LOGINShare
บทที่ 764
Related chapters
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 765
ฮูหยินผู้เฒ่าซูเองก็สะอื้นเงียบๆ“คนสกุลซู จริงใจต่อข้าอย่างแท้จริง!”หลี่หลงหลินรู้สึกซาบซึ้งใจทว่า มีสองคนที่ไม่ร้องไห้หนึ่งคนคือซูเฟิ่งหลิงนางแทงเขาเองกับมือ รู้ว่าทั้งหมดเป็นเพียงการแสดง ย่อมร้องไห้ไม่ออกอีกคนกลับเป็นซุนชิงไต้อิงตามหลักการแล้ว ด้วยอุปนิสัยของซุนชิงไต้ สมควรร้องไห้เสียงดัง เสียใจมากถึงจะถูกทว่านางตรวจบาดแผลของหลี่หลงหลินแล้ว พบว่าแม้กระบี่แทงทะลุอก มองดูแล้วอาการสาหัสมากแต่กระบี่นี้บังเอิญมากเหลือเกิน หลีกเลี่ยงอวัยวะสำคัญภายในร่างกาย เป็นเพียงอาการบาดเจ็บของผิวหนังเท่านั้นซูเฟิ่งหลิงเองก็รู้ ไม่สามารถปิดบังซุนชิงไต้หมอเทวดาได้ ดังนั้นจึงเล่าให้นางฟัง ขอให้นางร่วมมือแสดงละครซุนชิงไต้คิดเพียงว่าน่าสนุก เดิมทีก็ไม่รู้เรื่องหลอกลวงเบื้องสูง ดังนั้นจึงรับปากอย่างอารมณ์ดี“ฝ่าบาท!”“พระองค์อย่าเสียพระทัยเกินไปนัก พระวรกายสำคัญยิ่ง!”“ยิ่งไปกว่านั้น องค์ชายเก้า ยังไม่ตาย...”เว่ยซวินประคองฮ่องเต้หวู่ ปาดน้ำตาอย่างสุดระงับฮ่องเต้หวู่ปาดน้ำตา สายตาตกลงบนตัวซุนชิงไต้ “หมอเทวดาซุน อาการของเจ้าเก้า...”ซุนชิงไต้ขมวดคิ้ว “อาการของเขาร้ายแรงมากเพคะ!
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 766
หลังฮ่องเต้หวู่ออกจากจวนสกุลซูขุนนางชนชั้นสูงไม่น้อย ได้ยินข่าวหลี่หลงหลินถูกลอบสังหาร ล้วนถือของขวัญมาเข้าเยี่ยมทว่าซูเฟิ่งหลิงอ้างว่าหลี่หลงหลินต้องพักรักษาตัว ไม่สะดวกพบแขก รับของขวัญไว้ ไม่พบใครทั้งสิ้น ล้อเล่นหรือไร!ใครรู้ว่าภายในขุนนางเหล่านี้ ล้วนมีความคิดเช่นไรหากคนอยู่เบื้องหลังแฝงตัวอยู่ในคนเหล่านี้ มองออกแล้วล่ะก็หลี่หลงหลินถูกแทงคราวนี้ ก็สูญเปล่าแล้ว!ซูเฟิ่งหลิงยุ่งตลอดช่วงเช้า นี่ถึงปฏิเสธและไล่ขุนนางเหล่านั้นไปได้ มายังห้องของหลี่หลงหลิน“เลิกแกล้งตายได้แล้ว!”ซูเฟิ่งหลิงเห็นหลี่หลงหลินนอนบนเตียง ก็โมโหขึ้นมา “ล้วนโทษความคิดพิเรนทร์นี้ของท่าน ทำให้ข้ายุ่งแทบตาย ท่านกลับนอนอู้งาน”หลี่หลงหลินลืมตา ขบฟันยิ้มเยาะ “ยังไม่ใช่ต้องโทษเจ้าอีกหรือ! ข้าให้เจ้าแทงก้นทีหนึ่ง เจ้ากลับดีแทงเข้าที่อก! หากบิดเบี้ยวไป เจ้าก็คือทำร้ายสามีตนเอง!”ซูเฟิ่งหลิงจับวิหคมังกรแห่งต้าเซี่ย บ่นพึมพำ “เช่นนั้นเหตุใดท่านไม่พูดตั้งแต่แรกเล่า! กระนั้น ตอนนี้ก็ยังไม่สาย! ข้าแทงก้นท่านอีกครั้งแล้วกัน!”ซุนชิงไต้บังเอิญยกน้ำร้อนเข้ามาพอดี มือสองข้างเท้าเอว คล้ายผู้ใหญ่คนหนึ่ง สั่งสอนว
