หลงเสน่ห์แม่สาวชาวไทย

“บ้าน่ะสิ! คนลามก!” น้ำรินเผลอตวาดแว๊ดเสียงแหลมกลับไปอย่างลืมตัว เม้มริมฝีปากเล็กเข้าหากัน ถลึงตาวาวโรจน์แกมขุ่นเขียวให้ร่างสูงแวบหนึ่ง รวบเสื้อคลุมสีน้ำเงินเข้มของเขาที่หล่อนยึดมาเป็นกรรมสิทธิ์ของตนเฉยเลย ก่อนจะวิ่งแผล็วกลับเข้าไปในห้องน้ำใหม่ หากนึกขึ้นได้ว่า เมื่อสักครู่ทานากะเอาชุดมาให้หล่อน เท้าเล็กจึงหยุดชะงักนิดหนึ่ง ก่อนจะก้าวถอยหลังมาหยุดยืนอยู่ใกล้กับถุงพลาสติก ที่เขาเหวี่ยงลงมาอย่างไม่ไยดีเมื่อครู่ใหญ่ ๆ ที่ผ่านมา ร่างเล็กก้มลงหยิบถุงดังกล่าวขึ้นมาไว้ในมือ ก่อนจะหันไปยังชายหนุ่ม จึงพบกับสายตาเจ้าเล่ห์ ดูเหมือนว่าเขามองตามหล่อนทุกฝีก้าวอยู่แล้ว ร่างสูงทำเป็นยักคิ้วหลิ่วตา ส่งยิ้มเย้ายวนมาให้หญิงสาวอย่างคนเจ้าชู้กรุ้มกริ่ม

  น้ำรินรู้สึกหมั่นไส้ กับท่าทางที่ออกจะกวนประสาทของเขา เลยเผลอแลบลิ้นออกมาอย่างลืมตัวอีกแล้ว ไม่รู้ล่ะทานากะบอกว่า นี่เป็นเสื้อผ้าหล่อน จะให้ หรือไม่ให้ก็ไม่สนแล้ว คนบ้า! มาทำหน้าทะเล้นอยู่ได้ ขืนใส่เสื้อเชิ้ตของเขากลับบ้านล่ะก็ มีหวังอายเขาตายแน่ และถ้าหากใส่ชุดเมื่อคืนก็คงไม่ไหว เสื้อชุดนั้นคงเปรอะและเต็มไปด้วยเศษอาหารของหล่อนแน