All Chapters of ป๊ะป๋าที่หายไป: Chapter 1 - Chapter 10

92 Chapters

บทนำ

'ไอ้มิล..เมียมึงมาตามละนั้น'เสียงไอ้วิน..เพื่อนนักศึกษาตัวแสบร้องทักขึ้นทันที..เมื่อเห็นหญิงสาวผมสีน้ำอ่อนถักเปียสองข้างที่ตอนนี้ยังใส่ชุดนักเรียนมัธยมปลายสุดแสนจะน่ารัก..ยืนบึ้งตึงหน้าวงเหล้าที่เขากับเพื่อนๆนัดสังสรรค์ที่ห้องไอ้จูน หนึ่งในเดอะแก๊งหนุ่มหล่อประจำคณะเกษตร รามิล..หรือ 'ไอ้มิล' ของเพื่อนๆ..เงยหน้าขึ้นทันที..ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์..เขาส่งรอยยิ้มหวานให้สาวน้อย'ว่าไงจ้า..ที่รัก''ทำไมพี่หนีมากินเหล้าแบบนี้อีกแล้วละ?..พรุ่งนี้ไม่มีเรียนหรือไง'น้ำเสียงคนพูดดุแฝงความไม่พอใจ'นานๆทีน้า''แต่ฉันเห็นพี่กินทุกวันเลยนะ..ไม่รู้ละตามอัญกลับบ้านเดี๋ยวนี้!' เธอพูดพร้อมกับเข้าไปลากคนตัวโตไปด้วย..ร่างผอมสูงได้แต่จำใจลุกขึ้นตามกลิ่นแอลกอฮอล์..ทำให้เด็กสาววัยมัธยมปลายหงุดหงิด..เธอยังคงบ่นอุบไปตลอดทางๆ'รามิล' กับ 'อันธิยา' เราสองคนเป็นทั้งเพื่อนข้างบ้าน..เป็นเพื่อนสมัยเด็ก..ทั้งปัจจุบันยังอยู่ในสถานะ 'แฟนกัน' เขากับเธออายุห่างกันสองปี..เราคบกันตั้งแต่เธออยู่ม.3 พี่เขาอยู่ม.5การที่เราเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก..ทำให้ต่างคนต่างรู้นิสัยใจคอกันดี..พี่มิลของเธอนิสัยอ่อนโยนแต
last updateLast Updated : 2024-10-17
Read more

บทที่1

"อื่อ..พี่มิล..เบาๆ หน่อย..หนู..เสียว...อร้าย"หญิงสาวร่างบอบบางตัวขาวผ่องสะดุ้งตื่น..เหงื่อไหลซึมตามไรผม..หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะราวกับวิ่งมาแล้วร้อยเมตร..มือเรียวสวยลูบหน้าตัวเอง..ใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักขึ้นสีเธอฝัน..ฝันถึงครั้งแรกที่มีอะไรกับพี่เขา..'สามี'ของเธอ.. ซึ่งมันก็ผ่านมาเกือบ 10ปีแล้ววันที่เธอ..ยอมเป็น 'ของเขา' เป็นวันที่เธอพึ่งจบม.ปลาย และมันทำให้ชีวิตของเด็กสาวคนนึงเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาลเธอ 'ท้อง' ความฝันที่จะได้เรียนต่อจบกันบ้านรามิลเองก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร..พี่เขาเติบโตมากับยายที่ทำงานรับจ้างเล็กๆน้อยๆ..พ่อคือใครยังไม่รู้..ส่วนแม่ทิ้งไปตั้งแต่แบเบาะส่วนเธอ..เกิดมาในครอบครัวคนชั้นกลาง..ค่อนไปทางจน..พ่อเสียตั้งแต่เล็ก..ส่วนแม่เป็น 'แม่เลี้ยงเดี่ยว' รับจ้างซักรีดผ้า..พยายามส่งเสียเธอให้เรียนดีที่สุด'แม่จ๋า..อัญขอโทษ..ฮือออ'เธอปล่อยโฮทันทีที่เห็น..ไอ้เครื่องตรวจครรถ์ขึ้น2 ขีด คุณนายนกนิ่งไป'แม่ไม่เคยว่าแกเลยนะ..ที่แกจะคบใคร..จะมีอะไรกับใคร..แต่ทำไมแกไม่รู้จักป้องกันห๊ะ..ยัยลูกเวร'ไม่พูดเปล่า..ร่างอวบขาวผ่องของคนวัยสี่สิบต้นๆ ที่อดีตคงจะสวยหุ่นดีไม่น้อย..วิ่งไล่ตีเธอ..แต่..
last updateLast Updated : 2024-10-18
Read more

