คนป่วยที่เอาแต่ใจ..

ฮิโรยูกิยกมือขึ้นลูบริมฝีปากตัวเองเบา ๆ แม้แต่วินาทีนี้เขายังรู้สึกถึงไออุ่นจากริมฝีปากหวานฉ่ำของน้ำรินอยู่เลย รสสัมผัสมันยังชัดเจนแจ่มแจ๋วจนไม่อาจลืมมันลง อยากลิ้มชิมรสหวานนั้นอีกอย่างไม่รู้เบื่อ นี่เราเป็นอะไรไป ผู้หญิงมากมายที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป เขายังไม่รู้สึกติดใจมากมายถึงเพียงนี้ แล้วทำไมกับผู้หญิงหน้าตาธรรมดา ๆ จะมีดีก็แต่เครื่องหน้าที่ดูสดใส แบบธรรมชาตินั่นที่คอยรบกวนจิตใจอยู่เรื่อย ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตัวเมื่อครู่ที่มีร่างเล็ก อยู่ข้าง ๆ บัดนี้กลับว่างเปล่า ชายหนุ่มเอามือก่ายหน้าผาก พยายามข่มใจให้เป็นปกติ แต่ความร้อนรุ่มในตัวมันช่างข่มยากเสียเหลือเกิน

  ทางด้านหญิงสาว เมื่อออกมาจากห้องชายหนุ่มแล้ว ก็วิ่งมาที่ห้องตัวเอง เปิดประตูแล้วก็ปิดอย่างรุนแรง แข้งขาไม่มีเรี่ยวแรงแม้กระทั่งจะก้าวต่อไป จึงได้แต่ทรุดตัวลงนั่งแปะตรงประตู น้ำตาของหญิงสาวไหลรินออกมาอย่างสุดจะกลั้น หยดน้ำใส ๆ เค็ม ๆ ร่วงพรูลงมาบนตักพร้อม ๆ กับความรู้สึกทรมานหัวใจถูกระบายออกมาทางน้ำตา

“ทำไม? ทำไมฉันถึงได้ไปหลงรักผู้ชายใจร้ายอย่างเขาได้นะ ไม่ควร ไม่ควรเลยจริง ๆ”

&ldq