All Chapters of The Billionaire's Pretend Bride: Chapter 1 - Chapter 10

Ang bango na pabango ng antiseptiko ay kumapit sa hangin habang papasok ako sa silid ng ospital, bawat hakbang ay umaalingawngaw sa tahimik na espasyo. Ang silid ay naliligo sa malupit na fluorescent na ilaw, ang mga dingding ay puti at hindi maawat. Ang beep ng heart monitor ay isang walang humpay na paalala ng karupukan ng buhay, bawat beep ay isang bantas na pintig laban sa backdrop ng aking tumataas na pagkabalisa. Ang aking ama ay nakahiga sa kama na mahimbing na natutulog, ang kanyang dating matatag na presensya ngayon ay naging anino na lamang. Hinila ko ang upuan palapit sa kanyang kama, ang metal scraping laban sa malamig, clinical tile. Nakaupo na sina Eleanora at Margareta, ang dalawa kong panganay na kapatid na babae. Si Eleanora, kasama ang kanyang matatalas na tampok na naka-frame ng auburn na buhok, ay hinihigop sa pakikipag-usap sa doktor. Si Margareta ,ang pinakamatanda, ang kanyang kayumangging kulot na naka-pin sa isang maayos na tinapay, ay hinawakan ang kamay ng

(LukePOV) Lumabas ako sa kwarto ng aking ama sa ospital, naramdaman ko ang bigat ng kanyang kalagayan na nakadikit sa aking mga balikat. Ang baog, maliwanag na mga pasilyo ng ospital ay tila pinalalakas ang aking mga alalahanin, na ginagawa itong mas malakas at mas apurahan. Ang kanyang mga salita ay umalingawngaw sa aking isipan: "Dapat kang magpakasal sa loob ng anim na buwan upang magmana ng kumpanya." Habang naglalakad ako sa hallway, nalilito sa pag-iisip, napansin ko siya—ang bartender ilang gabi na ang nakalipas. Naglalakad siya patungo sa labasan, at saglit na nagtama ang aming mga mata. Nanlaki ang mga mata niya sa pagkilala, at pagkatapos ay mabilis siyang umiwas. Nakita kong nagulat din siya gaya ko. Lumabas ako ng ospital at umupo sa kotse ko, nakatitig sa manibela. Ang ideya ng isang minamadaling pag-aasawa upang matiyak ang pamana ng aking ama ay tila walang katotohanan, ngunit ito ang tanging solusyon na ipinakita sa akin. Gulong-gulo ang isip ko, sinusubukang big

Huminto ang sasakyan sa restaurant, at huminga ako ng malalim habang tinitingnan ang relo ko. Alas siyete lampas na ng kaunti, at anumang oras ay dapat na darating na si Pia. Nagpadala ako ng kotse para sunduin siya, tinitiyak na hindi siya mag-aalala tungkol sa transportasyon. Ang La Belle Époque ay isa sa mga pinakamagagandang restaurant sa lungsod, na kilala sa katangi-tanging lutuin at hindi nagkakamali na serbisyo. Nais kong maging maayos ang lahat tungkol sa gabing ito. Bumaba ako ng sasakyan, inayos ang jacket ko. Ang charcoal-gray na suit na pinili ko ay iniakma sa pagiging perpekto, at ang aking puting kamiseta ay nagdagdag ng isang malutong na kaibahan. Inayos ko ang aking kurbata, isang malalim na burgundy na nagdagdag ng kakaibang kulay nang hindi masyadong marangya. Ang mga hitsura ay mahalaga, lalo na sa isang lugar na tulad nito, at gusto kong itakda ang tamang tono para sa gabi. Isang makinis na itim na kotse ang huminto sa pasukan, at alam kong si Pia iyon. Pinagm

Lumipas ang dalawang linggo sa isang malabong aktibidad. Ang ipoipo ng pamimili at paghahanda para sa nalalapit na kasal ay nagpapanatili sa akin sa aking mga paa. Ngayon, habang nakatayo ako sa isang silid-tulugan na flat ng aking ina, alam kong oras na para sa pinakamaselang pag-uusap: ipinapaliwanag kung bakit kailangan kong lumipat kay Luke Mahinhin ngunit mainit ang flat ni Nanay. Isa itong one-bedroom apartment na may maaliwalas, lived-in na pakiramdam. Ang sala ay ang puso ng espasyo, na may kupas na asul na sopa na natatakpan ng isang niniting na throw blanket. Isang coffee table, na puno ng mga magazine at ilang larawan ng pamilya, ang nakatayo sa harap ng sopa. Ang maliit na lugar ng kusina ay bukas sa sala, na pinaghihiwalay lamang ng isang counter na may ilang mga stool. Ang kusina mismo, kahit na compact, ay maayos na nakaayos sa lahat ng bagay na madaling maabot. Isang maliit na hapag kainan, na may apat na hindi magkatugmang upuan, ang nakaupo malapit sa bintana, na

Dumating na rin ang araw. Ang kasal sa korte sa pagitan namin ni Pia ay nakatakdang maganap, at naramdaman ko ang kakaibang halo ng emosyon na pumupukaw sa loob ko. Ang aking ama ay pumanaw dalawang linggo na ang nakararaan, at bagama't sariwa pa ang pagkawala, alam kong kailangan kong tuparin ang kanyang mga huling kahilingan. Nakilala niya si Pia bago siya pumanaw at nagustuhan niya ito, isang bagay na nagbigay sa kanya ng kaunting kapayapaan sa kanyang mga huling araw. Habang nakatayo ako sa harap ng salamin, inaayos ang aking kurbata, hindi ko maiwasang isipin kung gaano kalaki ang nabago sa loob ng maikling panahon. Mula sa sandaling ipinahayag ng aking ama ang kanyang nais na magpakasal ako, hanggang sa makilala si Pia at ayusin ang kasal na ito,, naging ipoipo ang lahat. Gayunpaman, narito ako, naghahanda na pumasok sa isang kasal na higit pa sa isang kasunduan sa negosyo kaysa sa isang romantikong pagsasama. Ang suit na isinuot ko ay pinasadya sa pagiging perpekto, isang m