IYON NA ANG PANGALAWANG BESES NA MAKAPASOK SI SERENE sa loob. Namamaga ang kanyang bibig dahil sa pagsampal ng lalaki kanina sa kaniya. Ang kanyang kamay at damit ay may bahid ng dugo ng lalaki. Idagdag pa na dahil sa pagsalampak niya kanina sa kalsada ay nadumihan din siya kaya mukha na siyang gusgusin.Pagkatapos nila siyang interbyuhin ay dinala nila ang lalaki sa harapan niya. Wala na ang suot nitong sumbrero dahil may nakabalot ng gasa sa mukha nito. Nang makita siya nito ay bigla na lang kumislap ang saya sa mga mata nito. Binalingan nito ang pulis sa harap nila. “Sa totoo lang po sir ay ibinebenta ng babaeng ito ang sarili niya kaya lang ay hindi siya pumayag sa presyo ko kaya nagalit siya at pinukpok ako sa ulo.” sabi nito sa pulis.Bigla naman siyang napatayo, nanginginig ang buong katawan niya sa galit. “Sinungaling ka!” sigaw niya rito. “Bakit hindi mo sabihin ang totoo na sinundan mo ako at gusto mo akong halaying hayop ka!” galit na galit na sigaw niya at halos magtaas ba
NAPATITIG SI PIERCE SA KANYA PAGPASOK NITO sa silid at hindi niya mabasa kung ano ang emosyon na nakapaloob sa mga mata nito. Sa totoo lang ay nanghihina siya dahil sa naranasan niya kanina ngunit wala siyang lakas ng loob na sabihin dito at makiusap na pwede bang sa ibang araw na lang dahil ilang araw na niya itong hindi pinagsilbihan.Siya na ang gumawa ng unang hakbang at unti-unting tinanggal ang pagkakabutones ng suot niyang pantulog.Ang eksenang iyon ang nagpatawa kay Pierce sa labis na galit. Agad siyang naglakad palapit rito at pagkatapos ay hinawakan niya ang kamay nito upang pigilan. “Anong ginagawa mo ha? Pagkatapos sa iba ay sa akin naman?” malamig na tanong niya rito.Biglang namutla ang mukha ni Serene sa kanyang narinig. Malinaw na hinuhusgahan na naman siya nito. Hindi ba at nangako siya rito na magiging malinis siya habang may kasunduan pa silang dalawa? Ngunit bakit palagi na lang siya nitong pinagdududahan? Napalunok siya at napakagat-labi. “Malinis ako…” mahinang s
HINDI INAASAHAN NI SERENE na ang iniisip pala nilang dalawa ay ganap na magkaiba. Napakagat labi na lang siya ngunit hindi pa rin niya maintindihan ang lahat. Ilang sandal pa ay bigla na lang itong pumatong sa kanyang ibabaw. Napatitig ito sa kaniya. “Gusto mong pumunta sa ibang bansa at itago sa akin ang lahat. Sabihin mo nga, may nagawa ba akong mali sayo?” tanong nito sa kaniya.“Gusto ko lang namang maging successful at tuparin ang pangarap ko.” sabi niya rito.Ilang sandali pa ay bigla na lang siya nitong hinalikan at wala siyang lakas na labanan ito dahil nanghihina ang katawan niya kaya hinayaan siya nito. Hindi nagtagal ay bigla na lang tumunog ang cellphone nito na nakapatong sa bedside table. Agad niya itong itinulak. “Yung cellphone mo…” sabi niya rito.Agad naman itong tumigil ngunit tiningnan lang nito kung sino ang tumatawag ngunit bigla din nitong ibinaba iyon at hindi sinagot. Ilang sandali pa nga ay tuluyan na siya nitong nahubaran at hinalikan ang bawat sulok ng kany
