บททั้งหมดของ สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ: บทที่ 31 - บทที่ 40

ขณะนั้นดูเหมือนเขาอยากจะอธิบายอะไรสักอย่างหานซือหลี่ที่อยู่ด้านนอกถามว่า “เหมียนเหมียน หาโทรศัพท์เจอแล้วหรือยัง?”กู้ว่างเชินชักมือกลับ เขาหลุบตาลงและเห็นลู่เจียวที่กำลังมองเขาด้วยความงุนงงเขากำลังทำอะไร?พอเห็นฉู่เหมียนเข้ามาเขาก็รีบปล่อยเธองั้นเหรอ?“เจอแล้ว ไปกันเถอะ” ฉู่เหมียนคลี่ยิ้มและตามหานซือหลี่ไปลู่เจียวเห็นว่ากู้ว่างเชินเหม่อลอยจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเธอก็คร้านจะตีกอล์ฟต่อ“ไปกันเถอะ” ลู่เจียวลุกเดินออกไปพร้อมสีหน้าไม่สบอารมณ์กู้ว่างเชินที่สังเกตเห็นอารมณ์ของลู่เจียวจึงเดินตามเธอไป “เจียวเจียว”ลู่เจียวผลักเขาออกอย่างฉุนเฉียวด้วยสายตาขุ่นเคืองอยู่ดี ๆ บรรยากาศดี ๆ ระหว่างคู่รักก็เริ่มแย่ลงนับตั้งแต่ที่ได้พบกับฉู่เหมียน สายตาของกู้ว่างเชินก็เอาแต่จับจ้องอยู่ที่ผู้หญิงคนนั้น แถมเมื่อเห็นฉู่เหมียนเข้ามา เขาก็รีบปล่อยมือจากเธอทันทีบางครั้งการกระทำบางอย่างที่ทำโดยไม่รู้ตัวมักจะมาจากจิตใต้สำนึกแม้ลู่เจียวจะชอบกู้ว่างเชินและเต็มใจที่จะยอมรับเรื่องนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่โกรธ!เมื่อเห็นว่าลู่เจียวไม่อยากคุยกับเขา กู้ว่างเชินจึง

แต่เมื่อเจอกันอีกครั้งเธอก็ยังคงทำตัวเหมือนปกติ และเรียกเขาอย่างยิ้มแย้มว่า “อาเชิน”เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หัวใจของเขาก็สั่นไหวขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ได้ ราวกับมีมดจำนวนนับไม่ถ้วนเดินไต่ไปมาทำให้เขากระวนกระวายใจ“ไม่รู้ว่าฉันจะได้รับเชิญไปงานหมั้นของคุณฉู่กับหานซือหลี่รึเปล่า” ต้วนจิ่นเหนียนลูบคางด้วยท่าทางน่าหมั่นไส้“ตอนงานแต่งของนายกับฉู่เหมียน ฉันไม่ได้ไปร่วมงานด้วยซ้ำ! ฉู่เหมียนเธอน่าสงสารมาก เธอแต่งงานกับนายแต่นายไม่ยอมรับเธอรับ เรื่องนั้นก็หนักหนาพอแล้ว นี่แม้แต่งานแต่งก็ไม่ได้จัด!”หัวใจของกู้ว่างเชินที่เดิมก็ว้าวุ่นอยู่แล้ว เมื่อต้วนจิ่นเหนียนมาพูดเทศนาอยู่ข้าง ๆ เหมือนพระเฒ่า ก็ทำให้เขารู้สึกรำคาญมากยิ่งขึ้นกู้ว่างเชินหยิบเสื้อสูทของตัวเองแล้วลุกเดินออกไปต้วนจิ่นเหนียนหันมาตะโกนอย่างรีบร้อน “เหล่ากู้ จะไปไหน?”กู้ว่างเชินไม่ตอบคำถามของอีกฝ่ายขณะที่กู้ว่างเชินเดินออกมาจากผับ อี้เซินก็กำลังจัดการกับข่าวของฉู่เหมียนบนโซเชียล“ประธานกู้ เราควรจัดการกับข่าวของคุณฉู่และคุณหานยังไงดีครับ?” อี้เซินหันมาถามกู้ว่างเชินกู้ว่างเชินที่กำลังดึงเน็คไทออกเงยหน้าขึ้นมาหลังจากได้ยินค

นี่เขาเมาแล้วรุดมาที่นี่เพื่อทำตัวบ้าบอใส่เธอเหรอ?ฉู่เหมียนเม้มริมฝีปากเบา ๆ แล้วช้อนดวงตากลมโตดุจลูกกวางที่สะท้อนเงาสลัวขึ้นมาแล้วพูดว่า “นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน ฉันก็คงมีสิทธิ์ที่จะไม่ตอบใช่ไหม?”ฉู่เหมียนกำลังจะผลักเขาออกไป แต่เขาดันแขนของเธอแนบกับกำแพงเพื่อไม่ให้เธอหลุดไปได้“กู้ว่างเชิน ถ้าคุณทำแบบนี้อีกฉันจะแจ้งตำรวจแล้วนะ!” ฉู่เหมียนขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว“อืม แจ้งสิ” เขามองเธอราวกับมีบางอย่างกำลังค่อย ๆ ลุกไหม้ในดวงตาของเขาอย่าว่าแต่พวกเขายังแต่งงานกันอยู่เลย นี่เขาไม่ได้ทำอะไรฉู่เหมียนด้วยซ้ำ เขาอยากรู้นักว่าตำรวจจะคิดยังไง!ฉู่เหมียนที่มองหน้าเขาก็รู้สึกเสียใจมากเธอรู้ดีว่าเขาไม่ได้รักเธอที่เขาบังคับให้เธอตอบคำถามครั้งแล้วครั้งเล่า อาจเพราะรับไม่ได้ที่เขากับเธอยังไม่ได้หย่าขาดกันแต่เธอกลับไปมีสัมพันธ์กับชายอื่นก็เท่านั้นสำหรับกู้ว่างเชิน นี่คงเป็นการหยามเกียรติของผู้ชายคนหนึ่งฉู่เหมียนสูดจมูก มองกู้ว่างเชินด้วยสายตายิ้มแย้ม พลางแสร้งทำเป็นไม่แยแสและพูดว่า “ใช่ ฉันชอบหานซือหลี่”ร่างกายของกู้ว่างเชินแข็งทื่อไปชั่วขณะ“ถ้าไม่มีเรื่องอะไรหลัง

