All Chapters of องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: Chapter 861 - Chapter 870

หลี่หลงหลินเดินอย่างรวดเร็ว หลังจากออกจากหอละอองฝนแล้ว ก็ตั้งใจจะไปหาพี่สะใภ้ใหญ่อย่างลั่วอวี้จู๋ก่อนประการแรกพี่สะใภ้รองกงซูหว่าน พักอยู่ที่สถาบันวิจัยภูเขาประจิม ไม่ค่อยกลับมาประการที่สองก่อนทัพเคลื่อนพล เสบียงต้องพร้อมหลี่หลงหลินต้องการผลิตกระดาษเพื่อทำเงิน จำเป็นต้องมีเงินทุนเริ่มต้น แน่นอนว่าต้องไปหาแม่บ้านอย่างลั่วอวี้จู๋ก่อนเวลานี้ ท้องฟ้ามืดครึ้ม ดวงจันทร์ลอยเด่น ลั่วอวี้จู๋นอนอยู่บนเตียงแล้วก๊อก ก๊อก...เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู ลั่วอวี้จู๋ลุกขึ้นนั่ง สวมเสื้อคลุมแล้วเปิดประตู พบว่าคนที่อยู่หน้าประตูคือหลี่หลงหลิน“องค์รัชทายาท...”“ดึกมากแล้ว”“ท่านมาทำไม?”“มีอะไร ทำไมไม่รอพรุ่งนี้ค่อยพูดก่อน ต้องมาตอนดึกดื่นค่ำคืนเลยหรือ?”ภายใต้แสงจันทร์อันนวลตา ใบหน้าของลั่วอวี้จู๋งดงามราวกับหยกขาวแกะสลัก งดงามไร้ที่ตินางกำลังสวมชุดนอนผ้าไหมบางเบา คาดเอวด้วยริบบิ้นผ้าไหม เผยให้เห็นเอวคอดเล็กที่สามารถโอบได้ด้วยมือเดียว เมื่อรวมกับรูปร่างที่อวบอิ่มและงดงามแล้ว ก็แสดงให้เห็นถึงส่วนโค้งเว้าที่งดงามที่สุดของผู้หญิงหญิงงามล่มเมืองเช่นนี้ จะปรากฏตัวได้เพียงในความฝันเท่านั

เช้าตรู่หลี่หลงหลินนั่งรถม้ามาที่สถาบันวิจัยภูเขาประจิม พบกับกงซูหว่านในชุดกระโปรงสีดำ ท่าทางสง่างาม“องค์รัชทายาท”กงซูหว่านดูเหมือนจะได้ยินข่าวเรื่องการขาดดุลงบประมาณของราชสำนักมาก่อนแล้ว กล่าวขึ้นด้วยความกังวลในใจ “ข้าได้ยินมาว่า ท้องพระคลังขาดดุลไปไม่น้อยอีกแล้ว! ฝ่าบาทจะตัดงบประมาณของสถาบันวิจัยภูเขาประจิมหรือไม่?”นางเป็นหญิงสาวผู้เลิศล้ำเหนือสามัญ งดงามโดดเด่นราวไม่แยแสต่อทุกสิ่งในโลกหล้าสำหรับทรัพย์สินเงินทอง กงซูหว่านมองว่าเป็นเพียงเศษธุลี อย่างไรก็ตามสิ่งที่กงซูหว่านแบกรับในตอนนี้ ไม่ใช่แค่ตัวเอง แต่ยังมีช่างฝีมือของสถาบันวิจัยภูเขาประจิมหากงบประมาณถูกตัดชีวิตของช่างฝีมือในอนาคต จะเป็นอย่างไร?หลี่หลงหลินมองใบหน้างามของกงซูหว่าน ตบหน้าอกรับประกัน “พี่สะใภ้รอง มีข้าอยู่ เจ้าวางใจได้! งบประมาณของสถาบันวิจัยภูเขาประจิม ไม่เพียงแต่จะไม่ถูกตัด ราชสำนักจะเพิ่มขึ้นอีก!”กงซูหว่านตกใจ จ้องมองหลี่หลงหลิน “จริงหรือ? องค์รัชทายาท ตอนนี้เจ้าเป็นรัชทายาท ต่อไปจะต้องเป็นฮ่องเต้ ห้ามพูดเล่น!”ก็ไม่แปลกที่กงซูหว่านจะตกใจข่าวลือภายนอก การขาดดุลของราชสำนักนั้นร้ายแรงมากอย

