บททั้งหมดของ สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ: บทที่ 241 - บทที่ 250

หัวข้อที่ถูกทำตัวหนาและเน้นสีแดงว่า ‘การหย่าระหว่างกู้ว่างเชินและฉู่เหมียน’ ถูกจัดวางอย่างโดดเด่นเป็นอันดับหนึ่งในกระแสยอดนิยมเมื่อกดเข้าไปก็พบว่ามีบัญชีขายข่าวต่าง ๆ ได้โพสต์ว่า ‘มีผู้ไม่ประสงค์ออกนามรายงานว่า กู้ว่างเชินประธานของบริษัทตระกูลกู้กำลังอยู่ในขั้นตอนการหย่าร้างกับฉู่เหมียนทั้งคู่ได้เซ็นสัญญาหย่าแล้ว และอยู่ในระหว่างเจรจาขั้นตอนการหย่า’เมื่อเลื่อนอ่านต่อไป ก็พบแต่ข่าวเกี่ยวกับกู้ว่างเชินมากมาย และบางข่าวยังมีเนื้อหาที่ทำให้คนอ่านรู้สึกไม่สบายใจ‘การหย่าร้างระหว่างกู้ว่างเชินและฉู่เหมียนมีสาเหตุมาจากความไม่ลงรอยกันในความสัมพันธ์ ทั้งนี้ มีคนพบเห็นว่าในช่วงที่ยังสมรส กู้ว่างเชินมักจะไปไหนมาไหนกับลู่เจียวบ่อย ๆ ’‘กู้ว่างเชินพาลู่เจียวไปดูทะเล ลู่เจียวเองเคยโพสต์ภาพในเวยป๋อ โดยในภาพมีคนที่ไม่เห็นหน้า ซึ่งคนนั้นก็คือกู้ว่างเชิน’‘กู้ว่างเชินคบหากับคนอื่นขณะที่ยังสมรส ความรักของกู้ว่างเชินที่แท้จริงคือ หลานสาวบ้านตระกูลลู่ ลู่เจียว’ข้อมูลหลากหลายประเภทปรากฏอยู่ในสายตาของสาธารณชนบรรยากาศเงียบลงทันที เหลือเพียงเสียงนิ้วมือสัมผัสโทรศัพท์ทางด้านหลินไห่เม่ยก็มองดูโทรศัพ

ในขณะเดียวกัน โจวซิ่วหยาและหลินไห่เม่ยต่างก็มองไปที่กู้ว่างเชิน เพื่อรอคำตอบจากเขากู้ว่างเชินก้มหน้าลง กลับเลือกที่จะคุกเข่าตรงนั้นอย่างมั่นคงเขาขยับริมฝีปากแต่ยังไม่ทันที่จะได้พูด ก็ได้ยินเสียงผู้สื่อข่าวในโทรทัศน์พูดขึ้นว่า ‘กู้ว่างเชินลงทุนซื้อที่ดินใกล้สนามบินเพื่อสร้างคฤหาสน์ให้ลู่เจียว’เมื่อได้ยินเช่นนี้ กู้จวิ้นอันถึงกับเดือดดาล “ที่ดินที่ยอมตัดสัมพันธ์กับตระกูลหานเพียงเพื่อให้ได้มา แกทำเพื่อแค่เอาใจลู่เจียวงั้นเหรอ? กู้ว่างเชิน นี่แกบ้าไปแล้วหรือไง?”“พ่อครับ ไม่ใช่แบบนั้น” กู้ว่างเชินรีบอธิบายทันที “ผมมีแผนของผมเอง ไม่ได้ทำเพื่อเอาใจลู่เจียว”หลินไห่เม่ยหัวเราะเยาะ “พอเรื่องนี้รีบอธิบายเร็วเชียวนะ แล้วคำถามที่พ่อแกถาม ทำไมถึงไม่ตอบ?”หลินไห่เม่ยเริ่มกดดันมากขึ้นกู้ว่างเชินทนไม่ไหวพูดออกมาว่า “คุณย่า ตอนนั้นผมบอกแล้วว่าผมไม่สามารถให้ความสุขกับฉู่เหมียนได้ พวกคุณย่าบังคับให้ผมแต่งงานเอง!”“นี่แกหมายความว่ายังไง? จะโทษพวกฉันงั้นเหรอ?” หลินไห่เม่ยยืนขึ้นทันที“แล้วมันไม่จริงเหรอครับ? คุณย่ากับแม่บังคับให้ผมแต่งกับฉู่เหมียน ไม่คิดเหรอครับว่าวันหนึ่งมันจะเกิดปัญหาแบบนี้

