All Chapters of อาญารัก ข้ามขอบฟ้า: Chapter 71 - Chapter 80

“ใคร!? ใคร? เป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉัน มิกะใช่ไหม? แล้วตอนนี้..มิกะไปไหนแล้ว มิ..” ยังไม่ทันที่จะร้องเรียกหาตัวช่วย ก็ถูกปิดปากสนิทเสียแล้ว ฮิโรยูกิจูบหล่อนเพื่อกลบเสียงช่างจำนันจาของหญิงสาวก่อนที่หล่อนจะเพ้อเจ้อไปมากกว่านี้“อื้อ อื้อ อื้อ..” เสียงอู้อี้ที่พยายามเบี่ยงหน้าหนีจูบของเขา พยายามเปล่งออกมาอย่างยากลำบาก มือบางทั้งผลักทั้งดันแผงอกแข็ง ๆ ให้ออกห่าง หากร่างหนากลับไม่สะทกสะท้านสักนิด“ถ้าอยากให้ปล่อย ก็ต้องห้ามพูด..ห้ามเถียง..ห้ามตีโพยตีพายอย่างนี้โอเคไหม! ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ฉันจะจูบเธอให้ตายคาห้องนี้แหละ และ..อาจจะไม่หยุดอยู่แค่จูบ..” เมื่อร่างเล็กบางในอ้อมกอด พยักหน้าหงึกหงักขึ้นลงช้า ๆ กับแผงอกของเขาหลังจากที่ยอมหยุดนิ่งได้สักพักแล้ว“หมายความว่าไง พยักหน้า เธอต้องการอย่างหลังใช่ไหม..ฮึ”“มะ..ไม่ใช่นะคะ ฉันจะหยุดพูด หยุดทุกอย่างเลย” หญิงสาวรีบละล่ำละลักบอกออกมาอย่างรีบร้อน เพราะเกรงว่าชายหนุ่มจะเข้าใจผิดไปกันใหญ่“อืมม์..ดี พูดง่าย ๆ อย่างนี้สิ ค่อยน่าคุยหน่อย” ร่างส

“คนบ้า! คุณจะทำให้ฉันเป็นโรคหัวใจอยู่แล้วนะ” เมื่อปล่อยให้เป็นอิสระได้ ร่างเล็กรีบวิ่งมาล็อกประตูห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหันหลังยืนพิงประตูอยู่อย่างนั้นสักพัก แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเขาให้รีบ ๆ ถ้าขืนชักช้า เขาจะ..โอ๊ย! ไม่เอาแล้วไม่อยากคิด ดังนั้นหญิงสาวจึงรีบปลดพันธนาการอันหนักหน่วงออกจากร่าง เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาด ตัวโคร่งเพียงตัวเดียวที่ติดตัวอยู่  น้ำรินก้าวขาเข้ามาในห้องน้ำที่หล่อนเองรู้สึกคุ้นเคยดี เมื่อครั้งแรกที่มาถึงที่นี่เธอได้มาใช้แล้วครั้งหนึ่ง ห้องน้ำอะไรก็ไม่รู้ ช่างใหญ่โตกว้างขวางกว่าห้องนอนที่หล่อนเคยใช้เป็นประจำที่เมืองไทยด้วยซ้ำ ทุก ๆ อย่างภายในห้องนี้ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม เข้ามาด้านในสามารถเห็นทุกอย่างได้หมด เพราะห้องนี้ถูกจัดให้เป็นแบบทะลุปรุโปร่ง ของใช้แต่ละอย่างเชื่อมต่อกัน ทั้งอ่างล้างหน้า อ่างอาบน้ำ และส่วนอื่น ๆ ก็เช่นกัน ร่างเล็กหันไปสำรวจทุกอย่างรอบกาย พลางลากเท้าบางมาหยุดยืนที่หน้ากระจกใสบานใหญ่ แต่ก็ต้องชะงักงันไปชั่วขณะ เมื่อได้เห็นภาพที่สะท้อนออกมาจากกระจกบางใส ซึ่งในนั้นมีภาพหญิงสาวแก้มแดงระเรื่อ หัวหู ผมเผ้าแลดูยุ่งเห

“คุณ?! ก็ไหนคุณบอกว่า..” น้ำรินอุทานออกมาอย่างลืมตัว พลางเอนกายออกห่างจากร่างสูงใหญ่ เมื่อรู้สึกว่าศีรษะ ของเขาเริ่มซุกไซร้จากซอกคอ และเริ่มจะวนเวียนมาที่ริมฝีปากบาง แต่อีกฝ่ายกลับยิ่งกอดกระชับร่างเล็ก ให้แนบชิดเข้าไปอีก ชายหนุ่มยังคงฝืนแรงน้อย ๆ นั่นพร้อมกับพูดงึมงำติดกับซอกคอขาวนวลเนียนของหล่อน รู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังจูบซับ ซ้ำรอยเดิมที่ทำทิ้งไว้ เมื่อคืนที่ผ่านมา“ฮีโร่..เรียกฉันว่า ฮีโร่ สิ”“.........” เมื่อไม่มีเสียงตอบรับใด ๆ จากปากเล็ก ชายหนุ่มจึงเลื่อนใบหน้าคมเข้มจูบซับระเรื่อยขึ้นมาจากซอกคอ ไล่มาที่แก้มนวลเนียน จนมาถึงริมฝีปากบาง ฮิโรยูกิออกแรงกดน้ำหนักจุมพิตปากบางนุ่มนิ่มที่เขารู้อยู่เต็มหัวใจว่าหวานยิ่งกว่าสิ่งใดทั้งมวล ฮิโรยูกิจูบซับเรียวปากบางอยู่อย่างนั้นแบบเรียกร้องหลงใหล และอ่อนโยนเหมือนปลอบประโลม มือใหญ่แข็งแรงเริ่มไม่อยู่นิ่ง นิ้วเรียวปะป่ายลูบไล้ตามข้างลำตัว ไล่เรื่อยมาที่ทรวงอกเล็กกะทัดรัดของหล่อนอย่างเมามันในอารมณ์ พลางปลดกระดุมเสื้อที่หล่อนอุตส่าห์ คิดว่าติดไว้อย่างดีแล้ว ให้แยกออกจากกัน สาบเสื้อตัวหลวมค่อย