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 767
ยาเทวดารักษาแผล?ดวงตาทั้งสองข้างของนางทอประกายขึ้นมา จับจ้องหลี่หลงหลิน รู้สึกเหลือจะเชื่ออยู่บ้าง “ท่านมีตำรับยานี้ด้วยหรือ? ครึ่งเดือนก็หายดีได้? จริงหรือเท็จ?”หลี่หลงหลินพูดยิ้มๆ “แน่นอนว่าเป็นเรื่องจริง! หากไม่ใช่เพราะข้าได้รับบาดเจ็บ เกือบลืมไปแล้ว! ยาชนิดนี้ สามารถพูดว่าเป็นยาวิเศษที่สามารถคืนชีพช่วยชีวิตกลับมาได้! ภายภาคหน้า ยามพวกเราออกรบกับชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ก็จะได้ใช้งาน!”ซุนชิงไต้ตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น เอ่ยออกมาอย่างแปลกใจ “ตกลงคือยาอะไรกันแน่?”หลี่หลงหลินหัวเราะ พูดว่า “สิ่งนี้ชื่อว่ายาสมุนไพรหยุนหนาน! ได้ยินมาว่าตำรับยานี้มาจากการปรับปรุงยารักษาบาดแผลของพวกจอมยุทธในยุทธภพ! สรุปว่า สิ่งนี้เป็นยาเทวดารักษาแผล ล้ำค่ามากนัก!”ถ้อยคำนี้พูดออกมาแล้ว กลับไม่ใช่พูดส่งเดชในยุคต่อมา ความมหัศจรรย์ของยาสมุนไพรหยุนหนาน ทุกคนต่างรู้กันอย่างถ้วนทั่วส่วนตำรับยา จนกระทั่งตอนนี้ยังเป็นความลับของประเทศ มีคนรู้เพียงไม่กี่คนหลี่หลงหลินย่อมไม่รู้ตำรับยาที่แท้จริงของยาสมุนไพรหยุนหนานแต่ ส่วนผสมหลักของยา หลี่หลงหลินกลับรู้ ฤทธิ์ของยาน่าจะมีฤทธิ์ยาสมุนไพรหยุนหนานแท้ๆ ราวห้าส่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 768
หลี่จือร้อนใจดุจไฟเผา ตนเองตัดสินใจไม่ถูก ทำได้เพียงตามเซียวเม่ยเอ๋อร์และเซียวเซวียนเช่อมาปรึกษาหลังเซียวเซวียนเช่อฟังจบ ขมวดคิ้วแน่น “พูดเช่นนี้แล้ว! เรื่องลอบสังหารหลี่หลงหลิน องค์ชายสี่ไม่ใช่คนบงการอยู่เบื้องหลังกระนั้น?”หลี่จือชะงัก มองเซียวเม่ยเอ๋อร์และเซียวเซวียนเช่ออย่างประหลาดใจ “ข้ายังคิดว่าเป็นพวกเจ้าเสียอีก?”เซียวเซวียนเช่อส่ายหน้า “ข้ากลับเคยคิด! แต่ จวนสกุลซูป้องกันอย่างเข้มงวด หลี่หลงหลินเองก็ระมัดระวังตัวมาก หาโอกาสไม่ได้มาโดยตลอด”หลี่จือเผยท่าทีคล้ายเห็นผี “ไม่ใช่ข้า อีกทั้งยังไม่ใช่ราชครูและองค์หญิง! นั่นจะเป็นใครกันเล่า?”