All Chapters of The Seductive Billionaire Lawyer (SPG): Chapter 201 - Chapter 210

=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= “Hmm, ingat—” “I’ll drop her off sa condo mamaya, okay lang?” tanong ni Marco. Naningkit ang mata ni Enzo ngunit tumango. “It’s safer that way then sure…” Nakipag-fist bump pa siya kay Marco at muli akong tinanguan bago umalis. Nang makalabas siya ay halos masapo ko ang braso sa malakas na palo ni Marco, hindi naman full force. “Kingina niyo, yari kayo kay Ate Mayi.” “Ansakit ah!” “Basta! Ayusin niyo nga buhay at relasyon niyo, mga sira… Totohanin niyo na lang, Aria.” “Oo na, ingay mo Marco. Ia-announce mo ba sa lahat,” singhal ko pa. Ngumisi siya at umiling. “Basta akin lang, Aria. Just fall for him, huwag mo na pigilan. Kaya nga hindi ako makaamin noon pa man kase I could feel na you had a crush on Enzo ever since we’re kids.” “Nagka-crush rin ako sa’yo,” pagrarason ko. “Hindi sinlalim ng nararamdaman mo sa kanya, kasi kung gusto mo talaga ako noon. We’re not gonna be friends, Aria.” Sa sinabi niya ay bahagya akong sinampal ng katotohana

=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Nang matapos niyang sagutin ang tawag, napansin ko ang bahagyang pagbabago sa mukha niya—seryoso na naman siya, ngunit may lambing sa mga mata niya tuwing ako’y tinititigan. “Okay ka lang?” tanong ko, medyo nag-aalangan ngunit gusto ko ring malaman kung okay lang siya matapos ang pagkakasagutan nila ng kliyente kanina. Ngumiti siya, pilit na itinatago ang pagod na nadarama. “Okay lang ako, Aria,” sagot niya, at may kakaibang init sa mga mata niya. “Kaya lang… sa tuwing may kliyenteng tulad kanina, pakiramdam ko kailangan kong magpahinga kasama ang isang tao na alam kong hindi ako huhusgahan o pipilitin.” Nagbiro ako, pilit binubura ang tensyon. “Pahinga lang ba talaga ang hanap mo, Attorney Fuentabella?” Tumawa siya, at sa halakhak niyang iyon, naramdaman kong bumalik ang dati niyang kakulitan. “Depende. Kung kasama ka, baka higit pa sa pahinga ang kailangan ko.” Mapanukso siyang ngumiti, at hindi ko mapigilan ang pagpintig ng puso ko

=Enzo Dane’s Point Of View= Hindi ko mapigil ang ngiti sa mga labi, parang napupunit na nga ito sa sobrang saya na nararamdaman ko. “H-Hoy, para kang baliw na nakangiti diyan.” Pagpansin ni Aria kaya natakpan ko ang bibig at ngumiti ng malaki. “I’m sorry. I can’t explain how happy I am. Knowing that you are mine,” ani ko at inakbayan si Aria habang naglalakad kami sa pasilyo ng condominium namin. “I’ll just drop you by, I need to go home since dad need me on his case, I’ll be back by 10 PM.” Pagpaapaalam ko sa kanya at pinagbuksan siya ng pinto. Nang makapasok siya ay ngumiti ako. “I’ll see you tonight?” pabulong na aniya ko at pinantayan ang mukha niya dahil baka nangalay na ang kanyang leeg sa kakatingala sa akin. “Mmm, ingat ka ha,” malambing na sabi niya kung kaya’t natakpan ko ang bibig. ‘Damn it, it was too sweet for my ears.’ Kumawala ang ngiti sa labi ko at dahil doon ay natawa si Aria. “You should go na, I’m sure Tito Eros is waiting for you. Babye!” “Hmm, by

=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= 3 MONTHS LATER… Enzo always come home to my condo, siya na nga mismo pumapasok. Hindi na rin siya kumakatok. Sa tatlong buwan na naging opisyal kami ay naging masaya ako at ganado. Lagi akong excited umuwi pagkatapos ng klase. Kahit pa sobrang busy niya ay lagi siyang may oras sa akin. Pero may hawak silang kaso ng daddy niya na tatlong buwan na ay hindi pa rin naayos. “Bakit ba hindi pa natatapos yung case niyo?” mahinahon na sabi ko at naupo sa kanyang tabi. He looked stressed, “The woman who killed her boyfriend has a backer… Maybe it was an affair, but she’s playing a victim,” paliwanag ni Enzo at nahilot ang sintido. Napansin ko ang pag galaw ng kanyang adams apple, ang gwapo… Ang hot… “Why stare at it? Touch it, baby…” malanding sabi ni Enzo at lumapit. Napahagikgik ako at hinawakan iyon ngunit tila iba ang naramdaman ni Enzo kaya huminto na ako. “Baliw, ayusin mo na nga ‘yang kaso,” natatawang sabi ko at tinapik siya sa braso.

=Enzo Dane’s Point Of View= Nasapo ko ang noo habang kaharap si dad. “Dad, it’s been months…” mahinahon na sabi ko. “I know anak, may mga kaso talagang ganito. Minsan ay inaabot pa ng taon. Matindi ang kalaban natin ngayon.” Kinuha ni dad ang folder ng kasong ito at inilapag ‘yon sa harapan ko isa-isa. Hindi ko alam na ang kasong ito ay aabutin ng ganito katagal… Napakahirap, ngunit hindi kami sumusuko ni dad. Wala pa naman kaming kaso na naipatalo… Huminga ako nang malalim, pilit na inuunawa ang mga papeles at ebidensyang inilatag ni dad. Alam kong matagal na ito—tatlong buwan na ang nakalipas mula noong nagsimula kami sa kasong ito, at sa bawat linggo, mas lalo lang itong humihirap. Pero hindi ko kayang magpatalo. Ito na marahil ang isa sa pinakamahirap na kaso na hinawakan ko, pero sa bawat pagkabigo at pagtanggap ng mas maraming dokumento, ramdam kong kinakailangan kong patunayan ang sarili ko, hindi lang bilang abogado kundi bilang anak ni dad. Maya-maya pa’y tumunog ang