KINABUKASAN NANG MAGISING SI SERENE ay nakita niya na tahimik na nakaupo sa isang tabi si Pierce at para bang pinapanuod siya nito habang natutulog siya. Agad niyang napansin na namumula ang mga mata nito na para bang puyat na puyat at ni hindi man lang nakatulog. “Good morning.” sabi nito sa kalmadong tinig ngunit medyo malabo ang mga mata nito.Agad na natigilan si Serene at hindi maiwasang magtanong. “Maaga ka yatang nagising?” tanong niya rito.“Ah, oo. Well anyway hinintay lang kitang magising.” sabi nito pagkatapos ay tumayo na at doon niya lang napansin na nakabihis na pala ito ng pang-opisina na agad niyang ikinakunt-noo. “Hindi ba at walang pasok ngayon?” tanong niya.“Marami akong naiwang gawain kaya hindi ako pwedeng magpahinga. Aalis na ako.” sabi lang nito at tuluyan na ngang naglakad patungo sa pinto. “Bumangon ka na at kumain.” sabi nito bago tuluyang lumabas ng pinto.Ipinilig na lamang ni Serene ang kanyang ulo at ayaw niyang mag-isip ng kung ano-ano. Bumangon na si
PAGKAALIS NIYA DOON AY AGAD NA DUMIRETSO SI Serene sa may banyo ng mga babae at pumasok ngunit laking pagtataka niya nang lahat naman ng cubicle ay nakabukas at walang bakas ni Amber. Agad siyang kinabahan at talagang inisa-isa pa iyon ngunit wala talaga ito doon.Ilang sandali pa ay bigla na lang niyang naisip na tawagan ito at dali-daling lumabas sa banyo. Habang naglalakad ay kabang-kaba siya at hindi nagtagal ay nag-ring iyon at bigla niyang narinig ang pamilya na ringtone nito at may pinanggalingan ito na malapit lang sa kaniya. Iniikot niya ang kanyang paningin sa kanyang paligid at pagkatapos ay nakita niya ang isang pinto na para bang isang stockroom at para bang doon nanggagaling ang tunog. Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Serene habang inihahakbang niya ang kanyang mga paa.Malapit na siya sa pinto nang biglang lumabas doon ang isang lalaki. Ilang beses siyang tiningnan nito at pagkatapos ay binati ng may interes. “Hello, hija.” bati nito sa kaniya.“Sino ka?” nanlalaki
DAHIL SA TUNOG NG CELLPHONE ni Pierce ay nagising si Serene. Naramdaman niya na bumangon si Pierce. Bumangon ito sa kama at sinagot ang tawag sa cellphone nito. Nakatalikod ito sa kaniya kaya hindi siya nito nakita na maging siya ay gising na. Ilang sandali pa ay naramdaman niyang nagbibihis na ito habang may kausap sa cellphone. Mahina ngunit malinaw na narinig ni Serene ang dalawang salita. Nicole at gising. Iyon ang narinig niya kung saan ay agad siyang nanigas mula sa kinahihigaan niya. Gising na si Nicole? Samantala, nang matapos naman na magbihis ni Pierce ay hindi sinasadyang mapasulyap sa kama at sa pag-aakalang napagod ito kagabi sa pagniniig nila ay hindi na niya ito ginising pa pagkatapos ay dahan-dahang naglakad patungo sa pinto at marahang isinara din ito. Pagkarinig ni Serene ng pagsara ng pinto ay parang piniga ang puso niya. Nagpakurap-kurap siya ng wala sa oras. Gising na si Nicole. Ibig bang sabihin ay oras na para umalis siya sa puder ni Pierce? Hindi na nakaramd
