“Oo nga, halata naman,” sabat ni Ricky. “Bro, kitang-kita naman kung paano ka naapektuhan sa bawat ngiti niya, kung paano nag-iiba ang aura mo kapag kasama siya. Pero… kaya mo bang bitawan lahat ng ito? pero ang tanong: handa ka bang lumayo kapag oras na?” Napaisip ako nang malalim. Sa simula, madaling sabihing kaya kong bumitaw kapag tapos na ang usapan. Pero ngayon, sa bawat araw na kasama ko si Claire, sa bawat ngiti at alitan, sa bawat palihim na sulyap niya na akala niyang hindi ko napapansin parang hindi ko na kayang isipin ang buhay ko nang wala siya. “Hirap naman niyan, Ricky,” sabi ko, pilit na tumawa para pagaanin ang usapan. “Parang ang hirap palang iwan ang isang taong nagawang pasayahin ang araw-araw ko. Pero natatakot din ako—baka sa huli, hindi ko rin siya mapanghawakan.” “Well, bro, minsan kailangan mo ring maging totoo sa sarili mo,” sabi ni Ricky, seryoso ang tono. “Ano ba talagang plano mo? Aasa ka lang ba na hindi siya mawawala? Kung si Claire talaga ang mahalag
"Claire baby, kahit na anong mangyari. Kahit na sinong magbalik I promise na ikaw at ikaw pa rin ang pipiliin ko." malambing niya akong hinalikan sa aking ulo.Nang matapos ang hapunan, ngumiti si Edward at tumayo, sabay abot ng kamay niya sa akin. “Claire, sumayaw tayo,” bulong niya, titig na titig sa akin. Nagulat ako, pero hindi ko napigilang mapangiti. “Edward, hindi ako marunong sumayaw,” sabi ko, pabirong tumanggi, pero may halong kilig. Ngumisi siya at hinawakan ang kamay ko, hindi tinatanggap ang pagtanggi. “Hindi importante kung marunong kang sumabay. Basta sabayan lang natin ang tugtugin ay okay na.” Sa pag-abot niya sa akin, narinig ko ang malambing na tunog ng isang banda na nakapwesto sa gilid ng terrace. Biglang tumugtog ang isang sweet na awitin, at napagtanto ko na inarkila ni Edward ang banda para sa sandaling ito. Ang bawat nota ng kanta ay nagdala ng kakaibang lambing sa hangin, at tila perpekto ang bawat ritmo para sa aming dalawa. Nakasandal ako sa kanyang di
AFTER 6 MONTHS CLAIRE SANCHEZ POV Sa Bahay ni Mommy ni Edward Anim na buwan na pala ang lumipas. Sino ang mag-aakala na ang kunwaring kasal namin ni Edward ay mauuwi sa isang malalim na pagsasama? Sa bawat araw na kasama ko si Edward, natututo ako ng mga bagay tungkol sa kanya na nagpapalalim ng aming koneksyon. Sa umagang ito, naisipan naming mag almusal sa hardin, parehas kaming nag kakape. Nagre-relax sa isang araw na walang hustle at stress sa opisina. Ngayon na lang ulit kami nagkasamang mag almusal ni Edward dito sa hardin namin. Maya-maya ay pinutol ni Edward ang katahimikan. “Claire, naisip mo ba noon na aabot tayo sa ganito? mula nung mga bata tayo magkasasama na tayo. Nakakatuwa lang balikan” tanong niya, bahagyang nakangiti habang nakatingin sa tasa niya. Napangiti rin ako, iniisip kung paano nga ba nagsimula ang lahat. “Be honest, Edward. Noong una, iniisip ko na hindi ko kakayanin. Kunwaring kasal… parang napaka-unreal. Pero ngayon… iba na ang pakiramdam. Masaya
