Semua Bab สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ: Bab 221 - Bab 230

เขาเงยหน้าขึ้น ขานตอบเบา ๆ และผูกเนกไทต่อ ราวกับว่าไม่ได้สนใจอะไรต้องบอกว่าผู้ชายคนนี้หล่อมากเกินไปจริง ๆ แม้จะเป็นตอนที่งัวเงียหลังจากเพิ่งตื่นนอนก็ตามเขาเม้มริมฝีปากแล้วหยิบเสื้อสูทที่อยู่ด้านข้างขึ้นมา ฉู่เหมียนมองดูปลายนิ้วเรียวบางของเขาที่กำลังติดกระดุมเสื้อทีละอันชิลู่เจียวช่างโชคดีจริง ๆ“ไปก่อนนะ” เขากล่าวฉู่เหมียนยืนอยู่ตรงนั้น มองดูแผ่นหลังของเขาที่จากไป พลางถอนหายใจในใจเมื่อเดินไปถึงประตู จู ๆ เขาก็หยุดฝีเท้าและหันกลับมามองฉู่เหมียนฉู่เหมียนก็มองเขาเช่นกัน หื้ม?ทันใดนั้นเขาก็ยกมุมปากขึ้น เลิกคิ้ว แล้วพูดด้วยท่าทางสบาย ๆ “เอวของคุณฉู่นั้นนุ่มมากจริง ๆ”ฉู่เหมียน “...”ให้ตายเถอะ!เมื่อนึกถึงตัวเองที่เผลอหลับแล้วเข้าไปในอ้อมแขนของเขาเมื่อกลางดึก ฉู่เหมียนก็รู้สึกอาย เธอมันไม่ได้เรื่องเลยจริง ๆแค่เสียงฟ้าร้อง ฝนตกเองไม่ใช่เหรอ จะกลัวอะไร?น่าอายที่สุด!แล้วเมื่อคืนนี้เขาพูดถึงคืนที่เขาเมา...มันเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เขาเมากัน? เธอลืมอะไรไปกันแน่?ทำไมกู้ว่างเชินถึงได้ดูกัดฟันเมื่อพูดถึงเรื่องในคืนนั้น?เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ฉู่เหมียนก็รู้สึกหงุดหงิดอ

ฉู่เหมียนหันศีรษะ เมื่อเห็นคนที่มาก็ชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะยืนขึ้น “หานซือหลี่”หานซือหลี่สวมชุดสูทสีดำและแว่นตาขอบทอง ทั้งตัวของเขาเต็มไปด้วยความสง่างามเกินจะบรรยายเขาเดินเข้ามาพร้อมกับช่อดอกลิลลี่และอาหารในมือ พร้อมกับพูดติดตลกว่า “ผมมาเยี่ยมฮีโร่ผู้ยิ่งใหญ่น่ะ”ฉู่เหมียนเม้มริมฝีปาก “ฮีโร่ผู้ยิ่งใหญ่อะไรกันคะ สุดท้ายก็ให้คนอื่นมาบังมีดให้”“ทำไม คุณผิดหวังที่ไม่ได้รับมีดไว้เองเหรอ” เขาวางอาหารในมือลงแล้วยื่นดอกไม้ให้ฉู่เหมียน “ลิลลี่สด ๆ ครับ”ฉู่เหมียนมองช่อดอกไม้ในอ้อมแขนของเธอ และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจหลายปีที่ผ่านมาเธอไม่เคยได้รับดอกไม้จากกู้ว่างเชินเลยสักช่อเดียว “ขอบคุณนะคะ” ฉู่เหมียนยิ้ม “ฉันชอบมาก”“ผมซื้อของกินมาให้ด้วย ไม่รู้ว่าจะถูกปากคุณหรือเปล่า” เขาชี้ไปที่สิ่งของที่อยู่บนโต๊ะข้างเตียงก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยท่าทีสบาย ๆ“ของที่คุณหานซื้อมาต้องถูกปากฉันแน่นอนอยู่แล้ว” ฉู่เหมียนเลิกคิ้ว น้ำเสียงของเธอฟังดูผ่อนคลาย และมีความสุข“คุณหนูฉู่ปากหวานจริง ๆ” เขาขบขัน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสุขฉู่เหมียนจ้องหานซือหลี่ และสังเกตทุกการเคลื่อนไหวของเขาอย่างละเอียดห

นี่เป็นปัญหาที่เขาเองก็ตอบไม่ได้“นายไม่อยากหย่างั้นเหรอ?” ฉู่เหมียนถามขึ้นอีกครั้งกู้ว่างเชินเงียบอยู่นานขนตาของฉู่เหมียนสั่นไหว จากเรื่องตลกค่อย ๆ กลายเป็นเรื่องจริงจังในห้องที่เงียบสงัด เสียงหายใจอันร้อนแรงของทั้งสองชัดเจนเป็นพิเศษ ฉู่เหมียนเฝ้ามองกู้ว่างเชิน หายใจเร็วขึ้น และในที่สุดเขาก็ผลักเธอออก“หยุดเพ้อฝันได้แล้ว” เขาไม่มีวันตกหลุมรักฉู่เหมียนอย่างแน่นอนคำตอบที่เยือกเย็นและไม่แยแสทำให้ฉู่เหมียนรู้สึกมึนงงเล็กน้อย“หยุดเพ้อฝันได้แล้ว” เธอพึมพำคำตอบของกู้ว่างเชินเขาพูดแบบนี้กับเธอมานับครั้งไม่ถ้วนกู้ว่างเชินยืดตัวตรงพลางจัดคอเสื้อของตัวเอง ลูกกระเดือดของเขากลิ้งขึ้นลง และได้แต่มองออกไปนอกหน้าต่าง เพราะไม่กล้ามองหน้าฉู่เหมียนฉู่เหมียนมองแผ่นหลังของเขาสักพัก ในที่สุดก็ยกยิ้ม “ฉันก็แค่ล้อเล่น นายดูร้อนรนนะ”“อย่าล้อเล่นแบบนี้ มันไม่ตลก” เขาขมวดคิ้วและหันกลับมา น้ำเสียงฟังดูวิตกกังวลเล็กน้อยฉู่เหมียนมุ่ยปากและถอนหายใจ “ดุจังเลยนะคะ คุณกู้”น้ำเสียงของเธอแฝงไปด้วยความออดอ้อนอย่างอธิบายไม่ถูก กู้ว่างเชินอดไม่ได้ที่จะมองเธออีกครั้ง เป็นเรื่องยากที่จะเห็นฉู่เหมียน