MAKALIPAS ANG ILANG ARAW AY WALA siyang naging balita mula kay Pierce na para bang bigla na lang itong naglaho bigla sa mundo niya. Bagamat napakarami niyang iniisip ay pinilit niya pa rin ang mag-focus sa kanyang trabaho hanggang sa dumating ang biyernes ng hapon.Hiniling sa kaniya ng sekretarya ng general manager na pumunta sa VIP room. Bagamat gulat siya ay agad siyang sumunod at naglakad patungo doon. Pagkatarating niya sa pinto ay agaw siyang kumatok sa pinto bago tuluyang pumasok. Wala siyang ideya kung sino ang nagpapatawag sa kaniya, hindi kaya si Pierce? Napalunok siya at hindi niya alam ngunit bigla na lang siyang kinabahan bigla.Pagpasok niya ay agad niyang nakita ang DAddy ni Pierce na nakaupo sa harap ng mesa. Halata sa mukha nito ang galit at disgusto nang makita siya nito. Nang makita siya nito ay itinaas nito ang kamay. “Maupo ka.” sabi nito. Agad siyang naglakad patungo sa harap nito kung saan ay napakalakas ng tibok ng puso niya.“Tapos na ang paghihintay para maku
NANG LUMABAS SI SERENE NG KUMPANYA ay may hawak siyang kahon sa kanyang mga bisig. Paglabas niya ay napatingala siya sa kalangitan kung saan ay kitang-kita na niya ang kadiliman at mukhang uulan pa yata.Nakakatatlong hakbang pa lamang siya nang bigla na lang bumuhos ang napakalakas na ulan at halos lahat ng tao sa labas ay nagmamadaling nagsitakbuhan para sumilong ngunit siya, hindi siya tumakbo at sa halip ay mabagal na naglakad sa gitna ng malakas na ulan.Nang makarating siya sa sakayan ng bus ay basang-basa ang kanyang damit ang hawak niyang kahon ay halos napuno ng tubig ulan. Umupo siya sa isang bench at naghintay ng bus.Sa mga oras naman na iyon ay may dumaan na isang kulay itim na mamahaling sasakyan sa hintuan ng bus kung saan ay biglang bumaba ang bintana. Kitang-kita ni Serene ang isang maputla ngunit nakangiting mukha ng babae sa loob ng sasakyan.“Pierce, umuulan!” sabi ng malambing na tinig at umabot yon sa pandinig ni Serene, hindi nagtagal ay sumagot ang kasama nito
HINDI ALAM NI SERENE KUNG PAANO siya nakabalik sa subdibisyon. Tumigil na ang malakas na buhos ng ulan. Basang-basa ang katawan niya at gulo-gulo pa ang buhok niya na may hawak na kahon at naglakad papasok ng building pagkatapos ay sumakay ng elevator. Kung titingnan ay mukha siyang isang basang sisiw sa itsura niya.Pagbukas ng elevator ay bigla na lang bumigat ang katawan niya. Nakalabas naman siya ng elevator ngunit habang inihahakbang niya ang kanyang paa ay parang matutumba siya. Ilang sandali pa ay bigla na lang umikot ang paningin niya kasunod nito ay bumagsak siya sa sahig at nawalan ng malay.Nang muling magmulat ng mata si Serene ay bigla siyang napahilot sa kanyang ulo. Napabangon siya, nasa loob na siya ng unit niya at pakiramdam niya ay para bang nag-aapoy ang buong katawan niya. Inalala niya ang nangyari, kanina ay papasok na sana siya sa loob ng unit niya pero, pero bigla siyang nawalan ng malay. Pero paano siya nakapasok?Ilang sandali pa ay nilingon niya ang kanyang da
DAHIL SA TONO NG KANYANG PAGTATANONG ay biglang napasimangot si Pierce ng wala sa oras. “Bakit ganyan ang reaksyon mo? Dahil ba dumating ako sa hindi tamang oras dahil may kasama ka sa loob?” tanong niya rito.Ang hindi nasisiyahang tono nito ang nagpabilis ng tibok ng puso ni Serene.Walang ibang naisip si Pierce noong panahong nasa ibang bansa siya kundi tanging ito lang pero ito ay mukhang hindi man lang siya naisip at nakakatulog pa ito ng mahimbing. Dahil dito ay gusto niya tuloy itong parusahan dahil sa hinanakit niya na parang wala lang itong pakialam. Ilang sandali pa nga ay dali-dali niyang itinaas ang kanyang kamay at hinila ito pagkatapos ay hinalikan niya ito ng mariin. Wala na siyang pakialam pa kung ang dala niya ay nahulog na sa sahig. Hinalikan niya ito ng marahas.Agad naman na nataranta si Serene nang halikan siya nito at pagkatapos ay mabilis niyang itinulak ito ngunit sa halip ay hinawakan lang nito ang kanyang mukha gamit ang dalawa nitong kamay. Tumigil ito sa pa