“Lexie,” bati ni Edward, na tila nagulat ngunit pilit na nagpapakita ng pagiging kalmado. Lumapit si Lexie, at walang pag-aalinlangan, niyakap si Edward nang mahigpit. “Edward, it’s been so long,” bulong ni Lexie, tila ba hindi nila napapansin ang pagtitig ko sa kanila habang nakatayo ako sa tabi nila. Sa sandaling iyon, parang ako ang nakaramdam ng matinding pagka-ilang. Gusto kong bawiin ang pagkakapit ng kamay ko kay Edward, ngunit sa halip, nanatili ako sa tabi nito, nagpipilit na manatiling kalmado. "Lexie, this is Claire my wife" pagpapakilala sa akin ni Edward. Bahagya akong napangiti dahil akala ko ay papabayaan niya lang ako sa gitna ng lahat. Ngumiti naman siya sa akin “Hi, Claire. Naririnig ko ang tungkol sa inyo ni Edward… at ang bilis ng mga pangyayari. Pasensya na kung nagulat ako sa tungkol sa inyo, i mean me and Edward.... anyways nandito ako para iabot ang pasalubong sa family ni Edward and also kay Edward" tila walang pakielam nitong sabi sa akin. Napilitan ako
Habang naglalakad ako papunta sa mesa, naramdaman niyang sumusunod si Lexie, ang mga hakbang nito ay mabigat at may kasamang tensyon. Nang huminto siya, humarap si Lexie sa akin at nginitian ako nang plastik, may bahid ng malupit na panunuya. “Claire,” sabi ni Lexie, sinasadya niyang hinaan ang kaniyang boses para hindi siya marinig ng pamilya ni Edward. “Hindi ko talaga alam kung paano ka napasok sa buhay ni Edward. Nandiyan ka lang pala sa tabi, nag-aabang? Parang… isang second choice?” Tinignan niya ako mula ulo hanggang paa, tila sinusuri ang aking buong pagkatao. “Ang simple mo naman. Wala kang dating, wala kang ka-class-class. Hindi ko nga maisip kung paano ka nagustuhan ni Edward. Siguro, nadala lang siya dahil gusto niya lang akong saktan. Kilala ko ang taste ni Edward and your not the one” pangungutya ni Lexie sa akin. Hindi ko pa rin siya pinapatulan, pinipilit kong pagtimpian ito. Pinapanood ko lang siya ng tahimik at may bahagyang ngiti sa aking mga labi, kahit pakiram
EDWARD POVHabang abala ako sa pakikipag-usap sa mga magulang ko, naramdaman kong may presensya sa likod ko. I turned around, at nakita ko si Lexie na naglalakad papalapit sa akin. Hindi ko alam kung bakit, pero may konting kaba sa dibdib ko. Ang mga mata ko ay agad na humarap sa kanya, ngunit ang puso ko hindi ko na kayang pigilan.Sa totoo lang, hindi ko na siya gustong kausapin. I was perfectly fine without her in my life. Pero andiyan siya, palaging nagmamasid, palaging nandiyan, tulad ng isang anino na hindi ko kayang iwasan. Napatingin din ako kay Claire sa kaniyang kinauupuan.Isang matamis na ngiti ang binigay sa akin ni Lexie “Edward, pakiramdam ko iniiwasan mo na talaga ako. Dahil ba to kay Claire? ang tagal na nung nangyari satin dati. Lahat ng nagawa ko noo, pinagsisihan ko na ng husto. Alam ko at naiintindihan ko na may nangyari sa ating dalawa, pero hindi mo ba kayang makipag-usap? "Sumulyap ako kay Claire, na tahimik na nakaupo sa may sulok ng sala. Hindi ko kayang ipa
Claire POV Habang nakikipag-usap ako sa Mommy at Daddy ni Edward, nararamdaman ko ang init ng kanilang pagtanggap. Ang mga tawanan, ang mga kwento nila, parang walang problema. Ngunit sa kabila ng lahat ng kasiyahan, hindi ko maiwasang mapagawi ang aking mga mata sa bar area. Doon ko nakita si Edward, kasama si Lexie. Parang tinusok ang puso ko nang makita ko silang magkasama, nag-uusap nang seryoso parang walang problema. Naramdaman ko agad ang pagbigat ng aking dibdib, at ang sakit ay mabilis na kumalat sa aking katawan. Hindi ko kayang tingnan silang magkasama. Bakit ko pa sila pinapansin? Bakit ko pa ito pinapapasok sa aking isipan? Ngunit hindi ko kayang alisin ang tingin ko sa kanila. Bigla, napatingin si Edward sa akin. It felt like time stopped. Nanlaki ang mga mata ko, nagulat ako sa mga mata niyang tinutok sa akin, ang mga mata niyang puno ng galit. Parang ako na lang ang nasa paligid, ang matalim na tingin na binalik niya sa akin ay parang isang saksak na dumaan sa pus
