บททั้งหมดของ องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: บทที่ 831 - บทที่ 840

แน่นอนว่าสิ่งสำคัญที่สุดคือ ตอนนี้หลี่หลงหลินคือรัชทายาทพระมารดาของรัชทายาทได้รับแต่งตั้งเป็นฮองเฮา นั่นคือสิ่งที่ถูกต้องเหมาะสมตามธรรมเนียมเหล่าขุนนางที่คัดค้านการแต่งตั้งหลินกุ้ยเฟยเป็นฮองเฮา ล้วนทำเพื่อผลประโยชน์ส่วนตน ไม่มีเหตุผลอันใดเลยฮ่องเต้หวู่ตบมือหัวเราะเสียงดัง “ในเมื่อไม่มีขุนนางคนใดคัดค้าน เช่นนั้นก็เป็นอันตกลงตามนี้! ส่งราชโองการของข้าออกไป แต่งตั้งองค์ชายเก้าหลี่หลงหลินเป็นรัชทายาท พระมารดาหลินกุ้ยเฟยเป็นฮองเฮา! ประกาศให้ทั่วทั้งแผ่นดิน!”เหล่าขุนนางไม่มีทางเลือก ได้แต่คุกเข่าลงและกล่าวว่า “กระหม่อมน้อมรับราชโองการ!”หลังเลิกประชุมฮ่องเต้หวู่เบิกบานใจยิ่งนัก ตรงไปยังตำหนักฉางเล่อทันทีหลินกุ้ยเฟยรีบออกมาต้อนรับที่หน้าประตูตำหนัก“ฝ่าบาท!”“หม่อมฉันได้ยินว่าพระองค์ถูกวางยาพิษ เกือบเอาชีวิตไม่รอด!”“หากพระองค์เป็นอะไรไป หม่อมฉัน...หม่อมฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว!”หลินกุ้ยเฟยน้ำตาไหลพราก ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลฮ่องเต้หวู่หัวเราะ “ข้าสบายดีมิใช่หรือ? เจ้าอย่าร้องไห้เลย! ต่อไปเจ้าต้องเป็นมารดาแห่งแผ่นดิน ปกครองวังหลัง หากวันๆ เอาแต่ร้องไห้ จะดูไม่สง่างาม”

ฮ่องเต้หวู่ทรงปลื้มปีติและซาบซึ้งตรัสว่า “ฮองเฮา ลำบากเจ้าแล้ว! เจ้าจงอยู่ที่ตำหนักฉางเล่อไปก่อน รอให้สงครามสงบ ข้าจะสร้างตำหนักหลังใหญ่ให้เจ้า!”หลินฮองเฮาส่ายหน้า “หม่อมฉันไม่ต้องการตำหนัก! มีเงินสร้างตำหนัก สู้ลดภาษีให้ชาวบ้านจะดีกว่าเพคะ”ฮ่องเต้หวู่ชะงัก ตรัสเสียงหนักแน่น “ฮองเฮา คำพูดของเจ้า ข้าจำไว้แล้ว!”หลินฮองเฮาซบลงบนอกของฮ่องเต้หวู่ พลางกล่าวอีกว่า “แล้วลูกของเราเล่าเพคะ? ตอนนี้เขาเป็นรัชทายาท สมควรจะอยู่ที่ตำหนักองค์รัชทายาท แต่หม่อมฉันได้ยินมาว่า ตำหนักองค์รัชทายาทนั้นเก่าทรุดโทรม ไม่สามารถอยู่อาศัยได้แล้ว”ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้วแน่น ถอนหายใจ “ข้าก็กำลังกลุ้มใจเรื่องนี้อยู่”อย่างที่หลินฮองเฮาได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้หลี่หลงหลินเป็นเพียงองค์ชาย อาศัยอยู่ที่จวนตระกูลซู เหมือนกับเป็นเขยแต่งเข้า ก็ไม่เป็นไร!แต่ตอนนี้เขาเป็นรัชทายาท จะยังอาศัยอยู่ที่จวนตระกูลซูได้อย่างไร?หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป รัชทายาทแห่งต้าเซี่ยจะไม่กลายเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าไปอยู่บ้านฝ่ายหญิงหรือ?รัชทายาทย่อมต้องอยู่ที่ตำหนักองค์รัชทายาท!แต่ปัญหาก็คืออดีตรัชทายาทหลี่เทียนฉี่ได้ก่อกบฏ ตำหนักอง

