All Chapters of Kung Isusuko ko ang Langit: Chapter 11 - Chapter 20

JANNA: Lumabas na siya ng bahay, dala ang mga gamit. Tiningnan muna niya iyon, saka naglakad na sa kalsada. Ang ganda ng lugar na iyon, halatang may mga sinasabi sa buhay ang mga nakatira. Isang kotseng asul ang umilaw ilaw at tumigil sa kanyang harapan. Si Gerald. "Janna, saan ka pupunta?" nagmamadali siyang bumaba ng sasakyan at sinalubong ako. "Dala mo ang mga gamit mo?" "Aalis na lang ako kuya Gerald. Ayoko ng gulo.. Pasensiya ka na sa gulong nagawa ko kuya, kayo ni tita Amanda. Aalis na lang ako para hindi na kayo madamay sa nangyari sakin," yumuko pa ako habang unti unting namumuo ang luha sa aking mga mata. "Sinong may sabi sayo?" nangunot ang kanyang noo saka kinuha ang aking bagahe, "akin na nga yan. Sumakay ka ng kotse at sa bahay tayo mag-usap. Mabuti na lang at nakita kitang paalis. Paano kung hindi ako dumating? saan ka namin hahanapin? sanay ka ba dito sa Maynila?" Hindi ako nakapagsalita. Nahihiya na ako. Natatakot, at nalulungkot. Hindi ko na malaman kung an

JANNA: "Hija, kumusta ang outing niyo?" tanong ni tita Amanda sakin,"balita ko, hindi ka daw talaga naligo, bakit?" "Tita, ayoko hong mag two piece. Di ko po carry. Pakiramdam ko po, lumilipad pati ang kaluluwa ko," may pandidiri ang aking tinig, "nakakahiya po. Sabi pa ni Lizzy, baka makita ang baby fats ko." "Ganon talaga ang babaeng iyon. Ano? ibinida ba niya sayo ang mga achievements niya?" naghihintay ng kwento si tita Amanda, "malamang yun, ganun ang ginawa niya hindi ba?" tumango lang ako sa sinabi niya. Banaag ko sa kanyang mga mata ang pagkadismaya,"hindi na talaga magbabago ang isang iyon." "Tita, hindi niyo ba bet si Lizzy? maganda naman siya," nakangiti kong sabi kay tita Amanda, "saka sabi ni kuya Gerald, ganun daw talaga iyon magsalita." "Hindi naman sa hindi ko siya gusto Janna. Ewan ko ba, kung mother's instinct ito o ano. Iba kasi ang nararamdaman ko sa babaeng iyon. Parang may itinatago siyang hindi maganda. Subalit, ang aking anak naman ang makikisama sa ka

Nasa swing lang ako at nagmumuni-muni. Malapit na akong ikasal at bigla akong kinabahan. Paano kung biglang mag object si Lizzy, nakakahiya yun pati sa aking pamilya. Hindi ko na napansin ang aninong lumapit sa akin. Si Lizzy. Naka pang swimming siya at nakatapis ang pang-ibaba niyang katawan. Nakangiti siyang sumampa sa kabilang bahagi ng swing. "Mukhang malalim ang iniisip mo ah," bati niya sa akin. Nakatitig siya na parang inaarok kung ano ang laman ng aking isipan. "Kumusta ang pakiramdam ng ikakasal? Masaya ba na nakasira ka ng plano ng iba?" Napatuwid ako ng upo, at napatingin ng diretso sa kanya, "A-anong ibig mong sabihin?" kumabog kabog ang aking dibdib. Hinihintay ko ang kanyang isasagot sa akin. "Ikakasal na sana kami ngayong taon ni Gabriel. As in, nagreready na kami. Subalit isang uwi niya lang sa lugar niyo, biglang nabaliktad ang aking mundo. Parang inagawan mo ako ng pangarap, Janna.." lumungkot ang tinig niya, "Hindi ko alam kung plinano mo ito, o hindi.. hinsi ko

"Ano? bakit hindi kayo tutuloy sa Hongkong?" mataas ang tinig ni Lizzy, bigla pa siyang napatayo, "usapan na natin ito, hindi ba?" Nakaupo kami lahat sa salas kasama si tita Amanda. Ngumiti lang si tita sa kanya, saka humigop ng kape. "Hija, honemoon yun, tapos, sasama ka?" tumaas ang kilay nito, "kahit pa sabihin mong kunwa kunwariang kasal lang ito, paano kapag nakita sila ng iba naming kakilala, tapos ikaw ang kaholding handa ng anak ko, at hindi ang asawa niya? nakakahiya yun, hindi ba?" kalma lang ang boses ni tita Amanda. "Pero alam naman nating lahat na ako ang girlfriend at fiancee ni Gabriel. Bakit ngayon, parang kinakalimutan niyo na ako?" halata sa tinig ni Lizzy ang hinanakit, "pumayag na nga akonh pakasalan niya ang babaeng iyan, ngayon naman pati karapatan ko, nais niyong alisin?" "Lizzy, pumayag ka, nagpaubaya ka, tapos ngayon, parang kasalanan pa namin?" sita ni tita Amanda kay Lizzy, "magdahan dahan ka ng pananalita mo hija.." "Bakit ba matagal ko ng nararam

Habang sakay kami ng eroplano, hindi mawala sa isipan ko ang sinabi ni Mommy Amanda sakin. 'Akitin mo ang anak ko'. Paano kaya niya nasabi sa akin iyon gayung may nobya ang kanyang anak? Magkatabi kami ni Gabriel, samantalang si mommy Amanda ay nasa kabilang side. Ang ganda ng VIP class na ito. Maaaring mahiga at takpan ang paligid, tulad ng ginawa ni mommy Amanda. Nag-iisa siya sa kanyang cubicle. Napahinga ako ng malakas, habang nakatingin sa bintana. "Gabriel, pasensiya ka na kanina kay mommy Amanda, hindi ko siya mapigilan," hindi man lang sumagot ang aking katabi. Pag lingon ko sa kanya, natutulog na rin siya at may pasak sa tenga. "Pasensiya ka na, alam kong hindi mo ako naririnig, pero kailangan ko lang itong mailabas. Alam kong nagagalit ka," saka ulit ako tumingin sa bintana, "pero hindi ko kayang pigilan ang mommy mo kapag nagsasalita. May mother's instinct daw kasi siya kay Lizzy. Hindi niya daw alam kung bakit mabigat ang dugo niya sa girlfriend mo." Bumuntonh hinin