'ไอ้มิล..เมียมึงมาตามละนั้น'
เสียงไอ้วิน..เพื่อนนักศึกษาตัวแสบร้องทักขึ้นทันที..เมื่อเห็นหญิงสาวผมสีน้ำอ่อนถักเปียสองข้างที่ตอนนี้ยังใส่ชุดนักเรียนมัธยมปลายสุดแสนจะน่ารัก..ยืนบึ้งตึงหน้าวงเหล้าที่เขากับเพื่อนๆนัดสังสรรค์ที่ห้องไอ้จูน หนึ่งในเดอะแก๊งหนุ่มหล่อประจำคณะเกษตร
รามิล..หรือ 'ไอ้มิล' ของเพื่อนๆ..เงยหน้าขึ้นทันที..ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์..เขาส่งรอยยิ้มหวานให้สาวน้อย
'ว่าไงจ้า..ที่รัก'
'ทำไมพี่หนีมากินเหล้าแบบนี้อีกแล้วละ?..พรุ่งนี้ไม่มีเรียนหรือไง'น้ำเสียงคนพูดดุแฝงความไม่พอใจ
'นานๆทีน้า'
'แต่ฉันเห็นพี่กินทุกวันเลยนะ..ไม่รู้ละตามอัญกลับบ้านเดี๋ยวนี้!' เธอพูดพร้อมกับเข้าไปลากคนตัวโตไปด้วย..ร่างผอมสูงได้แต่จำใจลุกขึ้นตาม
กลิ่นแอลกอฮอล์..ทำให้เด็กสาววัยมัธยมปลายหงุดหงิด..เธอยังคงบ่นอุบไปตลอดทางๆ
'รามิล' กับ 'อันธิยา' เราสองคนเป็นทั้งเพื่อนข้างบ้าน..เป็นเพื่อนสมัยเด็ก..ทั้งปัจจุบันยังอยู่ในสถานะ 'แฟนกัน' เขากับเธออายุห่างกันสองปี..เราคบกันตั้งแต่เธออยู่ม.3 พี่เขาอยู่ม.5
การที่เราเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก..ทำให้ต่างคนต่างรู้นิสัยใจคอกันดี..พี่มิลของเธอนิสัยอ่อนโยนแต่ในอีกมุมหนึ่งก็ดูอ่อนแอ..ขี้เล่น..ช่างเย้า และผู้หญิงในหมู่บ้าน 'นาหม่อมห้าม' ตามจีบกันให้รึ่ม
ส่วนคนที่ได้ผู้ชายคนนี้มาครอบครองก็ไม่ใช่ใครที่ไหน..ก็น้องสาวตัวเล็กข้างบ้านนั่นเอง
กว่าจะจีบพี่เขาติด..อันธิยาก็ตื้อซะจนเขายอมแพ้
ตอนนี้พี่มิลเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยประจำจังหวัดได้สองปีแล้ว..ช่วงไหนถ้าเธอไม่มีเรียนพิเศษ..เธอมักจะมาตามเขาที่ห้องเพื่อน
ตั้งแต่แฟนเธอเข้ามาเป็นเด็กในเมือง..คบกับเพื่อนๆ กลุ่มนี้..พี่เขาก็ทำตัวเหลวไหล..ทั้งดื่มเหล้า..เที่ยวกลางคืน..อาจด้วยพื้นนิสัยปฏิเสธคนไม่เป็นนี้แหละ..ที่ทำให้เธอเริ่มเป็นห่วง
แต่ยังดีอย่าง..ถ้าเธอมาตาม..เขาก็ยังยอมกลับ
ตอนที่ถึงหน้าห้องอพาร์ตเมนต์ราคาถูก..อันธิยาถึงกับหอบแฮ่ก..ร่างบอบบางพยายามแบกร่างสูงเข้าห้อง..ใบหน้าหล่อเหลา..ถ้าได้เดบิ้วเป็นดารานายแบบ..คงมีชื่อเสียงไม่ใช่น้อย..บัดนี้ใบหน้านั้นกับเยิ้มไปด้วยฤทธิ์เหล้า
ข้อดีของแฟนเธอถ้านับนิ้วนั้นน้อยนัก..ส่วนข้อเสียนั้นเยอะอยู่..พี่เขาไม่ใช่ผู้ชายเรียนเก่ง..ฐานะทางบ้านยากจน..นิสัยเหลาะแหละ..ไม่มีความเป็นผู้นำ..ยอมเธอทุกอย่าง
แต่..ข้อดีที่สำคัญสุด คือ 'หล่อ'
ใช่! เธอชอบผู้ชายหล่อ!!
