All Chapters of อาญารัก ข้ามขอบฟ้า: Chapter 51 - Chapter 60

บรรดาแขกเหรื่อภายในงาน ต่างก็พูดคุยกันในภาษาที่บางทีหล่อนก็ฟังไม่ค่อยเข้าใจนัก ผู้มีอันจะกินทั้งหลายต่างก็มารวมตัวกันเพื่อรอเจ้าของงานมากล่าวเปิดงาน ซึ่งตอนนี้ภายในงานเลี้ยงเต็มไปด้วยแขกเหรื่อ ชาวต่างชาติมากมาย น้อยมากที่จะเห็นชาวเอเชียอย่างหล่อน ทำให้ห้องหรูกว้างใหญ่ของเรือดูเหมือนจะคับแคบลงไปถนัดตา ต่างคนก็ต่างจับกลุ่มคุยกันอย่างเป็นกันเอง โดยมีบริกรทั้งหญิงและชายคอยบริการเดินเสิร์ฟเครื่อง      ดื่มเป็นระยะ ๆ มีเสียงเพลงบรรเลงคลอเบา ๆ เพื่อสร้างบรรยากาศในงานให้น่ารื่นรมย์มากขึ้นไม่น่าเชื่อว่า นี่จะเป็นความจริง จากที่เคยดูแต่ในหนัง ในละคร หรือแม้แต่ในหนังสือ  น้ำรินอดกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืด ๆ รู้สึกตัวเล็กลีบลงไปถนัดใจ ไม่นึกไม่ฝันเลยสักครั้งว่าตนเองจะได้เข้ามาเดินอยู่ในงานใหญ่เลิศหรู อลังการงานสร้างอย่างนี้มาก่อน ใช่เรือลำนี้หรือเปล่านะ..ที่หล่อนเคยเห็นตั้งแต่ครั้งแรกที่มาถึงที่นี่ เมื่อครั้งที่นั่งอยู่ในรถลีมูซีนคันใหญ่นั่น จำได้ว่ารถได้แล่นผ่านมาบนสะพานเมื่อมองลงมาจะเห็น ทะเลสาบแสนสวย และเรือสำราญหลาย ๆ ลำลอยเด่น อวดแสงสีในยามค่ำคืน หนึ่

“โอ้! มิสเตอร์ฮิโรยูกิ ยินดีที่ได้พบกันอีก” น้ำเสียงทุ้มต่ำทักทายกลับไป ทำให้น้ำรินตื่นจากภวังค์ เมื่อชายหนุ่มที่รูปร่างลักษณะ ท่าทางไม่แตกต่างกันมากนักจับมือทักทายกันอย่างเป็นกันเอง ก่อนที่เจ้าของงานจะเหลือบแลมาทางหล่อน โดยใช้สายตาคมกริบมองปราด ๆ เพียงนิด ก่อนจะเสมองไปทางอื่นราวกับว่าไม่เห็นหล่อนอยู่ในสายตากระนั้น“งานจัดได้ดี แล้วก็สวยมากเลยครับ สงสัยว่าผมคงต้องเก็บไว้เป็นแบบอย่างในงานของผมบ้างแล้วล่ะ”“ไม่มีปัญหาครับ รู้สึกเป็นเกียรติเสียอีก ที่งานของเราจะได้เป็นตัวอย่างให้กับคุณ”“ขอบคุณล่วงหน้านะครับ เอ่อ..ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงท่านนี้คือ..” โฮเวิ์รด เว้นจังหวะเพียงนิด เพื่อให้เพื่อนร่วมธุรกิจหนุ่ม แนะนำหญิงสาวแสนสวยข้างกายชายหนุ่มให้ได้รู้จัก เพื่อว่าจะได้คุยกันถนัดขึ้น“อ้อ!..ฮีจิน นี่มิสเตอร์โฮเวิ์รด แม็กซ์เวล เศรษฐีบ่อน้ำมันเป็นหนึ่งในสิบที่จัดว่าร่ำรวยที่สุดในบรูไน เพื่อนร่วมธุรกิจของผม ส่วนนี่คือ..คิมฮีจินเพื่อนตั้งแต่สมัยประถม ตอนที่ผมไปเรียนอยู่ที่เกาหลี เธอเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดในตอน

“อะ..ไม่มีจ่ะ พี่เพิ่งเดินทางมาไม่นาน ไม่มีเวลาไปหาซื้อโทรศัพท์ใหม่เลย เอาเป็นว่าเราติดต่อกันทางอินเทอร์เน็ตก็ได้ แล้วพี่จะเมลล์ไปหานะ”“เอาเบอร์ผมไปก่อนก็ได้ครับถ้าหากว่าคุณสมรอยากโทรคุยกับคุณน้ำรินเมื่อไหร่ก็โทรเข้าเครื่องผมก่อนได้”“อะ..เอ่อ..เอาอย่างนั้นเหรอคะ?” สมรหันมาทางเพื่อนสนิทรุ่นพี่อย่างขอความเห็น ก่อนที่จะได้รับคำตอบโดยการพยักหน้า ดังนั้นหมอหนุ่มจึงจัดการจดเบอร์โทรของตนใส่กระดาษทิชชูที่หยิบฉวยได้ บนโต๊ะข้าง ๆ พลางยื่นส่งให้ภรรยาเพื่อนไป“ขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้คุยกันต่อ..เอาไว้คราวหน้า เราค่อยนัดเจอกันนะครับน้ำริน..ลาก่อนนะยู แล้วเจอกัน ไปกันเถอะที่รัก” นักข่าวหนุ่มกล่าวสมทบ “อือ..ค่ะ..ไปก่อนนะคะคุณหมอ พี่น้ำ แล้วจะโทรหาจ่ะ บ๊ายบาย” สองสามีภรรยาเดินจากไปแล้ว ทิ้งให้สองหนุ่มสาว มองตามทั้งคู่อย่างอดเป็นห่วงไม่ได้“ทัสซึโอะนี่ไม่เปลี่ยนเลยนะคะ..ทำอะไรว่องไวไปซะหมด นึกอยากไปก็ไปซะอย่างนั้น”“หึ ๆ ไม่อย่างนั้น คงไม่ได้รับรางวัลนักข่าวดีเด่นหรอกครับ นักข่