รถแล่นมาจอดหน้าแผนกฉุกเฉินหลังจากที่ฉู่เหมียนพยุงกู้ว่างเชินไปที่เตียงผู้ป่วยแล้วกำลังจะกลับ แต่ชายหนุ่มกลับเกี่ยวนิ้วของเธอไว้ไม่ยอมปล่อยฉู่เหมียนขมวดคิ้วและพยายามงัดนิ้วออก แต่ก็พบว่าเขาเกี่ยวนิ้วเธอไว้แน่นฉู่เหมียนไม่มีทางเลือกนอกจากถอนหายใจและไปกับเขา“คุณหมอคะ เขาเป็นยังไงบ้าง?” ฉู่เหมียนถามคุณหมอเวร“ไม่เป็นอะไรครับ ให้น้ำเกลือเดี๋ยวอาการก็ดีขึ้น แค่ช่วงนี้ระวังอย่าให้ท้องระคายเคืองไปมากกว่านี้ก็พอครับ” คุณหมออธิบายอย่างง่าย ๆส่วนอี้เซินนั้นไปรับใบสั่งยาฉู่เหมียนมองชายหนุ่มที่อยู่บนเตียง แววตาของเธอเต็มไปด้วยความชิงชังเธอยกมือตบแขนของกู้ว่างเชินเบา ๆ พลางพึมพำบ่นว่า “ตอนอยู่มอปลายไม่รู้จักดูแลตัวเองให้ดี จนอายุสามสิบกว่าแล้วก็ยังทำตัวเหมือนเดิม ชอบทำให้คนอื่นเป็นห่วงนัก!”แต่เมื่อเห็นใบหน้าที่ซีดเซียวของกู้ว่างเชิน ฉู่เหมียนก็ถอนหายใจ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวลฉู่เหมียนยืนกอดอกพิงข้างเตียงผู้ป่วย พลางมองตรงไปที่ใบหน้าของกู้ว่างเชินเธอคงไม่มีโอกาสได้อยู่กับกู้ว่างเชินแบบนี้แล้วเมื่อคิดได้ดังนั้น ฉู่เหมียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขัน “กู้ว่างเชิน ฉันนี่ช่างเป็น

“ฉันอยากมาดูสถานการณ์ของบัวหิมะพันปีในตลาดมืดสักหน่อย ว่ามีการเก็งราคาไปถึงไหนแล้ว?”โม่อี้พูดอ้อรับคำแล้วเดินตามฉู่เหมียนไปที่ห้องข้อมูลหน้าจอขนาดใหญ่ในห้องข้อมูลกำลังแสดงผล ซึ่งเกี่ยวกับบัวหิมะพันปีในตลาดมืดที่มีการพูดคุยกันมากกว่าสองแสนหัวข้อ โดยมียอดเข้าชมถึงสองพันล้านครั้งนี่ไม่ใช่ประเด็นหลัก เพราะประเด็นหลักจริง ๆ ก็คือราคาของมันได้เพิ่มขึ้นทวีคูณอย่างไม่หยุดหย่อน!โดยป้ายราคาที่อยู่ทางด้านบนขวาโชว์ตัวเลขกว่าห้าพันล้านบาท!“ตอนนี้ยังไม่มีใครได้บัวหิมะพันปีไป” โม่อี้กล่าวฉู่เหมียนกอดอกและขมวดคิ้ว“หัวหน้า บัวหิมะนั่นไม่ได้อยู่ที่เธอจริง ๆ เหรอ?” โม่อี้มองไปที่ฉู่เหมียนฉู่เหมียนไม่เคยพลาด ตอนนี้เขาจึงสับสนเล็กน้อยฉู่เหมียนมองโม่อี้แล้วเลิกคิ้ว “เมื่อกี้ฉันเจอลู่เจียว เธอบอกว่าบัวหิมะพันปีอยู่ที่เธอ”“ล้อเล่นน่า บัวหิมะพันปีไม่เคยปรากฎออกมาเลย ได้ของปลอมไปหรือเปล่า? หรือว่า...อาจจะไม่มีจริงก็ได้ ฝ่ายนั้นคงแค่หลอกเธอ” โม่อี้ลูบคางของตัวเอง“ปิดดีลการขายบัวหิมะพันปีในตลาดมืดได้เลย” ฉู่เหมียนหันหลังแล้วเดินออกไปโม่อี้เบิกตากว้าง หมายความว่าอะไร?!ที่บอกให้วางขายได้หม