได้เดินหมากถูกทางแล้ว จับหล่อนคลุมถุงชนเสียเลย ถ้าหากว่าไม่ยอมง่าย ๆ ก็ยังมีท่านปู่ของเขาที่คอยหนุนหลังอีก นั่นยิ่งง่ายเข้าไปใหญ่ ชายหนุ่มเผลอยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ เมื่อนึกถึงหนทางแห่งชัยชนะ ไม่น่าเชื่อเลยว่าคนอย่างเขาจะต้องมาคอยคิดแผนตลบหลังรวบรัดผู้หญิงตัวเล็ก ๆ และแสนจะธรรมดาคนนี้ได้เลย แต่มันก็เป็นไปแล้ว  “หา! แต่ง..แต่งงาน คุณ! นี่น่ะหรือ? การรับผิดชอบของคุณ! คนเห็นแก่ตัว ปล่อยนะ..ฉันจะไม่ยอมทำตามคนที่เห็นแก่ตัว

เป็นเขาจริง ๆ ด้วย อีตาฝรั่งเน่า ฝรั่งหน้าดุคนนั้นจริง ๆ เขามาเป็นผู้บริหารที่นี่ ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แถมยังใช้สิทธิ์นั้นมาดึงหล่อนให้ไปไกลถึงแถบตะวันออกกลางอีก ฮานะอ้าปากค้างเล็กน้อย ดวงตาเรียวสวยตวัดมองมาทางด้านชายหนุ่มผมทอง รูปร่างสูงหนาข้างกาย ตกใจสุดขีดเมื่อได้ประสานสายตากับอีกฝ่าย ดูเหมือนว่าเขาคงมองมายังหล่อนอยู่ก่อนแล้วเช่นกัน นัยน์ตาคมดุ จ้องนิ่งมายังดวงหน้าสวยหวานอย่างหมายมาด   ฮานะสังเกตเห็นมุมปากบางเฉียบของเขากระตุกนิดหนึ่งคล้ายเยาะหยัน ตาต่อตาประสานกันแน่วนิ่ง หมอสาวเม้มปากเข้าหากันอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดี มือเรียวที่วางอยู่แถว ๆ หน้าขาขยุ้มเสื้อกาวน์สีขาวสะอาดตาเข้าหากันแน่น รู้สึกกรุ่นโกรธในใจเหลือล้น ' ยังไม่พอใจอีกหรือ?อีตาฝรั่งเน่า มาขโมยจูบหล่อนอย่างจาบจ้วงเมื่อคืนที่ผ่านมายังไม่หนำใจอีกหรือ คนบ้า!'“ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการครับ คุณหมอฮานะ” โฮเวิ์รดยื่นมือขาวสะอาดไปตรงหน้า พลางส่งยิ้มอย่างผู้มีชัยไปให้หญิงสาว เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้บริหารระดับสูงอย่างนี้แล้ว ฮานะจึงจำต้องยื่นมือที่ออกจะชุ่มเหงื่อไปสัมผัสกับมือหนาใหญ่แบบเสีย

ห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ดูใหญ่โต หรูหรา มีร้านค้าหลากหลายชนิด ซึ่งล้วนแล้วแต่ มีสินค้าของแบรนด์ดัง ๆ แทบทั้งนั้น ถ้าให้หล่อนมาคนเดียวคงไม่กล้า แม้จะย่างกรายเข้าประตูหรอก ให้ไปหาซื้อสินค้าตามตลาดนัดเสียยังจะดีกว่า“อุ๊ย! ขะ..ขอโทษค่ะ” หญิงสาวเผลออุทานออกมาเป็นภาษาบ้านเกิด เมื่อจู่ ๆ ก็ เดินชนคนที่อยู่ด้านหน้าเต็ม ๆ เพราะมัวแต่มองรอบ ๆ จนตาลาย ไม่ทันได้มองคนตรงหน้าว่ามีใครเดินอยู่“เหม่ออะไรของเธออยู่ฮะ..สาวน้อย” เป็นเขานั่นเองตกใจหมดเลย น้ำรินถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เงยหน้าขึ้นไปสบตากับดวงตาดำใหญ่ หากรีบกลบเกลื่อนสีหน้าให้เป็นปกติแทบจะทันทีเมื่อได้สบตากับแววตาล้อเลียนของเขาเข้า“หึ ๆ ทำอย่างกับว่า ไม่เคยมาห้างฯ อย่างนั้นล่ะ ที่เมืองไทยก็มีห้างสรรพสินค้าใหญ่ ๆ เยอะแยะนี่ ไม่เคยไปเลยหรือ?” อย่าตอกย้ำได้ไหม ก็แล้วทำไมหรือ? คนอย่างหล่อนจะไม่ค่อยได้เดินห้างฯใหญ่ ๆ เหมือนกับคนอื่นเขามันผิดตรงไหน? หล่อนใช้เงินทุกบาททุกสตางค์อย่างคุ้มค่า จะเข้าห้างฯ ก็ต่อเมื่อต้องไปซื้อของใช้จำเป็นเท่านั้น ถ้าให้พูดกันตามตรงแล้ว  การใช้