ไม่รวยก็ไม่เป็นไร..ไว้เธอเรียนจบมีงานการทำดีๆ เธอพร้อมจะ 'เลี้ยง' เขาเอง..อันธิยาคิดง่ายๆ
ในขณะที่เธอผลักพี่เขาลงบนเตียง..เตรียมจะไปขึ้นรถกลับบ้าน..ชายหนุ่มที่เธอคิดว่ากำลังเมา..กลับดึงเด็กสาวซบกับอกแกร่ง..กลิ่นแอลกอฮอล์ผสมกับกลิ่นเหงื่อผู้ชาย..ทำเธอใจสั่น..อันธิยาพยายามมดิ้นออกจากอ้อมกอดแกร่งที่รัดแน่นเหลือเกิน..ใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มแดงแจ๋
'นี้พี่มิลจะทำอะไรอัญอะ..ปล่อยน้า!'
'ม่ายยยย..เมื่อไรอัญจะยอมพี่สักที'ไม่พูดเปล่า..ใบหน้าหล่อเหลาพยายามไซ้คอ..กายสาวสั่นระริก..ผมสีน้ำตาลตามธรรมชาติเริ่มยุ่งเหยิง
'อื่อ..ยะ..อย่า..ทำแบบนี้ซิพี่มิล..อัญยังเด็กอยู่เลย'
'วันนี้จบมอหกแล้วนิคะ..ไม่เด็กแล้ว'
'งื่อ..อ๊ะ..ยะ..อย่าจับตรงนั้นซิคะ'มือได้รูปสวยพยายามจับมือชายหนุ่มที่กำลังยุ่มย่ามกับหน้าอกขาวผ่อง..กระดุมเสื้อนักเรียนเริ่มหลุดลุ่ย..ดวงตาคู่สวยของพี่ชายข้างบ้านเริ่มหงุดหงิด
'ทำไมอะ..ทำไมให้พี่ไม่ได้..ทีคู่อื่นเขายังมีอะไรกันตั้งแต่มัธยมเลย'ใบหน้าหล่อเหลาบูดบึ้งเอาแต่ใจ
เด็กสาวรีบลุกขึ้นนั่ง..ก่อนติดกระดุมมือไม้สั่น..ใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มขึ้นสีทั้งยังก้มหน้างุด
'ถ้าอัญไม่ให้พี่เราเลิกกัน!'เสียงคนพูดเข้ม..ทำเด็กสาวไม่ประสาโลกชะงักไป..ดวงตากลมโตมีแววลังเล
'พี่มิล..คือ'
'พี่พูดจริงนะ..ถ้าวันนี้อัญไม่ยอมพี่..เราเลิกกัน..แล้วพี่ก็จะไปเอากับคนอื่นแทน'คนตัวโตสะบัดหน้าหนี..พร้อมเน้นคำ
ร่างเล็กบอบบางในชุดนักเรียนยับยู่ยี่ได้แต่ทำหน้าหงอย..เธอพยายามเอาคางเกยไหล่เขาแบบที่เคยทำเวลาเขางอน..แต่รอบนี้เหมือนจะไม่ได้ผล
'เอาไงว่ามา..จะให้พี่เอา..หรือเลิกกันไปเลย'
