All Chapters of องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น: Chapter 761 - Chapter 770

ที่แท้ซูเฟิ่งหลิงก็รู้แล้วว่า เข้าใจตนเองผิดไป ตั้งใจแต่งหน้าแต่งตัวสวมชุดกระโปรงงดงามมาเป็นพิเศษ รอขอโทษอยู่ที่นี่กลางดึกปรากฏว่าหลี่หลงหลินกลับมีท่าทางคล้ายเห็นผี ทำให้ซูเฟิ่งหลิงหมดอารมณ์หลี่หลงหลินโคลงศีรษะ “แท้จริงแล้ว เจ้าไม่ต้องรีบขอโทษก็ได้! เรื่องนี้ยังไม่จบเลยนะ!”ซูเฟิ่งหลิงตกตะลึงภายในใจ “ยังไม่จบ? ท่านหมายความว่ากระไร?”หลี่หลงหลินจ้องมองใบหน้าซูเฟิ่งหลิง พูดอย่างจริงจัง “ทุกปีปริมาณธัญพืชของต้าเซี่ยคงที่! ปีที่มีภัยพิบัติก็จะน้อยลงหน่อย ปีที่อุดมสมบูรณ์ก็จะมากขึ้น”“ทว่า ธัญพืชสามแสนฉื่อในยุ้งฉางเมืองเหนือ ไม่ว่าไฟมังกรเผายุ้งฉางหลวง หรือผู้คุมทุจริต”“อย่างไรเสียก็สูญเสียไปแล้ว!”“นั่นก็หมายความว่า ไม่ว่าข้าใช้วิธีการใด ลำเลียงธัญพืชจากแดนใต้ไปเมืองหลวงก็ดี บีบคั้นเหล่าพ่อค้าธัญพืชให้ลดราคาก็ดี ช่องว่างของสามแสนฉื่อนี้ ก็ยังอยู่!”“สิ่งที่ข้าทำ ก็แค่ขุดรูนั้นอุดรูนี้ ชะลอเวลาที่ความอดอยากจะระเบิดออกมา!”“สุดท้ายแล้วก็เป็นแค่การแก้ปัญหาชั่วคราวไม่ได้แก้ปัญหาที่ต้นเหตุ!”เฮ้อซูเฟิ่งหลิงสูดลมหายใจเย็นเข้าลึกๆ ดวงหน้างดงามตกตะลึง “ท่านกำลังจะบอกว่าปัญหาความอดอย

จากนั้น เจ้าจึงขอขันอาสา ถือพระราชโองการตามจับกุมคนร้าย!”“ก็สามารถอ้างชื่อที่ถูกต้องนี้ ตรวจเรือนเหล่าขุนนางชนชั้นสูงได้แล้ว!”ซูเฟิ่งหลิงเข้าใจในทันใด ดวงตาทอประกายระยับ “ข้าเข้าใจแล้ว! หาตัวฆาตกรเป็นเรื่องเท็จ หาธัญพืชเป็นเรื่องจริง!”หลี่หลงหลินพูดยิ้มๆ “สมเป็นสตรีของข้า ยังไม่นับว่าโง่เกินไปนัก!”ซูเฟิ่งหลิงเงยหน้า มองหลี่หลงหลินอย่างไม่เข้าใจ “แต่ ท่านแสร้งเผชิญหน้ากับมือสังหาร แสร้งได้รับบาดเจ็บก็ได้ ไฉนเลยจะต้องทำเช่นนี้ ให้ข้าแทงท่านหนึ่งที ได้รับบาดเจ็บจริง?”หลี่หลงหลินพูดอย่างจนใจ “เมื่อครู่ชมเจ้าสองประโยค เหตุใดถึงโง่อีกแล้วเล่า? เจ้าคิดว่า คนที่พวกเราต่อสู้ด้วยเป็นใครกัน? คนผู้นี้ฉลาดหลักแหลมน่ากลัวมากนัก เป็นศัตรูที่ข้ารับมือยากที่สุดแล้ว!”“ข้าเพียงแสร้งได้รับบาดเจ็บ ก็สามารถปกปิดได้กระนั้น?”“ยิ่งไปกว่านั้น”“หากข้าไม่ได้รับบาดเจ็บ จะอธิบายกับทางฝั่งเสด็จพ่อเยี่ยงไร?”“นี่มิใช่กำลังหลอกลวงเบื้องสูงหรือ?”“ดังนั้น จะหลอกศัตรูก็ต้องหลอกคนของตนก่อน! มีเพียงทำเช่นนี้ คนอยู่เบื้องหลังถึงจะติดกับ!”ซูเฟิ่งหลิงเข้าใจแล้ว “ยังเป็นท่านคิดอ่านรอบคอบ! ก็ดี! ข้าจะแทงท่า

