All Chapters of First Love ใจวุ่น(ลุ้น)รัก: Chapter 11 - Chapter 20

- วันต่อมา -Rrrr~เสียงเรียกเข้าจากไลน์ดังระงม ขัดความสุขของคนกำลังนอนแช่น้ำในอ่างอย่างสบายอารมณ์ เสียงฮัมเพลงอย่างสบายใจสะดุดไปชั่วครู่ ดวงตากลมโตกลอกขึ้นลง เดาได้ไม่ยากว่าเป็นใครมีไม่กี่คนหรอกที่ชอบแหกขี้ตาโทร. มาตั้งแต่เช้าแบบนี้ฉันยันร่างลุกขึ้น เดินออกมาฝั่งโซนแห้ง หยิบผ้ามาเช็ดตัวลวก ๆ คว้าเสื้อคลุมอาบน้ำมาคลุมกาย รีบเดินออกมาหยิบโทรศัพท์ที่วางทิ้งไว้กลางโซฟามันดังแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว แต่ฉันไม่คิดจะออกมารับ กะว่าอาบน้ำเสร็จจะโทร. กลับ แต่ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น ทำไมพวกนั้นถึงได้พากันกระหน่ำโทร. หาฉันไม่หยุดขนาดนี้สุดท้ายก็ต้องกดเข้าร่วมการวิดีโอคอลกลุ่ม ทันทีที่หน้าจอเปลี่ยนไป ภาพใบหน้าของเพื่อนทั้งสามก็ปรากฏขึ้น น้ำหนาวอยู่คนเดียว ส่วนแผ่นดินกับข้าวฟ่างโผล่หน้ามาอยู่ในจอเดียวกัน[กรี๊ดดดด ยัยพริก บอกพวกเรามาเลยนะ เธอลากหนุ่มหล่อที่ไหนไปกินบนคอนโดฯ ยะ] ยังไม่ทันได้พูดทักทายอะไรสักคำ ก็ต้องรีบยกโทรศัพท์ให้ห่างจากหู ยัยข้าวฟ่างหลุดกรี๊ดออกมาสุดเสียง ทำเอาหูแทบอื้อ แถมยังพูดเรื่องเพ้อเจ้อด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นอีกต่างหากแค่ข้าวฟ่างเปิดประเด็นมาแบบนี้ ฉันก็พอจะเดาได้ว่าเรื่องอะไรที่ท

ร่างบางนอนทอดกายยาวบนโซฟาตัวใหญ่กลางห้องนั่งเล่น นิ้วเรียวจับกระดาษบนมือพลิกทีละแผ่นอย่างเชื่องช้า สายตากวาดอ่านทุกตัวอักษรไม่ให้มีตกหล่น ปากอิ่มอมยิ้มแก้มปริ เมื่อได้มองภาพในอดีตเมื่อสิบกว่าปีก่อนเธอไม่เคยลืมเรื่องในวันนั้น หากวันไหนว่าง เธอยังหยิบมันขึ้นมาอ่านอยู่เสมอ ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปี ความรู้สึกที่ถูกบันทึกผ่านตัวหนังสือในไดอารีสุดรักสุดหวง ยังคงชัดเจนในความทรงจำไม่เคยเลือนหาย ไม่ว่าจะผ่านมานานขนาดไหนก็ตามเธออยากเจอเขาอีกครั้ง...Rrrr~เสียงมือถือที่วางอยู่ไม่ไกลดังขัดจังหวะขึ้น พริกแกงละสายตาจากสมุดบันทึก เหลือบมองชื่อบนหน้าจอ“แผ่นดิน?” ความสงสัยพาคิ้วเรียวย่นแทบชนกัน วันนี้เพื่อนชายคนสนิทมาแปลก ปกติจะไม่ค่อยโทร. หากันเลยตั้งแต่มีแฟน นั่นทำให้เธอรีบกดรับสายทันที“มีอะไรจ๊ะคุณเพื่อน~” เสียงหวานลากยาวท้ายประโยคอย่างอารมณ์ดี อีกนัยหนึ่งก็กำลังแซวชายแท้ของกลุ่ม ที่มักจะคุยกับเธอในไลน์กลุ่มมากกว่าเบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวแต่ก็เข้าใจได้ แผ่นดินมีแฟน ถึงแม้แฟนของเขาจะเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันก็ตาม แต่อีกฝ่ายคงไม่อยากทำให้ข้าวฟ่างไม่สบายใจ[วันนี้เธอว่างมั้ย?]“หา? ทำไม มีอะไร” น้ำเสียงตึง

