Happy reading 💞
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= The next night, Enzo decided to take me with him. Sa kung saan pinaglalamayan ang dalawang inosenteng nadamay. May dala siyang abuloy na nakalagay sa puti na envelope, pagkapasok namin doon ay marami ang umiiyak dahil isang board passer rin pala ang isa sa nadamay at ang isa naman ay tita ng board passer. Malungkot ang lahat at nang makapasok kami ay sumilip muna kami sa nasawi. “Ako na ang maglalagay ng abuloy. Lapitan mo na muna yung pamilya,” mahinang sabi ko. Inabot ni Enzo iyon sa akin kaya pumunta ako sa may gilid sa kung saan may malaking kahon at pagsusulatan. Pagkasulat ko ay inilagay ko ang pangalan ng law firm nila Enzo. “Salamat po,” nanghihinang sabi ng bantay doon. Ngunit nang hanapin ko si Enzo ay napahinto ako nang sinusugod na siya ng pamilya ng namatay. “Kayo! Kayo ang may kasalanan kung bakit namatay ang anak ko, at kapatid ko!” sigaw ng isang ginang na umiiyak at dinuduro si Enzo. Napansin ko agad ang sakit sa mga ma
Sa gabing iyon, nakita ko ang isang Enzo na hindi ko kailanman inakala na makikita ko. Tahimik siyang nakaupo sa gilid ng kama, naka-upo at nakatungo ang ulo, pilit na iniinda ang bigat na nakapatong sa kanyang mga balikat. Hindi ko mapigilang lumapit at maupo sa tabi niya, pero naramdaman kong masyado siyang malayo, kahit na ilang pulgada lang ang pagitan namin. “Aria…” bulong niya, halos hindi ko marinig. Nagulat ako nang makita ang panginginig ng kanyang mga kamay. “Hindi ko alam kung tama pa ba ang ginagawa ko. Ginagawa ko lang naman ang trabaho ko, pero ang daming nasasaktan. Ang daming nadadamay… Parang… parang wala akong silbi kung hindi ko kayang protektahan ang mga inosenteng tao.” Hinaplos ko ang kanyang likod, pilit na nagbibigay ng kahit kaunting ginhawa. Pero ramdam kong mas malalim pa ang sugat na dala niya. Tila hindi sapat ang mga salitang pwedeng sabihin para maibsan ang sakit na nararamdaman niya ngayon. “Enzo…” bulong ko, pero iniwasan niya ang tingin ko. Napan
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View=Habang nakatayo ako sa gitna ng sala ng condo niya, ramdam ko ang bigat sa dibdib ko habang pinagmamasdan si Enzo, na tila ba isang taong walang matakasan, walang mapuntahan. Narinig ko ang kaluskos ng gripo mula sa banyo, at hindi ko maiwasang mapalunok. Sobrang sakit na makita siyang ganito, parang unti-unti siyang kinakain ng trabaho niya, ng mga pangyayari sa paligid niya. Hindi ko siya kayang pabayaan sa ganitong sitwasyon.Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Mabilis akong lumapit sa pinto ng banyo at marahang kumatok. “Enzo, please… labas ka diyan. Hayaan mong tulungan kita,” bulong ko, umaasang maririnig niya ako at mapagtanto na hindi siya nag-iisa.Ilang minuto ang lumipas at walang sagot. Ngunit sa wakas, dahan-dahan niyang binuksan ang pinto. Halos mapaiyak ako nang makita ang itsura niya. Namumula ang mga mata niya, tila ba hindi niya kayang itago ang bigat na dinadala niya kahit anong pilit niyang ngumiti.“I’m sorry, Sienna… I didn’t
