I just woke up! Happy reading!
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Isang linggong nakalipas ay nakatitig ako sa seryosong lalake na Japanese na nakatitig ng masama kay Enzo. “You want me to cheat inside the court?” gitil ni Enzo at seryoso. “Nag-abogado ba ako para dayain ang system?!” Napapitlag ako nang malakas na hampasin ni Enzo ang mesa niya sa harap ng Japanese na client niya. Huminga ng malalim ang kliyente niya at nanatili ako sa gilid. “Ano pang silbe ng katarungan kung ako mismong abogado ay gagaguhin yung batas?!” bulyaw ni Enzo. Hindi na mapigilan ang galit. “I’m sorry about that, Atty. Fuentabella, I’m willing to pay you millions just for this—” “I don’t fucking care, I can refurn it in billions!” singhal ni Enzo at nasapo ang noo. Napamulagat ako sa sinabi ni Enzo. Hindi ako sanay makita siyang ganito ka-init ang ulo sa harap ng kliyente, lalo na’t malaki ang perang nakataya. Pero sa bawat galit na bulyaw niya, lalo ko siyang hinangaan. Kitang-kita sa mga mata niya ang determinasyon at pri
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Nang matapos niyang sagutin ang tawag, napansin ko ang bahagyang pagbabago sa mukha niya—seryoso na naman siya, ngunit may lambing sa mga mata niya tuwing ako’y tinititigan. “Okay ka lang?” tanong ko, medyo nag-aalangan ngunit gusto ko ring malaman kung okay lang siya matapos ang pagkakasagutan nila ng kliyente kanina. Ngumiti siya, pilit na itinatago ang pagod na nadarama. “Okay lang ako, Aria,” sagot niya, at may kakaibang init sa mga mata niya. “Kaya lang… sa tuwing may kliyenteng tulad kanina, pakiramdam ko kailangan kong magpahinga kasama ang isang tao na alam kong hindi ako huhusgahan o pipilitin.” Nagbiro ako, pilit binubura ang tensyon. “Pahinga lang ba talaga ang hanap mo, Attorney Fuentabella?” Tumawa siya, at sa halakhak niyang iyon, naramdaman kong bumalik ang dati niyang kakulitan. “Depende. Kung kasama ka, baka higit pa sa pahinga ang kailangan ko.” Mapanukso siyang ngumiti, at hindi ko mapigilan ang pagpintig ng puso ko
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Dahil sa paghihintay ni Enzo sa desisyon ko na totohanin namin ang relasyon namin ay halos dalawang araw kaming hindi nagkita ngunit binabagabag ako ng isip ko. Hindi ko naman itatanggi na kagusto-gusto talaga siya. ‘Si Enzo na ‘yan eh, bukod sa pagiging youngest lawyer and a Harvard graduate, he’s also handsome and— I don’t know about his attitude… As a boyfriend but it’s not hard to like Enzo. You’ll fall for him without even noticing… That’s what I felt for him when we’re younger…’ Napatingin ako sa kawalan habang nag-iisip. Ang dami kong tanong sa sarili ko—kung bakit ako nagdadalawang-isip pa, kung bakit hindi ko kayang sumugal kahit may parte ng puso ko na matagal nang may nararamdaman kay Enzo. ‘Hindi naman niya ako pinipilit, pero bakit ang hirap tanggapin na gusto rin niya ako?’ Habang patuloy akong naglalakad pabalik sa condo ko, naisip kong baka nga ang takot ko ang humaharang. Takot na baka masaktan, takot na baka masira ang pa
