Enjoy 💞
Sa gabing iyon, nakita ko ang isang Enzo na hindi ko kailanman inakala na makikita ko. Tahimik siyang nakaupo sa gilid ng kama, naka-upo at nakatungo ang ulo, pilit na iniinda ang bigat na nakapatong sa kanyang mga balikat. Hindi ko mapigilang lumapit at maupo sa tabi niya, pero naramdaman kong masyado siyang malayo, kahit na ilang pulgada lang ang pagitan namin. “Aria…” bulong niya, halos hindi ko marinig. Nagulat ako nang makita ang panginginig ng kanyang mga kamay. “Hindi ko alam kung tama pa ba ang ginagawa ko. Ginagawa ko lang naman ang trabaho ko, pero ang daming nasasaktan. Ang daming nadadamay… Parang… parang wala akong silbi kung hindi ko kayang protektahan ang mga inosenteng tao.” Hinaplos ko ang kanyang likod, pilit na nagbibigay ng kahit kaunting ginhawa. Pero ramdam kong mas malalim pa ang sugat na dala niya. Tila hindi sapat ang mga salitang pwedeng sabihin para maibsan ang sakit na nararamdaman niya ngayon. “Enzo…” bulong ko, pero iniwasan niya ang tingin ko. Napan
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View=Habang nakatayo ako sa gitna ng sala ng condo niya, ramdam ko ang bigat sa dibdib ko habang pinagmamasdan si Enzo, na tila ba isang taong walang matakasan, walang mapuntahan. Narinig ko ang kaluskos ng gripo mula sa banyo, at hindi ko maiwasang mapalunok. Sobrang sakit na makita siyang ganito, parang unti-unti siyang kinakain ng trabaho niya, ng mga pangyayari sa paligid niya. Hindi ko siya kayang pabayaan sa ganitong sitwasyon.Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Mabilis akong lumapit sa pinto ng banyo at marahang kumatok. “Enzo, please… labas ka diyan. Hayaan mong tulungan kita,” bulong ko, umaasang maririnig niya ako at mapagtanto na hindi siya nag-iisa.Ilang minuto ang lumipas at walang sagot. Ngunit sa wakas, dahan-dahan niyang binuksan ang pinto. Halos mapaiyak ako nang makita ang itsura niya. Namumula ang mga mata niya, tila ba hindi niya kayang itago ang bigat na dinadala niya kahit anong pilit niyang ngumiti.“I’m sorry, Sienna… I didn’t
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View=Ngunit isang linggo na ang lumipas ay alam kong may mas malala na nangyayari kay Enzo. His dad called me…“Aria, can I ask you a favor?” Ang mahinahon na boses ni Tito Eros ay pinakaba ako.“Sure tito…”“Can you go to Enzo’s office? He’s not eating. Masyado siyang focused sa case, I think as a young lawyer… He’s very affected,” kalmadong sabi nito.“Sige po tito, pupuntahan ko. Hindi ko na lang po sasabihin,” maayos na sabi ko.Dahil doon ay napabuntong hininga ako. I was also busy with my upcoming practical exams.Pagkatapos kong kausapin si Tito Eros, hindi ko maiwasang kabahan. Kilala ko si Enzo — hindi siya ang tipo ng tao na basta-basta bumibitaw. Ngunit alam ko rin na may hangganan ang bawat tao, kahit gaano pa sila kalakas. At sa sitwasyon ngayon, parang unti-unting nauubos ang lakas niya dahil sa kasong hawak niya.Agad akong nagbihis at nagmaneho patungo sa opisina ni Enzo. Pagdating ko roon, ramdam ko na agad ang bigat ng atmospera. Tahimi
