Hindi ko matanggap na ang taong dati ay palaging nandiyan, ang kausap ko sa bawat sandali, pero ngayon naging ganito. Parang ang init ng lahat ng nagdaang buwan ay nawala, at sa bawat silip ko sa kanya, ang malamig na hangin na nararamdaman ko ay mas tumitindi. Hindi na din kami nagsasabay ng pagpasok sa opisina. Isang araw pagpasok ko ng opisina, agad kong naramdaman ang malamig na aura na bumabalot sa paligid ko. Dumaan siya sa harap ng desk ko, tumingin siya sa akin sandali, pero ang mga mata niya ay walang emosyon. Wala na ang dati niyang init at kagalakan na palaging nakatanim sa kanyang mga mata kapag kami’y nag-uusap. Kaya naman naglakas loob na akong kumatok sa kaniyang opisina. “Edward,” tawag ko, parang sinusubukang magsimula ng isang normal na araw. “Gusto ko sanang makausap ka kung hindi ka busy?" nag-aalinlangan kong tanong Tinutok ko ang mga mata ko sa kanya, ngunit walang pagbabago sa ekspresyon niya. Nagpatuloy siya sa ginagawa, tila hindi ako narinig. Ang sakit
“Janice,” sabi ko habang nagsisipag-inom kami, “iniisip ko na baka kasi dahil sa pagbabalik ni Lexie, kaya siya nanlamig. Baka kasi siya pa rin ang iniisip niya. I mean what if mahal niya pa rin talaga si Lexie?” Nakatingin ako sa baso ko, ngunit ang mga salitang iyon ay nagpainit sa loob ko. Hindi ko kayang tanggapin ang posibilidad na baka ang pagkawala ni Lexie sa buhay ni Edward ang dahilan kung bakit lang ako pumasok sa eksena. Baka naging panakip butas lang ako dahil wala pa siya. Si Janice ay nagpatuloy sa pag-inom at hindi makasagot sa tanong ko, ngunit si Tristan ay napansin agad ang lungkot sa aking mga mata. “Claire, kung gusto mong magtanong, magtanong ka. Kung gusto mong malaman, sabihin mo na lang. Wala kang dapat ikatakot. huwag kang magpanggap na okay ka lang kahit na hindi naman pala talaga.” Habang nagsasalita si Tristan, para bang naaalis ang mga piraso ng mga tanong sa aking ulo. Pero kahit anong gawin ko, hindi ko kayang malaman kung bakit ako ganito. Na para
CLAIRE SANCHEZ POV "I don't Claire kung manlalaki ka ng manlalaki hindi kita pakikielaman, pero magkaruon ka ng delikadesa. Hinatyin mong matapos ang kontrata natin, at kung hindi mo na ako asawa sa papel gawin mo ang gusto mong gawin. Nakakadiri ka!" sigaw niya sa akin ng sundan niya ako sa kusina. Tinignan ko siya ng matalim. Tipong tatagos sa kaniyang pagkatao "Isa lang masasabi ko sayo Edward! Wala kang karapatang pagsalitaan ako ng ganyan. Hindi mo ako kilala at hindi mo alam ang mga pinagsasasabi mo" nangingig kong sagot sa kaniya. Tumawa siya sa akin " hindi ko alam?! kating kati ka?, ano kinamot ka ba ng lalaking kasama mo?!" "Fvck You!" galit kong sigaw sa kaniya. "ito lang sasabihin ko sayo Claire. May ilang buwan pa ang kontrata bago ka makawala sa akin. Pag-ma-may-ari pa rin kita!" hiyaw niya sa akin. Sabay talikod. Napayuko na lang ako ng iwan ako ni Edward sa kusina. Papaiyak na ako ng magulat ako. Mabilis na naglakad pasulong sa akin si Edward. Seryoso ang mga
