All Chapters of ป๊ะป๋าที่หายไป: Chapter 41 - Chapter 50

วันที่คนเป็นพ่อถูกม๊ะม๊าไล่ออกจากบ้าน เด็กหญิงดารินเองก็เงียบผิดปกติ..เธอยังคงทำกิจวัตรประจำวันเฉกเช่นทุกวัน มีเพียงแต่ความเย็นชาที่ส่งออกมาโดยไม่รู้ตัวดวงตาคู่สวยราบเรียบจนคนเป็นแม่ใจหาย..อันธิยาพยายามหาเรื่องมาคุย..ก่อนจะใช้วิธีตะล่อมเพื่อเปิดใจคุยกัน..แต่ลูกสาวราวกับรู้แกว..พอจะเข้าเรื่อง..เด็กหญิงเลือกจะ 'ตัดบท'ดารินยังคงเป็น..คนที่รู้หน้าที่..รับผิดชอบ..และทุกอย่างในชีวิตกลับมาจริงจัง..จนคนเป็นแม่ปวดใจ..เธอไม่แปลกใจ..เขาคงนั้นเข้ามา..เป็นต้นไม้ใหญ่..ให้ที่พึ่งพิง..ให้คำปรึกษา พอชีวิตมีหลักยึด..ย่อมมีพื้นที่ปลอดภัย..ที่สามารถมีอิสระทำอะไรก็ได้..โดยเฉพาะการทำตัวเป็น 'เด็ก' คนที่เคยชินกับ 'ความสูญเสีย' หากวันหนึ่งได้ของรักคืนมา..แต่กับต้อง 'สูญเสีย' ไปอีกครั้ง..จะต้องใช้ 'เวลานาน' แค่ไหนกันนะ..ถึงจะทำใจได้ทางด้านชายหนุ่ม..ในช่วงระยะเวลาสามเดือนที่ผ่านมา..ภากรยังเคลียงานคงค้างในระหว่างที่หายตัวไป..โดยเฉพาะบริษัทลูกในเครือทั้งหลายแหล่ ช่วงที่เขาไม่อยู่..ท่านเจ้าสัวธงชัย กับอารองเป็นคนดูแล บริษัท กิตติวรกุลชัย จำกัด มหาชน ดำเนินธุรกิจประเภท holding company* โดยมีธุรกิจค้าปลีก ผลิต

หลังจาก 'ยัยแบนสะท้านโลก' จบเกม..popup คำชวนให้เข้าร่วมทีมขึ้นมาทันที คนตัวโตยิ้มกว้าง..ดวงตาคมคู่สวยอ่อนโยน..ก่อนกดเข้าทีมในทีมมีอดีตเมียทางพฤตินัย และลูกสาวสุดสวย..อยู่กันแค่สองคน..ส่วนอดีตเพื่อนรักไม่ได้ออนภากรตัดสินใจเปิดไมค์"ว่าไงแบน""คุณกลับมาแล้ว?"เสียงใสติดจะประหม่าคำว่า 'กลับมา' ของเธอกินนัยยะมากกว่า...การออนเกม..เขาจินตนาการภาพหญิงสาวออกทันที..ดวงตากลมโตสีน้ำตาลของยัยตัวเล็กคงตระหนก"อื่ม..เฮียแค่รอ..ความชัดเจนบางอย่าง..และรอให้เธอตัดสินใจ..ว่าแต่ตอนนี้..เลิกเรียกว่าคุณได้หรือยัง?"เสียงเข้มที่คุ้นเคยแหบพร่าเธอ 'รู้' ความชัดเจนที่ชายหนุ่มพูดถึง..คือสถานะของเธอ..และเธอรู้..เขาจะไม่มีวันทำในสิ่งที่ผิด..เธอเองก็เช่นกัน!"อัญเรียกคุณ..ว่าเฮียหยางได้จริงๆเหรอ"เสียงกระซิบแผ่วเบา"ได้ซิ..สรุปจะเรียกได้ยังแบน"น้ำเสียงคนตัวโตชักหงุดหงิด"เฮียหยาง""อื่อ..แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย"น้ำเสียงคนพูดเริ่มอารมณ์ดี"น่ารักมานานแล้วเหอะ"ยัยตัวเล็กอุบอิบเถียง"จริงเปล่า""จริงซิ..ถ้าอัญไม่น่ารัก..ใครจะน่ารักละ"อันธิยารีบตอบ..ไม่มีใครชมเธอ..เธอชมตัวเองก็ได้"เห้อออ...เบื่อคนจีบกันจัง"เสียงคนเป็

ณ ห้องนอนใหญ่ของหลานชายคนโตคฤหาสน์ กิตติวรกุลชัยเช้าวันพุธอันธิยานั่งแกว่งเท้าอยู่บนเตียงนอนระดับคิงไซซ์..เรื่องราวสองวันนี้..ผ่านไปไวมาก...ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเต็มไปด้วยความสับสน..ความรู้สึกราวอยู่ในความฝันย้อนไปเมื่อวันเสาร์..เธอตกลง..ยอมกลับมาเป็นครอบครัวเดียวกัน..ในฐานะ 'สามีภรรยา'วันอาทิตย์เราไปวัด..ทำบุญให้พี่รามิลวันจันทร์..ไอ้ต้าวอดีตพี่สามี..ลากเธอเข้าอำเภอ..ทั้งยังให้แม่ของเธอเตรียมเอกสารแสดงการเสียชีวิตของคนเป็นสามี..ทั้งคุณนายนก..ทั้งเจ้าหญิงน้อยของเธอ..ทำเหมือนเป็น 'เรื่องที่ควรจะเป็น'เธอจรดปลายปากกาลงใบสำคัญการจดทะเบียนสมรส..อย่างไร้สติสามีคนปัจจุบันหันมาส่งยิ้มอ่อนโยน..เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีฟ้าอ่อน ส่งผลให้ชายหนุ่มหล่อเหลา...ภาพลักษ์ดูคุณชายกว่าปกติที่เธอเคยเห็น..มือใหญ่ล้วงเอากล่องขนาดเล็กสีฟ้าออกมา..ก่อนจะเปิดให้เห็นแหวนเพชรเม็ดใหญ่สุดหรู..ทั้งยังเตรียมสวมให้คนเป็นภรรยา...แต่หญิงสาวเลือกจะซุกมือไว้ข้างหลังศีรษะได้รูปของเมียป้ายแดงส่ายดุ๊กดิ๊ก..ดวงตาสีน้ำตาลตระหนกภากรมองภาพตรงหน้าอย่างแปลกใจ..หรือเขาข้ามขั้นเกินไป? หรือเธออยากให้จัดงานแต่งก่อน..ดวงตาคมคู่สวยเริ่ม