SAGLIT NA TINITIGAN NI PIERCE ang natutulog na mukha ni Serene bago niya kuhanin ang kanyang cellphone. Nakita niya ang tatlong missed calls ng kanyang ama doon. Dahil dito ay agad siyang tumayo mula sa kama at nagbihis. Bago umalis ay muli pa siyang napasulyap sa kanyang likuran at muling lumapit dito upang kumutan ito. Mukhang himbing na himbing na ito sa pagtulog.Hindi niya napigilan ang sarili niyang mapayuko at pagkatapos ay kinurot ang pisngi nito at hinalikan ang noo nito bago tuluyang lumabas ng silid.Habang naglalakad siyang pababa ay bigla niyang binuksan ang ipinadala sa kanyang text ,message ng kanyang ama sa kaniya. “Anong klaseng pag-iisip meron ka ha? Ang paghintayin doon si Ashley at inutusan mo si Liam na humingi ng paumanhin dahil sa paghihintay niya sayo ng matagal?” iyon ang nakalagay sa text message nito kaya mas binilisan niya pa ang kanyang paglalakad.Nang makasakay siya sa kanyang kotse ay agad niyang pinaandar iyon patungo sa kanilang mansyon. Mukhang alam
KINABUKASAN NANG MAGISING SI SERENE ay nakita niya na tahimik na nakaupo sa isang tabi si Pierce at para bang pinapanuod siya nito habang natutulog siya. Agad niyang napansin na namumula ang mga mata nito na para bang puyat na puyat at ni hindi man lang nakatulog. “Good morning.” sabi nito sa kalmadong tinig ngunit medyo malabo ang mga mata nito.Agad na natigilan si Serene at hindi maiwasang magtanong. “Maaga ka yatang nagising?” tanong niya rito.“Ah, oo. Well anyway hinintay lang kitang magising.” sabi nito pagkatapos ay tumayo na at doon niya lang napansin na nakabihis na pala ito ng pang-opisina na agad niyang ikinakunt-noo. “Hindi ba at walang pasok ngayon?” tanong niya.“Marami akong naiwang gawain kaya hindi ako pwedeng magpahinga. Aalis na ako.” sabi lang nito at tuluyan na ngang naglakad patungo sa pinto. “Bumangon ka na at kumain.” sabi nito bago tuluyang lumabas ng pinto.Ipinilig na lamang ni Serene ang kanyang ulo at ayaw niyang mag-isip ng kung ano-ano. Bumangon na si
PAGKAALIS NIYA DOON AY AGAD NA DUMIRETSO SI Serene sa may banyo ng mga babae at pumasok ngunit laking pagtataka niya nang lahat naman ng cubicle ay nakabukas at walang bakas ni Amber. Agad siyang kinabahan at talagang inisa-isa pa iyon ngunit wala talaga ito doon.Ilang sandali pa ay bigla na lang niyang naisip na tawagan ito at dali-daling lumabas sa banyo. Habang naglalakad ay kabang-kaba siya at hindi nagtagal ay nag-ring iyon at bigla niyang narinig ang pamilya na ringtone nito at may pinanggalingan ito na malapit lang sa kaniya. Iniikot niya ang kanyang paningin sa kanyang paligid at pagkatapos ay nakita niya ang isang pinto na para bang isang stockroom at para bang doon nanggagaling ang tunog. Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Serene habang inihahakbang niya ang kanyang mga paa.Malapit na siya sa pinto nang biglang lumabas doon ang isang lalaki. Ilang beses siyang tiningnan nito at pagkatapos ay binati ng may interes. “Hello, hija.” bati nito sa kaniya.“Sino ka?” nanlalaki
DAHIL SA TUNOG NG CELLPHONE ni Pierce ay nagising si Serene. Naramdaman niya na bumangon si Pierce. Bumangon ito sa kama at sinagot ang tawag sa cellphone nito. Nakatalikod ito sa kaniya kaya hindi siya nito nakita na maging siya ay gising na. Ilang sandali pa ay naramdaman niyang nagbibihis na ito habang may kausap sa cellphone. Mahina ngunit malinaw na narinig ni Serene ang dalawang salita. Nicole at gising. Iyon ang narinig niya kung saan ay agad siyang nanigas mula sa kinahihigaan niya. Gising na si Nicole? Samantala, nang matapos naman na magbihis ni Pierce ay hindi sinasadyang mapasulyap sa kama at sa pag-aakalang napagod ito kagabi sa pagniniig nila ay hindi na niya ito ginising pa pagkatapos ay dahan-dahang naglakad patungo sa pinto at marahang isinara din ito. Pagkarinig ni Serene ng pagsara ng pinto ay parang piniga ang puso niya. Nagpakurap-kurap siya ng wala sa oras. Gising na si Nicole. Ibig bang sabihin ay oras na para umalis siya sa puder ni Pierce? Hindi na nakaramd