เซียวเซวียนเช่อยิ้มเย็นทีหนึ่ง “พูดยากนัก! องค์ชายเก้ามีศัตรูมากเกินไป! อาจเป็นพวกองค์ชายหกที่เหลืออยู่ แต่ก็อาจเป็นองค์ชายสาม บ้างก็เป็นตู้เหวินยวน ชนิดที่ว่าอาจเป็นคนสนิทของฉินกุ้ยเฟยแม่ของท่าน...”“นอกจากนี้แล้ว ก็อาจเป็นพ่อค้าธัญพืช บางทีอาจเป็นจอมยุทธของยุทธภพ ได้ยินชื่อเสียงชั่วร้ายของหลี่ปี่เซียะ จึงวางแผนกำจัดทิ้ง!”เซียวเซวียนเช่อหยั่งเดาความเป็นไปได้ออกมามากมายเพียงอย่างเดียวที่เขาคิดไม่ถึง ก็คือหลี่หลงหลินลงมือทำร้ายตนเองเซี
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 769
เซียวเซวียนเช่อก้มหน้า อ่านเนื้อความภายในจดหมายอย่างละเอียดหลังผ่านไปนาน เซียวเซวียนเช่อก็พรูลมหายใจยาวเหยียดออกมาเฮือกหนึ่ง คิ้วที่ขมวดเข้าหากันคลายออก “สมเป็นอาจารย์! อุบายยอดเยี่ยมถึงเพียงนี้!”เซียวเซวียนเช่อรีบจุดเทียน เผาจดหมายจนเหลือเพียงขี้เถ้า ไปหาหลี่จือ “องค์ชายสี่ แผนของอาจารย์มาแล้ว!”หลี่จือชะงัก พูดอย่างกระตือรือร้น “แผนอะไร?”เซียวเซวียนเช่อเปล่งเสียงเครียด “องค์ชายเก้าถูกลอบสังหารอย่างกะทันหัน! อาจารย์คิดว่าเรื่องนี้มีความบังเอิญอยู่! น่ากลัวว่า ซูเฟิ่งหลิงมิใช่กำลังตามหามือสังหาร แต่กำลังตามหาธัญพืชที่หายไป!”อุบายทุกข์กายของหลี่หลงหลินนี้ยอดเยี่ยมเหนือชั้นแม้แต่เซียวเซวียนเช่อก็ถูกหลอกแต่ ผู้เชี่ยวชาญการเดินหมากกลับมองออกได้อย่างง่ายดายหลี่จือตกตะลึงพรึงเพริด “ซูเฟิ่งหลิงกำลังตามหาธัญพืช? เช่นนั้นไม่ช้าก็เร็วนางจะต้องมาหาที่พวกเราแน่! นี่จะดีได้อย่างไร?”เซียวเซวียนเช่อยิ้มเย็นทีหนึ่ง “ง่ายมาก! เวลาไม่คอยท่า ลำเลียงออกไปช่วงกลางคืนเถอะ”หลี่จือไม่เข้าใจ “แต่ เมืองหลวงถูกปิดไว้นี่! จะลำเลียงไปเยี่ยงไร?”เซียวเซวียนเช่อกระซิบเสียงค่อยข้างหูหลี่จือดวงตา
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 770
หลี่จือและเซียวเม่ยเอ๋อร์มาถึงห้องทรงพระอักษร คุกเข่าคารวะ “ลูก ถวายบังคมเสด็จพ่อ!”ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้ว “ลุกขึ้นเถอะ!”เขาปฏิบัติต่อหลี่จือ อย่างมีอคติมาโดยตลอดองค์หญิงชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือคนนี้ ฮ่องเต้หวู่ชอบไม่ลงเลยแม้แต่น้อยฮ่องเต้หวู่ตัดสินใจอย่างว่องไวเช่นนี้ ให้พวกเขาเข้าเฝ้า ก็เพราะมีแผนของตน“เจ้าสี่!”