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View=Ngunit isang linggo na ang lumipas ay alam kong may mas malala na nangyayari kay Enzo. His dad called me…“Aria, can I ask you a favor?” Ang mahinahon na boses ni Tito Eros ay pinakaba ako.“Sure tito…”“Can you go to Enzo’s office? He’s not eating. Masyado siyang focused sa case, I think as a young lawyer… He’s very affected,” kalmadong sabi nito.“Sige po tito, pupuntahan ko. Hindi ko na lang po sasabihin,” maayos na sabi ko.Dahil doon ay napabuntong hininga ako. I was also busy with my upcoming practical exams.Pagkatapos kong kausapin si Tito Eros, hindi ko maiwasang kabahan. Kilala ko si Enzo — hindi siya ang tipo ng tao na basta-basta bumibitaw. Ngunit alam ko rin na may hangganan ang bawat tao, kahit gaano pa sila kalakas. At sa sitwasyon ngayon, parang unti-unting nauubos ang lakas niya dahil sa kasong hawak niya.Agad akong nagbihis at nagmaneho patungo sa opisina ni Enzo. Pagdating ko roon, ramdam ko na agad ang bigat ng atmospera. Tahimi
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= As days goes by, I can see how devastated Enzo is… He was always out of it and doesn’t have time for me. It all changed an instant. He became very busy to the point that I feel like he forgets about me. “Enzo…” kalmadong tawag ko sa kanya. Napalingon siya ngunit binasa muli ang kaso na kanyang hawak. “Enzo, kumain ka na muna—” “Later baby,” mahinahon niyang tugon. “Dalawang oras ka na tanggi nang tanggi sa akin alam mo ba ‘yon?” Hindi maalis sa tono ko ang pagiging dismayado. Napahinto siya at nasulyapan ako. Balisa, bumuntong hininga siya. “B-Baby patapos naman na po,” mahinahon niyang aniya. “Yeah, go ahead then,” ngiwing sabi ko. But then another hour goes by and I’ve lost my patience. “Aalis na ako,” mahinang sabi ko nang makalapit kay Enzo. Nagulat si Enzo at sinulyapan ako. “Huh? It’s early baby—” “So bakit ba ako nandito, Enzo? Pinakakain kita, hindi mo pinapansin yung luto ko. I told you to eat first! Kakain ka lang! You’r
=Enzo Dane’s Point Of View= Pagkababa ko sa sasakyan sa harap ng law firm ay napahinto ako nang makita ang kumpol-kumpol na tao. Ngunit pagkadaan ko ay natigilan ako nang may magbuhos sa akin ng kung anong likido. Hindi lang ‘yon, may nagbato rin ng itlog at tumama sa akin ang lahat nang mabasag ito. Mabilis na lumapit yung guard sa akin at halos mahilo ako nang bato na ang tumama sa ulo ko. “Atty!” malakas na tawag ng guwardiya at tinangay ako papasok sa building. Pinaupo nila ako sa lounge at mariin akong napapikit. Hinawakan ko ang tinamaan. “Ah, shit…” daing ko at nang alisin ko ang kamay sa ulo ay natigilan ako nang may dugo. “Hala attorney!” nag-aalalang tawag nila sa akin. “Sa clinic! Sa clinic bilis!” naghihisteryong sabi ng guwardiya at inalalayan agad ako. Pagkarating sa clinic ay inasikaso ako ng nurse namin. “Pahinga ka muna attorney,” mahinahon na sabi ng nurse kaya naman umiling ako. “Hindi na, I still have a lot of caseloads,” kalmadong sabi
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Bago pa man ako makapaglakad papaalis sa opisina ni Enzo ay narinig ko ang malakas na pagbagsak dahilan para awtomatiko akong mapalingon. Nanlaki ang mata ko nang makitang nawalan ng malay si Enzo. “Enzo?!” gitil ko at mabilis siyang nilapitan. Mabilis na kumabog ang dibdib ko sa labis na kabang naramdaman. Tinapik tapik ko ang pisngi niya. Nang wala siyang response ay mabilis kong pinindot ang telephone na directed sa kanyang secretary. “Tumawag kayo ng ambulance, bilis!” sigaw ko doon at binalikan si Enzo. Ihiniga ko ang kanyang ulo sa aking hita habang sinusubukan kong gisingin siya. “Enzo! Wake up!” naiiyak kong sabi. Sobra ang pag-aalala ko at natatakot ako na baka napano na siya. Later on dumating ang stretcher at ang mga paramedics dahilan para sumunod ako kaagad. Sumakay ako sa ambulance kasama si Enzo. Pagkarating sa ospital ay dinala kaagad siya sa emergency for check-up. “Background miss?” “Few hours ago he was hit by a