Nang kami ay nakahiga na, alam kong sinubukan makipag-ayos sa akin ni Claire, nilambing niya ako pero tinanggihan ko siya may kurot sa puso ko ang ngyayari . "Please Claire gusto ko ng magpahinga, pagod ako." sabi ko sa kaniya. Hindi naman siya nagpumilit sa akin. Pagbalik ko sa aking pwesto, tumagilid ako at iniiwasan ang mga mata ni Claire. Wala akong sinabing kahit ano, pero sa loob-loob ko, puno ako ng selos at pagsisisi. Nagpanggap ako na hindi ko ito dinibdib, ngunit sa bawat segundo, naramdaman ko ang sakit sa puso ko. Pinilit kong kalmahin ang sarili ko, pero ang mga sinabi ni Lexie ay naglalaro sa aking isip. Nang mag dikit ang katawan naming magkatalikuran sa kama, ay naramdaman kong tumagilid siya, ngunit hindi ako tumingin sa kanya. Nagtimpi ako, pigil na pigil ako sa pagnanasang maangkin si Claire. Gusto kong magtanong kung bakit kami nagkaganito, gusto kong magsalita. Hindi ko kayang magsalita, pero sa bawat galaw niya, ramdam ko ang sakit. Nagdaan ang mga araw
Hindi ko alam kung saan pupunta si Claire, pero isang bagay ang sigurado: hindi ko siya kayang mawala. Kailangan kong makita siya, humingi ng tawad, at patunayan sa kanya na handa akong baguhin ang lahat para sa kanya. Agad kong kinuha ang cellphone ko at tinawagan siya. Isa, dalawa, tatlong beses pero wala akong makuhang response dahil puro promt voice message ang sinasabi. “The number you dialed is currently unreachable.” “F**k!” Napasigaw ako at halos ihagis ang cellphone sa sahig. Nanginginig kong tinawagan si Janice pero hindi siya sumagot. Alam kong kasama ni Claire si Janice. Kung hindi man ay tatawagan ko rin si Lander. Anong oras na hindi pa rin kumokontak sakin si Claire. Hindi niya ito usual na ugali. Madalas pag nagtatampo siya ay umuuwi din siya kagaad. Pero bago ang lahat, kailangang ayusin ko ang sarili ko. Simula ngayon, tatapusin ko na ang mga gulo sa buhay ko. Si Claire lang ang mahalaga sa akin, at hinding-hindi ko hahayaan na tuluyang masira ang relasyon namin
EDWARD POV Pagmulat ng mga mata ko, agad akong nakaramdam ng paninikip ng dibdib. Agad na inikot ng mata ko ang paligid ng kwartong iyon. Hindi ito ang bahay namin ni Claire. Nilingon ko ang gilid ng kama, at doon ko nakita si Lexie. Nakahiga siya sa tabi ko, nakangiti na para bang alam niyang naipit ako sa isang sitwasyon na hindi ko matatakasan. Tinignan ko ang sarili ko. Wala akong saplot. Mabilis akong tumayo at dinampot ang mga gamit ko sa sahig. “Good morning, Edward,” malandi niyang bati habang iniunat ang katawan niya sa kama, parang sinasadya niyang ipakita ang hubad niyang katawan. “Anong ginawa mo, Lexie?” sigaw ko habang nagmamadaling isuot ang aking pantalon. “Ano’ng nangyari kagabi?!” Napangisi siya, parang aliw na aliw sa kalituhan ko. “Ano pa nga ba? It was a great night, Edward. You were amazing,” malandi niyang sagot. “Huwag mo akong gawing tanga, Lexie!” Galit kong sigaw habang kinuha ko ang natitirang sapatos ko. “Nilagyan mo ng drugged ang inumin ko kagabi?
