All Chapters of อาญารัก ข้ามขอบฟ้า: Chapter 41 - Chapter 50

หญิงสาวค่อยๆ แง้มประตูทีละนิด ก่อนจะแทรกตัวเองเข้าไปยังห้องนอนอันกว้างขวาง จุดแรกที่เห็นอยู่ตรงกลางห้องใหญ่โอ่โถง นั่นก็คือเตียงกว้างตั้งเด่นอยู่ สายตามองผ่านไปทั่วห้องพลันสะดุดอยู่ที่ภาพถ่ายกรอบขนาดกลางติดอยู่กับผนังห้อง น้ำรินเดินไปหยุดมองนิ่งที่ภาพนั้นอย่างเผลอไผล ภาพครอบครัวที่มีพ่อ แม่ ลูก อยู่กันพร้อมหน้า ตอกย้ำปมด้อยของตนเองโดยไม่ได้ตั้งใจ ตั้งแต่เล็กจนโตหล่อนไม่เคยได้ถ่ายรูปครอบครัวอย่างนี้เลย น้ำรินเคยฝันไว้ว่า สักวันหนึ่งหากเธอมีครอบครัวจะถ่ายรูปแบบนี้ไว้เป็นที่ระลึกเมื่อยามคิดถึงกัน“ทำอะไรอยู่น่ะ ชักช้าอยู่ได้ ฉันรอเธออยู่ตั้งนานแล้วรู้ไหม ช่วยเร็ว ๆ หน่อยเถอะฉันง่วงจะแย่อยู่แล้ว” อ๊ะ! ใครจะไปรู้ล่ะ ว่ายังมีอีกห้องหนึ่งทางด้านโน้น ฉันก็นึกว่าคุณอยู่ในห้องน้ำน่ะสิ พอเข้ามาก็ไม่เห็นแม้แต่เงา น้ำรินจำต้องเดินตามร่างสูงออกไปยังอีกมุมหนึ่งของห้อง หากต้องชะงักเท้าไว้เพียงเท่านั้นเมื่อสายตาปะทะกับอะไรบางอย่างเข้า จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงล่ะ เมื่อเจ้าของเสียงเข้มเล่นไม่ใส่เสื้อคลุมเลยสักนิด มีเพียงกางเกงนอนสีน้ำเงินเข้มเท่านั้น ชายหนุ่มนั่งอยู่บนโซฟาหนานุ่มตัวใหญ่

ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่นอนเหยียดยาว หลับตาพริ้มอยู่บนเตียงกว้างขนาดใหญ่ ผมสีน้ำตาลดูยุ่ง ๆ ผ้าห่มนวมผืนใหญ่บดบังได้เพียงแค่ช่วงล่างตั้งแต่เอวลงมา เผยให้เห็นแผงอกล่ำสันน่าเกรงขามและช่างยั่วยวนเหลือเกิน น้ำรินลอบกลืนน้ำลายลงคอ จู่ ๆ แก้มใสก็ร้อนผะผ่าวขึ้นมาโดยอัตโนมัติ เมื่อใจคิดไปถึงเรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมา ดวงตากลมโตมองที่ชายหนุ่มรูปงามนิ่ง ทั้ง ๆ ที่เคยเห็นแผงอกสวยงามล่ำสันมาแล้ว ก็อดหน้าแดงไม่ได้ยิ่งได้มองใกล้ ๆ อย่างนี้ก็ยิ่งเห็นชัดว่า เขาช่างเป็นบุรุษที่สมบูรณ์แบบไปเสียทุกสัดส่วน ตั้งแต่ใบหน้าเรียวขาวใส ผู้ชายอะไรผิวขาวนวลเนียนน่าลูบไล้กว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก หุ่นแบบนี้ ผิวแบบนี้ ทำให้หล่อนอิจฉาผู้หญิงที่ได้เข้าใกล้และได้สัมผัสเนื้อตัวของเขาขึ้นมาถนัดใจ ใบหน้าที่ไม่ได้ตกแต่งอะไรตอนหลับ ยังสามารถกินขาดบรรดาพระเอกหนังหรือนายแบบดัง ๆ ด้วยซ้ำ เครื่องหน้าของเขาช่างลงตัวเหลือเกิน เริ่มตั้งแต่คิ้วดกดำพาดยาวจรดหางตา ขนตาที่ยาวงอนจนน่าอิจฉา ไล่มาที่จมูกโด่งสวยดูคมสันราวกับไปตกแต่งมาอย่างนั้น และที่สำคัญ ริมฝีปากบางหยักลึก ช่างยั่วยวน กวนโมโห แถมยัง..ยัง..ชอบบังคับ ข่มขู่ ฉวยโอกาส ลามกที่สุ