ฮ่องเต้หวู่ทอดสายตามองหลี่จือ เปล่งเสียงแผ่วเบา “เรื่องเจ้าเก้าถูกลอบสังหาร เจ้าได้ยินแล้วหรือไม่?”หลี่จือพยักหน้าเร็วรี่ “ทูลเสด็จพ่อ ลูกได้ยินแล้วพ่ะย่ะค่ะ”สีหน้าฮ่องเต้หวู่เข้มขึ้น ตวาดเสียงเฉียบ! “ได้ยิน? ทั้งๆ ที่เจ้าส่งมือสังหารไป ลอบสังหารเจ้าเก้า! อยู่ต่อหน้าเรา เจ้าเสแสร้งเลอะเลือนอะไร!”หลี่จือคิดไม่ถึงเลยว่าเพียงเอ่ยปากไม่เข้าหูคำเดียว เสด็จพ่อก็เปลี่ยนสีหน้าแล้ว ตกใจจนขาสองข้างอ่อนยวบ คุกเข่ากับพื้น เปล่งเสียงสั่นๆ “เสด็จพ่อ ไม่ใช่ลูกจริงๆ! ลูกไม่ได้ส่งมือสังหาร ไปลอบสังหารเจ้าเก้าจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ!”“ลูกถูกปรักปรำ!”สายตาฮ่องเต้หวู่ตกลงบนตัวเซียวเม่ยเอ๋อร์ ยิ้มเย็น “ไม่ใช่เจ้าสี่ เช่นนั้นก็เป็นเรื่องดีที่พวกเจ้าชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือทำแล้ว!”เซ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 771
“ท่านอาจารย์!”ในวันนี้ จางอี้ผู้มีหน้าที่การงานก้าวหน้า ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นรองผู้บัญชาการกองกำลังองครักษ์เสื้อแพร แต่ก็ยังไม่ลืมความเคารพอาจารย์ โดยเฉพาะซูเฟิ่งหลิงจางอี้ทั้งเคารพและเกรงกลัว รีบก้าวเข้าไปพร้อมคารวะอย่างนอบน้อมซูเฟิ่งหลิงพยักหน้าเล็กน้อย “วันนี้มีใครที่ดูน่าสงสัย เข้าออกเมืองหลวงบ้างหรือไม่?”จางอี้ตอบ “ศิษย์ได้ทำการตรวจตราอย่างเข้มงวด แต่ไม่พบผู้ใดน่าสงสัยเลยขอรับ! เพียงแต่ว่า...มีคนจากชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือจำนวนไม่น้อย ซึ่งได้รับราชโองการจากฝ่าบาท เพิ่งออกจากเมืองหลวงไปหมาดๆ! พวกเขาใช้รถม้าหลายคัน ข้าเองก็ไม่รู้ว่าพวกเขาทำอะไร แต่ดูแล้วช่างแปลกนัก”ซูเฟิ่งหลิงถึงกับตกใจ “เจ้าว่าอะไรนะ? คนของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือขับรถม้ามากมายออกจากเมืองหลวงอย่างนั้นหรือ? แล้วเจ้าตรวจดูรถม้าเหล่านั้นหรือไม่?”จางอี้ถอนหายใจด้วยความจนใจ “พวกเขามีราชโองการของฝ่าบาท อีกทั้งเป็นทูต ข้าเป็นแค่รองผู้บัญชาการกองกำลังองครักษ์เสื้อแพร จะกล้าเข้าไปตรวจค้นได้อย่างไร? อีกอย่าง ข้าก็ได้ไปขอคำสั่งจากเว่ยกงกงแล้ว เขาบอกว่าให้ปล่อยผ่านไป!”สีหน้าของซูเฟิ่งหลิงเปลี่ยนไปอย่างมาก นา