“Doon sa rest house mo,” mabilis kong sagot. “Gamitin natin ang private plane mo para madala siya roon nang walang makakaalam.” Napaisip si Lander bago tumango. “Tama ka. Ligtas siya roon. Ako na ang bahala sa transportasyon at lahat ng kailangan niya.” Habang pinapanood ko si Claire sa loob ng kwarto niya, hindi ko mapigilan ang galit at lungkot na nararamdaman ko. Wala siyang kamalay-malay sa lahat ng ngyayari sa kaniya, nakaratay siya roon, mahina, buntis, at nasa bingit ng panganib ang buhay. Napakabait niyang tao. Lahat na ng sakripisyo ginawa niya para sa ibang tao, lalo na para kay Edward, pero ito ang igaganti sa kanya? Napakalaki ng utang na loob ko sa kaniya dahil sa ginawa niyang pagtulong sa akin nung panahong walang wala ako. Lumingon ako kay Lander at ang mga kamay ko ay mahigpit na nakatikom. “Lander, hinding-hindi ko mapapatawad si Edward sa ginawa niya sa kaibigan natin. Alam kong wala tayo sa posisyon para pigilan o itago natin si Claire dahil sa huli desisyon pa
JANICE POVAng lakas ng kabog ng puso ko habang nakaupo kami ni Lander sa waiting area ng ospital. Pero higit sa lahat ang matinding galit para kay Edward ankg nangingibabaw sa akin. Hindi ko matanggal sa isip ko ang nakita kong kotse na bumangga kay Claire at hindi ako pwedeng magkamali plate number ni Edward iyon! Wala akong ibang kilalang may ganung sasakyan kundi siya lang, sigurado ako. At kung totoo ngang siya ang gumawa nito kay Claire, siguradong pagsasamantalahan nito ang pagkakataon na mahina si Claire para siguraduhing matatahimik na siya ng tuluyan. Hindi ko alam kung bakit nagawa yun ni Sir Edward.“Fvck Lander kawawa naman ang kaibigan natin , palagi na lang ba siyang makakaranas ng paghihirap sa mga taong mahal niya?!. " inis kong sabi kay Lander“Janice, calm down. Maayos na si Claire, sabi ni Marco,” ani Lander, pilit akong pinapakalma habang hawak ang nanginginig kong kamay.Umiling ako, malalim ang hinga. “Hindi, Lander. Hindi ako tatahimik hangga’t hindi ko nalalam
Mabilis ding dumating si Janice sa bahay. Hindi niya ako pinagmaneho dahil alam niyang masama ang loob ko. Habang nasa loob kami ng sasakyan niya ay para akong batang humahagulgol habang sinasabi kay Janice ang lahat. “Claire, hindi mo dapat iniinda ’yan, masyado kang nagpapa affected. ” mahinahon niyang sabi. Pero halata sa boses niya ang galit. Hindi nagtagal, tinawagan niya si Lander. Ilang minuto lang, dumating na ito sa bahay niya, mukhang handang-handa akong tulungan. “Tara, Claire. Magpagpag muna tayo. Hindi mo dapat iniiyakan ang mga taong hindi naman deserving sa’yo,” ani Lander, puno ng determinasyon. Nagtagal kami ng tatlong oras sa bahay ni Janice. Sa bawat hikbi ko, may payo silang binibigay, pilit akong binubuo mula sa pagkawasak. Nakikinig ako, pero ang bigat pa rin sa dibdib. Kaya naman nang mag-aya si Lander na lumabas para mag-relax, pumayag na rin ako. Pagdating namin sa bar, sinubukan kong kalimutan ang lahat. Inilabas nila ako sa dancefloor, nagbiro-biruan
CLAIRE POV Isang araw na naman ang bubunuin ko dito sa bahay. Sa totoo lang inip na inip na talaga ako, kung ano ano na lang ang ginagawa ko hanggang naghihintay kay Edward na umuwi. Hindi ko naman masyadong mabisita si ate Christy ngayon dahil nilipat na siya ng ward dahil sa mas lumalala niyang sitwasyon dahil sa isang bagay na palagi niyang binabanggit. Bata! Baby! Anak niya! Yana ng paulit ulit niyang sinisigaw kaya naman pinagbawalan muna akong dumalaw dahil nananakit na siya ngayon. Habang nag iisip ako ay biglang tumunog ang cellphone ko. Pagtingin ko, pangalan ni Margarette ang lumitaw sa screen. Huminga ako nang malalim bago sagutin ang tawag, dahil alam ko na ang pag-uusapan namin. “Claire, ano ba?! Hanggang kailan mo itatapon ang ganitong oportunidad?!” bungad niya, galit na galit ang boses. “Marge, hindi naman sa itinatapon ko,” sagot ko, pero ramdam ko na ang pagputok ng tensyon. “Huwag mo na naman akong bigyan ng dahilan Claire,” mabilis niyang balik. “Alam kong