“เรื่องที่ให้ไปจัดการ เรียบร้อยดีใช่ไหม?” น้ำเสียงทุ้มต่ำแฝงไว้ด้วยอำนาจ เอ่ยออกมาเมื่อมือขวาเดินเข้ามาหยุดยืนสงบนิ่งอยู่เบื้องหลัง “เรียบร้อยดีครับท่าน.. แต่มันแค่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น คนของมันมาช่วยไว้ได้เสียก่อนครับ”“อืมม์..ไม่เป็นไร..เอาแค่เบาะ ๆ ก่อน คราวต่อไปมันต้องได้รับบทเรียนที่สาสมกว่านี้แน่ ฉันไม่สนหรอกว่ามันจะมาร่วมลงทุนหรือไม่ แต่ฉันแค้นที่พ่อมันทำไว้กับฉัน สักวันหนึ่งฉันจะต้องโค่นล้ม คนตระกูลนี้ให้มันหายไปจากโลกให้จงได้!”  ชายวัยกลางคนเปล่งสำเนียงเสียงเข้มที่แฝงไว้ด้วยความเจ็บแค้นในหัวใจที่มันสุมมานานนับสิบปี รอคอยว่าเมื่อไหร่จะได้เอาคืนอย่างสาสม ร่างหนาสูงใหญ่ ผลุดลุกจากเก้าอี้บุหนังชั้นดี ก้าวเข้ามายืนชิดริมกระจกกรองแสงเบื้องหน้า ปิดกั้นจากความวุ่นวายเบื้องล่าง พลางกำมือใหญ่ ทุบไปแผ่นฝ้าคล้ำหนัก ๆ หนึ่งครั้งกรามบดกันดังกรอดด้วยแรงอาฆาต“แล้ว..ท่านจะไปร่วมงาน ที่พวกมันจัดขึ้นในช่วงคริสต์มาสไหมครับ?” สิ้นเสียงลูกน้องคนสนิทจบลง ยังผลให้เจ้านายวัยกลางคนหันมามองแทบจะทันที ก่อน

“หยุดเดี๋ยวนี้นะน้ำริน! ฉันบอกให้หยุด!” เสียงดังลั่น สนั่นทั่วอาณาบริเวณไม่เกรงว่าคนข้างในจะได้ยินเลยสักนิด จนคนที่โดนสั่งให้หยุด จำต้องวิ่งหนี เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ทำให้ชายหนุ่มไม่พอใจและโกรธสุดขีด ก่อนจะก้าวเท้าตามอย่างหัวเสีย เขาโมโหที่หล่อนไม่ยอมพูดด้วย คอยหลบหน้าตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมา หล่อนเป็นอะไรไป กับเขากลับทำเป็นเมินไม่สนใจ แต่ทีกับเจ้าเพื่อนรัก หล่อนกลับยอมพูดด้วย ยิ้มให้อย่างอ่อนหวาน แถมยังให้จับมือถือแขนเฉยเลย เมื่อขายาว ๆ สืบเท้าเข้ามาทัน ก็คว้าแขนเล็ก กระชากอย่างแรงให้หันกลับมามองเขา อย่างเต็มตา แทนการเดินหนีไปเฉย ๆ อย่างนี้ ความแรงจากการฉุดกระชาก ทำให้น้ำรินหยุดชะงักกะทันหัน และจำต้องหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง“เธอกล้าดียังไง ถึงเดินหนีฉันแบบนี้ รู้สึกว่าตอนนี้เธอเก่งขึ้นมากเลยนะ กล้าที่จะหลบหน้า กล้าที่จะเดินหนี ทั้ง ๆ ที่ฉันสั่งให้เธอหยุด!”“.......” หญิงสาวไม่รู้สักนิดเลยว่า การเงียบ กลับยิ่งไปเพิ่มแรงโทสะให้กับอีกฝ่ายขึ้นเป็นทวีคูณโดยไม่รู้ตัว เมื่อฮิโรยูกิ ผู้ไม่เคยยอมใคร ไม่ชอบให้ใครหลบหน้าเมื่อพูดด้วย คน

ฮิโรยูกิได้ให้ลูกน้องไปสืบหาตัวคนที่มาทำร้ายเขา จนกระทั่งหาตัวจนเจอภายในเวลาไม่ถึงวันด้วยซ้ำหลังวันเกิดเหตุ และมันผู้นั้นก็ช่างจงรักภักดีเจ้านายเหลือเกิน มันใจเด็ดขนาดยิงตัวตายไปก่อนที่ลูกน้องของเขาจะเค้นหาตัวบงการด้วยซ้ำ แต่ฮิโรยูกิ ก็พอจะรู้ต้นตอผู้อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ที่ทำให้เขาแทบเอาชีวิตไม่รอด ซึ่งเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ทาจิบานะ โทรุ คนนั้น แต่เขาก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่า แค่เรื่องไม่ร่วมลงทุนด้วย ใยถึงต้องคร่าด้วยชีวิตกันเลยหรือ เพราะตัวเขาเองไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกับนักธุรกิจรุ่นพ่อเลยสักครั้งเดียว เอ่อ..ท่านครับงานนี้ต้องมีคู่ควงออกงานด้วยนะครับ ไม่ทราบว่าท่าน จะเชิญใครออกงานดี ผมจะได้เชิญเธอตั้งแต่เนิ่น ๆ เผื่อว่าเจ้าตัวจะไม่ว่างน่ะครับ” บอดี้การ์ด ที่รับหน้าที่เป็นเลขาไปในคราวเดียวกัน เว้นระยะเรื่องเครียด ๆ ไว้สักพัก ก่อนจะกล่าวประโยคถัดมา ด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ ฮิโรยูกิไม่ตอบ ใช่สินะ..คนที่จะมาเป็นคู่ควงของเขาในวันงานจะเลือกใครดี ที่ผ่านมา ผู้หญิงที่ควงอยู่ก็ล้วนแล้วแต่เป็นสาวไฮโซแทบทั้งนั้น หรือไม่ก็เป็นพวกที่อยู่ในแวดวงดาราดัง ซึ่งพวกหล่อนถนัดนักล่ะในเรื่องออก