MAKALIPAS ANG ILANG ARAW AY WALA siyang naging balita mula kay Pierce na para bang bigla na lang itong naglaho bigla sa mundo niya. Bagamat napakarami niyang iniisip ay pinilit niya pa rin ang mag-focus sa kanyang trabaho hanggang sa dumating ang biyernes ng hapon.Hiniling sa kaniya ng sekretarya ng general manager na pumunta sa VIP room. Bagamat gulat siya ay agad siyang sumunod at naglakad patungo doon. Pagkatarating niya sa pinto ay agaw siyang kumatok sa pinto bago tuluyang pumasok. Wala siyang ideya kung sino ang nagpapatawag sa kaniya, hindi kaya si Pierce? Napalunok siya at hindi niya alam ngunit bigla na lang siyang kinabahan bigla.Pagpasok niya ay agad niyang nakita ang DAddy ni Pierce na nakaupo sa harap ng mesa. Halata sa mukha nito ang galit at disgusto nang makita siya nito. Nang makita siya nito ay itinaas nito ang kamay. “Maupo ka.” sabi nito. Agad siyang naglakad patungo sa harap nito kung saan ay napakalakas ng tibok ng puso niya.“Tapos na ang paghihintay para maku
DAHAN-DAHANG IMINULAT NI Serene ang kanyang mga mata. Nang mga oras na iyon ay ramdam na ramdam pa rin niya ang pagkahilo niya. Iginala niya ang kanyang paningin sa paligid at puting kisame ang bumungad sa kaniya. Nang itaas niya ang kanyang kamay ay doon niya nalaman na naka-swero pala siya at doon nag-sink in sa kaniya ang lahat. Habang magkayakap sila ni Pierce ay bigla na lang umikot ang paningin niya. At sa mga oras na iyon ay nasa ospital siya pero nang igala niya ang kanyang paningin ay wala naman siyang kasama doon kundi tanging siya lang mag-isa.Nasaan si Pierce? Bakit wala ito sa tabi niya? Hindi niya tuloy maiwasang isipin ang lahat ng mga nangyari kanina, kung panaginip lang ba ang lahat ng iyon ngunit nang itaas naman niya ang kanyang kamay ay nakita niya doon ang singsing na isinuot sa kaniya ni Pierce kung saan ay nasiguro niya na hindi nga iyon panaginip kundi totoong nangyari iyon. Ang hindi lang niya maiwasang isipin ay kung nasaan ito. Dahan-dahan siyang umupo sa k
NAPANGITI SI PIERCE SA kanyang ama na may panunuya ang mga mata. “Noon pa man ay niloko mo na ang ina ko kaya wala kang karapatan na sabihin sa akin ang mga yan.” malamig na sabi niya rito at pagkasabi niya nito ay dali-dali siyang tumalikod upang umalis na doon.“Tumigil ka!” galit na sigaw ni Andrei sa kaniya ngunit nagbingi-bingihan si Pierce sa tawag ng kanyang ama ay hindi tumigil sa kanyang paglalakad.Sa gilid ay agad naman na nagdilim ang mukha ni Nicole dahil talaga ba na aalis ito ay iiwan siya doon na mag-isa para pagtawanan ng lahat? Hindi niya maiwasang maikuyom ang kanyang mga mata. Dahil sa labis naman na galit ni Andrei ay biglang nagsikip ang dibdib niya at nahirapan siyang huminga. Sa sumunod na segundo ay bigla siyang bumagsak sa sahig.Gulat na gulat ang mga tauhan ni Andrei at dali-daling nilapitan ito upang tulungan at kargahin upang dalhin sa ospital. Ang isang tauhan nito ay binalingan ni Nicole. “Sundan mo si Pierce at sabihin mo na bumalik siya.” utos niya ri
