All Chapters of องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: Chapter 841 - Chapter 850

ลั่วชิงซานดื่มเหล้าไปหลายจอก จนเมาหมดสติ แต่บุตรชายทั้งสามของลั่วชิงซาน กลับรู้สึกอึดอัดใจมาก บุตรชายคนโตบ่นพึมพำ “ท่านพ่อ ท่านดีใจอะไรกันนัก กับการที่องค์ชายเก้าเป็นรัชทายาท? ตระกูลลั่วของเราเกี่ยวอะไรกับองค์รัชทายาทด้วย?” บุตรชายคนที่สองก็เอ่ยคล้อยตาม “ใช่ขอรับ ท่านพ่อ! คราวนี้ท่านขนธัญพืชขึ้นเหนือ เสียเงินไปตั้งมากมาย ยังจะมีอารมณ์มาจัดเลี้ยง เลี้ยงแขกอีกหรือ!” บุตรชายคนเล็กเอ่ยเสริมว่า “พี่ใหญ่และพี่รองพูดถูก! แต่ สำหรับท่านก็ช่างเถอะ แต่ท่านถึงขั้นยกตำแหน่งหัวหน้าตระกูลให้กับน้องหญิงนี่สิ! นางเป็นเพียงผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว และยังเป็นม่าย! มันไม่ยุติธรรมเลย!” แล้วงานเลี้ยงที่ครึกครื้น ก็เงียบเสียงลงทันที การเมืองในวังหลังนั้นดุเดือด และการต่อสู้ภายในครอบครัวของตระกูลลั่วก็รุนแรงไม่แพ้กัน บุตรชายทั้งสามของลั่วชิงซานมักจะมีปัญหากันทั้งแบบเปิดเผยและลับตา จนไม่มีใครยอมให้กัน ในครั้งนี้พวกเขากลับร่วมมือกัน มาสร้างความวุ่นวายในงานเลี้ยงตระกูล เหตุผลก็ง่ายมาก พวกเขามีศัตรูร่วมกัน นั่นก็คือลั่วอวี้จู๋ผู้เป็นน้องสาว ลูกสาวที่แต่งงานออกไปแล้ว เป็นเหมือนน้ำที่ถูกเท

ชีวิตที่เข้มแข็งไม่จำเป็นต้องมีคำอธิบาย ถือว่าฉีดยาต้านเพื่อป้องกันไว้ก็แล้วกัน สักวันหนึ่ง เมื่อหลี่หลงหลินแต่งงานกับลั่วอวี้จู๋จริง ๆ ประชาชนก็จะชินกับเรื่องนี้แล้ว ปฏิกิริยาก็จะไม่รุนแรงนัก ซูเฟิ่งหลิงกัดฟันพูด “ใช่! เรื่องของท่านกับพี่สะใภ้! ข้าไม่คิดเลยว่า หลี่หลงหลินไอ้คนชาติชั่ว ท่านจะต่ำช้าและไร้ยางอายขนาดนี้! เพื่อหลอกลวงองค์ชายใหญ่ ไม่ให้เขาก่อกบฏ ท่านถึงขั้นทำให้พี่สะใภ้เสียชื่อ!” ??? หลี่หลงหลินสีหน้าเหม่อลอย เดิมทีเขารู้สึกเหมือนถูกจับได้ว่ามีชู้ เขาจึงเตรียมพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความตาย แต่ซูเฟิ่งหลิงกำลังพูดอะไรอยู่? ทำไมถึงบอกว่าเขาทำให้พี่สะใภ้เสียชื่อ? หรือนางคิดว่าข่าวนี้ เขาเป็นคนปล่อยออกไปหรือ? ไม่ถูก! นางจะรู้ได้ยังไงว่าเขาวางแผนจะลดความน่าเชื่อถือเพื่อหลอกลวงองค์ชายใหญ่? ด้วยสมองที่ไม่เฉลียวฉลาดของซูเฟิ่งหลิง มันไม่น่าจะเป็นไปได้เลย! คงไม่ใช่เสด็จพ่อแน่นอน! เสด็จพ่อกับนางไม่มีความเกี่ยวข้องกันเลย หลี่หลงหลินถามอย่างระมัดระวัง “ใครเป็นคนบอกเจ้าล่ะ?” ซูเฟิ่งหลิงส่งเสียงหึครั้งหนึ่ง “แน่นอนว่าท่านย่าบอกข้า! ความคิดของท่านจะปิดนางไ