อีกอย่างวังหลวงมีกฎระเบียบมากมาย ตนเองออกจากวังก็มีคนคอยจับตาดู รายงานให้ฮ่องเต้หวู่ทราบไม่มีอิสระเลยสักนิดจะเหมือนกับการอยู่ที่จวนตระกูลซู อยากทำอะไรก็ทำได้อย่างสบายใจที่ไหนกัน“เสด็จพ่อ!”หลี่หลงหลินกล่าวอย่างชอบธรรม “ลูกไม่เห็นด้วย!”ฮ่องเต้หวู่ตะลึง “เจ้าไม่อยากอยู่ในตำหนักองค์รัชทายาทหรือ? ทำไม?”หลี่หลงหลินย่อมไม่พูดความจริง ว่าเป็นเพราะต้องการเกลี้ยกล่อมพี่สะใภ้ทั้งหลาย ใช้ความใกล้ชิดให้เป็นประโยชน์เขาเหลือบมองไปรอบๆ หาเหตุผลที่ฟังดูดี “นี่เป็นช่วงเวลาที่วุ่นวาย! ภายนอกมีหมานอี๋จ้องโจมตี ภายในมีกบฏคอยก่อกวน! การคลังของราชสำนักก็ย่ำแย่ รายรับไม่พอกับรายจ่าย!”“ในเวลานี้ หากลูกเห็นแก่ความสุขสบายส่วนตัว ก่อสร้างตำหนักใหญ่โต”“จะให้ประชาชนอยู่ตรงไหน?”“จะให้แผ่นดินอยู่ตรงไหน?”ฮ่องเต้หวู่ตกใจ “เจ้าไม่อยากอยู่ในตำหนักองค์รัชทายาท? แล้วเจ้าจะอยู่ที่ไหน?”หลี่หลงหลินกวาดสายตาไปยังซูเฟิ่งหลิง และพี่สะใภ้ทั้งหลายที่งดงามราวกับดอกไม้ พลางยิ้ม “ลูกคิดว่าอยู่ที่จวนตระกูลซูก็ดีแล้วพ่ะย่ะค่ะ”บรรดาสตรีในจวนตระกูลซูได้ยินดังนั้น ในใจก็อบอุ่นขึ้นมาโดยเฉพาะซูเฟิ่งหลิง กำหมัดท

ฮ่องเต้หวู่ทรงตรัสถามด้วยเสียงสั่นเครือหลี่หลงหลินพยักหน้า กล่าวอย่างหนักแน่น “ใช่พ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่ตรัสต่อ “ถ้าเช่นนั้น หากมีเงิน โรคภัยไข้เจ็บของต้าเซี่ยก็จะหายไป ราชบัลลังก์ของข้าก็จะมั่นคง?”หลี่หลงหลินพยักหน้า “ใช่พ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่จ้องมองหลี่หลงหลิน “เจ้าสามารถช่วยข้าหาเงินได้?”หลี่หลงหลินยิ้ม “ใช่พ่ะย่ะค่ะ!”ฮ่องเต้หวู่ทรงยื่นมือออกมา ตบลงบนไหล่ของหลี่หลงหลิน ตรัสอย่างตื่นเต้น “ลูกรัก! เพียงเจ้าหาเงินได้ เช่นนั้นเจ้าอยากทำอะไรก็ทำ ใช้ชีวิตเหลวแหลกให้เต็มที่เถิด!”หลี่หลงหลินโค้งคำนับ “ขอบพระทัยเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ!”อันที่จริง ตั้งแต่แรกเริ่ม หลี่หลงหลินก็คิดแผนนี้ไว้การปกครองบ้านเมือง ช่างเหนื่อยยากเพียงใด!ตื่นแต่เช้ามืด ต้องประชุมทุกวันไม่พอยังต้องตรวจฎีกา ทำงานจนเหนื่อยสายตัวแทบขาดที่สำคัญคือ มีประโยชน์หรือไม่?ฮ่องเต้หวู่ทรงทุ่มเททำงานหนักมาหลายปี ประชุมทุกวัน เหนื่อยแทบตายชาวบ้านก็ยังด่าว่าพระองค์เป็นฮ่องเต้ทรราชมิใช่หรือ?บรรดาองค์ชายทั้งหลายผลัดกันแสดงบทบาท ใครจบการแสดง อีกคนก็ขึ้นเวที ต่างคนต่างคิดจะก่อกบฏกันทั้งนั้นฮ่องเต้หวู่ทรงทำเช่นนี้ ล้

หัวใจของหลี่หลงหลินเบิกบานหากเป็นฮองเฮาหลู่ นางไม่มีทางอนุญาตอย่างแน่นอนแต่ฮองเฮาองค์ปัจจุบัน คือพระมารดาของตน รักใคร่เอ็นดูตนยิ่งนัก ถึงขั้นตามใจทุกอย่าง เช่นนั้นก็ไม่ต้องพูดอะไรแล้วส่วนฮองไทเฮา นางทรงมีพระชนมายุมาก ความคิดอ่านโบราณ เกรงว่าจะมีแนวโน้มคัดค้านสูงอย่างไรก็ตาม หลี่หลงหลินมีความสัมพันธ์อันดีกับฮองไทเฮา หาทางเอาอกเอาใจนางให้มากหน่อย พูดจาหว่านล้อม น่าจะจัดการได้ฮ่องเต้หวู่ทรงถอนหายใจ “อันที่จริง ฝ่ายฮองไทเฮา ข้าช่วยเจ้าได้ ไม่ใช่เรื่องยาก! ที่สำคัญคือ ขุนนางทั้งหลาย! โดยเฉพาะเหล่าขุนนางฝ่ายบุ๋น พวกเขาไม่มีทางอนุญาตอย่างแน่นอน!”“เจ้าจะโน้มน้าวพวกเขา ยากยิ่งกว่าขึ้นสวรรค์!”สีหน้าของหลี่หลงหลินเคร่งขรึม หัวใจดิ่งลงสู่ห้วงลึกคำพูดนี้ของฮ่องเต้หวู่ ล้วนออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจถูกต้องคนที่จัดการได้ยากที่สุด ก็คือเหล่าขุนนางในราชสำนักหลี่หลงหลินมีความสัมพันธ์ที่แย่มากกับขุนนางฝ่ายบุ๋น ราวน้ำกับไฟการจะโน้มน้าวพวกเขา แทบจะเป็นไปไม่ได้หรือว่า ตนกับพี่สะใภ้ทั้งสี่ จะมีวาสนาต่อกันเพียงเท่านี้?กงซูหว่านกับซุนชิงไต้ก็ช่างเถิด ยังไม่ได้เปิดเผยความในใจกับพวกนางทั