เท้าเล็กย่ำลงบนพื้นของชั้น 34 อย่างอ่อนแรง ตาคู่หวานฉ่ำน้ำนัยน์ตาสั่นไหว อกข้างซ้ายจุกหน่วงจนเริ่มรู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งร่างกาย พยายามสะกดกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล แต่ไม่ไหวเลยคำถามมากมายเกิดขึ้นภายในหัวที่ผ่านมาเราเข้ากันได้ดีไม่ใช่เหรอ? ไม่เคยทะเลาะกัน เข้าใจกันและกันเสมอ แล้วเขาเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนไหนล่ะเปลี่ยนไปเพราะอะไร เป็นเพราะเธอ เป็นเพราะเขา หรือเป็นเพราะเรารักกันไม่มากพอ?“ไปไหนมา” เสียงเข้มจากบุคคลปริศนาทักขึ้น ทั้งที่เขายังหลับตากอดอกหันหลังพิงกำแพงเขารู้ได้อย่างไรว่าเป็นเธอ?ร่างบางหยุดชะงัก รีบยกมือขึ้นปาดน้ำตาทิ้ง ด้วยไม่อยากให้ใครเห็นความอ่อนแอ พริกแกงทำเป็นไม่สนใจคนคนนั้น แล้วแสร้งเดินเลยไปแตะนิ้วชี้ลงบนประตูเพื่อปลดล็อกตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์มาต่อล้อต่อเถียงกับใครทั้งนั้น โดยเฉพาะกับเขา เธออยากอยู่เงียบ ๆ เพื่อหาคำตอบให้กับคำถามในใจของตัวเองทว่ามีหรือที่เขาจะยอม ยูนิกซ์ใช้ความสูงและความไวที่เหนือกว่ายืนขวางทางไว้ ซ้ำยังยกแขนขึ้นขวางหน้าเธอ มืออีกข้างก็เชยคางมนให้เงยขึ้นสบตา“ร้องไห้?”“อย่ามายุ่ง” ปัดมือใหญ่ทิ้ง“พี่ถามดี ๆ นะพริก”“แล้วฉันตอบไม่ดีตรงไหน!”“พริก...”

พริกแกงเอื้อมมือเกาะขอบกระจก ยื่นหน้าออกไปรับลมเย็น ๆ เป็นเพราะเพนต์เฮาส์ฝั่งนี้ติดกับแม่น้ำ ลมจึงสดชื่นมากกว่าฝั่งอื่น พอปล่อยให้ลมปะทะหน้า ได้อยู่กับตัวเองสักพัก ก็ทำให้มีเวลาคิดทบทวนอะไรหลาย ๆ อย่างในชีวิตขึ้นมาหลังจากปะติดปะต่อเรื่องราวจากช่วงที่ผ่านมา ตอนนี้เธอค่อนข้างมั่นใจว่า กำลังโดนนอกใจ จากแฟนที่คบหากันมาเป็นปีถ้าถามทำไมถึงไม่เลิก รักมากเหรอ คงต้องบอกว่า ‘รัก’ แต่ไม่มากขนาดนั้น เพียงแต่มีบางอย่างที่ทำให้ระหว่างเรามีช่องว่างต่อกัน แต่ไม่รู้สิ่งนั้นคืออะไร และเธอก็กำลังหาคำตอบอยู่เหมือนกันเธอกำลังพยายามเข้าใจ พยายามบอกตัวเองว่ามีความสุข ทั้งที่บางครั้งก็อยากถามเขาเหมือนกันว่า เธอสำคัญกับเขาบ้างไหม?เขาดูรักดูใส่ใจและคอยทะนุถนอม นั่นคือเรื่องจริง เธอไม่เถียง แต่มันเหมือนกับเป็นโปรโมชันในช่วงแรกเท่านั้น เพราะหลายเดือนที่ผ่านมานี้ เขาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดสองมือบางประสานกันบนขอบกั้น ตาคู่สวยค่อย ๆ หลับลงช้า ๆ หยาดน้ำใสที่พยายามสะกดกลั้นไหลเป็นทางอาบแก้มขาวถ้าเรื่องทุกอย่างกระจ่าง เธอก็พร้อมตัดทุกความสัมพันธ์กับคนที่จงใจทำลายความรู้สึกทันทีเรื่องอื่นพออภัยได้ แต่เรื่องนอกใ

“กูบอกให้ปล่อย!” เสียงเข้มของยูนิกซ์ดังขึ้นอีกครั้ง เมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมเอามือสกปรกออกจากเธอประมาท...เป็นเพราะเขาไม่ตามเธอมาด้วยตั้งแต่แรก ด้วยอยากให้เธอเคลียร์กับแฟนตามลำพัง หวังรอดูสถานการณ์อยู่ห่าง ๆ พอพริกแกงวิ่งไปได้ครึ่งทาง ลูกน้องคนสนิทดันโทร. มา เขาจึงเสียเวลาคุยธุระอยู่สักพักไม่คิดว่าเพียงไม่กี่วินาทีที่คลาดสายตา จะทำให้เธอต้องตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายหากเป็นแฟนยังพอทนได้ แต่ไอ้หน้าจืดนี่มันเป็นใคร ถึงได้กล้ามาแตะต้องเธอ!“มึงเป็นใคร มาเสือกอะไรเรื่องของกู”“มึงนั่นแหละ กล้าดียังไงมาแตะต้องคนของกู”“คนของมึงวิ่งมาหากูเอง”“ฉันแค่ทักคนผิด ไม่ได้จะมาหาแก! กรี๊ด” ภาพที่น้องกรีดร้องด้วยความตกใจ ยามโดนกระชากไปอยู่ในอ้อมกอดคนแปลกหน้า จนไหล่บางเซไปกระทบอกของอีกฝ่าย ทำเขาใจกระตุก นึกอยากกระชากตัวมันมาต่อยสักหมัดสองหมัด แต่เขาไม่อยากใช้ความรุนแรงต่อหน้าคนตัวเล็ก จึงต้องข่มอารมณ์ไว้“หอมว่ะ” ไอ้นั่นมันก้มสูดดมกลิ่นหอมบนผมนุ่มของเธอหมับผลัวะ!ยูนิกซ์เหลืออดเต็มทน เขากระชากมือกร้านที่กำลังจะสัมผัสแก้มน้องออก ดึงร่างบางมาหลบด้านหลัง ก่อนจะซัดกำปั้นหนักเข้าเบ้าหน้าด้านซ้ายของอีกฝ่ายสุดแร