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 772
บาดแผลของหลี่หลงหลินปวดแปลบขึ้นมา ทำให้เขากลับมาสงบและมีสติอีกครั้ง“จางอี้!”หลังจากเงียบคิดอยู่ครู่หนึ่ง หลี่หลงหลินจึงเอ่ยขึ้นมา “เจ้าบรรยายสถานการณ์ตอนที่เหยลวี่เกอออกจากเมืองให้ข้าฟังให้ละเอียดที่สุดเท่าที่จะทำได้...”จางอี้รู้สึกแปลกใจไม่น้อยองค์ชายเก้าไม่ใช่กำลังเป็นห่วงซูเฟิ่งหลิงอยู่หรือ? แล้วเหตุใดถึงกลับมาถามเรื่องตอนที่เหยลวี่เกอออกจากเมืองแทน?อย่างไรก็ตาม เขายังคงบรรยายทุกอย่างตามความจริงโดยละเอียดให้หลี่หลงหลินฟังดวงตาของหลี่หลงหลินเป็นประกายวูบหนึ่ง “เจ้าหมายความว่า... ตอนที่เหยลวี่เกอออกจากเมือง เขาทำตัวโอ้อวดใหญ่โต เดินขบวนอย่างไม่เกรงกลัวใคร แถมยังทำท่าทางเหมือนอยากให้ทุกคนรู้หรือ?”จางอี้พยักหน้ารัวๆ พลางเอ่ยด้วยความโกรธ “ใช่ขอรับ! ไอ้พวกเผ่าหมานนั่น หยิ่งผยองอะไรนักหนา!”หลี่หลงหลินยิ้ม “ไม่เลว! วันใดที่ข้ากรีธาทัพนับหมื่นบุกไปเหยียบท้องพระโรงของฮ่องเต้ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ข้าจะทำให้พวกเขาร้องไห้จนไม่มีน้ำตาให้ไหล!”ความจริงแล้ว เมื่อครู่หลี่หลงหลินเองก็รู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยต่อให้ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือมีราชโองการจากฝ่าบาทที่อนุญาตให้ออก
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1080
ฉินฮั่นหยางครุ่นคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่สุดท้ายก็ไม่กล้าตอบเสิ่นชิงโจวล่วงรู้ความลับของเขามากเกินไปหากเรื่องพวกนั้นถูกเปิดโปง ต่อให้ถูกประหารสิบครั้งก็ยังไม่พอ!แม้ว่าหลี่หลงหลินจะรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ ว่าจะลืมเรื่องในอดีตและค้ำจุนให้เขารุ่งเรืองมั่งคั่งต่อไปแต่หากอีกฝ่ายเปลี่ยนใจขึ้นมาล่ะ?ฉินฮั่นหยางไม่กล้าเสี่ยงเขาหวังว่าหลี่หลงหลินจะยื่นข้อเสนอที่จริงใจมากกว่านี้ทว่าหลี่หลงหลินไม่ได้เสียเวลาพูดจาให้มากความ เขาหันไปเดินเข้าหาบรรดาบัณฑิตทรงคุณวุฒิคนอื่นๆ แทน ชัดเจนว่าต้องการดึงพวกเขาเข้าพวก“แย่แล้ว! แย่แล้ว!”