Ang aking mga kamay ay nakadiin sa kaniyang braso, ramdam na ramdam ko ang pagtibok ng aking talong sa masikip na pagkababae ni Claire. "Claire, hanggang ngayon ang sikip sikip mo pa rin. Akin ka lang at walang ibang pwedeng gumalaw sayo kundi ako lang." mahina kong bulong sa kaniyang tainga habang tuloy ang malakas na pagsalpak ng aking talong sa kaniyang loob. Lalong napapa arko ang kanyang likod at malalakas na halinhin ang bumalot sa loob ng silid. Ibinagsak niya ang kaniyang ulo na nakatungkod sa higaan at itinulak ng husto ang kaniyang pwet sa kaniyang balakang hudyat na mag ibaon ko ang aking talong sa kaniyang kaloob looban. Nararamdaman ko ang katas ni Claire na kanina pa lumalabas sa kaniyang pagkababae na dumadaloy sa kaniyang hita kaya lalo akong ginaganahan. Kinapitan ko ang kaniyang utong na namamaga sa sobrang pagnanasa hinayaan ko ang aking mga daliring laruin ito habang ang aking labi ay nakapako sa pagsipsip sa kaniyang leeg.Nasa leeg niya ngayon ang aking mukha a
Walang tigil ang ginagawang pang aakit ni Claire sa akin pabalik sa bahay. Hindi niya binitiwan ang paglalaro sa aking talong. Hindi ko kayang pigilan ang aking sarili, sa tuwing mapapadaan kami sa likuan ay hindi ko maiwasang laruin ang pagkababae ni Claire. Lalo kong binilisan ang pagmamaneho dahil hindi ko na kayang kontrolin ang matinding pagnanasa na nararamdaman ko.Pagdating sa tapat ng bahay bago pa bumaba ang pang sarado ng garahe ay lumapit na ako kay Claire na ng mga sandaling iyon ay may kinukuhang gamit mula sa trunk ng aking sasakyan. Mariin kong idiniin ang mga kamay ko sa trunk ng sasakyan . Patalikod ko siyang pinatuwad at mabilis kong winasak ang kaniyang pang ibabang saplot. Huminto ang pinto sa garahe sa kalagitnaan ngunit wala akong pakialam. Gabi na at walang tao sa tahimik na kalye sa aming subdivision at dahil isa ito sa mga exclusive village ay malalayo ang agwat ng mga bahay. Agad ko siyang inundayan ng aking galit na galit na talong. Mabilis ko siyang kinaba
EDWARD POV Tahimik ang biyahe namin ni Claire habang binabaybay ang isang liblib na kalsada pauwi sa bahay namin. Ang headlights lang ng aking sasakyan ang nagbibigay liwanag sa paligid, at ang katahimikan ng gabi ay para bang sinasabing kami lang ang tao sa mundo. Binasag niya ang katahimikan, ng kaniyang pagiging mapang asar. Naging komportable na kami ni CLaire sa isa't isa. Ang boses niya’y malambing pero may halong pang-aakit. “Edward, seryoso, ganito ba lagi ang pamilya mo? Ang intense nila. Akala ko kanina, mamamatay na talaga si Mommy mo.” Napatingin ako sa kanya at bahagyang natawa. “Pasensya ka na. Ganyan talaga si Mommy, mahilig sa drama. Pero natawa ako kay Mommy sa rason niya kung bakit niya ginawa yun. Dahil lang sa pagkakaruon ng apo kaya nila yun nagawa. Ang lala nito ngayon. I can’t beleive na ganun kalala sila Mommy. At take note kinutsaba pa sila tito at ang hospital.” Tatawa tawa kong sabi kay Claire “sinabi mo pa” sagot niya, ang kilay niya’y bahagyang nakata