บททั้งหมดของ สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ: บทที่ 231 - บทที่ 240

แผนกศัลยกรรมหัวใจทันทีที่ฉู่เหมียนเปิดประตูสำนักงาน เธอก็ได้ยินสวีฮุ่ยกำลังพูดแขวะ “คราวนี้ตระกูลลู่ได้อับอายแน่ ๆ เที่ยวป่าวประกาศกับสื่อว่าจะให้บัวหิมะเป็นของขวัญ แต่สุดท้ายดันเป็นของปลอม!”หมออีกคนพยักหน้า “นั่นน่ะสิ นี่ไม่ใช่การยกหินขึ้นมาแต่กลับหล่นทับขาตัวเองหรอกเหรอ?”“โอ้ว หมอฉู่!” สวีฮุ่ยโบกมือให้ฉู่เหมียน “หายดีแล้วเหรอคะ? นี่คุณจะออกจากโรงพยาบาลแล้วเหรอ?”ฉู่เหมียนพยักหน้าสวีฮุ่ยเดินเข้ามาและถามด้วยดวงตาเบิกกว้าง “หมอฉู่ คุณหาบัวหิมะมาได้ยังไงคะ?”ฉู่เหมียนอ้าปาก เธอควรตอบอย่างไรดีล่ะ?จะบอกว่าเธอคือเทพ M ของฐาน M และเธอสามารถหาได้ทุกอย่างที่เธอต้องการอย่างนั้นเหรอ?ขณะที่ฉู่เหมียนไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไร หมออีกคนก็หัวเราะและผลักหมอสวีเบา ๆ“คุณลืมไปแล้วเหรอ? ตระกูลฉู่เป็นตระกูลทางการแพทย์ มียาอะไรบ้างที่จะหาไม่ได้? มันก็แค่บัวหิมะเท่านั้นเอง!”ฉู่เหมียนชะงักก่อนจะพยักหน้า “ใช่ มันเป็นของคุณย่าของฉันน่ะค่ะ ฉันไม่มีความสามารถในการหาบัวหิมะมาได้หรอก”“อ้อ ที่แท้ก็เป็นของศาสตราจารย์เชียนนี่เอง!” หมอสวีหัวเราะแล้วพูดขึ้นอีกว่า “เพราะมันเป็นถึงวันเกิดของคุณหญิงกู้ คุณใน

ดวงตาของกู้ว่างเชินจ้องไปที่ฉู่เหมียน เห็นได้ชัดว่าเขากำลังโกรธเมื่อคืนเขาบอกฉู่เหมียนว่ายังไง? หยุดมุ่งเป้าไปที่ลู่เจียวได้แล้ว เขาคิดว่าเขาและฉู่เหมียนจะสามารถจบกันด้วยดี และฉู่เหมียนก็หยุดมุ่งเป้าไปที่ลู่เจียวเขาผิดเองที่มองว่าฉู่เหมียนเป็นผู้มีคุณธรรม!ฉู่เหมียนเพิกเฉยต่อสายตาของกู้ว่างเชิน และจ้องไปที่ลู่เจียว ในใจของเธอมีเสียงหนึ่งที่กำลังปรบมือให้ให้กับลู่เจียว ดี ดี แสดงดีจริง ๆ!“ฉันทำอะไร?” ฉู่เหมียนต้องการถามความจริงเป็นเพราะลู่เจียวทะเลาะวิวาทจนเธอต้องมาเจ็บตัวไปด้วยไม่ใช่เหรอ?อาจเป็นเพราะน้ำเสียงของฉู่เหมียนค่อนข้างดุร้าย ไหล่ของลู่เจียวสั่นเทา และเธอก็ดันตัวเข้าไปในอ้อมแขนของกู้ว่างเชิน ทำให้ดูน่าสงสารมากยิ่งขึ้นกู้ว่างเชินขมวดคิ้วและลูบหลังของลู่เจียว แล้วพูดว่า “ฉู่เหมียน ไม่ใช่ความผิดของลู่เจียวที่ให้บัวหิมะปลอม เธอเองก็ถูกหลอก ฉันรู้ว่าบัวหิมะที่เธอให้เป็นของจริง ไม่จำเป็นต้องบีบบังคับกันขนาดนี้”“ฉันบีบบังคับอะไร?” ฉู่เหมียนมองกู้ว่างเชินด้วยความไม่เข้าใจ“ตอนนี้เธอกำลังบีบบังคับคนอื่น!” เขาตอบอย่างรุนแรงดูท่าทางของฉู่เหมียนตอนนี้สิ ดูเหมือนว่าเธอจะไม

จู่ ๆ ลู่เจียวก็คว้ามือของกู้ว่างเชิน เธอเหลือบมองหน้าเขาโดยหวังว่าเขาจะตอบนักข่าวว่า ใช่ เขาจะหย่ากับฉู่เหมียนนักข่าวจับการเคลื่อนไหวเล็กน้อยของลู่เจียวได้ และเคลื่อนกล้องไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วฉู่เหมียนคิดว่าเมื่อเห็นพวกเขาทำแบบนี้ จิตใจของเธอคงไม่สั่นไหวอีกต่อไปแล้วแต่ในขณะนี้เธอยังคงรู้สึกโกรธเล็กน้อย และสิ่งที่ทำให้เธอโกรธก็คือทั้งสองไม่หลบซ่อนกันแล้วเหรอ? ตอนนี้เป็นงานแถลงข่าวที่ถ่ายทอดสดไปทั่วประเทศถ้าพ่อแม่ปู่ย่าของของเธอเห็น พวกท่านจะต้องโกรธแน่ ๆ“ผมกับฉู่เหมียน กำลัง…” กู้ว่างเชินยังพูดไม่ทันจบเกิดความโกลาหลนอกงานแถลงข่าว ทุกคนต่างก็ถามขึ้นว่า “ใครน่ะ?”“ใครมา?”ทุกคนต่างก็มองออกไปข้างนอก และเห็นหลินไห่เม่ยตามมาด้วยบอดี้การ์ดสองแถวเดินเข้ามาด้วยออร่าที่แข็งแกร่งหลินไห่เม่ยสวมชุดสูทกำมะหยี่สีดำดูเคร่งขรึม เธอหยุดและยืนมองกู้ว่างเชินอยู่ด้านล่างเวทีกู้ว่างเชินชะงักไปครู่หนึ่ง ทำไมคุณย่าถึงมาอยู่ที่นี่?วินาทีต่อมาดวงตาของหลินไห่เม่ยก็เลื่อนไปที่ลู่เจียวลู่เจียวกลืนน้ำลายและซ่อนตัวอยู่ด้านหลังของกู้ว่างเชินโดยไม่รู้ตัว จริง ๆ แล้วเธอยังคงกลัวหลินไห่เม่ยอยู่