เมื่อเห็นดังนั้น สีหน้าของฉินฮั่นหยางก็เปลี่ยนไปทันทีในหมู่บัณฑิตทรงคุณวุฒิเหล่านี้ หากมีแม้แต่คนเดียวที่ใจอ่อน ยอมรับหลี่หลงหลินเป็นอาจารย์ และเข้าสู่สำนักปรัชญาแห่งจิตใจนั่นหมายความว่า เสิ่นชิงโจวแพ้แล้ว!หากหลี่หลงหลินสามารถนั่งมั่นในตำแหน่งนักปราชญ์คนใหม่แห่งสำนักปรัชญาแห่งจิตใจได้ตนเองเป็นเพียงบัณฑิตทรงคุณวุฒิ จะเอาอะไรไปเทียบกับนักปราชญ์ได้?ถึงตอนนั้น จะมีจุดจบที่ดีได้อย่างไร!ฉินฮั่นหยางอาจมั่นใจว่าตนเองจะไม่หวั่นไหว แต่เขาไม่อาจมั่นใจได้ว่านักปราช
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1079
เสิ่นชิงโจวเองก็คาดไม่ถึงว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้ มุมปากกระตุกเล็กน้อยช่างเป็นพวกชาวบ้านโง่เขลาเสียจริงพวกเจ้าแม้แต่แนวคิดของปรัชญาแห่งจิตใจก็ยังไม่เข้าใจแท้ๆ แต่กลับยอมคารวะหลี่หลงหลินเป็นอาจารย์อย่างง่ายดาย?ต่อให้หลี่หลงหลินหลอกขายพวกเจ้า พวกเจ้าก็คงยังช่วยเขานับเงินให้ด้วยซ้ำ!แต่พูดก็พูดเถอะหลี่หลงหลินใช้วิธีอะไรกันแน่ ถึงสามารถซื้อใจชาวบ้านได้มากมายถึงเพียงนี้?ช่างน่าทึ่งนัก!หลี่หลงหลินมองเสิ่นชิงโจวด้วยรอยยิ้มสงบ “ท่านราชครู เท่านี้พอหรือไม่?”เสิ่นชิงโจวยังคงไม่ยอมรับ “ข้าบอกไปแล้วว่าพวกเขาเป็นเพียงกลุ่มคนไร้ระเบียบ ส่วนใหญ่ไม่รู้หนังสือเสียด้วยซ้ำ!”หลี่หลงหลินเอ่ยอย่างไม่รีบร้อน “ที่ท่านหมายถึงคือ มีแต่ผู้มีความรู้เท่านั้นที่คารวะข้าเป็นอาจารย์ ท่านจึงจะยอมรับงั้นหรือ?”เสิ่นชิงโจวพยักหน้า “แน่นอนอยู่แล้ว!”หลี่หลงหลินยกมือขึ้น ชี้ไปยังบัณฑิตทรงคุณวุฒิเหล่านี้สิบคนที่อยู่ด้านหลังเสิ่นชิงโจว “แล้วพวกเขาล่ะ? หากบัณฑิตทรงคุณวุฒิเหล่านี้ยินดีคารวะข้าเป็นอาจารย์ ท่านจะยังกล้าหาข้อแก้ตัวอีกหรือไม่?”เสิ่นชิงโจวถึงกับตะลึงงันให้บัณฑิตทรงคุณวุฒิเหล่านั้นคารวะหลี่หลงห
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1078
ฮ่องเต้หวู่เผยสีหน้าลำบากใจเสิ่นชิงโจวกล่าวความจริงต่อให้ปรัชญาแห่งจิตใจล้ำเลิศเพียงใด ก็ต้องมีผู้สืบทอดจึงจะเกิดผลศิษย์ของนักปราชญ์มีมากถึงสามพันคน ในจำนวนนั้นมีผู้ทรงปัญญาเจ็ดสิบสองคนศิษย์เอกอย่างเหยียนหุย ก็มีเค้าลางของนักปราชญ์เช่นกันแต่หลี่หลงหลินเพิ่งก่อตั้งปรัชญาแห่งจิตใจขึ้นมาใหม่ กระทั่งศิษย์สักคนก็ยังไม่มีแล้วจะให้เราสถาปนาเขาเป็นนักปราชญ์ได้อย่างไร?