Good evening!
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Nakahiga si Enzo sa aking kandungan habang binabasa ang makapal na printed notes. Para daw sa kaso ‘yon, sabi niya naman. “Damn it, sino ba kasi yung backer no’n? Yakuza yata,” singhal ni Enzo at napaupo dahil mukhang seryoso talaga ang binabasa niya. Nang matapos niyang basahin ‘yon ay huminga siya ng malalim. “Baby, you should rest. Late na rin, you still have classes tomorrow.” Tumayo siya kaya ganoon rin ako. “Goodnight,” nakangiting sabi ko. Yumuko siya at hínalikan ako sa labi. “Goodnight,” pabulong niyang sabi at bahagyang lumayo. *** Pagkapasok ko sa café after my classes, natanaw ko kaagad si Enzo. He looked problematic… Siguro dahil sa case, pasimple akong lumapit iyon bang hindi niya ako mapapansin. Tumunog ang cellphone niya at sinagot niya ‘yon. “If you can’t find the man who backed that woman, try hard! If he existed in this world, you can find him. Find him,” mariing sabi niya kaya bumuntong hininga ako. Dahan-dahan akong lum
=Enzo Dane’s Point Of View= Nasapo ko ang noo habang kaharap si dad. “Dad, it’s been months…” mahinahon na sabi ko. “I know anak, may mga kaso talagang ganito. Minsan ay inaabot pa ng taon. Matindi ang kalaban natin ngayon.” Kinuha ni dad ang folder ng kasong ito at inilapag ‘yon sa harapan ko isa-isa. Hindi ko alam na ang kasong ito ay aabutin ng ganito katagal… Napakahirap, ngunit hindi kami sumusuko ni dad. Wala pa naman kaming kaso na naipatalo… Huminga ako nang malalim, pilit na inuunawa ang mga papeles at ebidensyang inilatag ni dad. Alam kong matagal na ito—tatlong buwan na ang nakalipas mula noong nagsimula kami sa kasong ito, at sa bawat linggo, mas lalo lang itong humihirap. Pero hindi ko kayang magpatalo. Ito na marahil ang isa sa pinakamahirap na kaso na hinawakan ko, pero sa bawat pagkabigo at pagtanggap ng mas maraming dokumento, ramdam kong kinakailangan kong patunayan ang sarili ko, hindi lang bilang abogado kundi bilang anak ni dad. Maya-maya pa’y tumunog ang
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= While Enzo is resting beside me, naramdaman ko ang pagbigat ng kanyang paghinga. Nang silipin ko ay napalunok ako nang makita na nakaidlio na siya habang hawak ang makapal na mga documents. ‘Kulang siguro ang tulog nito…’ Huminga ako ng malalim at ginising siya upang palipatin sa kwarto dahil hindi ko naman siya kayang buhatin. “Mm?” “Lipat ka sa room, baby… Doon ka matulog,” malambing na sabi ko at dahil doon ay bumangon siya. “Sorry baby, 3 hours lang kasi yung tulog ko…” mahinang sabi niya kaya naman ngumiti ako. “Ayos lang, ano ka ba, halika na. Matulog ka na sa kwarto,” ani ko at hinawakan ang kanyang kamay upang dalhin siya sa kwarto ko. Nang humiga siya sa kama ko ay inayos ko pa ang kumot niya. “Make yourself comfortable baby,” asik ko at hinayaan siyang yakapin ang unan ko. Iniwan ko na muna siya sa kwarto. Malapit na rin naman mag-dinner, ano bang laman ng ref ko? Hindi kasi ako ganoon kagaling sa kusina. Nang buk