ฮูหยินผู้เฒ่าซูเองก็สะอื้นเงียบๆ“คนสกุลซู จริงใจต่อข้าอย่างแท้จริง!”หลี่หลงหลินรู้สึกซาบซึ้งใจทว่า มีสองคนที่ไม่ร้องไห้หนึ่งคนคือซูเฟิ่งหลิงนางแทงเขาเองกับมือ รู้ว่าทั้งหมดเป็นเพียงการแสดง ย่อมร้องไห้ไม่ออกอีกคนกลับเป็นซุนชิงไต้อิงตามหลักการแล้ว ด้วยอุปนิสัยของซุนชิงไต้ สมควรร้องไห้เสียงดัง เสียใจมากถึงจะถูกทว่านางตรวจบาดแผลของหลี่หลงหลินแล้ว พบว่าแม้กระบี่แทงทะลุอก มองดูแล้วอาการสาหัสมากแต่กระบี่นี้บังเอิญมากเหลือเกิน หลีกเลี่ยงอวัยวะสำคัญภายในร่างกาย เป็นเพียงอาการบาดเจ็บของผิวหนังเท่านั้นซูเฟิ่งหลิงเองก็รู้ ไม่สามารถปิดบังซุนชิงไต้หมอเทวดาได้ ดังนั้นจึงเล่าให้นางฟัง ขอให้นางร่วมมือแสดงละครซุนชิงไต้คิดเพียงว่าน่าสนุก เดิมทีก็ไม่รู้เรื่องหลอกลวงเบื้องสูง ดังนั้นจึงรับปากอย่างอารมณ์ดี“ฝ่าบาท!”“พระองค์อย่าเสียพระทัยเกินไปนัก พระวรกายสำคัญยิ่ง!”“ยิ่งไปกว่านั้น องค์ชายเก้า ยังไม่ตาย...”เว่ยซวินประคองฮ่องเต้หวู่ ปาดน้ำตาอย่างสุดระงับฮ่องเต้หวู่ปาดน้ำตา สายตาตกลงบนตัวซุนชิงไต้ “หมอเทวดาซุน อาการของเจ้าเก้า...”ซุนชิงไต้ขมวดคิ้ว “อาการของเขาร้ายแรงมากเพคะ!

ยาเทวดารักษาแผล?ดวงตาทั้งสองข้างของนางทอประกายขึ้นมา จับจ้องหลี่หลงหลิน รู้สึกเหลือจะเชื่ออยู่บ้าง “ท่านมีตำรับยานี้ด้วยหรือ? ครึ่งเดือนก็หายดีได้? จริงหรือเท็จ?”หลี่หลงหลินพูดยิ้มๆ “แน่นอนว่าเป็นเรื่องจริง! หากไม่ใช่เพราะข้าได้รับบาดเจ็บ เกือบลืมไปแล้ว! ยาชนิดนี้ สามารถพูดว่าเป็นยาวิเศษที่สามารถคืนชีพช่วยชีวิตกลับมาได้! ภายภาคหน้า ยามพวกเราออกรบกับชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ก็จะได้ใช้งาน!”ซุนชิงไต้ตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น เอ่ยออกมาอย่างแปลกใจ “ตกลงคือยาอะไรกันแน่?”หลี่หลงหลินหัวเราะ พูดว่า “สิ่งนี้ชื่อว่ายาสมุนไพรหยุนหนาน! ได้ยินมาว่าตำรับยานี้มาจากการปรับปรุงยารักษาบาดแผลของพวกจอมยุทธในยุทธภพ! สรุปว่า สิ่งนี้เป็นยาเทวดารักษาแผล ล้ำค่ามากนัก!”ถ้อยคำนี้พูดออกมาแล้ว กลับไม่ใช่พูดส่งเดชในยุคต่อมา ความมหัศจรรย์ของยาสมุนไพรหยุนหนาน ทุกคนต่างรู้กันอย่างถ้วนทั่วส่วนตำรับยา จนกระทั่งตอนนี้ยังเป็นความลับของประเทศ มีคนรู้เพียงไม่กี่คนหลี่หลงหลินย่อมไม่รู้ตำรับยาที่แท้จริงของยาสมุนไพรหยุนหนานแต่ ส่วนผสมหลักของยา หลี่หลงหลินกลับรู้ ฤทธิ์ของยาน่าจะมีฤทธิ์ยาสมุนไพรหยุนหนานแท้ๆ ราวห้าส่

เซียวเซวียนเช่อก้มหน้า อ่านเนื้อความภายในจดหมายอย่างละเอียดหลังผ่านไปนาน เซียวเซวียนเช่อก็พรูลมหายใจยาวเหยียดออกมาเฮือกหนึ่ง คิ้วที่ขมวดเข้าหากันคลายออก “สมเป็นอาจารย์! อุบายยอดเยี่ยมถึงเพียงนี้!”เซียวเซวียนเช่อรีบจุดเทียน เผาจดหมายจนเหลือเพียงขี้เถ้า ไปหาหลี่จือ “องค์ชายสี่ แผนของอาจารย์มาแล้ว!”หลี่จือชะงัก พูดอย่างกระตือรือร้น “แผนอะไร?”เซียวเซวียนเช่อเปล่งเสียงเครียด “องค์ชายเก้าถูกลอบสังหารอย่างกะทันหัน! อาจารย์คิดว่าเรื่องนี้มีความบังเอิญอยู่! น่ากลัวว่า ซูเฟิ่งหลิงมิใช่กำลังตามหามือสังหาร แต่กำลังตามหาธัญพืชที่หายไป!”อุบายทุกข์กายของหลี่หลงหลินนี้ยอดเยี่ยมเหนือชั้นแม้แต่เซียวเซวียนเช่อก็ถูกหลอกแต่ ผู้เชี่ยวชาญการเดินหมากกลับมองออกได้อย่างง่ายดายหลี่จือตกตะลึงพรึงเพริด “ซูเฟิ่งหลิงกำลังตามหาธัญพืช? เช่นนั้นไม่ช้าก็เร็วนางจะต้องมาหาที่พวกเราแน่! นี่จะดีได้อย่างไร?”เซียวเซวียนเช่อยิ้มเย็นทีหนึ่ง “ง่ายมาก! เวลาไม่คอยท่า ลำเลียงออกไปช่วงกลางคืนเถอะ”หลี่จือไม่เข้าใจ “แต่ เมืองหลวงถูกปิดไว้นี่! จะลำเลียงไปเยี่ยงไร?”เซียวเซวียนเช่อกระซิบเสียงค่อยข้างหูหลี่จือดวงตา