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Pagdating nila tita at tito ay gumilid ako. “Mom, don’t worry. I’m fine,” pangunguna na ni Enzo kaya mahina ko siyang kinalabit sa paa dahilan para sulyapan niya ako. “Fine?! How is it fine! You’re going through it without even telling me! Anak naman!” umiiyak na sabi ni Tita Mayi, halatang worried talaga siya kay Enzo habang si Tito Eros ay bumuntong hininga. “I want you out of this case, Enzo… I guess that’s enough,” sabi ni Tito Eros. Lumaki ang mata ni Enzo at dahan-dahan na bumangon. “No dad, I started the case with you. Hindi ako aalis—” “I’m the leader attorney of this case, Enzo. Just listen please—” “No dad, tatapusin ko yung kaso.” Nagmatigas pa si Enzo hanggang sa walang nagawa si Tito Eros kundi suminghal. Later on, lumabas ako ng ER but I heard Tito Eros and Tita Mayi arguing. “Hindi ko na alam Eros, hindi ko lang alam ha. Noong ikaw lang halos malagutan ako ng hininga kada napapahamak ka... Tapos paano ko kakayanin kung pa
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= “Anong ginagawa mo dito?” malamig kong tanong habang sinusubukang huwag magpakita ng emosyon. “Legal counsel ako ng ospital na ‘to,” kalmado niyang sagot habang nakatingin sa akin nang diretso. “Looks like we’ll be seeing a lot of each other.” Halos mamilipit ang kamay ko sa inis. Gusto ko sanang tanungin kung bakit sa dami ng lugar ay dito pa siya napadpad, pero pinigilan ko ang sarili ko. Ayokong bigyan siya ng satisfaction na naiinis ako. “Kung nandito ka para manggulo, baka pwede kang humanap ng ibang ospital na abalahin,” sagot ko nang may bahid ng iritasyon. Umangat ang isang kilay niya. “Relax, Doc. I’m not here to ruin your day—well, not entirely. Trabaho lang. I take my job seriously, unlike some people who run away from their responsibilities.” Napasinghap ako sa sinabi niya. Alam kong may pinatatamaan siya, at ramdam ko ang sakit ng mga salita niya kahit pa anong pilit kong huwag pansinin. “If you’re implying something, j
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After my mom made a heartfelt words to my dad, bumaba na sila ng stage at lumapit sa table namin. “My unica hija,” malambing na sabi ni mommy at yumakap sa akin ng mahigpit. “I missed you so much anak,” bulong niya. “I miss you too mommy.” “Will you stay with us for good?” bungad ni daddy pagkayakap niya sa akin. Napahinto ako bigla. Sa gilid ng mata ko ay pansin ko ang pag-aabang ni Enzo sa mga sagot ko. “I’ll think about it dad. The salary is good there,” mahinahon na sabi ko. “If you lack financial, I can handle it anak. Hindi mo na kinukuha ang allowance mo sa akin,” sabi ni daddy pagkaupo namin. “No dad, I have to be independent rin po ‘no. I’m old enough to be married,” kalmadong sabi ko. Napansin ko ang asul na mata ni Enzo na sumiring kaya naman napairap rin ako. ‘He’s really getting into my nerves…’ Then suddenly, I remember his case. Napanalo niya kaya? Pagkatapos ng dinner, nagkayayaan ang lahat na magpunta sa garden pa