=Enzo Dane’s Point of View= Isang linggo ang lumipas mula nang magkita kami ni Aria, at sa kabila ng mga masasayang araw na iyon, may nararamdaman akong kaba na hindi ko alam kung saan galing. Hindi ko alam kung bakit, pero parang may kulang. Nandiyan si Aria, nandiyan ang pagmamahal, pero hindi ko maiwasan ang pakiramdam na may ibang umaagaw ng atensyon niya. Hindi ko rin alam kung anong nangyari, pero lately, nagiging malapit siya sa isang classmate niya sa med school, si Dr. Tristan. Hindi ko naman siya sinisisi, hindi ko rin naman siya minamaliit, pero may mga pagkakataon na hindi ko mapigilan ang sarili ko. Gusto kong magtago sa likod ng pagiging “mature” na boyfriend, pero natatabunan pa rin ako ng selos. Inisip ko na sana, hindi siya maging masyadong close kay Tristan. Hindi ko naman kailangang magselos, pero ang pakiramdam ko, hindi ako ang unang priority niya. Minsan, ang mga simpleng text nila ay may ibang ibig sabihin, kaya hindi ko na kayang pigilin pa. ‘Alam ko
=Enzo Dane’s Point of View= Tatlong araw ang lumipas mula nung nagkaayos kami ni Aria, at sa kabila ng lahat, ramdam ko pa rin ang pagka-selos. Lalo na’t madalas ko siyang makita kasama si Dr. Tristan, lalo na tuwing nagkakaroon sila ng study group o kumakain sila sa labas. Hindi ko na kayang pigilin ang mga nararamdaman ko. Alam ko na wala akong karapatan, pero hindi ko rin matanggap na masyado siyang malapit kay Tristan. Isang araw, nang magkasama kami ni Aria sa café, nakita ko na naman si Dr. Tristan na tumawag kay Aria. Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko, pero may kumulo na naman sa dibdib ko. Hindi ko na kayang magpanggap na hindi ko siya pinapansin. Nang matapos ang tawag, dumiretso ako sa kanya. “Si Tristan na naman?” tanong ko, na may kaunting kaba sa boses. Tumingin siya sa akin, at nakita ko sa mata niya ang kalituhan. “Enzo, bakit? Hindi mo na ba ako pinapayagang makipag-usap sa kanya?” Nagkibit-balikat ako, hindi makatingin sa mata niya. “Bakit ba kayo
=Enzo Dane’s Point of View= Tatlong linggo na ang lumipas, at hindi ko pa rin kayang kontrolin ang selos ko kay Dr. Tristan. Bawat oras na magkasama sila ni Aria, naiisip ko na may nangyayari sa kanila. Hindi ko alam kung bakit hindi ko kayang pigilan ang sarili ko. Alam kong wala namang masama, pero hindi ko pa rin kayang tanggapin na ibang tao na naman ang palaging kasama si Aria. Isang araw, pagkatapos ng klase ni Aria, nagpunta ako sa café kung saan sila madalas mag-aral ni Dr. Tristan. Hindi ko na kinaya, at sumunod ako sa kanya. Pagtapat ko sa kanila, si Aria at si Tristan ay nakaupo sa isang sulok ng café, malapit sa bintana, at tila abala sa kanilang mga libro at laptop. Nakita ko si Aria na nakangiti habang nakikinig kay Tristan, at may kung anong hindi magandang nararamdaman na naman ako. Lalo na nang makita kong si Tristan ay nakasandal sa lamesa, parang may matinding kumpiyansa. May mga pagkakataong tinitingnan siya ni Aria ng may ngiti sa mga mata. Hindi ko na
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Hindi pa rin labis na makapaniwala si Enzo na bading si Tristan. Natutulala siya habang nagbabasa ng makapal na reading at halos panay ang buntong hininga. “Mukha ka namang kinikilabutan diya ?” asar ko. Pinigilan ko namang ipahiwatig ang tono ng pang-aasar ngunit kusang lumalabas iyon. “It’s not funny, Aria Maeve Sienna. I was hurt by some nonsense I found out late, damn it.” Inilapag niya ang readings at suminghal. Napasandal sa sofa sa kanyang condominium. “Baby…” malambing na tawag ko at lumingkis sa kanya. “Nakakatampo ka, isa ka pa… How could you make me feel like this. I was sleepless thinking you’re not into me anymore just because I was busy, damn it. I hate this,” bulong ni Enzo puno ng pagrereklamo. “I love you baby,” malambing kong sabi. Bumuntong hininga si Enzo at nakalabing tumitig. “No secrets… Dapat sa relationship,” bulong niyang reklamo kaya ngumiti ako. “Hmm. Hindi ba magse-secret kahit bawal ipagsabi sa iba,” pani