NANG MAKITA NI PIERCE NA AYAW MAGSALITA ni Serene ay tumaas ang sulok ng kanyang labi at napakalamig ng mga matang tumingin dito. “Ganyan na ba talaga ng ugali mo at talagang dis-oras ng gabi ay may kasama kang lalaki?” tanong niya rito.Agad na namutla ang mukha ni Serene nang marinig niya ang sinabi nito. Alam niya na kaagad kung ano ang ibig sabihin ng sinabi nito, na napakakati niya at hindi makuntento kahit na ilang araw pa lang itong wala. Ilang sandali pa ay narinig niyang muling nagsalita si Mike mula sa likod niya. “Mr. Smith, huwag naman kayong magsalita ng ganyan dahil hindi niyo naman alam ang tunay na nangyari.” sabi nito.Ano? Huwag magsalita ng masakit? Bigla niyang tinapunan ito ng tingin at napatitig sa hubad nitong katawan. Tumaas ang sulok ng kanyang labi at muling napatingin kay Serene ng malamig. “Hinding-hindi ko na pag-iinteresan ang babaeng para sa lahat, kung gusto mo siya then take her.” sabi niya at agad na tumalikod at umalis doon.Biglang natahimik ang pali
DAHAN-DAHANG IMINULAT NI Serene ang kanyang mga mata. Nang mga oras na iyon ay ramdam na ramdam pa rin niya ang pagkahilo niya. Iginala niya ang kanyang paningin sa paligid at puting kisame ang bumungad sa kaniya. Nang itaas niya ang kanyang kamay ay doon niya nalaman na naka-swero pala siya at doon nag-sink in sa kaniya ang lahat. Habang magkayakap sila ni Pierce ay bigla na lang umikot ang paningin niya. At sa mga oras na iyon ay nasa ospital siya pero nang igala niya ang kanyang paningin ay wala naman siyang kasama doon kundi tanging siya lang mag-isa.Nasaan si Pierce? Bakit wala ito sa tabi niya? Hindi niya tuloy maiwasang isipin ang lahat ng mga nangyari kanina, kung panaginip lang ba ang lahat ng iyon ngunit nang itaas naman niya ang kanyang kamay ay nakita niya doon ang singsing na isinuot sa kaniya ni Pierce kung saan ay nasiguro niya na hindi nga iyon panaginip kundi totoong nangyari iyon. Ang hindi lang niya maiwasang isipin ay kung nasaan ito. Dahan-dahan siyang umupo sa k
NAPANGITI SI PIERCE SA kanyang ama na may panunuya ang mga mata. “Noon pa man ay niloko mo na ang ina ko kaya wala kang karapatan na sabihin sa akin ang mga yan.” malamig na sabi niya rito at pagkasabi niya nito ay dali-dali siyang tumalikod upang umalis na doon.“Tumigil ka!” galit na sigaw ni Andrei sa kaniya ngunit nagbingi-bingihan si Pierce sa tawag ng kanyang ama ay hindi tumigil sa kanyang paglalakad.Sa gilid ay agad naman na nagdilim ang mukha ni Nicole dahil talaga ba na aalis ito ay iiwan siya doon na mag-isa para pagtawanan ng lahat? Hindi niya maiwasang maikuyom ang kanyang mga mata. Dahil sa labis naman na galit ni Andrei ay biglang nagsikip ang dibdib niya at nahirapan siyang huminga. Sa sumunod na segundo ay bigla siyang bumagsak sa sahig.Gulat na gulat ang mga tauhan ni Andrei at dali-daling nilapitan ito upang tulungan at kargahin upang dalhin sa ospital. Ang isang tauhan nito ay binalingan ni Nicole. “Sundan mo si Pierce at sabihin mo na bumalik siya.” utos niya ri
