Lahat ng Kabanata ng FLASH MARRIAGE WITH THE RUTHLESS ZILLIONAIRE: Kabanata 191 - Kabanata 200

IYON NA ANG PANGALAWANG BESES NA MAKAPASOK SI SERENE sa loob. Namamaga ang kanyang bibig dahil sa pagsampal ng lalaki kanina sa kaniya. Ang kanyang kamay at damit ay may bahid ng dugo ng lalaki. Idagdag pa na dahil sa pagsalampak niya kanina sa kalsada ay nadumihan din siya kaya mukha na siyang gusgusin.Pagkatapos nila siyang interbyuhin ay dinala nila ang lalaki sa harapan niya. Wala na ang suot nitong sumbrero dahil may nakabalot ng gasa sa mukha nito. Nang makita siya nito ay bigla na lang kumislap ang saya sa mga mata nito. Binalingan nito ang pulis sa harap nila. “Sa totoo lang po sir ay ibinebenta ng babaeng ito ang sarili niya kaya lang ay hindi siya pumayag sa presyo ko kaya nagalit siya at pinukpok ako sa ulo.” sabi nito sa pulis.Bigla naman siyang napatayo, nanginginig ang buong katawan niya sa galit. “Sinungaling ka!” sigaw niya rito. “Bakit hindi mo sabihin ang totoo na sinundan mo ako at gusto mo akong halaying hayop ka!” galit na galit na sigaw niya at halos magtaas ba

HINDI INAASAHAN NI SERENE na ang iniisip pala nilang dalawa ay ganap na magkaiba. Napakagat labi na lang siya ngunit hindi pa rin niya maintindihan ang lahat. Ilang sandal pa ay bigla na lang itong pumatong sa kanyang ibabaw. Napatitig ito sa kaniya. “Gusto mong pumunta sa ibang bansa at itago sa akin ang lahat. Sabihin mo nga, may nagawa ba akong mali sayo?” tanong nito sa kaniya.“Gusto ko lang namang maging successful at tuparin ang pangarap ko.” sabi niya rito.Ilang sandali pa ay bigla na lang siya nitong hinalikan at wala siyang lakas na labanan ito dahil nanghihina ang katawan niya kaya hinayaan siya nito. Hindi nagtagal ay bigla na lang tumunog ang cellphone nito na nakapatong sa bedside table. Agad niya itong itinulak. “Yung cellphone mo…” sabi niya rito.Agad naman itong tumigil ngunit tiningnan lang nito kung sino ang tumatawag ngunit bigla din nitong ibinaba iyon at hindi sinagot. Ilang sandali pa nga ay tuluyan na siya nitong nahubaran at hinalikan ang bawat sulok ng kany

KINABUKASAN NANG MAGISING SI SERENE ay nakita niya na tahimik na nakaupo sa isang tabi si Pierce at para bang pinapanuod siya nito habang natutulog siya. Agad niyang napansin na namumula ang mga mata nito na para bang puyat na puyat at ni hindi man lang nakatulog. “Good morning.” sabi nito sa kalmadong tinig ngunit medyo malabo ang mga mata nito.Agad na natigilan si Serene at hindi maiwasang magtanong. “Maaga ka yatang nagising?” tanong niya rito.“Ah, oo. Well anyway hinintay lang kitang magising.” sabi nito pagkatapos ay tumayo na at doon niya lang napansin na nakabihis na pala ito ng pang-opisina na agad niyang ikinakunt-noo. “Hindi ba at walang pasok ngayon?” tanong niya.“Marami akong naiwang gawain kaya hindi ako pwedeng magpahinga. Aalis na ako.” sabi lang nito at tuluyan na ngang naglakad patungo sa pinto. “Bumangon ka na at kumain.” sabi nito bago tuluyang lumabas ng pinto.Ipinilig na lamang ni Serene ang kanyang ulo at ayaw niyang mag-isip ng kung ano-ano. Bumangon na si

DAHIL SA TUNOG NG CELLPHONE ni Pierce ay nagising si Serene. Naramdaman niya na bumangon si Pierce. Bumangon ito sa kama at sinagot ang tawag sa cellphone nito. Nakatalikod ito sa kaniya kaya hindi siya nito nakita na maging siya ay gising na. Ilang sandali pa ay naramdaman niyang nagbibihis na ito habang may kausap sa cellphone. Mahina ngunit malinaw na narinig ni Serene ang dalawang salita. Nicole at gising. Iyon ang narinig niya kung saan ay agad siyang nanigas mula sa kinahihigaan niya. Gising na si Nicole? Samantala, nang matapos naman na magbihis ni Pierce ay hindi sinasadyang mapasulyap sa kama at sa pag-aakalang napagod ito kagabi sa pagniniig nila ay hindi na niya ito ginising pa pagkatapos ay dahan-dahang naglakad patungo sa pinto at marahang isinara din ito. Pagkarinig ni Serene ng pagsara ng pinto ay parang piniga ang puso niya. Nagpakurap-kurap siya ng wala sa oras. Gising na si Nicole. Ibig bang sabihin ay oras na para umalis siya sa puder ni Pierce? Hindi na nakaramd

NANG LUMABAS SI SERENE NG KUMPANYA ay may hawak siyang kahon sa kanyang mga bisig. Paglabas niya ay napatingala siya sa kalangitan kung saan ay kitang-kita na niya ang kadiliman at mukhang uulan pa yata.Nakakatatlong hakbang pa lamang siya nang bigla na lang bumuhos ang napakalakas na ulan at halos lahat ng tao sa labas ay nagmamadaling nagsitakbuhan para sumilong ngunit siya, hindi siya tumakbo at sa halip ay mabagal na naglakad sa gitna ng malakas na ulan.Nang makarating siya sa sakayan ng bus ay basang-basa ang kanyang damit ang hawak niyang kahon ay halos napuno ng tubig ulan. Umupo siya sa isang bench at naghintay ng bus.Sa mga oras naman na iyon ay may dumaan na isang kulay itim na mamahaling sasakyan sa hintuan ng bus kung saan ay biglang bumaba ang bintana. Kitang-kita ni Serene ang isang maputla ngunit nakangiting mukha ng babae sa loob ng sasakyan.“Pierce, umuulan!” sabi ng malambing na tinig at umabot yon sa pandinig ni Serene, hindi nagtagal ay sumagot ang kasama nito