All Chapters of สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ: Chapter 21 - Chapter 30

ปกติแล้วฉู่เทียนเหอไม่เคยพูดเสียงดังกับเธอ ทว่าวันนี้กลับมีท่าทีแข็งกร้าวมากดูเหมือนการที่เธอหย่าไม่ได้ซะที ทำให้พวกเขาเป็นกังวลกันจริง ๆ"พ่อ หนูไม่ไปไม่ได้เหรอคะ? หนูสาบานกับพ่อได้เลยว่าจะหย่ากับกู้ว่างเชินค่ะ" ฉู่เหมียนมีทีท่าอ่อนลงฉู่เทียนเหอไม่ตอบ นั่นหมายความว่าไม่ได้"แต่หนูยังไม่ได้หย่ากับกู้ว่างเชินเลย เขาไม่ถือเหรอคะ" ฉู่เหมียนทำหน้าเศร้า"เขาไม่ว่า!" ฉู่เทียนเหอตอบอย่างหนักแน่นฉู่เหมียนกระตุกมุมปาก ผู้ชายนี้คงไม่ใช่คนหัวทึบเหมือนจอห์นหรอกนะรู้ทั้งรู้ว่าสามีของเธอคือกู้ว่างเชิน ยังกล้านัดดูตัวกับเธออีกบ้าไปแล้ว"ฉู่เหมียน ผู้ชายคนนี้ลูกต้องรู้จักแน่ เขาชื่นชมในตัวลูกมาก แล้วพวกเธอก็ดูเหมาะสมกันมากด้วย เชื่อฟังพ่อสักครั้งได้ไหม" ฉู่เทียนเหอพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงเมื่อได้ยินเขาพูดว่า ‘เชื่อฟังพ่อสักครั้งได้ไหม’ ฉู่เหมียนรู้สึกว่าตัวเองน่าจะดื้อรั้นเกินไปนี่มันต่างอะไรกับการขอร้องแต่เธอไม่อยากไปดูตัวจริง ๆ"พ่อคะ หนูรู้ว่าพวกพ่อหวังดีกับหนู อยากให้หนูหลุดพ้นจากช่วงเวลาแย่ ๆ นี้โดยเร็วที่สุด แต่หนูสัญญาว่าจะปรับตัวให้ดีขึ้นกว่านี้ค่ะ..." ฉู่เหมียนพูดอย่างจริ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉู่เหมียนก็มองตรงไปที่ใบหน้าบึ้งตึงของกู้ว่างเชินแล้วรู้สึกสนุกขึ้นมา เธอขยับมุมปากยกขึ้นเล็กน้อยแล้วเดินอ้อมโต๊ะไปหาหานซือหลี่ ก่อนจะเอื้อมแขนไปคล้องแขนเขาไว้ ฉู่เหมียนเงยหน้าขึ้น มองหานซือหลี่ด้วยรอยยิ้ม ดวงตาเรียวเล็กของเธอเป็นประกายระยิบระยับราวกับนางฟ้าตัวน้อย ถามว่า "คุณหานคะ ในเมื่อคุณหนูลู่ออกปากเองว่าเราเหมาะสมกันอย่างนี้ งั้นเรามาลองคบหากันดูสักพักดีไหมคะ?"หานซือหลี่หรี่ตาลง เขามองไปที่กู้ว่างเชินและลู่เจียว ใบหน้าของกู้ว่างเชินดำคล้ำลงจนแทบจะเป็นสีดำ หานซือหลี่ดูเหมือนจะเข้าใจความหมายของฉู่เหมียนถ้าอย่างนั้นก็เล่นละครกับเธอไปเลยแล้วกันหานซือหลี่เอื้อมมือไปโอบเอวคอดของฉู่เหมียนแล้วดึงเธอเข้ามากอด เสียงทุ้มต่ำของเขาไพเราะราวกับเสียงเชลโล "คุณฉู่หมายความว่า คุณยอมให้ผมจีบแล้วเหรอครับ?"ฉู่เหมียนพยักหน้า ปลายนิ้วของเธอวนเล่นอยู่กับปลายเน็กไทของหานซือหลี่ด้วยท่าทางเจ้าชู้และเย้ายวน หานซือหลี่หัวเราะเบา ๆ เขาจงใจแนบหูกับฉู่เหมียนแล้วพูดว่า "เป็นเกียรติอย่างยิ่งครับ"หานซือหลี่ลืมตาขึ้น มองไปที่กู้ว่างเชิน ใบหน้าของกู้ว่างเชินย่ำแย่มาก ดวงตาสีเข้มของเขา