“เอาล่ะ ๆ พอแค่นี้แหละถ้าอยากคุยกับเพื่อน เอาไว้มีโทรศัพท์เป็นของตัวเองก่อนค่อยโทรส่วนนี่..” ฮิโรยูกิยกโทรศัพท์ขนาดจิ๋วของเพื่อนรักชูหราตรงหน้าหญิงสาว ก่อนจะหย่อนโทรศัพท์เจ้าปัญหาลงถังขยะที่อยู่ใกล้ ๆ นั้นอย่างไม่แยแส“อ๊ะ! นั่น..นั่นโทรศัพท์เพื่อนคุณนะ ทำยังงี้ได้ยังไงน่ะ”“แล้วไง เพื่อนฉันรวยหรอกน่า โทรศัพท์แค่เครื่องเดียวเขามีปัญญาซื้อใหม่ได้อยู่แล้ว” เฮอะ! รู้หรอกว่ารวย จะทิ้งจะขว้างอะไร มีค่าขนาดไหน คนระดับเขาคงไม่มามัวห่วงของอยู่หรอก แต่คนอย่างหล่อนนี่สิ อดมองตามของแพง ๆ แบบนั้นไม่ได้ หรือว่าจะรอจังหวะเหมาะ ๆ เอาตอนที่เขาเผลอ เก็บโทรศัพท์รุ่นใหม่ที่เพิ่งออกมาได้ไม่นาน แถมราคาแพงอีกต่างหากนั่นไปคืนคุณยูอิจิ“นี่..คิดอะไรอยู่ อย่าบอกนะว่าอยากได้ของที่อยู่ในถังขยะนั่น”“มันก็แน่อยู่แล้วล่ะค่ะ ที่คนไม่มีอะไรอย่างฉัน อยากได้ของแพง ๆ แบบนั้นมาเป็นของตัวเองบ้าง แล้วก็อยากจะบอกคุณอีกว่า ในใจฉันตอนนี้ คิดอยากจะหยิบเจ้าโทรศัพท์ที่คุณมองว่ามันไร้ค่า สามารถหาซื้อได้ง่าย ๆ นั้น มาเป็นของฉันใจแทบขาดรออยู่ว่า เ

เขามักจะรู้สึกผ่อนคลายเสมอ ไม่จำเป็นต้องระมัดระวังตัว ไม่ต้องคอยปวดสมองกับเรื่องต่าง ๆ ที่มักจะรุมเร้าเข้ามาไม่เว้นแต่ละวัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องธุรกิจที่ใช้เล่ห์กลมาเพื่อชิงดีชิงเด่นกัน และที่สำคัญ..เรื่องผู้หญิง หลังจากที่เขาค้นพบว่าตัวเองต้องการหล่อนมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาสามารถสลัดบรรดาสาว ๆ ที่มาติดพันได้หมดโดยไม่เหลือเยื่อใยให้ แม้เพียงสักนิดเดียว น้ำรินเป็นผู้หญิงที่เปรียบเสมือน น้ำในลำธารที่ใสสะอาด บริสุทธิ์แบบธรรมชาติ หล่อนไม่ใช่ผู้หญิงที่จะใช้ร่างกายมายั่วยวน ฉอเลาะ และเอาอกเอาใจเขาเหมือนหญิงสาวคนอื่น ๆ ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว ไม่หลอกลวงต้มตุ๋นใคร  ฮิโรยูกิก้มลงมองกล่องสีแดงสดอีกครั้ง เมื่อนึกถึงครั้งแรกที่ดึงดันจะเอาตัวหล่อนมาให้ได้ ทั้ง ๆ ที่ เขาก็รู้อยู่เต็มหัวใจแล้วว่าหากเกิดผิดพลาดอะไร อาจทำให้หล่อนกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา หรือไม่ก็อาจกลายเป็นคนพิการไปเลย และหากหนักกว่านั้นอาจถึงขั้นเสียชีวิต แต่เมื่อเขาได้คุยกับหมอใหญ่ที่เมืองไทย และยืนยันความตั้งใจที่ต้องการจะพาตัวหล่อนมาที่นี่ให้ได้ในคืนนั้น ด้วยอำนาจที่มีมากอย่างล้นเหลือของเขา ได้บังคับให้ทางโรงพยาบาลจัดการกั