“อะไรนะ?”“ผลิตกระดาษได้แล้วอย่างนั้นหรือ?”ลั่วอวี้จู๋ได้ยินข่าวนี้ก็รู้สึกงุนงงเดิมทีนางคิดว่า อย่างน้อยต้องใช้เวลาหนึ่งหรือสองเดือน การผลิตกระดาษจึงจะมีความคืบหน้าไม่คิดเลยว่า ภายในเวลาเพียงไม่กี่วัน หลี่หลงหลินก็ผลิตกระดาษได้สำเร็จดังนั้น ลั่วอวี้จู๋ ซูเฟิ่งหลิง ซุนชิงไต้ และหลิ่วหรูเยียน จึงรีบไปยังสถาบันวิจัยภูเขาประจิมในเวลานี้หลี่หลงหลินมองดูกระดาษที่ตัดแล้ว ในใจกลับส่ายหน้ากระดาษเหล่านี้ ไม่ว่าจะเป็นเนื้อกระดาษหรือสี ล้วนด้อยกว่ากระดาษในยุคหลังมากนี่ก็ช่วยไม่ได้เทคโนโลยีและงานฝีมือมากมายต้องใช้เวลาสะสม ไม่ใช่เพียงชั่วครู่ ก็สามารถก้าวข้ามได้ในเวลานี้ ซูเฟิ่งหลิงวิ่งมาอย่างรวดเร็ว ข้างหลังยังมีลั่วอวี้จู๋ ซุนชิงไต้ และหลิ่วหรูเยียน“องค์รัชทายาท ได้ยินว่าเจ้าตั้งใจจะผลิตกระดาษทำเงินหรือ?”ซูเฟิ่งหลิงเห็นกระดาษสีขาว ใบหน้างามเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ถามอย่างแปลกใจว่า “นี่คือกระดาษหรือ? ทำไมถึงขาวขนาดนี้? กระดาษที่ข้าเคยเห็น ส่วนใหญ่ล้วนออกสีเหลือง!”ก็ไม่แปลกที่ซูเฟิ่งหลิงจะตกใจแม้ว่าหลี่หลงหลินจะคิดว่า กระดาษเหล่านี้ยังไม่ขาวพอแต่ในสายตาของซูเฟิ่งหลิง

หลี่หลงหลินเผยรอยยิ้มที่ยากจะคาดเดา พลางลูบเคราที่ไม่มีอยู่จริงแล้วกล่าวว่า “รู้บ้างนิดหน่อย!”ซูเฟิ่งหลิงไม่เชื่อ “ชิ! เจ้าอย่ามาอวดอ้าง! ความรู้สึกที่ละเอียดอ่อนเช่นนี้ คนหยาบกระด้างอย่างเจ้าจะเขียนออกมาได้อย่างไร?” หลี่หลงหลินถอนหายใจอย่างจนใจ ก่อนกล่าวว่า “ก็ได้ๆ ข้ายอมรับว่าข้าเป็นพวกหยาบกระด้าง เป็นคนเถื่อนก็แล้วกัน!”เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนกำลังจะทะเลาะกันอีก ลั่วอวี้จู๋จึงรีบเปลี่ยนหัวข้อ “น้องสี่ นิยายของเจ้าเขียนได้ดีขนาดนี้ หากนำไปตีพิมพ์ จะต้องโด่งดังไปทั่วแผ่นดินแน่!”“หรือว่า เจ้าจะหวงแหน ไม่อยากแบ่งปัน?”หลิ่วหรูเยียนส่ายศีรษะเบาๆ ใบหน้าเปี่ยมด้วยความเศร้าและน้อยใจ ดุจดอกกุหลาบที่เปื้อนน้ำค้างยามเช้า “ข้าเคยไปที่โรงพิมพ์แล้ว แต่พวกเขาไม่ยอมรับ ยังทำให้ข้าอับอายขายหน้าด้วย...”ซูเฟิ่งหลิงโกรธจัดจนใบหน้าแดงก่ำ “พวกตาบอดไร้สมอง! เป็นโรงพิมพ์ของสำนักไหน บอกมา ข้าจะพาคนไปถล่มมันให้ราบ!”หลิ่วหรูเยียนตกใจ รีบจับข้อมือของซูเฟิ่งหลิง “น้องเล็ก อย่าเด็ดขาด! เบื้องหลังของโรงพิมพ์คือสำนักศึกษาใหญ่ทั้งสี่ คำพูดคนน่ากลัว ไม่ควรไปล่วงเกิน”“ยิ่งไปกว่านั้น องค์รัชทายาททรงรับปากแ

ทำหนังสือพิมพ์?ทุกคนได้ยินดังนั้น ก็ตกใจอันที่จริง ในสมัยโบราณใช่ว่าจะไม่มีหนังสือพิมพ์ต้าเซี่ยมีจดหมายเหตุ ใช้สำหรับถ่ายทอดพระราชโองการของราชสำนักเรียกอีกอย่างว่ารายงานราชสำนักในบางช่วงเวลา เคยมีหนังสือพิมพ์ขนาดเล็กที่จัดทำโดยเอกชนเนื่องจากวิพากษ์วิจารณ์กิจการบ้านเมือง จึงถูกราชสำนักปราบปรามและสั่งห้าม จากนั้นก็หายไปแต่เมื่อสืบสาวไปถึงต้นตอ ก็ยังคงเป็นเพราะกระดาษแพงเกินไป ต้นทุนการพิมพ์แบบแกะสลักสูงเกินไป ทำให้รายได้จากหนังสือพิมพ์ต่ำมาก ไม่คุ้มค่าหลี่หลงหลินปรับปรุงกระบวนการผลิตกระดาษ และยังคิดค้นการพิมพ์แบบตัวเรียงดินเหนียว ลดต้นทุนลงอย่างมากเทคโนโลยีพัฒนามาถึงขั้นนี้ การถือกำเนิดของหนังสือพิมพ์ แทบจะเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้!หนังสือพิมพ์ เป็นฐานที่มั่นสำคัญของความคิดเห็นสาธารณชนหากเจ้าไม่ยึดครอง ศัตรูก็จะยึดครองหลี่หลงหลินย่อมต้องเป็นผู้นำ รีบยึดครองพื้นที่สูงของความคิดเห็นสาธารณชนการควบคุมความคิดเห็นสาธารณชน เท่ากับการควบคุมจิตใจของประชาชน!หลิ่วหรูเยียนสนใจการทำหนังสือพิมพ์เป็นอย่างมาก รีบถามว่า “องค์รัชทายาท ข้าโง่เขลา ไม่ค่อยเข้าใจ เจ้าหมายถึงอะไร ท