“ไม่ได้ ไม่ได้ ไม่ได้ ผมขอเป็นเจ้าภาพเอง!”“งั้น… ไหน ๆ พวกเราก็ว่างตรงกันพอดี เราไปตีกอล์ฟกันไหม?” จู่ ๆ ฉู่เทียนเหอก็เสนอขึ้นมาหานเฉิงพยักหน้าทันที “ดีเหมือนกัน!”“เหมียนเหมียนตีกอล์ฟเป็นหรือเปล่า?” หานเฉิงถามฉู่เหมียนฉู่เหมียนส่ายหน้า เธอทำอะไรได้หลายอย่างมีแค่การตีกอล์ฟที่เธอทำไม่ได้สิ่งนี้ต้องใช้สมาธิและความอดทนสูงมากเธอเป็นคนไม่ค่อยอดทนอยู่แล้ว ยกเว้นเรื่องตามจีบกู้ว่างเชินหานเฉิงได้ยินว่าฉู่เหมียนตีไม่เป็นก็ดีใจมาก “พอดีเลย ซื่อหลี่ของฉันตีกอล์ฟเก่งมาก! ให้เขาสอนแล้วกัน”หานซือหลี่ก็พยักหน้าให้ฉู่เหมียน “ถ้าเธอยินดีนะครับ”ฉู่เหมียนเห็นฉู่เทียนเหอกระตือรือร้นมาก จึงไม่อยากทำให้เสียบรรยากาศ ตอบตกลงไปสนามกอล์ฟที่ใหญ่ที่สุดในเมืองอวิ๋นอยู่แถบชานเมืองหานซือหลี่ขับรถพาพวกเขานั่งมาด้วยกันระหว่างทางฉู่เทียนเหอก็พูดคุยเรื่องเก่า ๆ กับหานเฉิง ทั้งสองคุยกันอย่างสนุกสนานฉู่เหมียนนั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับ บางครั้งก็กินของว่างไปพลาง บางครั้งก็คุยกับหานซือหลี่ด้านนอกสนามกอล์ฟมีรถหรูจอดอยู่มากมาย ฉู่เหมียนเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ตรงกับวันหยุดสุดสัปดาห์คุณหนูคุณชายตระกู

บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาทันที ลู่เจียวรีบพูดว่า "อาเชิน ทำไมเจอหน้าเหมียนเหมียนทีไรก็ทะเลาะกับเธอทุกทีเลยคะ"กู้ว่างเชินถอนสายตาออก สีหน้ามืดมัวลู่เจียวฝืนยิ้มแล้วพูดต่อ "คำโบราณว่าไว้ แม้จะเป็นสามีภรรยากันเพียงวันเดียว ก็ยังมีความผูกพันเสมือนร้อยวัน คุณอาจจะไม่มีความรู้สึกอะไรกับเธอก็จริงแต่ยังไงเหมียนเหมียนก็เป็นผู้หญิงนะคะ... จะยอมอ่อนให้เธอหน่อยไม่ได้เลยเหรอ?"ฉู่เหมียนไม่อยากฟังลู่เจียวพูดเลยอยากจะเกลี้ยกล่อมกู้ว่างเชินก็เกลี้ยกล่อมไปสิ ทำไมต้องเหยียบย่ำเธอด้วย‘คุณอาจจะไม่มีความรู้สึกอะไรกับเธอ’ ตัวเธอเองหรือจะไม่รู้ว่ากู้ว่างเชินรู้สึกอะไรยังไง ต้องให้คนอย่างหล่อนมาเน้นย้ำอีกหรือ?น่ารำคาญจริง ๆ"ไหน ๆ ก็เจอกันที่นี่แล้วถือว่าเป็นโชคชะตา เหมียนเหมียน เรามาแข่งกันสักรอบไหม? คนแพ้ต้องทำอะไรที่เสี่ยงหน่อยเป็นไง?" ลู่เจียวเดินมาหาฉู่เหมียนด้วยท่าทางเป็นมิตรฉู่เหมียนเหยียดยิ้ม นี่หล่อนเสแสร้งเป็นคนดีอีกแล้วลู่เจียวรู้ดีที่สุดว่าฉู่เหมียนถนัดอะไรบ้างและกอล์ฟเป็นสิ่งเดียวที่เธอไม่ถนัดคิดจะแข่งกับเธอไปเพื่ออะไร?ลู่เจียวกะพริบตาปริบ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ "เหมียนเหมียนไม่กล้า

ซึ่งก็ยังไม่เข้า"ตั้งสติไว้ อย่าใจร้อน" หานซือหลี่เตือนฉู่เหมียนฉู่เหมียนพยักหน้า ยิ้มให้หานซือหลี่รอยยิ้มนั้นทำให้หัวใจของกู้ว่างเชินรู้สึกเหมือนถูกอะไรบางอย่างเกี่ยวรั้งแต่ไม่นานเขาก็กลับมาสงบเช่นเคยตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะที่เขาเริ่มสนใจการกระทำของฉู่เหมียน...ตอนนี้เขาไม่ควรจะมุ่งความสนใจไปที่ลู่เจียวหรอกเหรอลู่เจียวตีลูกลงหลุมอย่างรวดเร็ว ท่าทางดูคล่องแคล่ว เห็นได้ชัดเจนว่าเธอเป็นคนที่เล่นกอล์ฟเป็นประจำกู้ว่างเชินฝืนข่มใจตัวเองให้หันกลับไปสนใจลู่เจียวแล้วปรบมือให้เธอ "เก่งมากเลยเจียวเจียว"ลู่เจียวส่งจูบให้กู้ว่างเชิน หัวเราะคิกคักเสียงหวานแหวว "รักนะ พี่อาเชิน"ฉู่เหมียนจดจ่ออยู่กับเกม แต่คำพูดของลู่เจียวยังลอยเข้าหูเธอทำให้เธอรู้สึกอยากอาเจียนจนกระทั่งจบเกม ฉู่เหมียนตีลูกลงหลุมได้แค่สองลูกลู่เจียวโยนไม้กอล์ฟไปด้านข้าง ก่อนดื่มน้ำทำท่าเหมือนเป็นราชินีผู้หยิ่งผยอง "เธอแพ้แล้ว""เดิมพันต้องเป็นเดิมพัน" ฉู่เหมียนใช้หลังมือปาดเหงื่อ น้ำเสียงสงบกู้ว่างเชินเฝ้ามองฉู่เหมียนเดินออกไปเธอจะไปจูบผู้ชายคนอื่นตามที่ลู่เจียวบอกจริง ๆ เหรอ?ลู่เจียวจับมือกู้ว่างเชินแล้