=Enzo Dane’s Point Of View= Hindi ko mapigil ang ngiti sa mga labi, parang napupunit na nga ito sa sobrang saya na nararamdaman ko. “H-Hoy, para kang baliw na nakangiti diyan.” Pagpansin ni Aria kaya natakpan ko ang bibig at ngumiti ng malaki. “I’m sorry. I can’t explain how happy I am. Knowing that you are mine,” ani ko at inakbayan si Aria habang naglalakad kami sa pasilyo ng condominium namin. “I’ll just drop you by, I need to go home since dad need me on his case, I’ll be back by 10 PM.” Pagpaapaalam ko sa kanya at pinagbuksan siya ng pinto. Nang makapasok siya ay ngumiti ako. “I’ll see you tonight?” pabulong na aniya ko at pinantayan ang mukha niya dahil baka nangalay na ang kanyang leeg sa kakatingala sa akin. “Mmm, ingat ka ha,” malambing na sabi niya kung kaya’t natakpan ko ang bibig. ‘Damn it, it was too sweet for my ears.’ Kumawala ang ngiti sa labi ko at dahil doon ay natawa si Aria. “You should go na, I’m sure Tito Eros is waiting for you. Babye!” “Hmm, by
=Enzo Dane’s Point Of View= Habang papalabas ako ng bahay, hindi ko mapigilang mapangiti nang maalala ang message ni Aria. Simpleng bilin lang sa kape, pero para bang kahit anong simpleng bagay kapag galing sa kanya ay nagpapasaya sa akin. Pagdating ko sa coffee shop, sinadyang pumili ako ng espesyal na order para sa kanya—alam kong gusto niya ang may extra caramel at konting whipped cream. Dahil gabi na, naisip ko ring dagdagan ng maliit na brownie para may konting surprise siya. Pagdating ko sa condo, sinikap kong huwag gumawa ng ingay. Pagbukas ng pinto, natanaw ko si Aria na nakaupo sa sofa, nakakunot ang noo habang binabasa ang isang libro. Napatingala siya nang makita akong pumasok, at tumayo agad. “Ang tagal mo naman! Akala ko nakalimutan mo na yung bilin ko,” biro niya, ngunit may halong lambing ang boses. “Hindi ko nga nakakalimutan ang mga gusto mo, ‘no,” sagot ko at iniabot ang kape pati ang brownie. Napangiti siya nang makita ang extra sa order. “Wow, brow
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= 3 MONTHS LATER… Enzo always come home to my condo, siya na nga mismo pumapasok. Hindi na rin siya kumakatok. Sa tatlong buwan na naging opisyal kami ay naging masaya ako at ganado. Lagi akong excited umuwi pagkatapos ng klase. Kahit pa sobrang busy niya ay lagi siyang may oras sa akin. Pero may hawak silang kaso ng daddy niya na tatlong buwan na ay hindi pa rin naayos. “Bakit ba hindi pa natatapos yung case niyo?” mahinahon na sabi ko at naupo sa kanyang tabi. He looked stressed, “The woman who killed her boyfriend has a backer… Maybe it was an affair, but she’s playing a victim,” paliwanag ni Enzo at nahilot ang sintido. Napansin ko ang pag galaw ng kanyang adams apple, ang gwapo… Ang hot… “Why stare at it? Touch it, baby…” malanding sabi ni Enzo at lumapit. Napahagikgik ako at hinawakan iyon ngunit tila iba ang naramdaman ni Enzo kaya huminto na ako. “Baliw, ayusin mo na nga ‘yang kaso,” natatawang sabi ko at tinapik siya sa braso.
