บททั้งหมดของ ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห: บทที่ 291 - บทที่ 300

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง รถโคโรล่าสีชมพูก็ค่อยๆ จอดตรงหน้าประตูบ้านใหญ่ เซี่ยฉีฉีรวบรวมความกล้าของเธอ ค่อยๆ หอมไปที่แก้มของฉู่เฉินเบาๆ ราวกับแมลงปอที่บินมาเกาะตรงหน้าฉู่เฉินสัมผัสได้ถึงริมฝีปากที่ค่อยๆ ประทับลงมาบนหน้าของเขาเบาๆ เขาหันไปมองเซี่ยฉีฉีอย่างอดไม่ได้“ขอบคุณนะที่วันนี้นายช่วยฉันไว้”ใบหน้าของเซี่ยฉีฉีแดงก่ำ นำศีรษะของเธอมุดเข้าไปที่หน้าอกของเขา ไม่แม้แต่จะกล้ามองฉู่เฉิน“มันสมควรอยู่แล้ว ทุกคนเป็นเพื่อนไงครับ”ฉู่เฉินยื่นมือลูบไปที่หน้าผากของเซี่ยฉีฉี แล้วยื่นมือไปเปิดประตู เดินไปทางบ้านใหญ่ตระกูลฉู่จนกระทั่งฉู่เฉินเดินจากไปไกลแล้ว หัวใจดวงน้อยๆ ของเซี่ยฉีฉีก็ยังเต้นไม่หยุดพูดจริงๆ เลยนะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอใจเต้นกับผู้ชาย อีกทั้งจูบเมื่อกี้นับว่าเป็นจูบครั้งแรกของเธออีกด้วยภายในหัวของเธอยังจินตนาการว่าฉู่เฉินจะให้กอดเธอหรือทำอะไรอย่างอื่นไหมแต่ผ่านไปได้สักพักแล้ว ก็ไม่เห็นท่าทีว่าฉู่เฉินจะทำอะไร เซี่ยฉีฉีถึงพบว่าฉู่เฉินได้เดินจากไปไกลตั้งนานแล้ว“ฉู่เฉิน...”ฉู่เฉินได้ยินเสียงตะโกนร้องของเซี่ยฉีฉี ก็หันกลับมายิ้มพร้อมกับโบกมือให้เซี่ยฉีฉีเซี่ยฉีฉีสูดหายใจล

ประโยคนั้นของหลิ่วชิงเหอจบลง แววตาประหลาดใจของป้าอู๋ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้า แต่ก็เพียงแค่ชั่วครู่เท่านั้น หลังจากนั้นก็ยิ้มขึ้นมา “คุณผู้หญิง ฉัน... ฉันเป็นแค่คนรับใช้ทั่วไปนะคะ”เมื่อได้ยินประโยคนั้น หลิ่วชิงเหอก็หัวเราะออกมาเบาๆ “สมาคมจันทราโลหิต!”ซี้ดๆ !ป้าอู๋ได้ยินคำนี้ สีหน้าก็แข็งทื่อขึ้นมาทันที“ยังต้องให้ฉันพูดอะไรอีกไหม?”หลิ่วชิงเหอเอามือกอดอกไว้ กอดลูกกลมอวบอ้วนสองลูกบนหน้าอกของเธอ ดูเหมือนตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ แล้วเดินไปรอบๆ แล้วพูดว่า “ป้าอู๋ แกเป็นนักฆ่าระดับบีของสมาคมจันทราโลหิตใช่ไหม?”“ชื่อเดิมของแกไม่ได้ชื่ออู๋ซุ่ยเหลียน แต่เป็นอู๋อวิ๋นเซียง!”“ที่ฉันพูดน่าจะไม่ผิดใช่ไหม?”เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของป้าอู๋ซีดกว่าเดิมหลายเท่าสมาคมจันทราโลหิตเป็นสมาคมนักฆ่าที่ลึกลับเป็นอย่างมาก ภายในมีนักฆ่ากี่คนไม่มีใครรู้แต่ในสมาคมจันทราโลหิต นักฆ่าทั้งหมดล้วนแต่เป็นผู้หญิง!ขอเพียงแค่มีรายชื่อในลิสต์สังหาร ก็แทบจะไม่มีใครสามารถรอดพ้นจากความตายได้สมัยที่ป้าอู๋ยังอายุน้อย เธอเป็นนักฆ่าที่มีชื่อเสียงที่สุดในสมาคมจันทราโลหิตเพียงแต่ว่าตั้งแต่เธอติดตามสองแม่ลูกตระกูลหลิ่ว ก็