บทที่2

ช่วงแรกคุณพ่อคุณแม่ยังเลี้ยงลูกกันไม่เป็น..ยังดีที่ได้คุณยายของหลานๆมาช่วยในช่วงแรก แต่ท่านก็ไม่ได้อยู่ด้วยตลอดเวลาเมื่อหนูน้อยดารินในวัย7วันร้องไห้ไม่หยุด..อันธิยาอุ้มเด็กน้อยมือไม้สั่น..แตกต่างจากคนเป็นสามี..ที่ดูจะอุ้มเด็กคล่องเหลือเกิน'ทำไมพี่มิล..อุ้มเด็กเก่งจัง'ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความสงสัย..ชายหนุ่มผอมสูงส่งยิ้มละไม'น้องอัญลืมไปแล้วไง..ยายพี่เคยรับฝากเลี้ยงเด็กเล็ก'น้ำเสียงคนพูดอารมณ์ดี..พอเด็กน้อยอยู่ในอ้อมกอดคนเป็นพ่อ..เสียงร้องไห้..เงียบลงทันทีใบหน้าเล็กทำปากจุ๊บจิ๊บๆ.. เนื้อตัวเด็กน้อยแดงแจ๋..ดวงตาที่ยังเบิกได้ไม่เต็ม..หรี่ลงสู้แสง'น้องอายของป๊ะป๋าน่ารักเหลือเกิน'เขาอุ้มพร้อมเดินร้องเพลงกล่อมไปด้วย..ทิ้งให้คนเป็นเมียมองตาปริบๆ..ชักอิจฉาลูกสาวตัวน้อยเหลือเกิน'มองแบบนั้นคืออะไรคะยัยตัวเล็ก'เสียงพี่ชายข้างบ้านหันมาแซว..ตอนที่เห็นคนเป็นเมียมองตาละห้อย'ตั้งแต่มีลูก..เหมือนพี่มิลรักอัญน้อยลงเลย'ฮอร์โมนหลังคลอดลูกทำงานทันที..ใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มเริ่มยู่ยี่เตรียมร้องไห้'โอ้ย..เด็กบ้า..พี่ก็รักเราเหมือนเดิมแหละ'เขาพูดพร้อมวางลูกสาววัยแรกเกิดลงเบาะ..ก่อนหันมาจุ๊บเหม่งน้อยๆ
last updateLast Updated : 2024-10-18
Read more

