All Chapters of ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: Chapter 271 - Chapter 277

เชี่ยเอ๊ย! ข่งลิ่งเจี๋ยที่กำลังเตรียมตัวซ้ำเติมก็มองอย่างเซ่อซ่า ไอ้เจ้าเด็กฉู่เฉินคนนี้แม่งโชคดีเป็นบ้าจริง ๆ แค่เตะเข้าที่หน้าอกทีเดียว กลับรักษาโรคของจางหลงให้หายได้แล้วเนี่ยนะ?! เวรเอ๊ย!ชั่วขณะหนึ่ง ข่งลิ่งเจี๋ยรู้สึกอึดอัดใจอย่างบอกไม่ถูก! ฮว่าจิ่วหยางปาดเหงื่อเย็น ๆ บนหน้าผาก สังเกตจางหลงอย่างละเอียด จางหลงในตอนนี้ยืดตัวตรง ดวงตาสองข้างส่องประกาย ไม่มีอาการป่วยเลย เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนราวกับเป็นคนละคนซี้ด! ยังมีวิธีการรักษาแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย? วันนี้ได้เปิดหูเปิดตาแล้วจริง ๆ! สายตานับร้อยที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็มองไปทางฉู่เฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อไม่ใช่เพราะว่าคนเหล่านี้คิดว่าวิชาแพทย์ของฉู่เฉินดีมากเพียงใด แต่เป็นเพราะโชคดีเกินไปแล้วคิดไม่ถึงว่าแบบนี้ก็ได้ด้วย มีโชคดีแบบนี้ไม่ไปซื้อลอตเตอรี่ก็น่าเสียดายแย่เลย“จางหลง จำไว้ให้ดีนะครับ ภายในสิบวันนี้ห้ามโมโห ไม่งั้นต่อให้เป็นเทพเซียนก็ช่วยไม่ได้แล้ว” ฉู่เฉินเอ่ยปากพูดอย่างเฉยชา “ครับ ๆๆ ผมรับรองว่าเดือนนี้จะไม่โมโหใครทั้งนั้น ขอบคุณหมอเทวดาฉู่มาก ๆ ครับ วันหน้าผมจะแวะไปขอบคุณด้วยตัวเอง” จางหลงพูดจบก็พาลูกน

อย่าว่าแต่หลินรั่วเวยรับไม่ได้เลย แม้แต่แฟนคลับที่อยู่รอบ ๆ หลินรั่วเวยต่างก็ด่าทอฉู่เฉินอย่างรุนแรง “คนแซ่ฉู่ นายแม่งอย่าหาข้ออ้างเลย เห็นคุณหลินหน้าตาสวยเลยอยากฉวยโอกาสเอาเปรียบเธอชัด ๆ!” “ฉันก็เรียนจบจากมหาวิทยาลัยแพทย์หลงจิง ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่ายังมีวิธีการรักษาแบบนี้ด้วย ฉันว่านายมันก็แค่คนลามกเท่านั้น!”“คุณหลิน คุณอย่าไปเชื่อเขาเด็ดขาด เขาก็แค่คนหลอกลวง!”ข่งลิ่งเจี๋ยที่อยู่ทางด้านข้างเอ่ยพลางยิ้มหยันว่า “ฉู่เฉิน ฉันว่านายแม่งต้องการผู้หญิงจนฟั่นเฟือนไปแล้วสินะ? ถ้าเกิดลูบคลำหน้าอกก็รักษาโรคมะเร็งเต้านมได้ งั้นยังต้องการโรงพยาบาลอีกทำไม!” “ใครแม่งนวดไม่เป็น?” แม้แต่กู้รั่วเสวี่ยก็มองฉู่เฉินด้วยสีหน้าประหลาดใจ แต่ถ้าบอกว่าฉู่เฉินพูดแบบนี้เพื่อเอาเปรียบ ตีให้ตายเธอก็ไม่มีทางเชื่อเด็ดขาดฉู่เฉินเป็นนักวิจัยพัฒนายาบำรุงปราณ อาศัยแค่สถานะนี้ ขอเพียงฉู่เฉินต้องการ เขากวักมือก็มีผู้หญิงมากมายจนดันออกไปไม่ไหวแต่ว่านวดหน้าอกก็สามารถรักษาโรคมะเร็งเต้านมให้หายได้จริงเหรอ? ฮว่าจิ่วหยางที่อยู่ทางด้านข้างก็มีขีดดำขึ้นเต็มศีรษะเขาทำงานด้านการแพทย์มานานกว่าห้าสิบปี นี่เป็น

ถึงแม้ตอนนี้ฉู่เฉินไม่มีความคิดอื่นจริง ๆ เขาแค่ต้องการรักษาหลินรั่วเวยให้หายดีเท่านั้น อย่างไรก็ตามในห้องโถงกว้างที่มีผู้คนมากมาย วิธีการรักษาเช่นนี้ไม่ค่อยเหมาะสมจริง ๆ เขาต้องคำนึงถึงชื่อเสียงและความรู้สึกของหลินรั่วเวยด้วยผู้อาวุโสฮว่าพยักหน้าเล็กน้อย เอามือชี้ไปยังประตูบานเล็กด้านหลังโซนพักผ่อนแล้วพลางพูดว่า “คุณฉู่ ทางนั้นมีห้องพักผ่อน ผมจะให้คนจัดห้องว่างให้คุณเดี๋ยวนี้ครับ”ฮว่าจิ่วหยางพูดจบก็รีบเดินเข้าไป เวลานี้ผู้คนที่มุงดูรอบ ๆ แทบอยากจะถลกหนังของฉู่เฉินทั้งเป็นแล้ว ถ้าอยู่ที่นี่พวกเขายังดูฉู่เฉินได้ ไม่ให้เขาฉวยโอกาสลวนลามหลินรั่วเวย แต่ถ้าไปที่ห้องกั้นเล็ก ๆ คนแซ่ฉู่คงไม่ได้ทำตามอำเภอใจหรอกเหรอ? ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวกเขาเลย ต่อให้เป็นพวกทายาทเศรษฐีที่มีสาวสวยรายล้อมก็ทนยั่วยวนอย่างรุนแรงขนาดนี้ไม่ไหวเช่นกันเมื่อเห็นผู้อาวุโสฮว่าไล่พวกคนในห้องพักผ่อนออกมาแล้วกวักมือเรียกฉู่เฉินกับหลินรั่วเวย แฟนคลับชายหนึ่งในนั้นก็ควบคุมอารมณ์ร้อนในใจไม่ไหวอีกต่อไป เขาก้าวออกมาขวางหน้าหลินรั่วเวยกับฉู่เฉินไว้แล้วพูดว่า “เพื่อนนักเรียนเสี่ยวหลิน คุณเชื่อเขาไม่ได้นะ!” “ชายโสด