ผ่านไปไม่นาน กู้รั่วเสวี่ยและหลินชือหย่าทั้งสองก็มาถึงบ้านใหญ่ตระกูลฉู่วันนี้หลินชือหย่าสวมชุดเดรสสีขาว ที่เอวของเธอตั้งใจสวมเข็มขัดสีดำที่กว้างเท่าฝ่ามือ ขาสวยขาวเนียนสวมรองเท้าแตะคริสตัล ดูสดชื่นและน่ารื่นรมย์กู้รั่วเสวี่ยสวมเสื้อยืดแขนสั้นสีขาว ท่อนล่างสวมใส่กระโปรงเอวสูงรัดแน่น ตามมาด้วยเสียงรองเท้าส้นสูงที่ได้ยินอย่างชัดเจน ทำเอาบั้นท้ายที่อวบอั๋นนั้นสวยงามน่าหลงใหลมากกว่าเดิมระหว่างที่รอทั้งสองสาวเดินเข้าไปในห้อง กู้รั่วเสวี่ยก็มองไปที่อินซู่ซู่ด้วยความสงสัย“เธอเป็นสาวใช้ของผมครับ”ฉู่เฉินไม่รอให้กู้รั่วเสวี่ยถาม ก็รีบชิงแนะนำขึ้นมาเสียก่อนอินซู่ซู่ก็ยิ้มให้กับกู้รั่วเสวี่ยและหลินชือหย่า จากนั้นเธอก็ชงชาหอมให้ทุกคนแล้วออกจากห้องไปกู้รั่วเสวี่ยแม้ว่าภายในใจจะเต็มไปด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปในเมื่อก่อนฉู่เฉินก็เป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลฉู่ เป็นธรรมดาของคนทั่วไปที่จะมีสาวใช้ข้างกาย เธอคงไม่คาดหวังให้คุณชายใหญ่ฉู่ซักผ้า ทำกับข้าวเองหรอกใช่ไหม?เรื่องเล็กน้อยพวกนี้ ต้องมีคนดูแลถึงจะถูกเมื่อคิดถึงตรงนี้ กู้รั่วเสวี่ยสายตาเปลี่ยนไปมองหลินชือหย่าพร้อมพูดว่า “เสี

“ใช่แล้วล่ะ!”ฉู่เฉินพยักหน้าอย่างแรงแล้วพูดว่า “อีกอย่างที่เมื่อกี้คุณบอกว่าการเสียชีวิตของพ่อแม่ของคุณไม่ชอบมาพากลใช่ไหมครับ? ผมจะบอกให้เลยนะครับว่าการเสียชีวิตของพ่อแม่คุณ จะต้องเกี่ยวข้องกับหนอนกู่อย่างแน่นอน”เมื่อได้ยินประโยคนี้ สีหน้าของหลินชือหย่าก็เปลี่ยนเล็กน้อย ในดวงตาของเธอมีความเคียดแค้นปรากฏขึ้นมา “จะบอกว่าอาสองของฉันเป็นผู้วางแผนตั้งแต่แรกงั้นเหรอคะ?”ตอนนั้นเธอคิดว่าการเสียชีวิตกะทันหันพ่อแม่ของเธอมันน่าสงสัยแต่ว่าถึงจะเป็นการชันสูตรศพก็ตรวจไม่พบข้อสงสัยใดๆ ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่ปล่อยผ่านไปแต่ดูจากวันนี้แล้ว ทั้งหมดเป็นแผนที่หลินฟางเจิ้งวางแผนไว้ตั้งแต่แรกฉู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย “หนอนกู่ชนิดนี้ที่จริงแล้วเป็นหนอนกู่ตัวแม่ชนิดหนึ่ง ตราบใดที่มีมันอยู่ มันจะไม่มีทางมีอยู่ตัวเดียวเป็นแน่ พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ ญาติคนอื่นในตระกูลของคุณก็มีปัญหาเช่นนี้เหมือนกัน เพียงแต่ว่าอาการอาจจะแค่ยังไม่แสดงออกมา”ตามบันทึกของวิชาเก้าผันกลืนสวรรค์ หนอนกู่กลืนวิญญาณมาจากการรวมตัวกันของหนอนกู่ตัวแม่และตัวลูกหนอนกู่ตัวแม่จะมีแค่ตัวเดียว แต่กลับสามารถถ่ายทอดให้ผู้อื่นผ่านอาหารและน้ำ

อินซู่ซู่ใช้ความกล้าทั้งหมดมองไปที่ฝ่ามือของฉู่เฉิน เห็นได้ชัดว่ามีแมลงพิษที่ยังไม่ตายยังคงดิ้นอยู่ในมือของฉู่เฉิน“นายท่าน... มือของคุณ...”ฉู่เฉินหัวเราะเบาๆ เมื่อพลังวิญญาณนั้นค่อยๆ ออกมาจากฝ่ามือของเขา แมลงพิษเหล่านั้นก็เหมือนพบกับศัตรู พวกมันดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งหลังจากนั้นก็สลายกลายเป็นเลือด!“ช่วยเธอจัดการหน่อย”ฉู่เฉินพูดกับอินซู่ซู่ และชี้ไปที่เลือดบนหน้าอกของหลินชือหย่า “ได้ค่ะ”อินซู่ซู่ตอบกลับไป หลังจากนั้นเธอก็รีบนำผ้าเช็ดตัวร้อนมา ช่วยหลินชือหย่าเช็กเลือดบนร่างกาย หลินชือหย่าถึงจะสวมเสื้อผา กลับไปนั่งบนเก้าอี้ฉู่เฉินล้างมือที่เปื้อนเลือดแล้ว จึงพูดกับหลินชือหย่าว่า “ตอนนี้ตรงหน้าอกยังมีอาการอะไรอยู่ไหมครับ?”“อืม”หลินชือหย่าพยักหน้าอย่างแรง “ร้อน... นิดหน่อย...”ฟู่!ฉู่เฉินเกือบจะสำลักเลือดออกมา เอามือปิดไว้ครึ่งชั่วโมง แม้แต่ภูเขาน้ำแข็งก็ร้อนขึ้นมาปัญหาคือที่เขาถามไม่ใช่อันนี้“งั้น... นอกจากความรู้สึกนี้ล่ะครับ?”ฉู่เฉินถามขึ้นมาด้วยความจำใจ“ไม่มีแล้วค่ะ ความรู้สึกก่อนหน้านี้ที่เหมือนมีอะไรเข้ามาก็ไม่มีแล้วค่ะ อีกทั้งยังรู้สึกเหมือนเด็กลงไปเยอะด้วยค