หากเป็นคนแปลกหน้าก็แล้วไปเถิดแต่เขาดันเป็นบุตรของตนหากเรื่องนี้แพร่ออกไป ผู้คนทั้งใต้หล้าย่อมกล่าวหาว่าเราลำเอียงเข้าข้างเขานักปราชญ์เช่นนี้ ใครจะยอมรับกัน?หลี่หลงหลินเผยรอยยิ้มบาง “ใครบอกว่าข้าไม่มีศิษย์?”ทันทีที่คำพูดจบลงจากกลุ่มชาวบ้านก็มีคนก้าวออกมาเป็นกลุ่มพวกเขาสวมอาภรณ์บัณฑิต ศีรษะสวมหมวกสี่เหลี่ยม ดูเป็นบัณฑิตโดยแท้คนที่เดินนำหน้า ฮ่องเต้หวู่จำได้ดีเขาคือจอหงวนหนิงชิงโหวส่วนบัณฑิตที่เหลือ แม้ฮ่องเต้หวู่จะไม่รู้จัก แต่เพียงเห็นสีหน้าท่าทางอันหยิ่งยโส ก็เข้าใจได้ทันทีพวกเขาย่อมเป็นบัณฑิตหยิ่งยโสที่ติดตามหนิงชิงโหวมาแน่นอนบัณฑิตเหล่านี้เข้าร่วมกับเขาทิศประจิม ทั้งยังสั่งสอนอบรมผู้คน ทำหน้
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1077
เช่นนั้นมิสู้ให้ข้าดำเนินการก่อน แต่งตั้งนักปราชญ์ขึ้นมาก่อนหนึ่งคนหากนักปราชญ์ต้องได้รับการแต่งตั้งจากฮ่องเต้ เช่นนั้นบัณฑิตทรงคุณวุฒิทั้งหลายก็ต้องได้รับการแต่งตั้งจากอำนาจของฮ่องเต้จึงจะมีผลเดิมที สำนักปราชญ์อยู่เหนือการควบคุมของราชสำนัก มีระบบเป็นของตนเองหากทำเช่นนี้แล้วบัณฑิตทรงคุณวุฒิและนักปราชญ์ของสำนักปราชญ์จะต้องได้รับการแต่งตั้งจากราชสำนัก ไม่เท่ากับว่าสามารถควบคุมได้อย่างง่ายดายหรือ?พวกเขาจะคิดก่อคลื่นลม ปั่นป่วนในเงามืดอีกต่อไปคงเป็นไปไม่ได้แล้วแน่นอนว่าการแต่งตั้งนักปราชญ์ ไม่ใช่ว่าจะกระทำได้ตามอำเภอใจความสามารถเป็นเรื่องรอง ที่สำคัญที่สุดคือฐานะหากฮ่องเต้หวู่แต่งตั้งนักปราชญ์ขึ้นมาเพียงคนเดียว บุคคลผู้นั้นย่อมได้รับชื่อเสียงเกียรติคุณอันสูงส่งจากประชาชนหากบุคคลผู้นี้คิดไม่ซื่อ วางแผนก่อกบฏถ้าเป็นอย่างนั้นจริง บ้านเมืองจะต้องลุกเป็นไฟอย่างแน่นอน!อย่างไรก็ตาม ปัญหาเหล่านี้ไม่มีอยู่จริงสำหรับหลี่หลงหลินเขาเป็นองค์ชายรัชทายาทอยู่แล้ว ยังไงก็ต้องขึ้นครองราชย์ในสักวัน ไม่มีเหตุผลที่จะก่อกบฏการแต่งตั้งหลี่หลงหลินเป็นนักปราชญ์ ไม่เพียงแต่จะสามารถกดขี่ส
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1076