อย่างน้อยก็เป็นพ่อค้าใหญ่ ทำไมถึงทำงานไม่เป็นเรื่องเป็นราวแบบนี้! หลี่หลงหลินรับจดหมายขอโทษจากลั่วอวี้จู๋ และอ่านอย่างละเอียด ในจดหมาย ลั่วชิงซานรู้สึกตื่นตระหนกและประหม่า ราวกับจะฉี่ราด! เพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับอนาคตของตระกูลลั่ว! หากฝ่าบาททรงกริ้วขึ้นมา เลือดจะนองไปทั่ว! ตอนนี้หลี่หลงหลินเป็นรัชทายาท ไม่ต่างจากฝ่าบาทเท่าไร ถ้าหลี่หลงหลินโกรธตระกูลลั่วจริง ๆ แค่มีพระราชาบัญชา ตระกูลลั่วก็จะถูกทำลาย! ลั่วอวี้จู๋ลดหน้าลง พูดอีกครั้ง “องค์รัชทายาทโปรดลงโทษ!” หลี่หลงหลินเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “จริง ๆ แล้ว... ท่านพ่อของท่านไม่เพียงแต่ไม่มีความผิด แต่ยังมีคุณงามความดีด้วย! การลงโทษจึงไม่จำเป็น!” ลั่วอวี้จู๋งุนงง และเอ่ยอย่างไม่เข้าใจ “ไม่มีความผิดแล้วมีคุณงามความดีได้ยังไง? ความน่าเกรงขามของพระองค์ตกต่ำลงถึงจุดต่ำสุด จะมีคุณงามความดีที่ไหน?” หลี่หลงหลินมองด้วยดวงตาเปล่งประกาย และเอ่ยต่อ “ถ้าความน่าเกรงขามของข้ามีตกต่ำลง มันก็ดีแล้ว! ยิ่งความน่าเกรงขามของข้าต่ำลงมาเท่าไหร่ พี่ใหญ่และพี่สามก็จะไม่กล้าก่อกบฏ! แต่ยังไงก็ตาม ถ้าข้าปล่อยข่าวเองเพื่อทำลายความน่าเกรงขามของข้า มั

แต่ เสิ่นชิงโจวอยู่ในคุก ไม่มีใครมาเล่นหมากรุกด้วย จึงต้องเล่นกับตัวเอง เมื่อเล่นบ่อย ๆ เขาก็รู้สึกเบื่อหน่าย หมากรุกเหมือนสนามรบ ต้องมีการวางแผน พูดให้ชัดแล้วก็แค่การต่อสู้ทางจิตใจ การต่อสู้กับคนอื่นนั้นย่อมสนุกกว่า แต่การต่อสู้กับตัวเองนั้น เมื่อมองเห็นทุกการวางแผนชัดเจน ก็เลยไร้ซึ่งความสนุก กลับกัน หมากห้าแถวเล่นง่าย ไม่ต้องใช้ความคิดอะไรมาก แม้จะเล่นกับตัวเอง ก็ยังน่าตื่นเต้น และยังสนุกมาก ดังนั้น เสิ่นชิงโจวจึงเล่นอย่างสนุกสนาน ตั้งแต่เช้าจรดค่ำ แม้จะถึงเวลากลางคืน เขาก็ยังเล่นต่อไปภายใต้แสงของเทียน จนกระทั่งเสียงจากประตูคุกดังขึ้น มีคนเข้ามา เสิ่นชิงโจวยังคิดว่าเป็นนายทหารนำอาหารมา จึงไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง “วางอาหารไว้เถอะ!” หลังจากเงียบไปสักพัก ผู้มาเยือนก็เอ่ยด้วยเสียงเบา “อาจารย์ เป็นศิษย์เอง!” เสิ่นชิงโจวได้ยินเสียงที่คุ้นเคยจึงแปลกใจ และเงยหน้าขึ้นมอง เป็นชายที่สวมเสื้อคลุมสีดำ หัวมีหมวกปิดบังใบหน้าในเงามืด สามารถมองเห็นได้เพียงริมฝีปากที่เรียวบางและสันจมูกที่ตรง “รัชทายาท..” “ทำไมท่านถึงมา!” เสิ่นชิงโจวขมวดคิ้วแน่น แน่นิ่งมองผู้มาเยือนด้วย

“ข้าไม่เชื่อหรอกว่า!” “หลี่หลงหลินเพียงแค่พึ่งพากำลังของตนเอง จะสามารถเป็นศัตรูกับทั้งใต้หล้า และกับทุกชีวิตได้!” “อีกไม่นาน ชื่อเสียงหลี่หลงหลินจะต้องมัวหมอง!” “เมื่อถึงตอนนั้น ฮ่องเต้หวู่จะต้องเผชิญแรงกดดันจากกระแสสังคม และต้องปลดหลี่หลงหลินออกจากตำแหน่งรัชทายาท!” หลี่เทียนฉี่ฟังแผนของเสิ่นชิงโจวแล้วก็รู้สึกหัวใจเบิกบาน อาจารย์ของเขาเก่งจริงๆ! ไม่ต้องใช้มีดฆ่าคน ไม่ต้องเห็นเลือด! เพียงแค่ทำให้ชื่อเสียงของหลี่หลงหลินเสื่อมเสีย รัชทายาทอย่างเขาก็จะอยู่ต่อไปไม่ได้ เมื่อถึงตอนนั้น ฮ่องเต้หวู่จะต้องเป็นฝ่ายปลดเจ้าเก้าเอง! แค่คิดก็รู้สึกดีใจแล้ว! หลี่เทียนฉี่ตื่นเต้น “อาจารย์! ข้าเข้าใจแล้ว! ข้าจะกลับไปที่ตงไห่และรอโอกาส!” เขาในฐานะเจ้าแคว้น การเข้ามาในเมืองหลวงโดยไม่ขออนุญาตถือเป็นความผิดใหญ่หลวง เมืองหลวงไม่ใช่สถานที่ที่จะอยู่ได้นาน ในเมื่อแผนของเสิ่นชิงโจวถ้าสมบูรณ์แบบเช่นนี้ หลี่เทียนฉี่จึงไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ต่อในเมืองหลวงแล้ว “โง่!” เสิ่นชิงโจวสีหน้ามืดครึ้มลง แล้วพ่นคำด่าออกมา : “ไม่มีอะไรในโลกที่ปกปิดไว้ได้! อีกทั้ง เว่ยซวินเพิ่งจัดตั้งองคร