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Nakahiga si Enzo sa aking kandungan habang binabasa ang makapal na printed notes. Para daw sa kaso ‘yon, sabi niya naman. “Damn it, sino ba kasi yung backer no’n? Yakuza yata,” singhal ni Enzo at napaupo dahil mukhang seryoso talaga ang binabasa niya. Nang matapos niyang basahin ‘yon ay huminga siya ng malalim. “Baby, you should rest. Late na rin, you still have classes tomorrow.” Tumayo siya kaya ganoon rin ako. “Goodnight,” nakangiting sabi ko. Yumuko siya at hínalikan ako sa labi. “Goodnight,” pabulong niyang sabi at bahagyang lumayo. *** Pagkapasok ko sa café after my classes, natanaw ko kaagad si Enzo. He looked problematic… Siguro dahil sa case, pasimple akong lumapit iyon bang hindi niya ako mapapansin. Tumunog ang cellphone niya at sinagot niya ‘yon. “If you can’t find the man who backed that woman, try hard! If he existed in this world, you can find him. Find him,” mariing sabi niya kaya bumuntong hininga ako. Dahan-dahan akong lum
=Enzo Dane’s Point Of View= Nasapo ko ang noo habang kaharap si dad. “Dad, it’s been months…” mahinahon na sabi ko. “I know anak, may mga kaso talagang ganito. Minsan ay inaabot pa ng taon. Matindi ang kalaban natin ngayon.” Kinuha ni dad ang folder ng kasong ito at inilapag ‘yon sa harapan ko isa-isa. Hindi ko alam na ang kasong ito ay aabutin ng ganito katagal… Napakahirap, ngunit hindi kami sumusuko ni dad. Wala pa naman kaming kaso na naipatalo… Huminga ako nang malalim, pilit na inuunawa ang mga papeles at ebidensyang inilatag ni dad. Alam kong matagal na ito—tatlong buwan na ang nakalipas mula noong nagsimula kami sa kasong ito, at sa bawat linggo, mas lalo lang itong humihirap. Pero hindi ko kayang magpatalo. Ito na marahil ang isa sa pinakamahirap na kaso na hinawakan ko, pero sa bawat pagkabigo at pagtanggap ng mas maraming dokumento, ramdam kong kinakailangan kong patunayan ang sarili ko, hindi lang bilang abogado kundi bilang anak ni dad. Maya-maya pa’y tumunog ang
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Then suddenly, for a moment, I was reminded of the fiancé he’s been hiding before. Are they married now? While we are eating, I suddenly wanted to ask him. “How are you and your wife?” malumanay ang pananalita ko ngunit napahinto siya. “Wife?” pag-uulit niya na tila ba nabingi siya sa aking inulat. Ang asul niyang mata ay nakatuon sa akin ngunit ang tingin niya ay nangengwestyon. “Y-You had a fiance before I left,” pabulong na asik ko. Napahinto siya lalo at tila naunawaan ang sinabi ko. “Oh, about that. My fiance left, so we didn’t really got married.” On his remarks, napahinto ako. Iniwan rin siya? Is it because of me? Napatingin ako sa kanya, pilit iniintindi ang sinabi niya. “Your fiancée left?” mahinahon kong ulit, pero sa totoo lang, may kung anong bigat ang bumagsak sa dibdib ko. Tumango siya at muling sumubo ng pagkain, parang kaswal lang ang usapan na ‘to para sa kanya. “Yeah. She left, just like that.” May bahagyang pait sa
=Aria Maeve Sienna’s Point of View= Putangina. Ang kapal talaga ng mukha ng lalaking ‘to. “As if,” masungit kong sagot habang ibinaba ang folder sa mesa niya nang may diin. “Nandito lang ako kasi baka kailangan mo ‘to sa kaso mo. Period.” Tumango-tango siya, pero halata sa ngisi niya na hindi siya naniniwala. “Right. And you just happened to pass by my law firm with those records in hand?” Nagtaas ako ng kilay. “Exactly.” “And that totally doesn’t sound like an excuse?” Huminga ako nang malalim at tumingala, pilit pinipigilan ang sarili ko na sipain ang lamesa niya. “Enzo, putangina ka talaga. If you don’t need the records, I’ll leave.” “Woah, woah.” Pinatong niya ang siko niya sa mesa, nakangisi pa rin. “Don’t be so defensive, doc. You’re starting to sound guilty.” “Guilty saan?” “Missing me.” Binigyan ko siya ng deadly glare, pero mukhang mas lalo lang siyang na-eentertain. “Alam mo, attorney, gusto talaga kitang suntukin minsan.” “Go ahead. Pero baka lalo kan