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= 4 YEARS LATER… Halos madaliin kong tumakbo pababa ng airport hila-hila ang maleta ko. Male-late na ako sa wedding anniversary ni mommy at daddy! May tinapos pa kasi akong operation bago ang flight ko. Nang makalabas ay pumara agad ako ng taxi. Habang on the way sa venue ay napasandal ako sa taxi. Pagod na pagod ako eh. Halos 20 minutes rin ang byahe papunta sa venue galing sa airport. Pagkababa sa hotel ay inutos ko na sa tauhan nila daddy ang maleta dahil maayos naman na ang dress na suot ko. Halos lakad takbo ang ginawa ko para lang makahabol sa main event ng anniversary nila mommy at daddy. Habang tumatakbo ay halos hindi ko mapigil ang sariling katawan ma bumangga sa mataas na bulto na nasa harapan ko dahil sa bilis ko at madulas ang heels. “Oh my god! I’m sorry!” mabilis na sabi ko at lumayo, nang tingalain ko ito ay halos manlaki ng bahagya ang mata ko dahil nakilala ko kaagad ang may ari ng asul na pares na mga mata. ‘Damn, w
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Today was my last day here in Philippines. After our last conversation, I’ve never seen him, nor I even look for him. Kusa ko siyang nakikita sa kung saan-saan ngunit kahit tapunan ng tingin ay hindi niya ibinigay sa akin. I admit, I’m hurt. Ang sakit lang isipin na hanggang doon na lang talaga kami… Namimiss ko na siya… Sobra… Habang inaantay ang flight ko ay napatitig ako sa ticket at passport ko. ‘G-Gusto ko siyang makita at hilingin na balikan niya ako, but then he discarded me like I was nothing. G-Gusto ko magalit na lang sa kanya…’ Habang nakaupo ako sa departure area, ramdam ko ang bigat ng bawat segundo. Sa bawat tiktak ng orasan, parang may hinihila sa akin pabalik, pero pilit kong nilalabanan. Sinulyapan ko ang ticket at passport sa kamay ko. Ang mga ito na lang ang nagpapapaalala na may bagong simula akong naghihintay. Pero bakit ang bigat-bigat? ‘Gusto ko siyang makita… kahit sa huling pagkakataon.’ Napapikit ako at h
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After drinking for another hour, naramdaman ko na ang hilo sa akin. Tumigil na ako dahil gusto ko na umuwi. “Lasing ka na beb?” tanong ng kaklase kong babae. Umiling naman ako. “Inaantok lang. Kailangan ko na rin umuwi pero,” sagot ko at bumuntong hininga. Later on lumipat yung kaklase kong lalake sa tabi ko. “Did you drive a car?” tanong niya kaya umiling ako. “I’ll just ride a taxi.” “Isasakay na kita mamaya,” suhestyon niya. “Kaya ko na.” After 15 minutes tumayo na ako at kinuha ang bag ko. Ako rin ang nagbayad ng nagastos namin. Pinilit ko maglakad ng deretso para lang hindi mahalata na lasing ako. Sa labasan ay naghintay ako ng taxi ngunit bago pa man pumaypay ang kamay ko ay may puntay sa kinatatayuan ko. Paglingon ko ay natigilan ako nang makita si Enzo. “I wanted to drive you home, but I know I drank a lot more than you did… I’ll just come with you,” mahinahon niyang sabi. “There’s no need, Enzo.” “I think I have to,”
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= It’s a week ago since Enzo and I last met each other… Nasa bahay ako at walang gana sa lahat. Akala ko okay na ako, okay na ang puso ko… Pero hindi pa pala. I was hurt… “M-Mommy,” mahinang tawag ko kay mommy na nasa kusina at naghahanda ng gabihan. “Oh anak?” tugon niya at nilingon ako. “M-Mommy… A-Ayoko na po dito,” mahinang bulong ko. Napahinto siya sa pagluluto at sumeryoso ang mukha. Pinatay niya ang kalan at nilapitan ako ngunit isang hawak niya lang at ayos sa mga buhok ko ay tumulo na ang luha ko. ‘Ang sakit…’ “W-Why anak? A-Ano ‘yon? Say it to mommy,” pag-aalo niya at niyakap ako. Panay ang hikbi ko sa kanyang nga balikat. “I-I can’t stay here, s-seeing Enzo… P-Parang pinapatay ang puso ko sa sakit mommy. Ang sakit… A-Akala ko…” “A-Akala ko a-ayos na ako…” panay ang hikbi ko at halos hindi ako makahinga kakaiyak. “A-Ano g-gusto mo gawin anak?” “M-Mommy… I-Ilayo n-niyo na po ako dito, k-kahit saang bansa b-bast