Bahagya niyang kinapitan ang aking balikat at mariin na ipinasok ang kaniyang pagkalalake. Nararamdaman ko ang pagsagad na kaniyang ginagawa na umaabot sa aking puson. Para naman akong mababaliw ng halikan niya ang aking batok kasabay ng ginagawa niyang pagbayo sa aking likuran. “Ahh Edward, sige pa harder , aah.... Ahhh...... ahhh..... oh God harder” malandi kong hinawi ang aking buhok papunta sa kaliwang bahagi ng aking balikat hudyat iyon para ituloy ni Edward ang pagsipsip na kaniyang ginagawa sa aking batok.“Oh sh*t “ para namang biglang nghina ang aking mga kalamnan sa hita ng tila may sumabog na katas mula sa aking pagkababae. Muli na namang naglakbay ang kaniyang mga kamay sa aking sus* at nahiga sandali. Mabagal ang bawat pag ulos ng kaniyang sandata mula sa aking likudan habang kami ay nakahiga. Maya-maya ay pumapatong siya sa aking ibabaw. Kinagat kagat niya ang aking ut*ng. Naramdaman ko na lang ang kaniyang mainit na daliri na muli na namang naglaro sa pagitan ng aking
Malalakas na ungol at tunog ng paghahampasan ng aming pawisang katawan ang maririnig sa buong kwarto. Tumagal iyon ng ilang minuto, pinaghiwalay niya ang pagkakadikit ng aking mga hita saka niya pinagpatuloy ang kaniyang pagbayo. Nilapit niya ng kaniyang mukha sa aking mukha. Pumapatak ang kaniyang pawis sa aking katawan."AHHH LALABASAN NA AKO, AYAN NA UGHHHH" malakas na sigaw niya saka ako napahiga siya sa aking dibdib . Kasabay ng pagtalsik ng kaniyang likido sa aking puson ang paglabas ng aking katas.Naramdaman ko din ang paglabas ng aking likido sa pagtalsik ng mainit na katas ng aking asawa. Mabilis siyang tumayo sa higaan matapos ang aming pagtatalik. Napatingin ako sa kaniya. Napaka komplikado talaga ng buhay naming dalawa. "Pwede bang dito na lang muna ako matulog?" Sabi ko sa kaniya habang naglalakad siya papasok sa banyoNakatalikod lang siya sa akin at walang tingin tingin na sumagot "hindi pwede, bumalik ka na sa kwarto mo Claire , maliligo lang ako at sana sa pagbalik
CLAIRE SANCHEZ POV Dalawang buwan ang lumipas mula nang maghiwalay kami ni Edward, pero ramdam ko pa rin ang sakit na iniwan niya. Kahit anong pilit kong magpatuloy, hindi ko maiwasang isipin kung paano kami humantong sa ganitong sitwasyon. Araw-araw, pilit kong iniinda ang kawalan niya, pero alam kong mas tama na ito. Nakakapagod na ang paulit-ulit na pagdududa at kawalan ng tiwala sa isa’t isa. Isang araw, nagulat na lang ako nang bumukas ang pinto ng opisina ni Edward makalipas ang mahabang panahon, finally kinausap na din niya ako. Nang tignan ko ang kaniyang kamay ay kakaiba ang naramdaman ko sa nakita ko.Nakatayo siya roon, may dala-dalang papel sa kamay at may seryosong ekspresyon sa kanyang mukha. Agad na kumabog ang dibdib ko, at pilit kong pinigilan ang damdamin na nagbabadyang bumalik. "Claire please come!" seryoso niyang sabi sa akin. Lalo akong kinabahan sa kaniyang inasta. “Claire,” mahina ngunit matatag ang kanyang tinig. Nilapag niya ang papel
Ilang linggo ang lumipas, at bumalik ako sa mga nakasanayan ko trabaho, kaibigan, at mga hobby na dati ay nagpapaligaya sa akin. Ngunit kahit anong gawin ko, nananatiling naroroon ang bakas ng alaala ni Edward. Para siyang anino na palaging nakasunod, isang pangungulila na hindi ko basta-basta mabura. "girl game ka ba?" pag aaya ni Tristan. "ofcourse single ladies night out" masaya kong sabi kay Tristan habang masaya ko siyang kinakausap sa telepono. Pagtapos ng uwian ay mabilis akong nag-ayos ng aking mga gamit ng biglang mag ring ang telepono. Tumatawag si Edward mula sa opisina niya. "Claire i need you to finish the reports for the proposal for Mr. Alcantara" istrikto nitong sabi Humugot muna ako ng malalim na buntong hininga. "sorry Sir but its time to go home now. I will continue it tommorrow morning. Before 10am i will finish it. Thank You" casual kong sagot sa kaniya. Hindi na ako nag o-overtime sa trabaho dahi