บทที่3

ช่วงแรกคุณพ่อคุณแม่ยังเลี้ยงลูกกันไม่เป็น..ยังดีที่ได้คุณยายของหลานๆมาช่วยในช่วงแรก แต่ท่านก็ไม่ได้อยู่ด้วยตลอดเวลาเมื่อหนูน้อยดารินในวัย7วันร้องไห้ไม่หยุด..อันธิยาอุ้มเด็กน้อยมือไม้สั่น..แตกต่างจากคนเป็นสามี..ที่ดูจะอุ้มเด็กคล่องเหลือเกิน'ทำไมพี่มิล..อุ้มเด็กเก่งจัง'ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความสงสัย..ชายหนุ่มผอมสูงส่งยิ้มละไม'น้องอัญลืมไปแล้วไง..ยายพี่เคยรับฝากเลี้ยงเด็กเล็ก'น้ำเสียงคนพูดอารมณ์ดี..พอเด็กน้อยอยู่ในอ้อมกอดคนเป็นพ่อ..เสียงร้องไห้..เงียบลงทันทีใบหน้าเล็กทำปากจุ๊บจิ๊บๆ.. เนื้อตัวเด็กน้อยแดงแจ๋..ดวงตาที่ยังเบิกได้ไม่เต็ม..หรี่ลงสู้แสง'น้องอายของป๊ะป๋าน่ารักเหลือเกิน'เขาอุ้มพร้อมเดินร้องเพลงกล่อมไปด้วย..ทิ้งให้คนเป็นเมียมองตาปริบๆ..ชักอิจฉาลูกสาวตัวน้อยเหลือเกิน'มองแบบนั้นคืออะไรคะยัยตัวเล็ก'เสียงพี่ชายข้างบ้านหันมาแซว..ตอนที่เห็นคนเป็นเมียมองตาละห้อย'ตั้งแต่มีลูก..เหมือนพี่มิลรักอัญน้อยลงเลย'ฮอร์โมนหลังคลอดลูกทำงานทันที..ใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มเริ่มยู่ยี่เตรียมร้องไห้'โอ้ย..เด็กบ้า..พี่ก็รักเราเหมือนเดิมแหละ'เขาพูดพร้อมวางลูกสาววัยแรกเกิดลงเบาะ..ก่อนหันมาจุ๊บเหม่งน้อยๆ
last updateLast Updated : 2024-12-09
Read more

บทที่4

"ม๊ะม๊า..น้องอายไปโรงเรียนก่อนนะคะ"เสียงเจื้อยแจ้วของลูกสาวตัวน้อย..ที่ตอนนี้กำลังขึ้นป.6 ดังจากหน้าบ้าน..ใบหน้าสวยหวานที่ยังมีเบบี้เฟซ..ส่งยิ้มกว้างมาให้ก่อนที่คนจะเป็นแม่ ซึ่งกลับมาจากตากผ้าหลังบ้านจะได้พูดอะไรเพิ่ม..ร่างบอบบางในชุดนักเรียนประถมก็วิ่งขึ้นรถสองแถวโรงเรียน..พร้อมโบกมือหย็อยหย็อยมาให้อันธิยาตั้งใจมาจัดการถ้วยชามใช้แล้วบนโต๊ะอาหาร..ปรากฏว่าลูกสาวตัวน้อยช่วยล้างจัดเก็บไว้เรียบร้อยแล้ว..เธอส่ายหน้าด้วยความเอ็นดูนาฬิกาบนผนังชี้บอกเวลา 6.30 น. เธอเปิด app ไลน์ กับเปิดไลน์กรุปหมู่บ้าน..เพื่อลงขายอาหารเช้าทันที"อัญ..น้องอายไปโรงเรียนแล้วเหรอลูก""จ๊ะแม่"คนเป็นลูกหันไปตอบ..คุณนายนกแม่ของเธอจัดการขนตะกร้าที่ซักแล้วไปตากต่อบ้านของเราเป็นบ้านหลังเล็กๆ มี2ชั้น ชั้นล่างทำร้านซักอบรีด ส่วนชั้นบนมีห้องนอนสองห้อง ข้างๆมีพื้นที่ราวๆ 100ตารางวาที่ยังปล่อยทิ้งร้างอยู่..มันคือ 'บ้าน' ที่เธอเติบโตมารอได้ไม่นานเสียงไลน์ก็ดังขึ้น..เธอจัดการรับออร์เดอร์ทันที..โชคยังดีแถบที่เธออยู่..เป็นเขตที่กำลังเติบโต..มีหมู่บ้านจัดสรร..กับคอนโดเกิดใหม่ขึ้นเพียบ..ส่วนนึงเพราะจังหวัดที่เธออยู่ไม่ไกลจาก
last updateLast Updated : 2024-12-09
Read more