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= As days goes by, I can see how devastated Enzo is… He was always out of it and doesn’t have time for me. It all changed an instant. He became very busy to the point that I feel like he forgets about me. “Enzo…” kalmadong tawag ko sa kanya. Napalingon siya ngunit binasa muli ang kaso na kanyang hawak. “Enzo, kumain ka na muna—” “Later baby,” mahinahon niyang tugon. “Dalawang oras ka na tanggi nang tanggi sa akin alam mo ba ‘yon?” Hindi maalis sa tono ko ang pagiging dismayado. Napahinto siya at nasulyapan ako. Balisa, bumuntong hininga siya. “B-Baby patapos naman na po,” mahinahon niyang aniya. “Yeah, go ahead then,” ngiwing sabi ko. But then another hour goes by and I’ve lost my patience. “Aalis na ako,” mahinang sabi ko nang makalapit kay Enzo. Nagulat si Enzo at sinulyapan ako. “Huh? It’s early baby—” “So bakit ba ako nandito, Enzo? Pinakakain kita, hindi mo pinapansin yung luto ko. I told you to eat first! Kakain ka lang! You’r
=Enzo Dane’s Point Of View= Pagkababa ko sa sasakyan sa harap ng law firm ay napahinto ako nang makita ang kumpol-kumpol na tao. Ngunit pagkadaan ko ay natigilan ako nang may magbuhos sa akin ng kung anong likido. Hindi lang ‘yon, may nagbato rin ng itlog at tumama sa akin ang lahat nang mabasag ito. Mabilis na lumapit yung guard sa akin at halos mahilo ako nang bato na ang tumama sa ulo ko. “Atty!” malakas na tawag ng guwardiya at tinangay ako papasok sa building. Pinaupo nila ako sa lounge at mariin akong napapikit. Hinawakan ko ang tinamaan. “Ah, shit…” daing ko at nang alisin ko ang kamay sa ulo ay natigilan ako nang may dugo. “Hala attorney!” nag-aalalang tawag nila sa akin. “Sa clinic! Sa clinic bilis!” naghihisteryong sabi ng guwardiya at inalalayan agad ako. Pagkarating sa clinic ay inasikaso ako ng nurse namin. “Pahinga ka muna attorney,” mahinahon na sabi ng nurse kaya naman umiling ako. “Hindi na, I still have a lot of caseloads,” kalmadong sabi
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Bago pa man ako makapaglakad papaalis sa opisina ni Enzo ay narinig ko ang malakas na pagbagsak dahilan para awtomatiko akong mapalingon. Nanlaki ang mata ko nang makitang nawalan ng malay si Enzo. “Enzo?!” gitil ko at mabilis siyang nilapitan. Mabilis na kumabog ang dibdib ko sa labis na kabang naramdaman. Tinapik tapik ko ang pisngi niya. Nang wala siyang response ay mabilis kong pinindot ang telephone na directed sa kanyang secretary. “Tumawag kayo ng ambulance, bilis!” sigaw ko doon at binalikan si Enzo. Ihiniga ko ang kanyang ulo sa aking hita habang sinusubukan kong gisingin siya. “Enzo! Wake up!” naiiyak kong sabi. Sobra ang pag-aalala ko at natatakot ako na baka napano na siya. Later on dumating ang stretcher at ang mga paramedics dahilan para sumunod ako kaagad. Sumakay ako sa ambulance kasama si Enzo. Pagkarating sa ospital ay dinala kaagad siya sa emergency for check-up. “Background miss?” “Few hours ago he was hit by a
Mayella's point of View. The dazzling array of multi-colored lights at the bar is overwhelming my senses, making it difficult for me to focus. The loud music, with its thumping beats and pulsing rhythms, is filling the air and making me feel slightly disoriented, as if I've had too much to drink. I was lost in the moment, dancing and vibing with my group of friends, feeling intoxicated by the allure of the most expensive alcohols. “Fùck! Drink till I'm drunk! Smoke till I'm high! Castle on the hill—" I was vibing with the music when my friend, Shobe interrupted me. "Seriously, Mayi! That’s enough! Umuwi na tayo!” mataas ang boses niyang sabi upang magkarinigan kami. "I’m having fun, Shobe! Later na!” pasigaw na sabi ko at halos sumabay siya sa pagtalon ko nang hawakan ko ang kamay niya habang tumatalon na ikinatawa ko. "You really hate to obey someone huh? Your dad will be mad at you for getting home late!" she yelled as if that would stop me from having fun. "I don't