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= The next night, Enzo decided to take me with him. Sa kung saan pinaglalamayan ang dalawang inosenteng nadamay. May dala siyang abuloy na nakalagay sa puti na envelope, pagkapasok namin doon ay marami ang umiiyak dahil isang board passer rin pala ang isa sa nadamay at ang isa naman ay tita ng board passer. Malungkot ang lahat at nang makapasok kami ay sumilip muna kami sa nasawi. “Ako na ang maglalagay ng abuloy. Lapitan mo na muna yung pamilya,” mahinang sabi ko. Inabot ni Enzo iyon sa akin kaya pumunta ako sa may gilid sa kung saan may malaking kahon at pagsusulatan. Pagkasulat ko ay inilagay ko ang pangalan ng law firm nila Enzo. “Salamat po,” nanghihinang sabi ng bantay doon. Ngunit nang hanapin ko si Enzo ay napahinto ako nang sinusugod na siya ng pamilya ng namatay. “Kayo! Kayo ang may kasalanan kung bakit namatay ang anak ko, at kapatid ko!” sigaw ng isang ginang na umiiyak at dinuduro si Enzo. Napansin ko agad ang sakit sa mga ma
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Then suddenly, for a moment, I was reminded of the fiancé he’s been hiding before. Are they married now? While we are eating, I suddenly wanted to ask him. “How are you and your wife?” malumanay ang pananalita ko ngunit napahinto siya. “Wife?” pag-uulit niya na tila ba nabingi siya sa aking inulat. Ang asul niyang mata ay nakatuon sa akin ngunit ang tingin niya ay nangengwestyon. “Y-You had a fiance before I left,” pabulong na asik ko. Napahinto siya lalo at tila naunawaan ang sinabi ko. “Oh, about that. My fiance left, so we didn’t really got married.” On his remarks, napahinto ako. Iniwan rin siya? Is it because of me? Napatingin ako sa kanya, pilit iniintindi ang sinabi niya. “Your fiancée left?” mahinahon kong ulit, pero sa totoo lang, may kung anong bigat ang bumagsak sa dibdib ko. Tumango siya at muling sumubo ng pagkain, parang kaswal lang ang usapan na ‘to para sa kanya. “Yeah. She left, just like that.” May bahagyang pait sa
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Putangina. Ang kapal talaga ng mukha ng lalaking ‘to. “As if,” masungit kong sagot habang ibinaba ang folder sa mesa niya nang may diin. “Nandito lang ako kasi baka kailangan mo ‘to sa kaso mo. Period.” Tumango-tango siya, pero halata sa ngisi niya na hindi siya naniniwala. “Right. And you just happened to pass by my law firm with those records in hand?” Nagtaas ako ng kilay. “Exactly.” “And that totally doesn’t sound like an excuse?” Huminga ako nang malalim at tumingala, pilit pinipigilan ang sarili ko na sipain ang lamesa niya. “Enzo, putangina ka talaga. If you don’t need the records, I’ll leave.” “Woah, woah.” Pinatong niya ang siko niya sa mesa, nakangisi pa rin. “Don’t be so defensive, doc. You’re starting to sound guilty.” “Guilty saan?” “Missing me.” Binigyan ko siya ng deadly glare, pero mukhang mas lalo lang siyang na-eentertain. “Alam mo, attorney, gusto talaga kitang suntukin minsan.” “Go ahead. Pero baka lalo kan