BIGLA NAMANG NAPUNO ng panunuya ang mga mata ni Pierce anng marinig niya ang usapan ng mga ito. “Status lang ang hiningi niya kaya pumayag ako. Pero ang totoo ay gusto mo rin talagang pakasalan ako hindi ba?” tanong ni Pierce kay Nicole.Nakita niyang natigilan si Nicole ngunit mabilis na nagsalita ang kanyang ama. “Saka na natin pag-usapan ang tungkol sa mga bagay na yan. Ang importante ay ang makapagbihis ka na muna.” sabi nito sa kaniya.“Hindi na kailangan pang ipagpaliban pa, pag-usapan na natin ngayon.” sabi niya rito. Ipinikit ni Pierce ang kanyang mga mata at naging malamig ang ekspresyon. “Kahit na maging mag-asawa kaming dalawa at magkaroon ng anak, sa tingin niyo ba ay mabubuhay ang bata at ipapanganak niya?” tanong niya sa mga ito.Nang marinig ni Nicole ang bagay na iyon ay namutla nag kanyang mukha. Ang mukha din ni Andrei ay naging madilim at naging marahas ang paghinga dahil samatinding galit. “Hindi niyo ba alam na kahit makabuo kami ay ipapalaglag at ipapalaglag niy
PINAPUNTA SIYA NG KANYANG ama sa isang hotel kung saan ay pagmamay-ari ng kanilang pamilya. Pagkapasok niya pa lang sa punction hall ay agad niyang nakita na napapalamutian ang buong paligid. Dahil dito ay agad na kumunot ang kanyang noo at napuno ng pagkalito. Sa sumunot na segundo ay nakita niya ang mga salitang Engagement na nakalagay sa malaking electronic screen sa gitna ng stage.Hindi nagtagal ay dahan-dahang umakyat si Nicole ng stage habang nakaupo sa electric wheelchair nito at pagkatapos ay tumingin sa kaniya ng puno ng pagmamahal na naging dahilan para magdilim ang kanyang mukha. Nilingon niya si Liam na nakatayo sa tabi niya ng mga oras na iyon. “Anong nangyayari?” naguguluhang tanong niya rito.Nakita niya naman ang pagpapawis ng noo nito at mukhang kinakabahang tumingin sa kaniya. Napalunok si Liam nang makita ang madilim na mukha ng kanyang amo. Hindi ba nito alam kung ano nangyayari at kung bakit sila naroon? Paano nangyari na hindi nito alam kung isa ito sa mga pang
ILANG MINUTO DIN sa labas si Serene bago siya bumalik sa silid ni Pierce. Pagkapasok niya ay naabutan niya itong bihis na. Puno ng pagtataka at pag-aalala ay agad niya itong nilapitan. “Anong ibig sabihin nito? Saan ka pupunta? Hindi ka pa magaling?” tuloy-tuloy na tanong niya rito.Bigla niya tuloy naalala ang tawag kanina at dahil doon ay hindi niya namalayang nakaramdam ng pagkabalisa sa kanyang puso. “Saan ka pupunta?” tanong niya ulit dito nang hindi ito sumagot sa unang tanong niya kanina.“Well, pinapatawag ako ni DAd.” sagot nito sa kaniya na bigla niyang ikinatigas bigla. Naisip niya bigla ang petsa kung kailan nila dapat kuhanin ang sertipiko at may ilang araw na lang ang nalalabi. Pilit niyang pinakalma ang kanyang sarili at pagkatapos ay biglang nagtanong.“Gusto mo bang makipaghiwalay?” tanong niya rito at hindi ito sumagot sa kaniya. Malalim lang itong nakatingin sa kanyang mga mata at ang pananahimik nito ay malinaw ng sagot sa kaniya. Napakuyom ang kanyang mga palad. B
NANG NASA IBANG BANSA pa sila ay naunang nagising si Pierce kaysa kay Serene kung saan ay nanatili itong tulog marahil sa matinding panghihina. Dahil nga sa wala namang nakitang problema sa pagsusuri kay Serene ay agad niyang ipinaayos ang lahat at sumakay sila sa isang helicopter upang makauwi sa bansa para doon na rin tuluyang magpagaling.Pagdating nila doon ay muli niyang ipinasuri si Serene kung saan ay naging pareho lang din naman ang lumabas na resulta at nanatili pa rin itong tulog sa sumunod na araw na para bang nag-iipon ng lakas nito. Maharil ay talagang matindi ang kanyang pinagdaanan kung kayat mas lalo pang tumindi ang galit na naramdaman niya sa lalaking iyon.Ilang sandali pa ay yumakap si Serene kay Pierce nang marinig niya ang sinabi nito kung paano sila nakauwi ngunit pagkasandal niya sa dibdib nito ay may naalala siya kung kaya ay bigla na namang bumilis ang tibok ng puso niya at tumingin dito. “Si Mike? Nasaan siya? Patay na ba siya?” tanong niya rito.Umiling si