'พี่มิล..อัญ..เอ่อ..อยากรอจบมหาลัยก่อน..ได้มั้ย..อัญยังไม่พร้อม'เสียงหวานจ๋อย
'ตอนนั้นพี่ขออัญ..อัญก็บอกว่ารอจบม.6ก่อน..ทีงี้มาพูดแบบนี้..พี่เป็นผู้ชายนะ..ถ้าอัญไม่ให้พี่ก็จะไปหาเอาคนอื่น..ที่มหาลัยคนจีบพี่เยอะแยะ'ไอ้พี่ข้างบ้านเดือนมหาวิทยาลัยขู่
พอเห็นเธอเงียบไปร่างสูงผอมหุ่นนายแบบ..ฉุดแขนร่างน้อยเตรียมดันออกจากประตู
เด็กสาวเม้มปากแน่น..ดวงตาคู่โตเริ่มตระหนก..เธอใช้ขาดันประตูไว้แน่น..สภาพอิหลักอิเหลื่อ..ทุลักทุเลไม่น้อย..ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำด้วยฤทธิ์เหล้า..แรงที่มีจึงน้อยไปนิด..เขาพยายามจะโยนเธอออกจากห้อง..แต่ไอ้ต้าวตัวเล็กข้างบ้านกับแรงเยอะ..สมเป็นนักกีฬาประจำโรงเรียน
'ถ้าไม่ยอมให้พี่เอา..ก็ออกไปซะ!!'
'งื่ออ...พี่มิล..ก็ได้อัญยอมแล้ว..แต่พี่ต้องเบาๆนะ..หนูยังไม่เคย'เสียงหวานประกาศยอมแพ้ดื้อๆ
ถ้าไม่ยอมจะต้องเสียสา..ที่เฝ้าจีบมานานแรมปี..มีรึ..อันธิยา..ลูกแม่นกจะยอม!!!
สมญานาม..'เสียทองเท่าหัว ไม่ยอมเสียผัวให้ใคร' ของคุณนายนก..เธอผู้เป็นลูกย่อมไม่ต่างกัน
คืนนั้นไอ้พี่ข้างบ้านก็จัดเต็ม..จนเช้ามาเธอแทบลุกไม่ขึ้น..กลิ่นน้ำรักผสมน้ำกามคลุ้งห้อง..สายที่ไม่ได้รับเกือบ100สายจากคนเป็นแม่..ทำเด็กสาว..ที่ตอนนี้พึ่งพ้นจาก 'ความเป็นเด็ก' กลายมาเป็น 'หญิงสาว' ตาโต เธอรีบโทรหาแม่ทันที
ได้ผลคุณนายแม่..บ่นด่าเธอไม่มีชิ้นดี..จะค้างที่อื่นก็ดันไม่โทรบอกก่อน..แต่คุณนายนกก็เป็นสาวสมัยใหม่..เธอคิดว่าลูกสาวกับหลานชายข้างบ้านสุดหล่อคงเคยมีอะไรกันนานแล้ว..และโตจนป่านนี้คงรู้ 'วิธี'ป้องกัน
แต่..ที่คุณนายนกไม่รู้..คือเด็กสองคนนี้มันไม่ประสาโลกมากกว่าที่เธอคิด!