BIGLA NAMANG NAPUNO ng panunuya ang mga mata ni Pierce anng marinig niya ang usapan ng mga ito. “Status lang ang hiningi niya kaya pumayag ako. Pero ang totoo ay gusto mo rin talagang pakasalan ako hindi ba?” tanong ni Pierce kay Nicole.Nakita niyang natigilan si Nicole ngunit mabilis na nagsalita ang kanyang ama. “Saka na natin pag-usapan ang tungkol sa mga bagay na yan. Ang importante ay ang makapagbihis ka na muna.” sabi nito sa kaniya.“Hindi na kailangan pang ipagpaliban pa, pag-usapan na natin ngayon.” sabi niya rito. Ipinikit ni Pierce ang kanyang mga mata at naging malamig ang ekspresyon. “Kahit na maging mag-asawa kaming dalawa at magkaroon ng anak, sa tingin niyo ba ay mabubuhay ang bata at ipapanganak niya?” tanong niya sa mga ito.Nang marinig ni Nicole ang bagay na iyon ay namutla nag kanyang mukha. Ang mukha din ni Andrei ay naging madilim at naging marahas ang paghinga dahil samatinding galit. “Hindi niyo ba alam na kahit makabuo kami ay ipapalaglag at ipapalaglag niy
PINAPUNTA SIYA NG KANYANG ama sa isang hotel kung saan ay pagmamay-ari ng kanilang pamilya. Pagkapasok niya pa lang sa punction hall ay agad niyang nakita na napapalamutian ang buong paligid. Dahil dito ay agad na kumunot ang kanyang noo at napuno ng pagkalito. Sa sumunot na segundo ay nakita niya ang mga salitang Engagement na nakalagay sa malaking electronic screen sa gitna ng stage.Hindi nagtagal ay dahan-dahang umakyat si Nicole ng stage habang nakaupo sa electric wheelchair nito at pagkatapos ay tumingin sa kaniya ng puno ng pagmamahal na naging dahilan para magdilim ang kanyang mukha. Nilingon niya si Liam na nakatayo sa tabi niya ng mga oras na iyon. “Anong nangyayari?” naguguluhang tanong niya rito.Nakita niya naman ang pagpapawis ng noo nito at mukhang kinakabahang tumingin sa kaniya. Napalunok si Liam nang makita ang madilim na mukha ng kanyang amo. Hindi ba nito alam kung ano nangyayari at kung bakit sila naroon? Paano nangyari na hindi nito alam kung isa ito sa mga pang
ILANG MINUTO DIN sa labas si Serene bago siya bumalik sa silid ni Pierce. Pagkapasok niya ay naabutan niya itong bihis na. Puno ng pagtataka at pag-aalala ay agad niya itong nilapitan. “Anong ibig sabihin nito? Saan ka pupunta? Hindi ka pa magaling?” tuloy-tuloy na tanong niya rito.Bigla niya tuloy naalala ang tawag kanina at dahil doon ay hindi niya namalayang nakaramdam ng pagkabalisa sa kanyang puso. “Saan ka pupunta?” tanong niya ulit dito nang hindi ito sumagot sa unang tanong niya kanina.“Well, pinapatawag ako ni DAd.” sagot nito sa kaniya na bigla niyang ikinatigas bigla. Naisip niya bigla ang petsa kung kailan nila dapat kuhanin ang sertipiko at may ilang araw na lang ang nalalabi. Pilit niyang pinakalma ang kanyang sarili at pagkatapos ay biglang nagtanong.“Gusto mo bang makipaghiwalay?” tanong niya rito at hindi ito sumagot sa kaniya. Malalim lang itong nakatingin sa kanyang mga mata at ang pananahimik nito ay malinaw ng sagot sa kaniya. Napakuyom ang kanyang mga palad. B
NANG NASA IBANG BANSA pa sila ay naunang nagising si Pierce kaysa kay Serene kung saan ay nanatili itong tulog marahil sa matinding panghihina. Dahil nga sa wala namang nakitang problema sa pagsusuri kay Serene ay agad niyang ipinaayos ang lahat at sumakay sila sa isang helicopter upang makauwi sa bansa para doon na rin tuluyang magpagaling.Pagdating nila doon ay muli niyang ipinasuri si Serene kung saan ay naging pareho lang din naman ang lumabas na resulta at nanatili pa rin itong tulog sa sumunod na araw na para bang nag-iipon ng lakas nito. Maharil ay talagang matindi ang kanyang pinagdaanan kung kayat mas lalo pang tumindi ang galit na naramdaman niya sa lalaking iyon.Ilang sandali pa ay yumakap si Serene kay Pierce nang marinig niya ang sinabi nito kung paano sila nakauwi ngunit pagkasandal niya sa dibdib nito ay may naalala siya kung kaya ay bigla na namang bumilis ang tibok ng puso niya at tumingin dito. “Si Mike? Nasaan siya? Patay na ba siya?” tanong niya rito.Umiling si