บทที่5

ณ โรงพยาบาลประจำอำเภอร่างบอบบางผิวขาวผ่องเดินแกมวิ่งเข้ามาในโรงพยาบาล..ใบหน้าจิ้มลิ้มซีดเซียว..โดยเฉพาะดวงตากลมโตยิ่งบวมแดง..ผมสีน้ำตาลถูกถักเปียเดี่ยว ในชุดเสื้อยืดหลวมโคร่ง..กางเกงยีนพอดีตัว อันธิยาจึงดูเหมือน..หญิงสาวอายุ25 มากกว่าที่จะอายุย่าง30ตามอายุจริง"แก้ว..น้องอายอยู่ห้องไหน"เสียงคนตัวเล็กสั่นกั้นสะอื้น..นางพยาบาลสาวสวยในชุดขาวที่ชื่อ..'แก้ว' เป็นลูกค้าประจำร้านเธอ"น้องอายอยู่ห้อง 201 ตึกผู้ป่วยเด็ก..พี่อัญ..มะ.."ก่อนที่คนอายุน้อยจะพูดจบ..ร่างของพี่แม่ค้าสุดแสนน่ารักก็วิ่งอ้าวไปแล้วเนื่องจากโรงพยาบาลสังกัด..อำเภอ เธอจึงหาห้องไม่ยาก..เปิดประตูเข้าไป เจอลูกสาวสุดน่ารักนั่งพิงหมอน..ในมือมีหนังสือเตรียมสอบเข้าโรงเรียนมัธยมอยู่ด้วย..คนเป็นแม่หายใจโล่งอกพอเด็กน้อยเห็นเธอก็ส่งรอยยิ้มละไมมาให้ อันธิยารีบเดินเข้าไปจับเนื้อตัว..ราวกับว่าจะมีสิ่งใดแตกหักคามือ..ดวงตาคู่สวยเริ่มมีน้ำตาคลอ..ก่อนจะอาละวาดเสียงดัง..ใบหน้าเล็กๆเต็มไปด้วยความโกรธ..ทำเธอได้..แต่ทำลูกเธอ..มึงตาย!!"ใคร! ใครหน้าไหนมันชนลูกหนู!..แม่จะด่าให้ไม่ได้ผุดได้เกิด"คำสบถที่แทบไม่เคยใช้ตามมาเป็นพรวนเด็กสาวในวัย12ปีห
last updateLast Updated : 2024-12-09
Read more

บทที่6

"ถ้ามีชีวิตอยู่ทำไมหายตัวไปเป็น10ปีห๊ะ!!"น้ำเสียงคนพูดเต็มไปด้วยความโกรธ..และโล่งใจ..เธอร้องไห้ไปด้วย..ด่าไปด้วย..ทุบตีไปด้วย..ยิ้มไปด้วยเหมือนคนบ้า..ชายหนุ่มยืนมองพร้อมมือกุมหัว"ทำไมไม่รีบกลับบ้าน!!""..."ถถแกกกกแำฃฃ 'เรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย!'พอเขาเผลอ..ไอ้แสบก็บิดหูเขาไปที..จนชายหนุ่มตัวบิดงอ..คุณแก้วพยาบาลประจำตึกรีบเข้ามาห้ามทัพ..ก่อนที่เขาจะน่วมไปมากกว่านี้เธอรีบเข้าไปดึงแม่ค้าข้าวคนสวย..และจับยัยตัวกระเปี๊ยกแรงเยอะได้ทัน"นี้พี่อัญจะทำอะไรเนี่ย"เสียงเจ้าหน้าที่แกมดุ ยิ่งเห็นสุดหล่อที่เธอหมายตาแก้มเต็มเป็นด้วยรอยมือ..ใจดวงน้อยเจ็บจี๊ดๆ"ทำไมพี่จะทำไม่ได้..ก็ไอ้เนี่ยผัวพี่!!!""..."เกศแก้วพยาบาลคนสวยขมวดคิ้วยุ่ง..มือซ้ายลากผู้ป่วยสุดหล่อ มือขวาลากหญิงสาวที่เคลมว่าตัวเองเป็น 'เมีย' ไปหาอาจารย์หมอ..พอมาถึงหน้าห้องถึงยอมปล่อยมือจากมือเธอเดินไปกระซิบกระซาบกับพี่พยาบาลร่างอวบอีกคน..คนมีอายุหันมามองไอ้ต้าวตัวเล็ดลอดแว่น..อันธิยาไม่ชอบสายตาแบบนี้เลย..มันเหมือนสายตาของครูแก่ๆ สมัยเธอยังเด็ก"รอแป๊บละกัน..เดี๋ยวอาจารย์หมอก็ตรวจคนไข้เสร็จแล้ว"เสียงแกมดุของนางพยาบาลรัฐคนตัวเล็กหันไปมองสา
last updateLast Updated : 2024-12-09
Read more