Makalipas ang isang linggo ay tamad na tamad akong tumayo upang pumunta sa isang law firm sa kung saan nagtatrabaho ang isa sa kaibigan namin na abogado, kung kaya’t nagbihis ako ng maayos at sumakay na lang ng taxi papunta sa law firm na ‘yon.She even asked me to buy her a lunch, ang kapal talaga ng mukha ng mga kaibigan, biro lang ganoon rin ako kung tutuusin. Habang dala-dala ko ang food ay bumaba ako sa taxi matapos magbayad ngunit halos umawang ang labi ko ng makita ang 8th floor na law firm.“Uhm kay Attorney Perez?” Nakangiting sabi ko sa lobby kaya naman ngumiti ito at tsaka inabot ang isang pirasong note, nagpasalamat ako bago ako sumakay sa elevator.Napalunok ako nang makita kong pinagagalitan ang kaibigan ko.Anong kalokohan ba ang ginawa mo Espi?Kinagat ko ang labi ko nang galit na galit ang lalakeng nakatalikod, hindi naman sumisigaw pero his words are sort of foul and he seems to be scary.Nang makita ako ni Espi ay pinanlakihan niya ako ng mata, huminga ako ng malal
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Bago pa man ako makapaglakad papaalis sa opisina ni Enzo ay narinig ko ang malakas na pagbagsak dahilan para awtomatiko akong mapalingon. Nanlaki ang mata ko nang makitang nawalan ng malay si Enzo. “Enzo?!” gitil ko at mabilis siyang nilapitan. Mabilis na kumabog ang dibdib ko sa labis na kabang naramdaman. Tinapik tapik ko ang pisngi niya. Nang wala siyang response ay mabilis kong pinindot ang telephone na directed sa kanyang secretary. “Tumawag kayo ng ambulance, bilis!” sigaw ko doon at binalikan si Enzo. Ihiniga ko ang kanyang ulo sa aking hita habang sinusubukan kong gisingin siya. “Enzo! Wake up!” naiiyak kong sabi. Sobra ang pag-aalala ko at natatakot ako na baka napano na siya. Later on dumating ang stretcher at ang mga paramedics dahilan para sumunod ako kaagad. Sumakay ako sa ambulance kasama si Enzo. Pagkarating sa ospital ay dinala kaagad siya sa emergency for check-up. “Background miss?” “Few hours ago he was hit by a
=Enzo Dane’s Point Of View= Pagkababa ko sa sasakyan sa harap ng law firm ay napahinto ako nang makita ang kumpol-kumpol na tao. Ngunit pagkadaan ko ay natigilan ako nang may magbuhos sa akin ng kung anong likido. Hindi lang ‘yon, may nagbato rin ng itlog at tumama sa akin ang lahat nang mabasag ito. Mabilis na lumapit yung guard sa akin at halos mahilo ako nang bato na ang tumama sa ulo ko. “Atty!” malakas na tawag ng guwardiya at tinangay ako papasok sa building. Pinaupo nila ako sa lounge at mariin akong napapikit. Hinawakan ko ang tinamaan. “Ah, shit…” daing ko at nang alisin ko ang kamay sa ulo ay natigilan ako nang may dugo. “Hala attorney!” nag-aalalang tawag nila sa akin. “Sa clinic! Sa clinic bilis!” naghihisteryong sabi ng guwardiya at inalalayan agad ako. Pagkarating sa clinic ay inasikaso ako ng nurse namin. “Pahinga ka muna attorney,” mahinahon na sabi ng nurse kaya naman umiling ako. “Hindi na, I still have a lot of caseloads,” kalmadong sabi