"อื่อ..พี่มิล..เบาๆ หน่อย..หนู..เสียว...อร้าย"หญิงสาวร่างบอบบางตัวขาวผ่องสะดุ้งตื่น..เหงื่อไหลซึมตามไรผม..หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะราวกับวิ่งมาแล้วร้อยเมตร..มือเรียวสวยลูบหน้าตัวเอง..ใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักขึ้นสีเธอฝัน..ฝันถึงครั้งแรกที่มีอะไรกับพี่เขา..'สามี'ของเธอ.. ซึ่งมันก็ผ่านมาเกือบ 10ปีแล้ววันที่เธอ..ยอมเป็น 'ของเขา' เป็นวันที่เธอพึ่งจบม.ปลาย และมันทำให้ชีวิตของเด็กสาวคนนึงเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาลเธอ 'ท้อง' ความฝันที่จะได้เรียนต่อจบกันบ้านรามิลเองก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร..พี่เขาเติบโตมากับยายที่ทำงานรับจ้างเล็กๆน้อยๆ..พ่อคือใครยังไม่รู้..ส่วนแม่ทิ้งไปตั้งแต่แบเบาะส่วนเธอ..เกิดมาในครอบครัวคนชั้นกลาง..ค่อนไปทางจน..พ่อเสียตั้งแต่เล็ก..ส่วนแม่เป็น 'แม่เลี้ยงเดี่ยว' รับจ้างซักรีดผ้า..พยายามส่งเสียเธอให้เรียนดีที่สุด'แม่จ๋า..อัญขอโทษ..ฮือออ'เธอปล่อยโฮทันทีที่เห็น..ไอ้เครื่องตรวจครรถ์ขึ้น2 ขีด คุณนายนกนิ่งไป'แม่ไม่เคยว่าแกเลยนะ..ที่แกจะคบใคร..จะมีอะไรกับใคร..แต่ทำไมแกไม่รู้จักป้องกันห๊ะ..ยัยลูกเวร'ไม่พูดเปล่า..ร่างอวบขาวผ่องของคนวัยสี่สิบต้นๆ ที่อดีตคงจะสวยหุ่นดีไม่น้อย..วิ่งไล่ตีเธอ..แต่..
ช่วงแรกคุณพ่อคุณแม่ยังเลี้ยงลูกกันไม่เป็น..ยังดีที่ได้คุณยายของหลานๆมาช่วยในช่วงแรก แต่ท่านก็ไม่ได้อยู่ด้วยตลอดเวลาเมื่อหนูน้อยดารินในวัย7วันร้องไห้ไม่หยุด..อันธิยาอุ้มเด็กน้อยมือไม้สั่น..แตกต่างจากคนเป็นสามี..ที่ดูจะอุ้มเด็กคล่องเหลือเกิน'ทำไมพี่มิล..อุ้มเด็กเก่งจัง'ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความสงสัย..ชายหนุ่มผอมสูงส่งยิ้มละไม'น้องอัญลืมไปแล้วไง..ยายพี่เคยรับฝากเลี้ยงเด็กเล็ก'น้ำเสียงคนพูดอารมณ์ดี..พอเด็กน้อยอยู่ในอ้อมกอดคนเป็นพ่อ..เสียงร้องไห้..เงียบลงทันทีใบหน้าเล็กทำปากจุ๊บจิ๊บๆ.. เนื้อตัวเด็กน้อยแดงแจ๋..ดวงตาที่ยังเบิกได้ไม่เต็ม..หรี่ลงสู้แสง'น้องอายของป๊ะป๋าน่ารักเหลือเกิน'เขาอุ้มพร้อมเดินร้องเพลงกล่อมไปด้วย..ทิ้งให้คนเป็นเมียมองตาปริบๆ..ชักอิจฉาลูกสาวตัวน้อยเหลือเกิน'มองแบบนั้นคืออะไรคะยัยตัวเล็ก'เสียงพี่ชายข้างบ้านหันมาแซว..ตอนที่เห็นคนเป็นเมียมองตาละห้อย'ตั้งแต่มีลูก..เหมือนพี่มิลรักอัญน้อยลงเลย'ฮอร์โมนหลังคลอดลูกทำงานทันที..ใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มเริ่มยู่ยี่เตรียมร้องไห้'โอ้ย..เด็กบ้า..พี่ก็รักเราเหมือนเดิมแหละ'เขาพูดพร้อมวางลูกสาววัยแรกเกิดลงเบาะ..ก่อนหันมาจุ๊บเหม่งน้อยๆ