“ งั้น..เรามาดื่มให้กับความสำเร็จ อันยิ่งใหญ่ของหลานก็แล้วกัน ดื่ม..” เมื่อสิ้นเสียงของผู้สูงอายุ ทุกคนก็ชูแก้วน้ำหลากสีขึ้นสูง ก่อนจะแตะแก้วไวน์ในมือ เพื่อชนกัน และยกขึ้นดื่ม แสงไฟสว่างจ้าเมื่อครู่ ถูกตัดให้พอมองเห็นสลัว ๆ เปิดเพลงสโลว์คลอไปด้วยเพื่อเพิ่มบรรยากาศ มีเพียงน้ำรินเท่านั้นที่ยังเก้ ๆ กัง ๆ กับแก้วเครื่องดื่มในมือ ไม่กล้าที่จะยกขึ้นมาแตะที่ปากด้วยซ้ำ  แต่ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกระซิบจากใครบางคนที่ก้าวเข้ามายืนอยู่ข้าง ๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทราบได้ “ ดื่มเป็นหรือเปล่า?  ถ้าไม่เป็นก็ไม่ต้องดื่ม เดี๋ยวจะเมาจนคนที่พามาขายหน้าเอานะ..หึ ๆ” น้ำเสียงทุ้มต่ำ พูดชิดกับใบหูทำเอาหญิงสาวหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก หันขวับไปมองยังต้นเสียงทันที ความท้าทายจากสายตาคมกล้า ทำให้หญิงสาวอยากเอาชนะขึ้นมาดื้อ ๆ  ฮึ!..ใครบอกว่าฉันดื่มไม่เป็น ก็แค่น้ำผลไม้ผสมกับแอลกอฮอล์นิดหน่อยเท่านั้น เดี๋ยวจะดื่มให้ดู ด้วยความที่อยากเอาชนะบวกกับความหมั่นไส้คนบางคน หญิงสาวจึงยกแก้วน้ำในมือกระดกขึ้นมาจ่อที่ปาก เทรวดเดียวจนหมดเกลี้ยง  น้ำขม ๆ ผ่านเ

เมื่อเวลาล่วงเลยมาจนถึงสามทุ่มเศษ ๆ ผู้อาวุโสจึงขอตัวกลับก่อน เพราะเห็นว่าดึกมากแล้ว ในตอนแรกน้ำรินกะว่าจะกลับพร้อมท่าน แต่ก็ถูกยูอิจิขอตัวหล่อนไว้ โดยให้เหตุผลว่า นาน ๆ หล่อนถึงจะมีโอกาสได้ออกมาเที่ยวสักครั้ง และตัวเขาเองอาสาและรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะไปส่งหล่อนเอง ผู้สูงอายุเลยไว้ใจ ปล่อยให้หล่อนอยู่ในความดูแลของยูอิจิ และก่อนไปก็หันมากำชับให้หมอหนุ่มดูแลหล่อนให้ดี ๆ และพาไปส่งที่บ้านอย่างปลอดภัย เมื่อได้รับคำยืนยันอย่างหนักแน่นท่านจึงได้วางใจ อนุญาตให้หล่อนอยู่ต่อได้ เมื่อทั้งกลุ่มเดินออกมาส่งผู้สูงวัยขึ้นรถหรูเรียบร้อยแล้ว ฮานะก็รีบเข้ามาเกาะแขนเจ้าของงาน ราวกับจะประกาศให้ใคร ๆ ในงาน รับทราบว่าหล่อนต่างหากที่เป็นคู่ควงที่แท้จริงของชายหนุ่ม ส่วนหญิงสาวที่เป็นคู่ควงวันนี้ก็ดูเหมือนว่าจะปล่อยให้คนทั่วไปเข้าใจไปอย่างนั้นจริง ๆ ซึ่งยังผลให้ฮานะค่อนข้างพอใจ และลดแรง ทิฐิที่มีต่อฮีจินลงบ้างแล้ว ส่วนฮีจินเองก็เช่นกัน หล่อนแสดงอย่างชัดเจนว่าสนใจหมอหนุ่มอย่างออกนอกหน้า พยายามเกาะเกี่ยววงแขนเข้ากับลำแขนแข็งแรงแน่นไม่ยอมปล่อย ยังผลให้ชายหนุ่มทั้งสองรู้สึกกระอัก