"แต่..น้องเรย์รักหลานนะ""เรื่องนั้น..ผมคิดว่าไม่ใช่ปัญหาของผมนะครับ..ความรู้สึกของใคร..คนนั้นต้องจัดการเอาเอง"น้ำเสียงเย็นชา ส่งผลให้คนเป็นย่าสะอึก..แต่ไม่ยอมแพ้ที่จะต่อรอง"เอาแบบนี้ได้มั้ย..อาม่ายินดีต้อนรับแม่หนูคนนี้เป็นเมียรอง..ส่วนเมียแต่งย่าขอเป็นน้องเรย์ได้มั้ย?..แล้วอาม่าสัญญา..ในอนาคตอาม่าจะไม่ยุ่งเรื่องของหลานอีก"น้ำเสียงเต็มไปด้วยความประนีประนอม..สีหน้าที่ส่งให้อันธิยาอ่อนโยน..แต่ถ้อยคำที่ใช้..ทำลายความรู้สึกเมียป้ายแดงเหลือทน..ปากรูปกระจับเม้มแน่น'เมียรอง มันต่างอะไรกับเมียน้อยกันละ'มือหนาของไอ้ต้าวตัวโต กุมมือคนตัวเล็กแน่น..ดวงตาคมคู่สวยเย็นชา..น้ำเสียงราบเรียบราวกับเรื่องปกติ"เสียใจด้วยนะครับ..ผมไม่นิยมเป็นผู้ชายหลายเมีย..อีกอย่างผมกับน้องอัญเราจดทะเบียนสมรสกันเรียบร้อยแล้วครับ""อาหยาง!!! ทำไมหลานทำแบบนี้..ทำอะไรทำไมไม่ปรึกษาผู้ใหญ่ก่อน""ผมอายุสามสิบกว่าแล้วนะครับ..เป็นผู้ใหญ่เต็มตัว..ไหนอากงอาม่าอยากให้ผมมีลูกมีเมีย..ผมก็หาให้แล้วยังไงครับ""อาหยาง!!"คนเป็นย่าตะโกน..หน้าตาผู้สูงวัยซีดเผือดแทบจะเป็นลม..แต่เสียงเคาะไม้เท้าหัวมังกร..จากท่านเจ้าสัว..ทำให้คนเป็นภรรยาพ

ณ ตึกเป่ย..คฤหาสน์ กิตติวรกุลชัยหน้าปัดบอกเวลาบนมือถือของนายผู้หญิงของบ้าน แสดงเวลา 04:30 น. ร่างบอบบางขยับตัวตื่นด้วยความเคยชิน..อากาศในห้องค่อนข้างเย็น ดวงตากลมโตสีน้ำตาลกระจ่างใสพยายามปรับโฟกัส..และนึกได้ว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านหลังน้อยที่เติบโตมาตั้งแต่เกิด..แขนแกร่งที่พาดลำตัวชวนให้อึดอัด..สายตาคนตัวเล็กหรี่ลง..ก่อนจะกวาดตาไล่ขึ้นไป..ยิ่งเห็นหน้าอกขาวๆ พ้นผ้าห่ม..เธอรู้ได้ทันทีว่าใต้ร่างสูงใหญ่ไร้เสื้อผ้า'คืนนี้เรามาทำเหลนให้อากงกันเถอะ'ไอ้ต้าวสามีจอมกินดุกระซิบแหบพร่า..กว่าจะยอมปล่อยเธอได้พักก็ปาไปครึ่งค่อนคืน..คนเป็นเมียจ้องใบหน้าหล่อคมคาย..แผงขนตาดำทาบทับเป็นเงารางๆ..จมูกโด่งขึ้นสันได้รูป..ริมฝีปากสุดแสนจะเซ็กซี่เย้ายวน'ทำไมสามีเธอหล่อแบบนี้นะ..หล่อวัวตายควายล้ม..หล่อจนไม่คิดว่าจะมีอยู่จริง'ถ้าเฮียหยางเป็นพนักงานในบาร์โฮส..เธอมั่นใจสามีของเธอต้องได้ no.1 แน่..โรแลนด์..ก็โรแลนด์เถ้อะ* รูปร่างหล่อเหลา..นิสัยช่างตามใจ..ลีลาบนเตียงก็แสนจะเด็ด..มีเท่าไรเธอก็พร้อมทุ่มหมดหน้าตักยัยภรรยาตัวน้อยเริ่มเอาไอ้ต้าวตัวโตไปเทียบกับพนักงานโฮส..ยังดีที่คนเป็นสามีไม่ทันรู้ความคิดยัยแบนตัวแสบ..