กลิ่นผ้าใหม่ บวกกับการหันหน้าหันหลังจนหัวหมุนทำเอาร่างเล็กแทบล้มพับลงต่อหน้าเขาเมื่อลองชุดเดรสสีขาวอ่อน ระบายด้วยลูกไม้ทั่วทั้งตัว ชุดนี้สามารถขับผิวหล่อนให้ดูโดดเด่น น่ารักน่ามองไปทั่วทั้งตัว ผมที่ถูกผูกไว้เป็นหางม้าหลวม ๆ เมื่อเช้า บัดนี้ถูกปล่อยให้สยายเต็มแผ่นหลัง และบ่าไหล่ ใบหน้าที่สดใสไร้ที่ติแดงอยู่แล้วโดยไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแดงเพราะอะไร  ฮิโรยูกิจ้องมองร่างเล็ก สมส่วนตรงหน้าอย่างตะลึงงัน ในความน่ารัก สดใส ที่เปล่งประกายออกมาอย่างเป็นธรรมชาติของหล่อน แก้มถูกแตะแต้มด้วยสีแดงระเรื่อ จนเป็นสีขาวอมชมพูช่างน่ารักน่าใคร่นัก นี่ถ้าหากว่าอยู่ในที่ ที่เป็นส่วนตัวล่ะก็ เขาจะกระชากร่างเล็กนั่นเข้ามากอดและก็จูบให้หนำใจเลยล่ะ  น้ำรินขาแทบขวิด เมื่อออกมายืนต่อหน้าชายหนุ่มที่มองมาด้วยสายตา ชื่นชมอย่างออกนอกหน้า แววตาหวานเยิ้มนั้นทำให้หญิงสาวอดคิดตามไม่ได้ ว่าเขาต้องการอะไรในตอนนี้ ซึ่งก็ตรงเผงกับความคิดของเขาเลยล่ะ โชคดีที่ตรงนี้ ไม่ได้เป็นที่รโหฐาน ไม่อย่างนั้นล่ะก็.. อื้ย..ไม่อยากจะคิด แต่ก่อนอื่น ขอหยิบผ้าคลุมไหล่สีชมพูอ่อนนวลตามาพันรอบคอ เพื่อปิดทับร่องรอยที่คนลา

“บ้าน่ะสิ! ไม่พูดด้วยแล้ว คนลามก ทะลึ่งจริง ๆ เลย”“อะ..อะไรนะ? ว่าอะไรนะทะ..ท้ารุ่งหรือ? รู้สึกว่าคำนี้ไม่เคยได้ยินนะ เฮ้! เดี๋ยวก่อนสิคนสวยรอด้วย”“อ่ะ..หมายเลขหนึ่ง คือเบอร์ของฉันจำเอาไว้นะ ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกดหมายเลขนี้ ฉันจะไปหาเธอทันที”“คะ?!” น้ำรินยังงุนงงไม่หาย เมื่อจู่ ๆ มือใหญ่ก็หยิบเจ้าโทรศัพท์ที่เพิ่งซื้อมาใหม่ ๆ หมาด ๆ ส่งให้หล่อน แถมยังกดบันทึกเบอร์ของตัวเองลงในเครื่องเฉยเลย คล้อยหลังจากที่ทั้งสองได้กลับเข้ามาอยู่ในรถหรูเรียบร้อยแล้ว“รับไปสิ ก็..เห็นว่า ยังไม่มีโทรศัพท์นี่ แล้วอีกอย่างเธอจะได้ไม่ต้องไปเที่ยวขอยืมคนอื่นให้ยุ่งยากอีกไง และที่สำคัญ ห้าม! โทรหาผู้ชายอื่นเด็ดขาด!เพราะฉันขี้หึงสุด ๆ เลยนะจะบอกให้!”“พรึด!” หญิงสาวกลั้นยิ้มไว้แทบไม่ไหว จนต้องหลุดเสียงขำออกมาจนได้ เอามือมาปิดปากแทบไม่ทัน เขินก็เขิน พลางยื่นมือไปรับเจ้าเครื่องมือสื่อสารด้วยมืออันสั่นเทา เพราะกลั้นหัวเราะ พร้อมกับส่งยิ้มใส ๆ แบบจริงใจให้อีกฝ่ายเป็นครั้งแรก เพื่อแสดงความขอบคุณ&ldqu