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= After a few days, sinubukan ko puntahan si Enzo sa kanyang condo. Kinakabahan ako at hindi maipaliwanag ang nararamdaman. ‘Itataboy niya kaya ako?’ I knocked on his door three times, my heart is thumping very hard and I cannot do anything… Nang marinig ko ang pagbukas no’n ay napasinghap ako. Pagbukas no’n ay tumambad sa akin ang bahagyang namumutla na mukha ni Enzo. “Can I come in?” pabulong na tanony ko, huminga siya ng malalim at tumango. Sumunod ako sa kanya sa sala at doon ko nakita ang kumpol kumpol na kable ng kanyang laptop, at mga papers and documents na nakakalat. Tila inaaral niya ang kaso… “H-How’s your shoulder?” pabulong na kwestyon ko matapos maupo sa parteng sofa na walang laman na papel. “Good,” malamig niyang tugon. Hindi naman ganito si Enzo noon, kahit seryoso siya at hindi siya ganito kalamig lalo na pagdating sa akin. Ngunit ngayon ay iba… “E-Enzo… About the case—” “It’s not something I can share… I’m sorry,
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Mabilis akong sumunod sa kanya, pinilit ko siyang habulin. “Enzo sandali!” Habol ko at lakad takbo ang ginawa. “Enzo!” Ngunit nang nasa pinto niya na ay mabilis niyang sinara ang pinto dahilan para maiwan ako sa labas. Panay ang katok ko. “J-Just rest!” rinig ko ang malakas niyang sigaw sa kabilang pinto kaya mariin akong napapikit. Wala akong nagawa. Alam ko ang password ng kanyang condo pero tingin ko ay may kailangan siyang gawin. ‘Ang bakal na ‘yon? I-Ibig bang sabihin no’n hindi pa siya magaling?’ Napabuntong-hininga ako habang nakatayo sa labas ng pinto ni Enzo. Pinilit kong kumalma, kahit na ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso ko. Bakit niya kailangang magtago? Ano ang ginagawa niya na ayaw niyang malaman ko? “Enzo, please… Open the door,” mahinang tawag ko, pero walang sagot. Tila lalo pang bumibigat ang bawat segundo na lumilipas. Alam kong dapat ko siyang intindihin, pero hindi ko maiwasang magtaka at mag-alala. Hinawakan k
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Huminga ako ng malalim. It’s been a month since I last saw Enzo who’s maybe busy with her new fiance or on a case? I don’t wanna know. I’m sure, ayoko na malaman. But there’s a part of me who's curious. I’m dying to know if he’s happy. Because I am not. “Hey… Malapit na, kaunting tiis na lang and you’ll be done with your hell week.” Pagpapagaan ni Marco sa loob ko kaya ngumiti ako. Sapilitan man ngunit mahalaga ay nagagawa ko. “Oo nga eh, after this, isang taon pa tapos pwede na ako mag-duty sa hospital. Ang bilis,” tugon ko at tinitigan ang libro ko. “Yes! Just wait 13 months, Aria…” “Ihatid na kita sa condo mo?” anyaya niya kaya ngumiti ako at tumango. Nang makababa sa condo ay kinawayan ko siya. “Thank you so much Marco!” “Hmm! Take care!” sigaw niya at kumaway. Dahil doon ay umakyat na ako sa condo ko mismo. Ngunit pagbukas ng elevator ay napahinto ako nang makaharap si Enzo. Unang sumalubong sa akin ay ang asul niyang mata, ang