Pagadating namin sa loob ng bahay ay parang bumalik sakin ang lahat ng ala-ala. "Claire gusto mo ng maiinom." sabi niya sa akin habang nasa kusina kami. Matagal na din ang huling araw na nakatungtong ako dito. Wala pa ring nagbago. Parehas pa rin ang naging ayos ng bahay kagaya ng ayos na ginawa ko. "hindi din ako magtatagal Edward. May kailangan pa akong ayusin " sabi ko sa kaniya. "okay lang. Pagbigyan mo na ako kung ito man ang huling pagkakataon, sana kahit papano maging masaya tayo" sabi niya sa akin . Ngumiti ako sa kaniya. "okay sige. Yung dati na lang" sagot ko sa kaniya. Tinimplahan niya ako ng paborito kong inumin. "alam mo bang sa loob ng anim na buwan ngayon na lang ulit ako nakatawa ng ganito. Makalipas ang halos anim na buwan ngayon na lang ulit ako nakatawa ng ganito. " sagot ko sa kaniiya. Nagkatitigan kami ni Edward . Sa gabing iyon, ang hangin ay malamig, ngunit, hindi na namin napigilan ang pag iinit na aming nararamdaman. Maliwanag ang buwan sa labas, at
Hindi ko alam kung saan pupunta si Claire, pero isang bagay ang sigurado: hindi ko siya kayang mawala. Kailangan kong makita siya, humingi ng tawad, at patunayan sa kanya na handa akong baguhin ang lahat para sa kanya. Agad kong kinuha ang cellphone ko at tinawagan siya. Isa, dalawa, tatlong beses pero wala akong makuhang response dahil puro promt voice message ang sinasabi. “The number you dialed is currently unreachable.” “F**k!” Napasigaw ako at halos ihagis ang cellphone sa sahig. Nanginginig kong tinawagan si Janice pero hindi siya sumagot. Alam kong kasama ni Claire si Janice. Kung hindi man ay tatawagan ko rin si Lander. Anong oras na hindi pa rin kumokontak sakin si Claire. Hindi niya ito usual na ugali. Madalas pag nagtatampo siya ay umuuwi din siya kagaad. Pero bago ang lahat, kailangang ayusin ko ang sarili ko. Simula ngayon, tatapusin ko na ang mga gulo sa buhay ko. Si Claire lang ang mahalaga sa akin, at hinding-hindi ko hahayaan na tuluyang masira ang relasyon namin
EDWARD POV Pagmulat ng mga mata ko, agad akong nakaramdam ng paninikip ng dibdib. Agad na inikot ng mata ko ang paligid ng kwartong iyon. Hindi ito ang bahay namin ni Claire. Nilingon ko ang gilid ng kama, at doon ko nakita si Lexie. Nakahiga siya sa tabi ko, nakangiti na para bang alam niyang naipit ako sa isang sitwasyon na hindi ko matatakasan. Tinignan ko ang sarili ko. Wala akong saplot. Mabilis akong tumayo at dinampot ang mga gamit ko sa sahig. “Good morning, Edward,” malandi niyang bati habang iniunat ang katawan niya sa kama, parang sinasadya niyang ipakita ang hubad niyang katawan. “Anong ginawa mo, Lexie?” sigaw ko habang nagmamadaling isuot ang aking pantalon. “Ano’ng nangyari kagabi?!” Napangisi siya, parang aliw na aliw sa kalituhan ko. “Ano pa nga ba? It was a great night, Edward. You were amazing,” malandi niyang sagot. “Huwag mo akong gawing tanga, Lexie!” Galit kong sigaw habang kinuha ko ang natitirang sapatos ko. “Nilagyan mo ng drugged ang inumin ko kagabi?