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Pagkatapos ng ilang segundong pagtititigan namin ni Enzo, ako na ang unang umiwas ng tingin. Hindi ko alam kung bakit, pero parang gusto kong umiwas sa paraan ng pagtitig niya—masyadong sigurado, masyadong kampante na kaya ko ang lahat, kahit ako mismo kanina lang ay muntik nang matalo ng kaba. Huminga ako nang malalim at naglakad papunta sa lounge. Pagod na pagod ako, pero alam kong hindi pa tapos ang araw ko. Saktong pag-upo ko pa lang sa couch ay naramdaman ko ang presensya ni Enzo sa tabi ko. Hindi ko na rin nagawang magulat. Pakiramdam ko, kahit saan ako magpunta, parang may radar siya pagdating sa akin. “Stress reliever?” tanong niya sabay abot ng isang boteng tubig. Tinanggap ko iyon nang hindi siya tinitingnan. “Hindi mo ba ako bibigyan ng energy drink? Alam mo namang hindi ko kailangan ng tubig lang.” “You’re a doctor. Alam mong hindi maganda ang sobrang caffeine.” Napanguso ako at uminom ng tubig bago siya sinulyapan. Nakasa
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Ilang araw ang lumipas, sinubukan kong ibaling ang atensyon ko sa trabaho, pero parang sinadya ni Enzo na guluhin ang sistema ko. Tuwing may meeting kami tungkol sa kaso, hindi ko alam kung paano niya nagagawang balansehin ang pagiging seryosong abogado at pagiging panggulo sa isipan ko. Katulad ngayon. Nakaupo kami sa isang pribadong restaurant kung saan niya ako dinala para pag-usapan ang magiging approach namin sa deposition. Ang kaso? Hindi ako makapag-focus dahil sa paraan niyang tumitig sa akin—parang may ibang agenda maliban sa kaso. “Can you stop looking at me like that?” iritable kong sabi habang binubuklat ang folder sa harap ko. Nag-angat siya ng tingin mula sa baso ng whiskey niya at ngumiti. “Like what?” Napairap ako. “Like you’re thinking of something other than work.” “Hmm, guilty,” walang kahirap-hirap niyang inamin. “Pero sino bang may kasalanan? Hindi ko naman ginustong maadik sa presensya mo, doc.” Napaat
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Nagtagal pa kami sa opisina niya, hindi nagmamadaling tapusin ang usapan, hindi rin nagmamadaling umalis. Parang kahit wala kaming sinasabi, may sariling paraan ang hangin sa pagitan naming dalawa para magkaintindihan. “So,” basag niya ulit sa katahimikan. “What now, doc?” Napakunot ang noo ko. “What do you mean?” Umayos siya ng upo, ini-cross ang isang paa sa ibabaw ng tuhod niya, all casual and confident—Enzo Fuentabella in his natural state. “You’re cleared from the case. Wala ka nang dapat ipag-alala. Pwede ka nang bumalik sa dati mong routine, wala nang istorbo na kagaya ko.” Nagkibit-balikat ako, nag-aalangan kung dapat ko ba siyang seryosohin. “That’s good, right?” Ngumiti siya, pero hindi ito ‘yong usual na mapang-asar niyang ngiti. “Right.” Tumingin siya sa akin nang matagal, as if waiting for something. Nang hindi ako nagsalita, siya na ulit ang nagpatuloy. “Pero tell me honestly, doc… did you really want me gone?” Napalunok a
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View=Dahil sa nangyari ay nagkaroon ako ng bahagyang hiya at pagkailang sa kanyang presensya. Tila sasabog ang mukha ko sa sobrang init nito sa tuwing nasusulyapan ko ang mukha niya at nararamdaman ko ang presensya niya.One day, I was summoned to his office due to his busy schedules. Busy rin naman ako sa ospital pero kaso ko ang hawak niya kaya dapat lang siguro… Tama lang naman na ako ang pumunta ‘di ba?While I was waiting outside his office, I heard kasi nagbibihis siya. ‘Yon ang habilin niya sa secretary niya kaya wala akong pagpipilian.“Come in!” malakas na sabi niya kaya binuksan ko ang pinto papasok sa opisina niya at napalunok ako nang bahagyang makita ang dibdib niya dahil sinasarado niya ang ilan sa mga butones na hindi natapos.Umiwas tingin ako kaagad nang nakatingin siya sa akin habang sinasarado iyon. Ang asul niyang mata ay matalim at makahulugan na nakatitig.Sinong hindi maiilang sa gwapo niyang mukha lalo na’t may pinagsamahan kami k