บทที่7

"เห้ยย...มะ..มิลจริงๆ เหรอลูก..นี้คนหรือผี"ดวงตากลมโตของแม่ยายเบิกกว้าง..ใบหน้าซีดเผือด..อันธิยาหลุดหัวเราะคิกทันที..ก่อนจะลากไอ้ต้าวตัวใหญ่เข้าห้อง"คนดิแม่...พี่มิลจริงๆ"เสียงใสเจื้อยแจ้ว ใบหน้ายู่ยี่ที่เลอะไปด้วยคราบน้ำตาตอนนี้สว่างวาบเต็มไปด้วยความสุข..และเธอก็เริ่มเล่าเท้าความตั้งแต่ที่เดินไปซื้อไอติมชายหนุ่มดึงมือออกจากคนที่อ้างว่าเป็น 'เมีย'สีหน้าเขาเต็มไปด้วยความอึดอัด คนตัวเล็กเพียงหันมาส่งยิ้มสดใสให้ ทั้งยังเดินไปเม้าท์กลับแม่ด้วยเรื่องราวที่เธอเองก็แทบไม่เชื่อสีหน้าหล่อเหลาเข้าขั้นหดหู่...ทำไมเขาใน 'อดีต' ถึงไม่มีเทสเรื่องผู้หญิงเลยนะ เขาน่าจะชอบผู้หญิงนมโตๆ หุ่นแซ่บๆ ดิ..แล้วหน้าตาต้องสวยหวาน..ไม่ใช่มาโทนน่ารัก..น่าเอ็นดูแบบนี้..คาแรกเตอร์หญิงสาวเหมาะกับเป็นน้องสาว 'ข้างบ้าน' โดยแท้..ไม่น่าใช่สเปคเขาเลยหรือ..จะมีความเข้าใจผิดอะไรบางอย่างนะ..คิ้วเข้มของไอ้คนไม่ยอมรับความจริงขมวดแน่น..ในระหว่างที่คุณสามีสุดหล่อกำลังนั่งมึน..คนที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกสาวกลับมองสำรวจ..ทั้งยังสังเกตเห็นพฤติกรรม..โดยเฉพาะสีหน้าเดี๋ยวหดหู่..เดี๋ยวเซ็ง..ดูแล้วไม่มีความสุข'ถ้าไม่เต็มใจจะกลับมา..จะ
last updateLast Updated : 2024-12-09
Read more