ฉู่เหมียนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และความคิดในใจก็ได้รับการยืนยันเขาตื่นตระหนกเพราะหาเธอไม่เจอเขาเริ่มมีความรู้สึกกับเธอแล้วใช่หรือเปล่า?“พรุ่งนี้ออกจากโรงพยาบาลใช่ไหม?” จู่ ๆ เขาก็ถามขึ้นฉู่เหมียนปิดโทรศัพท์ และเมื่อเธอเงยหน้าขึ้น กู้ว่างเชินก็ถือไดร์เป่าผมและกำลังเป่าผมอยู่ฉู่เหมียนพยักหน้า “ใช่”“ไม่จำเป็นต้องให้หานซือหลี่มารับ ฉันจะไปส่งเธอเอง” เขาพูดพลางเริ่มเป่าผมฉู่เหมียนม้วนผ้าห่มแล้วพึมพำ “ไม่ต้องรบกวนคุณกู้หรอกค่ะ”“เหอะ” เขาเยาะเย้ย เกาผมด้วยปลายนิ้ว แล้วดึงเครื่องเป่าผมออกจากนั้นก็โยนไดร์เป่าผมเข้าไปในตู้ แล้วเหลือบมองฉู่เหมียน “ถ้าไม่อยากรบกวนฉัน ก็เชื่อฟังฉัน”ฉู่เหมียน “...” ผู้ชายคนนี้เอาแต่ใจและไร้สาระจริง ๆ“บัตรประจำตัวของฉัน วันมะรืนนี้ก็เสร็จแล้ว” ฉู่เหมียนบอกกับเขา“รู้แล้ว” เขาตอบเสียงเบื่อหน่ายแล้วนอนลงบนโซฟาฉู่เหมียนมองเขาและอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจหลังจากแต่งงานกันมาสามปี ไม่เคยเห็นเขาทำดีต่อเธอขนาดนี้มาก่อนเลย ตอนนี้กำลังจะหย่ากันอยู่แล้ว มาสวมบทบาทเป็นสามีที่ดีทำไมกัน? ฉู่เหมียนก็นอนลงบนเตียงเช่นกันเวลาตีสอง ฉู่เหมียนประหลาดใจที่คืนนี้เธอ

“ฉู่เหมียน เธอมันน่ารังเกียจจริง ๆ! เรื่องบัวหิมะมันผ่านมานานแค่ไหนแล้ว? ทำไมถึงขุดมันขึ้นมาอีก! หรือเป็นเพราะกู้ว่างเชินจะหย่ากับเธอ เธอก็เลยจะแก้แค้นตระกูลลู่อย่างนั้นเหรอ?”ฉู่เหมียนมองไปที่ลู่เจียวและเข้าใจว่าทำไมลู่เจียวถึงโกรธมากแบบนี้ ที่แท้ลู่เจียวก็คิดว่านี่เป็นฝีมือของเธอฉู่เหมียนลุกขึ้นยืน แต่ลู่เจียวก็ผลักเธออีกครั้ง ฉู่เหมียนผลักมือของลู่เจียวออก ทำให้ลู่เจียวถลาถอยหลังไปสองก้าวเธอขมวดคิ้วและจ้องไปที่ฉู่เหมียนฉู่เหมียนจัดเสื้อผ้าตัวเองอย่างสง่าและลูบผมให้เรียบร้อย จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองลู่เจียว “ไม่ใช่ฉัน”“หยุดเสแสร้งได้แล้ว! ฉู่เหมียน เธอทำเหมือนว่าดูถูกทุกสิ่ง แต่แท้จริงแล้วเธอมันน่ารังเกียจและไร้ยางอายที่สุด!” ลู่เจียวชี้นิ้วไปที่ฉู่เหมียน ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีที่เรื่องบัวหิมะถูกเผยแพร่ออกไป ตระกูลลู่ก็ตกเป็นเป้าของการวิพากษ์วิจารณ์ทันทีภาพลักษณ์ของตระกูลลู่เสียหายไม่ใช่ประเด็นหลัก ประเด็นหลักคือหุ้นของตระกูลลู่ปั่นป่วนเพราะเหตุการณ์นี้!“ฉันบอกว่าไม่ใช่ฉัน ลู่เจียว อย่ามาอาละวาดที่นี่!” ฉู่เหมียนค่อย ๆ หมดความอดทน “ไสหัวออกไปจากห้องพักผู้ป