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Pagkatapos ng ilang segundong pagtititigan namin ni Enzo, ako na ang unang umiwas ng tingin. Hindi ko alam kung bakit, pero parang gusto kong umiwas sa paraan ng pagtitig niya—masyadong sigurado, masyadong kampante na kaya ko ang lahat, kahit ako mismo kanina lang ay muntik nang matalo ng kaba. Huminga ako nang malalim at naglakad papunta sa lounge. Pagod na pagod ako, pero alam kong hindi pa tapos ang araw ko. Saktong pag-upo ko pa lang sa couch ay naramdaman ko ang presensya ni Enzo sa tabi ko. Hindi ko na rin nagawang magulat. Pakiramdam ko, kahit saan ako magpunta, parang may radar siya pagdating sa akin. “Stress reliever?” tanong niya sabay abot ng isang boteng tubig. Tinanggap ko iyon nang hindi siya tinitingnan. “Hindi mo ba ako bibigyan ng energy drink? Alam mo namang hindi ko kailangan ng tubig lang.” “You’re a doctor. Alam mong hindi maganda ang sobrang caffeine.” Napanguso ako at uminom ng tubig bago siya sinulyapan. Nakasa
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Ilang araw ang lumipas, sinubukan kong ibaling ang atensyon ko sa trabaho, pero parang sinadya ni Enzo na guluhin ang sistema ko. Tuwing may meeting kami tungkol sa kaso, hindi ko alam kung paano niya nagagawang balansehin ang pagiging seryosong abogado at pagiging panggulo sa isipan ko. Katulad ngayon. Nakaupo kami sa isang pribadong restaurant kung saan niya ako dinala para pag-usapan ang magiging approach namin sa deposition. Ang kaso? Hindi ako makapag-focus dahil sa paraan niyang tumitig sa akin—parang may ibang agenda maliban sa kaso. “Can you stop looking at me like that?” iritable kong sabi habang binubuklat ang folder sa harap ko. Nag-angat siya ng tingin mula sa baso ng whiskey niya at ngumiti. “Like what?” Napairap ako. “Like you’re thinking of something other than work.” “Hmm, guilty,” walang kahirap-hirap niyang inamin. “Pero sino bang may kasalanan? Hindi ko naman ginustong maadik sa presensya mo, doc.” Napaat
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Nagtagal pa kami sa opisina niya, hindi nagmamadaling tapusin ang usapan, hindi rin nagmamadaling umalis. Parang kahit wala kaming sinasabi, may sariling paraan ang hangin sa pagitan naming dalawa para magkaintindihan. “So,” basag niya ulit sa katahimikan. “What now, doc?” Napakunot ang noo ko. “What do you mean?” Umayos siya ng upo, ini-cross ang isang paa sa ibabaw ng tuhod niya, all casual and confident—Enzo Fuentabella in his natural state. “You’re cleared from the case. Wala ka nang dapat ipag-alala. Pwede ka nang bumalik sa dati mong routine, wala nang istorbo na kagaya ko.” Nagkibit-balikat ako, nag-aalangan kung dapat ko ba siyang seryosohin. “That’s good, right?” Ngumiti siya, pero hindi ito ‘yong usual na mapang-asar niyang ngiti. “Right.” Tumingin siya sa akin nang matagal, as if waiting for something. Nang hindi ako nagsalita, siya na ulit ang nagpatuloy. “Pero tell me honestly, doc… did you really want me gone?” Napalunok a