บทที่8

ตอนที่คนป่วยตื่นก็เกือบ 9โมงเข้าไปแล้ว ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เปลือยท่องบนจนเห็นอกแกร่งที่เต็มไปด้วยซิกแพค..ผมดำสลวยยุ่งเหยิง เขางัวเงียเดินบันไดลงมาชั้นล่าง ที่โต๊ะสารพัดประโยชน์กลางบ้าน..เจอเด็กผู้หญิงผมสั้นนั่งทำการบ้านอยู่..พอเธอเห็นเขา..ลูกสาวเบ้หน้าให้ทันที'กี่โมงกี่ยามแล้วทำไมพึ่งตื่น'ส่วนแม่ยายยืนเยื้องออกไป ร่างอวบอ้วนกำลังแขวงผ้าที่รีดเรียบร้อยแล้วไว้กับราวตาก.. บนนั้นมีเสื้อผ้าที่เตรียมส่งลูกค้าอยู่หลายตัว"อ้าว..ตามิลตื่นแล้วหรือลูก..เมื่อเช้ายัยอัญขับรถไปซื้อเสื้อมาให้..อยู่บนโต๊ะนะลูก"น้ำเสียงคนพูดใจดีเขาเดินไปดูถุงที่โต๊ะทันที..จะให้แก้ผ้าเดินไปเดินมา..ในที่..ที่ไม่คุ้นเคยก็กะไรอยู่ ถึงเขาจะเป็นผู้ชายแต่มันก็อดจะเขินไม่ได้ในถุงนั้นมีเสื้อยืดสีสดใสอยู่สามสี่ตัว ส่วนใหญ่เป็นสีหวานๆแบบสีชมพู..สีฟ้าอ่อน ถ้าแค่สียังไม่เท่าไร แต่ดันมีลายพิมพ์โง่ๆ อย่าง 'รักเมีย','รักเมียที่สุดในโลก' ติดอยู่ด้วยรามิลหน้าเหยลงทันที..จำใจเลือกเสื้อสีฟ้ามาใส่แบบไม่เต็มใจนัก ใบหน้าหล่อเหลาบูดบึ้งพอเจ้าของบ้านเห็นสามีใส่เสื้อที่พึ่งซื้อมาให้..ก็เอาแต่มองตาเคลิ้ม..ผู้ชายผิวขาวใส่เสื้อสีอ่อน..ยิ่ง
last updateLast Updated : 2024-12-09
Read more

บทที่9

ตอนที่รถมอเตอร์สีดำเทาจอดหน้าบ้าน..ชายหนุ่มรีบถอดหมวกกันน็อคแล้วเดินจ้ำอ้าวเข้าร้านทันที..ข้างหลังมีหญิงสาวในเสื้อยืดสแกนลาย 'คนหลงผัว' ตัวใหญ่ กางเกงยีนสีซีดขาสั้น..เดินยิ้มกริ่มอารมณ์ดีตามมา..ผมสีน้ำตาลธรรมชาติที่ถูกถักเปียยุ่งเล็กน้อยพอเปิดประตูเข้ามา คนป่วยถึงกับชะงัก..เพราะในร้านแน่นขนัด..เต็มไปด้วยผู้คนในหมู่บ้าน ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นผู้สูงอายุ หรือไม่ก็เด็กเล็กไปเลย..ใบหน้าหล่อเหลายุ่งขึ้นทันที..ดวงตาคมคู่สวยหันไปขอความช่วยเหลือจากยัยตัวแสบข้างๆเธอหันมายิ้มเป็นกำลังใจให้..มือเล็กจับกุมมือใหญ่เพื่อสร้างความมั่นใจ"คนในหมู่บ้านคงได้ข่าวแหละพี่..ก็เลยมาเยี่ยมกัน"เสียงหวานกระซิบแผ่วเบา..ก่อนจะส่งยิ้มหวานไปให้ลุงๆป้าๆ"เห้ย..ใช่เจ้ามิลจริงๆด้วย"เสียงคุณลุงชัยคนหาปลาทักพร้อมกับเข้ามาจับเนื้อจับตัว..ตามมาด้วยผู้เฒ่าผู้แก่หลายคน..เขาสะบัดตัวออก..เปลี่ยนมาหลบหลังหญิสาวทันทีเสียงคุยเซ็งแซ่ดังอื้ออึงในร้านเล็กๆแห่งนี้"คืองี้ค่ะ...พี่มิลกำลังป่วย..เป็นโรคสูญเสียความจำ..ตอนนี้จำอะไรไม่ได้เลยค่ะ"เสียงหวานใสพยายามอธิบาย..ได้รับความเห็นใจจากคนรอบข้างทันที"เมื่อกี้ยัยนกก็บอกป้าแล้วเหมือนกัน..
last updateLast Updated : 2024-12-09
Read more
PREV
123456
...
10
DMCA.com Protection Status