All Chapters of The Billionaire's Pretend Bride: Chapter 11 - Chapter 20

Mas tahimik ang mansyon kaysa sa karaniwan habang nakaupo ako sa aking opisina, ang bigat ng mga pakikipag-ugnayan ni Pia noong nakaraang buwan sa aking isipan. Alam kong malayo ako at malamig, ngunit hindi ko maalis ang kawalang-katiyakan na bumabalot sa aking isipan. Ang aking paunang desisyon na mapanatili ang isang magalang ngunit hiwalay na kilos ay nilayon na magtakda ng malinaw na mga hangganan, ngunit natakot ako na baka ito ay mapagtanto bilang kabastusan. Ako ay palaging isang tao ng lohika at kontrol. Ang mga emosyon ay isang komplikasyon na iniwasan ko simula noong pumanaw si Ama. Ang aking pokus ay sa pamamahala ng aking negosyo at pagbibigay para sa aking mga kapatid.Ang pag-iisip na sumabak sa isang romantikong relasyon-o kahit na magpanggap na emosyonal na available-ay parang isang mapanganib na sugal. Hindi na ako naniniwala sa pag-ibig, at ayokong umasa si Pia sa isang bagay na wala ako. Tumatak sa isip ko ang usapan kagabi. Ako ay bigo sa kung paano nangyari ang

[PIA POV] Nakatayo ako sa may pintuan, ang lakas ng tibok ng puso ko habang kaharap ko ang babaeng kakapakilala lang bilang si Claire. Siya ay kapansin-pansing matangkad, na may umaagos na blonde na buhok na bumabagsak sa kanyang likod sa perpektong alon. Ang kanyang presensya ay magnetic, ang kanyang pulang damit ay nakayakap sa kanyang mga kurba sa paraang parehong matikas at mapang-akit. Natuyo ang lalamunan ko. Pakiramdam ko ay inano ako sa kanyang kumpiyansa at kagandahan. "Hello," mahinang sabi ni Claire, ang kanyang boses ay malabong umungol. "Ako si Claire. Girlfriend ni Luke" Napalunok ako ng mariin, sinusubukan kong panatilihin ang aking kalmado. Wala akong sinabi kahit gusto ko. Ang mga mata ni Claire ay kumikislap sa kasiyahan, at sinulyapan niya ako ng halos hindi mahahalata na ngiti. Ang kanyang titig ay parang malamig na simoy ng hangin na tumatama sa aking balat, nanlamig ako sa talas nito. Ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko habang sinusubukan kong tumayo, ngu

Ang gabi ay itinakda para sa kung ano ang pakiramdam tulad ng isang perpektong gabi ng pelikula. Inaabangan namin ni Luke ang gabing ito sa buong linggo, at ang pag-asam ay nagparamdam na espesyal ito mula sa sandaling nagising ako. Iyon ang aming unang opisyal na gabi ng pelikula na magkasama, at ginugol ko ang araw sa paghahanda ng lahat para maging komportable at kaakit-akit. Ang engrandeng sala, kadalasang napakapormal at walang personalan, ay ginawang kanlungan ng pagpapahinga. Nagkalat ang mga kumot sa sahig, nakatambak ang mga unan, at ang malambot na kislap ng mga string na ilaw ay lumikha ng mainit at nakakaengganyang ambiance. Habang palipat-lipat ako sa pag-aayos ng mga meryenda-popcorn, cookies, at ilan pang pagkain-narinig ko si Luke na papasok sa harap ng pinto. Nagmamadali akong tapusin ang lahat, nasasabik at medyo kinakabahan sa darating na gabi. "Hey, Pia," bati sa akin ni Luke na may pamilyar na init sa pagpasok niya sa kwarto. Agad na nanlambot ang kanyang mg

Hindi inaasahan ang pagdating ni Claire. Nakatayo siya sa pintuan, matangkad ang kanyang pigura at nakapoised, na may ngiti na napakagandang nakalagay na parang nag-eensayo. Hindi ko siya niyaya papasok, pero dumausdos siya sa akin, ang mga galaw niya ay makinis, para siyang kabilang dito. I tried to keep my cool, but the air around her is stifling, suffocate me with her just presence. Nagdala siya ng aura ng superiority, isang paalala na siya ay minsan sa buhay ni Luke sa paraang hindi ako. Nais kong paalisin siya, sabihin sa kanya na hindi ito ang oras, ngunit ang pag-usisa - o marahil ang kawalan ng kapanatagan-ay nakuha ang pinakamahusay sa akin. "Nasa kapitbahay ako," simula ni Claire habang naglalakad siya sa sala, ang kanyang mga mata ay tamad na ini-scan ang espasyo na tila nag-iimbentaryo. "Naisip kong dumaan at tingnan kung paano ka humahawak habang wala si Luke." Paano niya nalaman? Ini-stalk niya ba siya? Ini-stalk niya ba kami? At bakit halos manghina ako sa mga tuhod

[PIA] Noong unang binanggit ni Luke a weekend getaway, nag-alinlangan ako.Kami ay malayo-nakabalot sa aming sariling mundo-at ang pag-iisip ng dalawang buong araw na nag-iisa kasama siya sa ilang liblib na lugar parang... nakakatakot. Ngunit pagkatapos muli, marahil ito ay kung ano tayo kailangan. Isang pagkakataon na sirain ang awkward na katahimikan na lumaki sa pagitan namin na parang matigas na damo. Kaya, sa kabila ng aking pag-aatubili, ako sumang-ayon. Itinulak kami ni Lucas palabas ng lungsod, ang konkretong skyline ay napalitan ng mga gumugulong na berdeng burol at mga makakapal na puno. Ang tanawin ay nakamamanghang, ang uri ng tahimik na kagandahan na ginawa mong kalimutan ang tungkol sa mga deadline at obligasyon. Ang hangin ay presko, sariwa, at dinadala ang amoy ng pine, na nagpapaalala sa akin ng mga paglalakbay sa kamping noong bata pa ako. Napasulyap ako kay Luke habang binabaybay niya ang paliku-likong kalsada. Ang kanyang panga ay tense, nakatutok, ngunit pami