NAKATITIG PA RIN ANG nurse sa kaniya na puno ng pakikisimpatya ang mga mata. “Makakapagpahinga na siya…” sabi ng nurse sa kaniya.“Hindi, hindi iyon. Ilang taon na siya?” tanong niya rito.“Mag-iisang daan.” sagot naman nito at medyo natakot ang nurse dahil baka nagkamali siya ng pagsabi kung ilang taon na ito kaya muli niyang dinampot ang record niya at chineck ito. “Tama nga ako.” sabi nitong muli pagkaraan ng ilang sandali.Biglang bumilis ang tibok ng puso niya ng mga oras na iyon. Ibig sabihin ay hindi pa patay si Pierce at nagkamali lang siya. Sa mga oras na iyon ay isang malamig na boses ng isang lalaki ang nagmula sa likuran niya. “Serene.” tawag nito sa kaniya at ang boses nito ay pamilyar na pamilyar sa kaniya.Dahil dito ay dahan-dahang lumingon si Serene at doon nga niya nakita ang isang lalaki na nakasuot ng isang hospital gown sa likod niya at nakatayo sa may pintuan habang nakatingin sa kaniya na may madilim na mga mata. “Anong ginagawa mo diyan? At bakit umiiyak ka?”
SA ISANG IGLAP AY napuno siya ng pangamba nang makita niya itong nakatayo doon. Anong ginagawa pa nito doon? Nababaliw na ba ito? Anong magagawa nito mag-isa laban sa napakaraming tauhan ni Mike? Wala!Ilang sandali pa ay biglang napuno ng ilaw ang dibdib nito na kulay pula galing sa mga baril ng mga tauhan ni Mike dahilan para labis siyang kabahan. Ang mukha ni Pierce ay walang katakot takot habang nakatingin sa kaniya.Samantala, tuwang-tuwa naman si Mike habang nakatingin kay Pierce at hindi na nag-isip pa at pagkatapos ay mabilis na itinaas ang kanyang kamay upang mag-utos na paputukan ito ng baril ngunit bago pa man niya maibuka ang kanyang bibig ay bigla na lang may dumagundong mula sa itaas kaya napatingala siya ng wala sa oras at doon niya nga nakita ang ilang helicopter mula sa itaas at sa sumunod na segundo ay nagpaulan ang mga ito ng bala.Dahil sa pagkabigla ay halos mamanhid ang mga tenga ni Serene at puno ng pagkalito ang kanyang isip. Sa gitna ng pag-ulan ng mga bala ay
NAPUNO NG PAWIS ang noo ng driver. “What should we do now sir?” kabadong tanong nito."He doesn't dare to blow up the bridge. If it blows up, he won't be able to stay in any country, especially here." sagot ni Pierce sa driver ng sasakyan.Binalingan ni Pierce si Serene. “Huwag kang magpaloko sa panggigipit niya. Magtiwala ka sa akin.” sabi niya at hinalikan ang noo nito.Hindi naman maiwasang mapatitig ni Serene sa mukha ni Pierce kung saan ay pinipigilan niyang pumatak ang kanyang mga luha ngunit ang kanyang boses ay biglang gumaralgal. “Naniniwala ako sayo Pierce… naniniwala ako…” sabi niya ngunit sa kabila nun ay iba ang iniisip niya. Hindi na niya kayang masaktan pa ito ng dahil lang sa kaniya. Napakarami na nitong ginawa.Ilang sandali pa ay nagdilim ang mga mata nito. “Hindi kita papayagang sumama sa kaniya!” mariing sabi nito at ang kanyang mga mata ay halos mag-apoy. Hindi niya tuloy maiwasang hindi makaramdam ng kirot sa kanyang puso.Sa sumunod na segundo ay agad niyang sin