“Doon sa rest house mo,” mabilis kong sagot. “Gamitin natin ang private plane mo para madala siya roon nang walang makakaalam.” Napaisip si Lander bago tumango. “Tama ka. Ligtas siya roon. Ako na ang bahala sa transportasyon at lahat ng kailangan niya.” Habang pinapanood ko si Claire sa loob ng kwarto niya, hindi ko mapigilan ang galit at lungkot na nararamdaman ko. Wala siyang kamalay-malay sa lahat ng ngyayari sa kaniya, nakaratay siya roon, mahina, buntis, at nasa bingit ng panganib ang buhay. Napakabait niyang tao. Lahat na ng sakripisyo ginawa niya para sa ibang tao, lalo na para kay Edward, pero ito ang igaganti sa kanya? Napakalaki ng utang na loob ko sa kaniya dahil sa ginawa niyang pagtulong sa akin nung panahong walang wala ako. Lumingon ako kay Lander at ang mga kamay ko ay mahigpit na nakatikom. “Lander, hinding-hindi ko mapapatawad si Edward sa ginawa niya sa kaibigan natin. Alam kong wala tayo sa posisyon para pigilan o itago natin si Claire dahil sa huli desisyon pa
JANICE POVAng lakas ng kabog ng puso ko habang nakaupo kami ni Lander sa waiting area ng ospital. Pero higit sa lahat ang matinding galit para kay Edward ankg nangingibabaw sa akin. Hindi ko matanggal sa isip ko ang nakita kong kotse na bumangga kay Claire at hindi ako pwedeng magkamali plate number ni Edward iyon! Wala akong ibang kilalang may ganung sasakyan kundi siya lang, sigurado ako. At kung totoo ngang siya ang gumawa nito kay Claire, siguradong pagsasamantalahan nito ang pagkakataon na mahina si Claire para siguraduhing matatahimik na siya ng tuluyan. Hindi ko alam kung bakit nagawa yun ni Sir Edward.“Fvck Lander kawawa naman ang kaibigan natin , palagi na lang ba siyang makakaranas ng paghihirap sa mga taong mahal niya?!. " inis kong sabi kay Lander“Janice, calm down. Maayos na si Claire, sabi ni Marco,” ani Lander, pilit akong pinapakalma habang hawak ang nanginginig kong kamay.Umiling ako, malalim ang hinga. “Hindi, Lander. Hindi ako tatahimik hangga’t hindi ko nalalam
Mabilis ding dumating si Janice sa bahay. Hindi niya ako pinagmaneho dahil alam niyang masama ang loob ko. Habang nasa loob kami ng sasakyan niya ay para akong batang humahagulgol habang sinasabi kay Janice ang lahat. “Claire, hindi mo dapat iniinda ’yan, masyado kang nagpapa affected. ” mahinahon niyang sabi. Pero halata sa boses niya ang galit. Hindi nagtagal, tinawagan niya si Lander. Ilang minuto lang, dumating na ito sa bahay niya, mukhang handang-handa akong tulungan. “Tara, Claire. Magpagpag muna tayo. Hindi mo dapat iniiyakan ang mga taong hindi naman deserving sa’yo,” ani Lander, puno ng determinasyon. Nagtagal kami ng tatlong oras sa bahay ni Janice. Sa bawat hikbi ko, may payo silang binibigay, pilit akong binubuo mula sa pagkawasak. Nakikinig ako, pero ang bigat pa rin sa dibdib. Kaya naman nang mag-aya si Lander na lumabas para mag-relax, pumayag na rin ako. Pagdating namin sa bar, sinubukan kong kalimutan ang lahat. Inilabas nila ako sa dancefloor, nagbiro-biruan
CLAIRE POV Isang araw na naman ang bubunuin ko dito sa bahay. Sa totoo lang inip na inip na talaga ako, kung ano ano na lang ang ginagawa ko hanggang naghihintay kay Edward na umuwi. Hindi ko naman masyadong mabisita si ate Christy ngayon dahil nilipat na siya ng ward dahil sa mas lumalala niyang sitwasyon dahil sa isang bagay na palagi niyang binabanggit. Bata! Baby! Anak niya! Yana ng paulit ulit niyang sinisigaw kaya naman pinagbawalan muna akong dumalaw dahil nananakit na siya ngayon. Habang nag iisip ako ay biglang tumunog ang cellphone ko. Pagtingin ko, pangalan ni Margarette ang lumitaw sa screen. Huminga ako nang malalim bago sagutin ang tawag, dahil alam ko na ang pag-uusapan namin. “Claire, ano ba?! Hanggang kailan mo itatapon ang ganitong oportunidad?!” bungad niya, galit na galit ang boses. “Marge, hindi naman sa itinatapon ko,” sagot ko, pero ramdam ko na ang pagputok ng tensyon. “Huwag mo na naman akong bigyan ng dahilan Claire,” mabilis niyang balik. “Alam kong