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= As days goes by, I can see how devastated Enzo is… He was always out of it and doesn’t have time for me. It all changed an instant. He became very busy to the point that I feel like he forgets about me. “Enzo…” kalmadong tawag ko sa kanya. Napalingon siya ngunit binasa muli ang kaso na kanyang hawak. “Enzo, kumain ka na muna—” “Later baby,” mahinahon niyang tugon. “Dalawang oras ka na tanggi nang tanggi sa akin alam mo ba ‘yon?” Hindi maalis sa tono ko ang pagiging dismayado. Napahinto siya at nasulyapan ako. Balisa, bumuntong hininga siya. “B-Baby patapos naman na po,” mahinahon niyang aniya. “Yeah, go ahead then,” ngiwing sabi ko. But then another hour goes by and I’ve lost my patience. “Aalis na ako,” mahinang sabi ko nang makalapit kay Enzo. Nagulat si Enzo at sinulyapan ako. “Huh? It’s early baby—” “So bakit ba ako nandito, Enzo? Pinakakain kita, hindi mo pinapansin yung luto ko. I told you to eat first! Kakain ka lang! You’r
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View=Ngunit isang linggo na ang lumipas ay alam kong may mas malala na nangyayari kay Enzo. His dad called me…“Aria, can I ask you a favor?” Ang mahinahon na boses ni Tito Eros ay pinakaba ako.“Sure tito…”“Can you go to Enzo’s office? He’s not eating. Masyado siyang focused sa case, I think as a young lawyer… He’s very affected,” kalmadong sabi nito.“Sige po tito, pupuntahan ko. Hindi ko na lang po sasabihin,” maayos na sabi ko.Dahil doon ay napabuntong hininga ako. I was also busy with my upcoming practical exams.Pagkatapos kong kausapin si Tito Eros, hindi ko maiwasang kabahan. Kilala ko si Enzo — hindi siya ang tipo ng tao na basta-basta bumibitaw. Ngunit alam ko rin na may hangganan ang bawat tao, kahit gaano pa sila kalakas. At sa sitwasyon ngayon, parang unti-unting nauubos ang lakas niya dahil sa kasong hawak niya.Agad akong nagbihis at nagmaneho patungo sa opisina ni Enzo. Pagdating ko roon, ramdam ko na agad ang bigat ng atmospera. Tahimi
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View=Habang nakatayo ako sa gitna ng sala ng condo niya, ramdam ko ang bigat sa dibdib ko habang pinagmamasdan si Enzo, na tila ba isang taong walang matakasan, walang mapuntahan. Narinig ko ang kaluskos ng gripo mula sa banyo, at hindi ko maiwasang mapalunok. Sobrang sakit na makita siyang ganito, parang unti-unti siyang kinakain ng trabaho niya, ng mga pangyayari sa paligid niya. Hindi ko siya kayang pabayaan sa ganitong sitwasyon.Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Mabilis akong lumapit sa pinto ng banyo at marahang kumatok. “Enzo, please… labas ka diyan. Hayaan mong tulungan kita,” bulong ko, umaasang maririnig niya ako at mapagtanto na hindi siya nag-iisa.Ilang minuto ang lumipas at walang sagot. Ngunit sa wakas, dahan-dahan niyang binuksan ang pinto. Halos mapaiyak ako nang makita ang itsura niya. Namumula ang mga mata niya, tila ba hindi niya kayang itago ang bigat na dinadala niya kahit anong pilit niyang ngumiti.“I’m sorry, Sienna… I didn’t
Sa gabing iyon, nakita ko ang isang Enzo na hindi ko kailanman inakala na makikita ko. Tahimik siyang nakaupo sa gilid ng kama, naka-upo at nakatungo ang ulo, pilit na iniinda ang bigat na nakapatong sa kanyang mga balikat. Hindi ko mapigilang lumapit at maupo sa tabi niya, pero naramdaman kong masyado siyang malayo, kahit na ilang pulgada lang ang pagitan namin. “Aria…” bulong niya, halos hindi ko marinig. Nagulat ako nang makita ang panginginig ng kanyang mga kamay. “Hindi ko alam kung tama pa ba ang ginagawa ko. Ginagawa ko lang naman ang trabaho ko, pero ang daming nasasaktan. Ang daming nadadamay… Parang… parang wala akong silbi kung hindi ko kayang protektahan ang mga inosenteng tao.” Hinaplos ko ang kanyang likod, pilit na nagbibigay ng kahit kaunting ginhawa. Pero ramdam kong mas malalim pa ang sugat na dala niya. Tila hindi sapat ang mga salitang pwedeng sabihin para maibsan ang sakit na nararamdaman niya ngayon. “Enzo…” bulong ko, pero iniwasan niya ang tingin ko. Napan