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View=Dahil sa nangyari ay nagkaroon ako ng bahagyang hiya at pagkailang sa kanyang presensya. Tila sasabog ang mukha ko sa sobrang init nito sa tuwing nasusulyapan ko ang mukha niya at nararamdaman ko ang presensya niya.One day, I was summoned to his office due to his busy schedules. Busy rin naman ako sa ospital pero kaso ko ang hawak niya kaya dapat lang siguro… Tama lang naman na ako ang pumunta ‘di ba?While I was waiting outside his office, I heard kasi nagbibihis siya. ‘Yon ang habilin niya sa secretary niya kaya wala akong pagpipilian.“Come in!” malakas na sabi niya kaya binuksan ko ang pinto papasok sa opisina niya at napalunok ako nang bahagyang makita ang dibdib niya dahil sinasarado niya ang ilan sa mga butones na hindi natapos.Umiwas tingin ako kaagad nang nakatingin siya sa akin habang sinasarado iyon. Ang asul niyang mata ay matalim at makahulugan na nakatitig.Sinong hindi maiilang sa gwapo niyang mukha lalo na’t may pinagsamahan kami k
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= A day later, hinarap ako ni Enzo. “It seems like the hospital is at fault, and the doctor. I found out that both of them are cooperating to ruin you huh?” Hinarap niya sa akin ang tablet na dala niya. “What did you do? Why do they hate you so much?” kwestyon ni Enzo at nakapandekwatrong naupo sa harapan ko. “Ewan. I’m just doing my best as a doctor, and maybe they hated that I’m determined,” walang ganang sagot ko. Pasimple kong nahilot ang sintido, inaamin kong nas-stress ako. Aside from my case, hawak ko rin ang kaso ng ibang mga doctor dito sa hospital ko. “Hmm, then let’s do this. I won’t be back in a while, doc…” Napatitig ako kay Enzo sa sinabi niya, ba’t kailangan pa niya sabihin sa akin? ‘Ano ‘yan update?!’ “You might miss me, but please don’t. I’ll investigate about your case,” mayabang niyang sabi kaya napangiwi ang mukha ko. Alam ko naman gwapo siya pero anong sinasabi sabi niyang mamimiss ko siya?! “Kapal. Kahit mawala k
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View=“It seems that you found a new and persistent enemy, doc.” Tumaas kaagad ang kilay ko sa bungad ni Enzo na dala-dala ang apat na folder.“Ano na naman ‘yan?” pagod na pagod kong sabi at napaupo na lang sa harap ng desk ko.Nagkibit balikat siya at huminga ng malalim. “Another 4 cases of malpractice, and one is done by you.” “Ako? Wala akong mali sa mga operasyon na nagawa ko, never in my life that I will make a mistake.” I was so confident not until he opened up the folder and placed it in front of me.Napahinto ako nang makilala ang pasyenteng iyon, but t-that was from abroad pa… Kinuha ko ang papel at tinitigan.“C-Care to elaborate?” nangatal ang labi ko dahil ang pasyenteng iyon ay ipinasa ko na sa ibang doctor dahil aalis na ako sa bansa at babalik sa Pinas.“You seem disturbed, did you really not made a mistake?” he sarcastically said but then hindi ako nakasagot.“J-Just elaborate.”“This patient died yesterday, her parents came here and sue
=Aria Maeve Sienna’s Point Of View= Meanwhile… Kaharap ko na naman si Enzo, handing me a piece of folder with important documents inside. “Abogado ka ‘di ba? Why don’t you try talking about it the easy way I can understand?” nauubos pasensya kong sabi. Mahina siyang natawa. “I thought you’re a genius?” asar niya. “Yeah, but I don’t have the time to process those terms when I’m a doctor. Kaya ka nga ginawang abogado ‘di ba?” sarkasmo kong sagot. Ngumisi ang labi niya at tumango tango. “Tawang tawa? Ilahad mo na kaya yung kaso?” napipikon kong sumbat kay Enzo na gwapong gwapo na nakangisi habang nakatitig sa mukha ko na para bang nag-eenjoy siya na naiinis ako. Napangisi si Enzo, halatang inaasar ako sa bawat salita niya. “Relax, doc. Akala ko ba sanay ka sa pressure? Or is it different kapag ako ang kaharap mo?” Napasinghap ako sa inis. “Kahit sino pa ang kaharap ko, hindi mo ako kayang ilagay sa alanganin, Atty. Fuentabella. Kung gusto mong pag-usapan ang kaso, pag-usapa