Ang aking mga kamay ay nakadiin sa kaniyang braso, ramdam na ramdam ko ang pagtibok ng aking talong sa masikip na pagkababae ni Claire. "Claire, hanggang ngayon ang sikip sikip mo pa rin. Akin ka lang at walang ibang pwedeng gumalaw sayo kundi ako lang." mahina kong bulong sa kaniyang tainga habang tuloy ang malakas na pagsalpak ng aking talong sa kaniyang loob. Lalong napapa arko ang kanyang likod at malalakas na halinhin ang bumalot sa loob ng silid. Ibinagsak niya ang kaniyang ulo na nakatungkod sa higaan at itinulak ng husto ang kaniyang pwet sa kaniyang balakang hudyat na mag ibaon ko ang aking talong sa kaniyang kaloob looban. Nararamdaman ko ang katas ni Claire na kanina pa lumalabas sa kaniyang pagkababae na dumadaloy sa kaniyang hita kaya lalo akong ginaganahan. Kinapitan ko ang kaniyang utong na namamaga sa sobrang pagnanasa hinayaan ko ang aking mga daliring laruin ito habang ang aking labi ay nakapako sa pagsipsip sa kaniyang leeg.Nasa leeg niya ngayon ang aking mukha a
Walang tigil ang ginagawang pang aakit ni Claire sa akin pabalik sa bahay. Hindi niya binitiwan ang paglalaro sa aking talong. Hindi ko kayang pigilan ang aking sarili, sa tuwing mapapadaan kami sa likuan ay hindi ko maiwasang laruin ang pagkababae ni Claire. Lalo kong binilisan ang pagmamaneho dahil hindi ko na kayang kontrolin ang matinding pagnanasa na nararamdaman ko.Pagdating sa tapat ng bahay bago pa bumaba ang pang sarado ng garahe ay lumapit na ako kay Claire na ng mga sandaling iyon ay may kinukuhang gamit mula sa trunk ng aking sasakyan. Mariin kong idiniin ang mga kamay ko sa trunk ng sasakyan . Patalikod ko siyang pinatuwad at mabilis kong winasak ang kaniyang pang ibabang saplot. Huminto ang pinto sa garahe sa kalagitnaan ngunit wala akong pakialam. Gabi na at walang tao sa tahimik na kalye sa aming subdivision at dahil isa ito sa mga exclusive village ay malalayo ang agwat ng mga bahay. Agad ko siyang inundayan ng aking galit na galit na talong. Mabilis ko siyang kinaba
EDWARD POV Tahimik ang biyahe namin ni Claire habang binabaybay ang isang liblib na kalsada pauwi sa bahay namin. Ang headlights lang ng aking sasakyan ang nagbibigay liwanag sa paligid, at ang katahimikan ng gabi ay para bang sinasabing kami lang ang tao sa mundo. Binasag niya ang katahimikan, ng kaniyang pagiging mapang asar. Naging komportable na kami ni CLaire sa isa't isa. Ang boses niya’y malambing pero may halong pang-aakit. “Edward, seryoso, ganito ba lagi ang pamilya mo? Ang intense nila. Akala ko kanina, mamamatay na talaga si Mommy mo.” Napatingin ako sa kanya at bahagyang natawa. “Pasensya ka na. Ganyan talaga si Mommy, mahilig sa drama. Pero natawa ako kay Mommy sa rason niya kung bakit niya ginawa yun. Dahil lang sa pagkakaruon ng apo kaya nila yun nagawa. Ang lala nito ngayon. I can’t beleive na ganun kalala sila Mommy. At take note kinutsaba pa sila tito at ang hospital.” Tatawa tawa kong sabi kay Claire “sinabi mo pa” sagot niya, ang kilay niya’y bahagyang nakata