“คุณลู่! เมื่อสักครู่นี้ที่คุณหญิงกู้พูดมา คุณมีความคิดเห็นอย่างไรครับ?”“คุณลู่คะ ขออนุญาตสอบถาม สรุปแล้วคุณกับคุณกู้มีความสัมพันธ์กันอย่างไรคะ? คุณทั้งสองกำลังแอบคบกันใช่ไหมคะ?”“ทำไมคุณลู่ถึงหน้าซีดเมื่อได้ยินว่าคุณหญิงจะยอมรับคุณเป็นหลานสาวอีกคนหนึ่งของตระกูลกู้ล่ะครับ?”ในงานแถลงข่าว กู้ว่างเชินถูกหลินไห่เม่ยพาตัวออกไป ทำให้ลู่เจียวต้องเผชิญหน้ากับนักข่าวที่รุมถามอย่างไม่หยุดหย่อน“คุณลู่คะ ที่คุณกู้และคุณฉู่จะหย่ากันเป็นความจริงไหมคะ? ต้นเหตุเกิดจากคุณใช่ไหมครับ?”“คุณลู่คะ ช่วยตอบคำถามของพวกเราด้วยค่ะ!”ไมโครโฟนจำนวนมากยื่นเข้ามา ลู่เจียวมองเห็นแต่ความมืดมิดตรงหน้า รู้สึกเหมือนจะร้องไห้อยู่มะรอมมะร่อเมื่อคิดถึงที่หลินไห่เม่ยบอกว่าจะรับเธอเป็นหลานสาวบุญธรรม เธอก็รู้สึกขบขันอย่างประชดประชันใครจะอยากเป็นหลานสาวบุญธรรมของเธอ? สิ่งที่เธออยากเป็นคือภรรยาของกู้ว่างเชินเท่านั้น!ในขณะที่ลู่เจียวไม่รู้จะหนีไปไหน ได้ยินเสียงผู้ชายดังขึ้นว่า “ทุกคนช่วยหลีกทางด้วย!”เมื่อลู่เจียวได้ยินเสียงนั้น ก็เผลอเงยหน้าขึ้นด้วยความดีใจ “พี่ชายใหญ่!”ลู่อี้เดินเข้ามาพร้อมกับบอดี้การ์ด แล้วพ

ขณะที่ฉู่เหมียนกำลังกินข้าวเย็นอยู่ ทันใดนั้นก็ได้รับสายจากหลินไห่เม่ย“เหมียนเหมียน พรุ่งนี้ย่ามีไปจิบน้ำชากับเพื่อนเก่าตอนบ่าย หนูอยากไปด้วยไหม?” น้ำเสียงของหลินไห่เม่ยฟังดูอ่อนโยน จนยากที่จะปฏิเสธเมื่อฉู่เทียนเหอเห็นฉู่เหมียนกำลังคุยโทรศัพท์เขาจึงเอ่ยถามเธอ “ใครโทรมาน่ะ?”ฉู่เหมียนเงยหน้ามองผู้เป็นพ่อก่อนจะตอบปฏิเสธ “คุณย่าคะ พอดีพรุ่งนี้หนูมีธุระ เกรงว่าจะไม่สะดวกค่ะ”ทางด้านปลายสายเงียบไปสักพัก ก่อนที่จะถอนหายใจเบา ๆ “ไม่เป็นไร” ฉู่เหมียนก้มหน้าลง พลางเอ่ยเสียงเบา “คุณย่า หนูมีธุระที่โรงพยาบาลจริง ๆ นะคะ เอาแบบนี้ดีไหมคะ บอกสถานที่กับเวลามาให้หนู ถ้าหนูเสร็จธุระจะรีบตามไปทันที ดีไหมคะ?”“ไม่ต้องหรอกลูก คนหนุ่มสาวยุ่ง ๆ ก็ดีแล้ว”พูดจบ หลินไห่เม่ยก็ตัดสายไปฉู่เหมียนมองโทรศัพท์อยู่พักหนึ่งก่อนจะถอนหายใจช่างเถอะ ปฏิเสธแล้วก็ปฏิเสธไป คุณย่าต้องยอมรับความจริงว่าเธอไม่ใช่หลานสะใภ้ตระกูลกู้ต่อไปอีกแล้วฉู่เหมียนกลับไปนั่งที่โต๊ะอาหาร ฉู่เทียนหยางตัดเนื้อชิ้นเล็กส่งให้เธอ “คุณหญิงตระกูลกู้โทรหาลูกอีกแล้วเหรอ?”ฉู่เหมียนพยักหน้าก่อนจะได้ยินฉู่เทียนหยางถอนหายใจ “จะว่าไป ถ้าไม