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= The next night, Enzo decided to take me with him. Sa kung saan pinaglalamayan ang dalawang inosenteng nadamay. May dala siyang abuloy na nakalagay sa puti na envelope, pagkapasok namin doon ay marami ang umiiyak dahil isang board passer rin pala ang isa sa nadamay at ang isa naman ay tita ng board passer. Malungkot ang lahat at nang makapasok kami ay sumilip muna kami sa nasawi. “Ako na ang maglalagay ng abuloy. Lapitan mo na muna yung pamilya,” mahinang sabi ko. Inabot ni Enzo iyon sa akin kaya pumunta ako sa may gilid sa kung saan may malaking kahon at pagsusulatan. Pagkasulat ko ay inilagay ko ang pangalan ng law firm nila Enzo. “Salamat po,” nanghihinang sabi ng bantay doon. Ngunit nang hanapin ko si Enzo ay napahinto ako nang sinusugod na siya ng pamilya ng namatay. “Kayo! Kayo ang may kasalanan kung bakit namatay ang anak ko, at kapatid ko!” sigaw ng isang ginang na umiiyak at dinuduro si Enzo. Napansin ko agad ang sakit sa mga ma
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Hindi pa rin labis na makapaniwala si Enzo na bading si Tristan. Natutulala siya habang nagbabasa ng makapal na reading at halos panay ang buntong hininga. “Mukha ka namang kinikilabutan diya ?” asar ko. Pinigilan ko namang ipahiwatig ang tono ng pang-aasar ngunit kusang lumalabas iyon. “It’s not funny, Aria Maeve Sienna. I was hurt by some nonsense I found out late, damn it.” Inilapag niya ang readings at suminghal. Napasandal sa sofa sa kanyang condominium. “Baby…” malambing na tawag ko at lumingkis sa kanya. “Nakakatampo ka, isa ka pa… How could you make me feel like this. I was sleepless thinking you’re not into me anymore just because I was busy, damn it. I hate this,” bulong ni Enzo puno ng pagrereklamo. “I love you baby,” malambing kong sabi. Bumuntong hininga si Enzo at nakalabing tumitig. “No secrets… Dapat sa relationship,” bulong niyang reklamo kaya ngumiti ako. “Hmm. Hindi ba magse-secret kahit bawal ipagsabi sa iba,” pani
=Enzo Dane’s Point of View= Tatlong linggo na ang lumipas, at hindi ko pa rin kayang kontrolin ang selos ko kay Dr. Tristan. Bawat oras na magkasama sila ni Aria, naiisip ko na may nangyayari sa kanila. Hindi ko alam kung bakit hindi ko kayang pigilan ang sarili ko. Alam kong wala namang masama, pero hindi ko pa rin kayang tanggapin na ibang tao na naman ang palaging kasama si Aria. Isang araw, pagkatapos ng klase ni Aria, nagpunta ako sa café kung saan sila madalas mag-aral ni Dr. Tristan. Hindi ko na kinaya, at sumunod ako sa kanya. Pagtapat ko sa kanila, si Aria at si Tristan ay nakaupo sa isang sulok ng café, malapit sa bintana, at tila abala sa kanilang mga libro at laptop. Nakita ko si Aria na nakangiti habang nakikinig kay Tristan, at may kung anong hindi magandang nararamdaman na naman ako. Lalo na nang makita kong si Tristan ay nakasandal sa lamesa, parang may matinding kumpiyansa. May mga pagkakataong tinitingnan siya ni Aria ng may ngiti sa mga mata. Hindi ko na