กู้ว่างเชินเอ่ยเสียงเบา “ปล่อยมือเถอะ”“ไม่ปล่อย” ลู่เจียวส่ายหัวด้วยตาแดงก่ำ แสดงท่าทีที่น่าสงสารฉู่เหมียนเห็นมือของลู่เจียวที่โอบกอดกู้ว่างเชินแน่นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่พยายามทำเป็นไม่ใส่ใจและพูดขึ้นว่า “ฉันไปเยี่ยมคุณย่ามาแล้ว ท่านไม่เป็นอะไรมากแล้ว จะมาบอกแค่นี้ งั้นฉันกลับไปทำงานต่อนะ”เมื่อพูดจบ ฉู่เหมียนก็หันหลังกลับ“ฉู่เหมียน” กู้ว่างเชินเรียกเธอโดยไม่รู้ตัวฉู่เหมียนหันมามองเขาเล็กน้อย สายตาอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปที่ลู่เจียว ก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ แล้วเอ่ยตอบเสียงเรียบ “พูดมาสิ”กู้ว่างเชินขมวดคิ้ว ทั้งสองสบตากันเขานิ่งไปสองสามวินาที ก่อนจะพูดว่า “เลิกงานแล้วเรามาคุยกัน”ฉู่เหมียนมองตากู้ว่างเชินที่มีเสน่ห์อย่างลึกซึ้ง ในดวงตาของเขาเหมือนมีคำพูดมากมาย แต่คำพูดเหล่านั้นกลับเต็มไปด้วยความสงสัยและความน้อยใจฉู่เหมียนเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่าง เธอเบือนสายตากลับไป ก่อนพยักหน้าเงียบ ๆ “โอเค”แน่นอนว่าเธอคงจะต้องเป็นแพะรับบาปอีกครั้งฉู่เหมียนหัวเราะขมขื่น ก่อนจะถอนหายใจเงียบ ๆ กู้ว่างเชินมองตามฉู่เหมียนที่จากไป ก่อนหันไปมองลู่เจียว “ปล่อยมือได้แล้ว”เขายังไม่รู้หรือว่าล

ร้านกาแฟฉู่เหมียนขยี้ข้อมือของตัวเอง ขณะที่มองหาภาพของพระจันทร์ในท้องฟ้าที่มืดครึ้มในขณะนั้น ลู่เจียวยืนมองฉู่เหมียนอย่างเงียบ ๆ ดวงตาของเธอปราศจากอารมณ์ฉู่เหมียนมองไปรอบ ๆ ก็พบว่าภายในร้านกาแฟนั้นไม่มีใคร“ฉันเหมาทั้งร้านไว้แล้ว” ลู่เจียวพูดเสียงเรียบฉู่เหมียนเงยหน้าขึ้นมอง เหมาทั้งร้านอย่างนั้นเหรอ?พวกเธอสองคนคุยกันแบบสบาย ๆ ก็พอ ทำไมต้องยุ่งยากขนาดนั้น? เงินไม่ได้หามาได้ง่าย ๆ สักหน่อย “ก็เพราะตอนนี้เรากำลังอยู่ในสถานการณ์ถูกจับตามอง การเจอกันระหว่างเมียน้อยกับเมียหลวง ถ้าโดนถ่ายก็จะถูกพูดถึงกันน่ะสิ” ลู่เจียวดื่มกาแฟฉู่เหมียนเริ่มมองลู่เจียวอย่างละเอียดคนตระกูลลู่ โดดเด่นที่สุดก็คือจมูก ผู้หญิงจะมีจมูกที่สวยงามและเล็กเรียว ส่วนผู้ชายจะมีจมูกโด่งคมเข้มแต่จมูกของลู่เจียวกลับไม่เหมือนกับคนในตระกูลลู่เลยสักนิดถ้าจะพูดให้ถูก ลู่เจียวดูไม่เหมือนกับคนในตระกูลลู่ด้วยซ้ำเวลาผ่านไปทีละนาที ฉู่เหมียนยกกาแฟที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมา ก่อนจะเอ่ยถามเธอ “เธออยากคุยอะไรกับฉัน?”ทันทีที่พูดจบ โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะก็ดังขึ้นโม่อี้: ‘ลูกพี่ ข่าวที่เธอกับกู้ว่างเชินมีปัญหาชี

รถจอดอย่างกระทันหัน ลู่เจียวหายใจแรงใบหน้าซีดเซียว“ลงรถ” กู้ว่างเชินมองลู่เจียวด้วยสายตาเย็นชา น้ำเสียงดุดันลู่เจียวกัดริมฝีปาก “อาเชิน…ฉันผิดไปแล้ว”“ผมบอกให้ลงจากรถ!” เขามองลู่เจียวด้วยสายตาเย็นชา คำพูดสั้น ๆ แต่ทำให้ลู่เจียวไม่อาจขัดคำสั่งได้“นี่มันทางด่วนวงแหวนนะ คุณจะทิ้งฉันไว้ที่นี่จริง ๆ เหรอ?” ลู่เจียวเอ่ยพร้อมน้ำตาคลอ“คุณหนูลู่มีความสามารถนักไม่ใช่เหรอ? ทางแค่นี้คงไม่ทำให้คุณลำบากหรอก” กู้ว่างเชินขมวดคิ้ว“ลู่เจียว จำไว้นะ คุณสามารถใช้ประโยชน์จากผมได้ ทำให้ตระกูลกู้ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากได้ แต่ถ้าคุณย่าเป็นอะไรขึ้นมา ผมจะไม่ให้อภัยคุณ ต่อให้คุณจะเคยช่วยชีวิตผมก็ตาม” เป็นครั้งแรกที่เขาพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงหนักแน่นขนาดนี้ลู่เจียวรู้สึกเหมือนถูกตีหัว “คุณย่าสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ?”“ทำไมคุณถึงถามแบบนั้น?” กู้ว่างเชินขมวดคิ้ว “ลู่เจียว ถ้าคุณไม่เคารพคุณย่า คุณก็อย่าหวังว่าจะได้เข้าไปในตระกูลกู้!”“ฉันก็ให้ความเคารพท่านแล้ว แต่ท่านกลับทำให้ฉันอับอายต่อหน้าสื่อ! ให้ฉันลงจากเวที และบอกให้ฉันเป็นน้องสาวของคุณ! อาเชิน คุณจะให้ฉันทำยังไง?” ลู่เจียวรู้สึกน้อยใจเป็นอย่างมากก