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= A day later, hinarap ako ni Enzo. “It seems like the hospital is at fault, and the doctor. I found out that both of them are cooperating to ruin you huh?” Hinarap niya sa akin ang tablet na dala niya. “What did you do? Why do they hate you so much?” kwestyon ni Enzo at nakapandekwatrong naupo sa harapan ko. “Ewan. I’m just doing my best as a doctor, and maybe they hated that I’m determined,” walang ganang sagot ko. Pasimple kong nahilot ang sintido, inaamin kong nas-stress ako. Aside from my case, hawak ko rin ang kaso ng ibang mga doctor dito sa hospital ko. “Hmm, then let’s do this. I won’t be back in a while, doc…” Napatitig ako kay Enzo sa sinabi niya, ba’t kailangan pa niya sabihin sa akin? ‘Ano ‘yan update?!’ “You might miss me, but please don’t. I’ll investigate about your case,” mayabang niyang sabi kaya napangiwi ang mukha ko. Alam ko naman gwapo siya pero anong sinasabi sabi niyang mamimiss ko siya?! “Kapal. Kahit mawala k
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View=“It seems that you found a new and persistent enemy, doc.” Tumaas kaagad ang kilay ko sa bungad ni Enzo na dala-dala ang apat na folder.“Ano na naman ‘yan?” pagod na pagod kong sabi at napaupo na lang sa harap ng desk ko.Nagkibit balikat siya at huminga ng malalim. “Another 4 cases of malpractice, and one is done by you.” “Ako? Wala akong mali sa mga operasyon na nagawa ko, never in my life that I will make a mistake.” I was so confident not until he opened up the folder and placed it in front of me.Napahinto ako nang makilala ang pasyenteng iyon, but t-that was from abroad pa… Kinuha ko ang papel at tinitigan.“C-Care to elaborate?” nangatal ang labi ko dahil ang pasyenteng iyon ay ipinasa ko na sa ibang doctor dahil aalis na ako sa bansa at babalik sa Pinas.“You seem disturbed, did you really not made a mistake?” he sarcastically said but then hindi ako nakasagot.“J-Just elaborate.”“This patient died yesterday, her parents came here and sue
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Meanwhile… Kaharap ko na naman si Enzo, handing me a piece of folder with important documents inside. “Abogado ka ‘di ba? Why don’t you try talking about it the easy way I can understand?” nauubos pasensya kong sabi. Mahina siyang natawa. “I thought you’re a genius?” asar niya. “Yeah, but I don’t have the time to process those terms when I’m a doctor. Kaya ka nga ginawang abogado ‘di ba?” sarkasmo kong sagot. Ngumisi ang labi niya at tumango tango. “Tawang tawa? Ilahad mo na kaya yung kaso?” napipikon kong sumbat kay Enzo na gwapong gwapo na nakangisi habang nakatitig sa mukha ko na para bang nag-eenjoy siya na naiinis ako. Napangisi si Enzo, halatang inaasar ako sa bawat salita niya. “Relax, doc. Akala ko ba sanay ka sa pressure? Or is it different kapag ako ang kaharap mo?” Napasinghap ako sa inis. “Kahit sino pa ang kaharap ko, hindi mo ako kayang ilagay sa alanganin, Atty. Fuentabella. Kung gusto mong pag-usapan ang kaso, pag-usapa