NAKATITIG PA RIN ANG nurse sa kaniya na puno ng pakikisimpatya ang mga mata. “Makakapagpahinga na siya…” sabi ng nurse sa kaniya.“Hindi, hindi iyon. Ilang taon na siya?” tanong niya rito.“Mag-iisang daan.” sagot naman nito at medyo natakot ang nurse dahil baka nagkamali siya ng pagsabi kung ilang taon na ito kaya muli niyang dinampot ang record niya at chineck ito. “Tama nga ako.” sabi nitong muli pagkaraan ng ilang sandali.Biglang bumilis ang tibok ng puso niya ng mga oras na iyon. Ibig sabihin ay hindi pa patay si Pierce at nagkamali lang siya. Sa mga oras na iyon ay isang malamig na boses ng isang lalaki ang nagmula sa likuran niya. “Serene.” tawag nito sa kaniya at ang boses nito ay pamilyar na pamilyar sa kaniya.Dahil dito ay dahan-dahang lumingon si Serene at doon nga niya nakita ang isang lalaki na nakasuot ng isang hospital gown sa likod niya at nakatayo sa may pintuan habang nakatingin sa kaniya na may madilim na mga mata. “Anong ginagawa mo diyan? At bakit umiiyak ka?”
SA ISANG IGLAP AY napuno siya ng pangamba nang makita niya itong nakatayo doon. Anong ginagawa pa nito doon? Nababaliw na ba ito? Anong magagawa nito mag-isa laban sa napakaraming tauhan ni Mike? Wala!Ilang sandali pa ay biglang napuno ng ilaw ang dibdib nito na kulay pula galing sa mga baril ng mga tauhan ni Mike dahilan para labis siyang kabahan. Ang mukha ni Pierce ay walang katakot takot habang nakatingin sa kaniya.Samantala, tuwang-tuwa naman si Mike habang nakatingin kay Pierce at hindi na nag-isip pa at pagkatapos ay mabilis na itinaas ang kanyang kamay upang mag-utos na paputukan ito ng baril ngunit bago pa man niya maibuka ang kanyang bibig ay bigla na lang may dumagundong mula sa itaas kaya napatingala siya ng wala sa oras at doon niya nga nakita ang ilang helicopter mula sa itaas at sa sumunod na segundo ay nagpaulan ang mga ito ng bala.Dahil sa pagkabigla ay halos mamanhid ang mga tenga ni Serene at puno ng pagkalito ang kanyang isip. Sa gitna ng pag-ulan ng mga bala ay
NAPUNO NG PAWIS ang noo ng driver. “What should we do now sir?” kabadong tanong nito."He doesn't dare to blow up the bridge. If it blows up, he won't be able to stay in any country, especially here." sagot ni Pierce sa driver ng sasakyan.Binalingan ni Pierce si Serene. “Huwag kang magpaloko sa panggigipit niya. Magtiwala ka sa akin.” sabi niya at hinalikan ang noo nito.Hindi naman maiwasang mapatitig ni Serene sa mukha ni Pierce kung saan ay pinipigilan niyang pumatak ang kanyang mga luha ngunit ang kanyang boses ay biglang gumaralgal. “Naniniwala ako sayo Pierce… naniniwala ako…” sabi niya ngunit sa kabila nun ay iba ang iniisip niya. Hindi na niya kayang masaktan pa ito ng dahil lang sa kaniya. Napakarami na nitong ginawa.Ilang sandali pa ay nagdilim ang mga mata nito. “Hindi kita papayagang sumama sa kaniya!” mariing sabi nito at ang kanyang mga mata ay halos mag-apoy. Hindi niya tuloy maiwasang hindi makaramdam ng kirot sa kanyang puso.Sa sumunod na segundo ay agad niyang sin