All Chapters of Play Me, I’m Yours: Chapter 31 - Chapter 40

CLAIRE POV Habang papalapit kami sa bahay ng mga magulang ni Edward, naramdaman ko ang kakaibang kaba sa dibdib ko. Parang ang bilis ng tibok ng puso ko, at hindi ko maiwasang kabahan sa pagharap sa kanila. Alam kong nakilala na nila ako noon pa, noong bata pa kami ni Edward. Pero ngayon ay ibang kwento na dati’y magkababata kami; ngayon ay asawa na ako ng anak nila. Huminga ako nang malalim at sinubukang kalmahin ang sarili. Hinawakan ni Edward ang kamay ko, at nagbigay siya ng isang mapanatag na ngiti. “Andito lang ako, Claire,” bulong niya sa akin, at kahit papaano’y gumaan ang pakiramdam ko. Pagdating namin sa loob ng bahay, sinalubong kami ng mga magulang niya, parehong nakangiti. Agad akong pinakilala ni Edward, hawak pa rin ang kamay ko, “Mom, Dad, gusto kong ipakilala sa inyo ang asawa ko—si Claire. Kilala niyo naman po siya yung kababata ko nuon sa Nueva Ecija?! Nung nakatira pa tayo sa farm” sabi ni Edward na walang pag aalinlangan sa kaniyang mga magulang Naramdaman

Hindi ko alam ang sasabihin. Wala akong ideya na alam ni Mommy ang tunay na sitwasyon. Gusto kong magpaliwanag, pero parang kinain ako ng hiya. Napansin niya siguro ang pagkabigla sa mukha ko, kaya’t tinapik niya ang kamay ko nang may pagmamahal. “Claire, gusto kong ipagpatuloy mo lang ang ginagawa mong pagpa-panggap,” mahinahon niyang sinabi. “Nakikita ko ang pagmamahal mo sa anak ko… at ganun din siya sa’yo. Salamat, anak. Sana, sa kalaunan, mauwi kayo sa totohanan.” Napalunok ako at napatingin sa kanya, hindi makapaniwala sa mga narinig ko. Hindi ko inaasahang ganito ang magiging reaksyon ni Mommy, na hindi niya kami huhusgahan, bagkus ay susuportahan pa. Para bang hinayaan niyang sundin namin ang agos ng sitwasyon, kahit alam niyang may mga aspeto nito na hindi perpekto. “Mommy…” mahina kong tugon, hirap makahanap ng tamang mga salita. “Hindi ko alam na alam niyo po… Pero… salamat po. Mahalaga po sa akin si Edward… at totoo po lahat ng nararamdaman ko para sa kanya.” Ngumiti s

“Oo nga, halata naman,” sabat ni Ricky. “Bro, kitang-kita naman kung paano ka naapektuhan sa bawat ngiti niya, kung paano nag-iiba ang aura mo kapag kasama siya. Pero… kaya mo bang bitawan lahat ng ito? pero ang tanong: handa ka bang lumayo kapag oras na?” Napaisip ako nang malalim. Sa simula, madaling sabihing kaya kong bumitaw kapag tapos na ang usapan. Pero ngayon, sa bawat araw na kasama ko si Claire, sa bawat ngiti at alitan, sa bawat palihim na sulyap niya na akala niyang hindi ko napapansin parang hindi ko na kayang isipin ang buhay ko nang wala siya. “Hirap naman niyan, Ricky,” sabi ko, pilit na tumawa para pagaanin ang usapan. “Parang ang hirap palang iwan ang isang taong nagawang pasayahin ang araw-araw ko. Pero natatakot din ako—baka sa huli, hindi ko rin siya mapanghawakan.” “Well, bro, minsan kailangan mo ring maging totoo sa sarili mo,” sabi ni Ricky, seryoso ang tono. “Ano ba talagang plano mo? Aasa ka lang ba na hindi siya mawawala? Kung si Claire talaga ang mahalag

AFTER 6 MONTHS CLAIRE SANCHEZ POV Sa Bahay ni Mommy ni Edward Anim na buwan na pala ang lumipas. Sino ang mag-aakala na ang kunwaring kasal namin ni Edward ay mauuwi sa isang malalim na pagsasama? Sa bawat araw na kasama ko si Edward, natututo ako ng mga bagay tungkol sa kanya na nagpapalalim ng aming koneksyon. Sa umagang ito, naisipan naming mag almusal sa hardin, parehas kaming nag kakape. Nagre-relax sa isang araw na walang hustle at stress sa opisina. Ngayon na lang ulit kami nagkasamang mag almusal ni Edward dito sa hardin namin. Maya-maya ay pinutol ni Edward ang katahimikan. “Claire, naisip mo ba noon na aabot tayo sa ganito? mula nung mga bata tayo magkasasama na tayo. Nakakatuwa lang balikan” tanong niya, bahagyang nakangiti habang nakatingin sa tasa niya. Napangiti rin ako, iniisip kung paano nga ba nagsimula ang lahat. “Be honest, Edward. Noong una, iniisip ko na hindi ko kakayanin. Kunwaring kasal… parang napaka-unreal. Pero ngayon… iba na ang pakiramdam. Masaya

Habang naglalakad ako papunta sa mesa, naramdaman niyang sumusunod si Lexie, ang mga hakbang nito ay mabigat at may kasamang tensyon. Nang huminto siya, humarap si Lexie sa akin at nginitian ako nang plastik, may bahid ng malupit na panunuya. “Claire,” sabi ni Lexie, sinasadya niyang hinaan ang kaniyang boses para hindi siya marinig ng pamilya ni Edward. “Hindi ko talaga alam kung paano ka napasok sa buhay ni Edward. Nandiyan ka lang pala sa tabi, nag-aabang? Parang… isang second choice?” Tinignan niya ako mula ulo hanggang paa, tila sinusuri ang aking buong pagkatao. “Ang simple mo naman. Wala kang dating, wala kang ka-class-class. Hindi ko nga maisip kung paano ka nagustuhan ni Edward. Siguro, nadala lang siya dahil gusto niya lang akong saktan. Kilala ko ang taste ni Edward and your not the one” pangungutya ni Lexie sa akin. Hindi ko pa rin siya pinapatulan, pinipilit kong pagtimpian ito. Pinapanood ko lang siya ng tahimik at may bahagyang ngiti sa aking mga labi, kahit pakiram