“ดี...”ฮ่องเต้หวู่กลั้นความคิดอยู่นาน กว่าจะเปล่งเสียงออกมาได้เพียงคำเดียว แต่เมื่อนึกว่ามันดูจืดชืดเกินไป จึงเสริมขึ้นอีกว่า “ดีมาก!”หลี่หลงหลินรู้สึกพูดไม่ออกในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมเสิ่นชิงโจวถึงต้องการยุยงให้ฮ่องเต้หวู่ก่อกบฏบิดาไร้ประโยชน์ของตนผู้นั้น ไม่เพียงแค่ละเลยด้านการปกครองด้วยวัฒนธรรมเท่านั้นเห็นได้ชัดว่าเขาไม่เข้าใจหลักขงจื๊อแม้แต่น้อย แถมยังอ่านปรัชญาแห่งจิตใจไม่ออกเลยด้วยซ้ำ ถึงขนาดไม่รู้จะกล่าวคำชมเชยอย่างไร กลัวว่าเอ่ยออกไปมากกว่านี้จะเผลอทำให้ตัวเองโป๊ะแตกอย่างไรก็ตาม ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นตัวเขาก็ไม่ต่างกันโทษฐานที่ตัวเองไม่มีวัฒนธรรม อาศัยแต่การลอกเลียนแบบปรัชญาแห่งจิตใจของปราชญ์หวังหยางหมิงนั้น ลึกซึ้งอย่างแท้จริงหลี่หลงหลินใช้เวลาสามวัน คัดลอกปรัชญาแห่งจิตใจฉบับดั้งเดิมตามความทรงจำ อันที่จริง เขาก็แค่เข้าใจหลักการใหญ่ๆ อย่าง “รู้แล้วลงมือทำ” “ศึกษาสิ่งต่างๆ เพื่อเข้าถึงความรู้” “มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม”ส่วนที่ลึกซึ้งกว่านั้น หลี่หลงหลินก็ไม่ค่อยเข้าใจ ต้องอาศัยให้เหล่าศิษย์ไปอ่านปรัชญาแห่งจิตใจและเข้าใจด้วยตัวเองจะบรรลุสู่ความเป็นปราชญ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1075
หลี่หลงหลินส่ายหัวเบาๆ “ท่านผิดแล้ว! ในใจของทุกคนล้วนมีสำนึกดี! หากรู้แล้วลงมือทำ มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม ทุกคนก็สามารถบรรลุสู่ความเป็นปราชญ์ สร้างความรุ่งเรืองให้กับหลักขงจื๊อไปหมื่นชั่วอายุคน!”รู้แล้วลงมือทำ มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม?ร่างกายของเสิ่นชิงโจวสั่นสะท้าน สีหน้าปรากฏความไม่อยากเชื่อท้ายที่สุด เขาก็เป็นปราชญ์ผู้รอบรู้ตำรา ถึงแม้เพราะความเห็นแก่ตัวจะทำให้เขาเดินออกนอกเส้นทางแต่ความรู้ของเขาก็ยังคงเป็นของจริงแน่นอนว่าเมื่อหลี่หลงหลินกล่าวคำว่า “รู้แล้วลงมือทำ มุ่งสู่จิตสำนึกแห่งคุณธรรม” ทั้งเจ็ดคำออกมา เสิ่นชิงโจวก็เข้าใจได้ทันทีว่านี่คือวิถีแห่งปราชญ์!“น่าเสียดาย...”“หากข้ายังหนุ่มกว่านี้สักหลายสิบปี บางทีก็อาจเห็นด้วยกับปรัชญาแห่งจิตใจ และเดินบนวิถีแห่งปราชญ์นี้”“แต่ข้าแก่ชราแล้ว ไม่อาจหวนกลับได้!”“ทำได้เพียงสู้จนถึงที่สุด!”เสิ่นชิงโจวส่ายหัว มองไปที่หลี่หลงหลิน “พูดไปก็ไร้ประโยชน์! ข้าจะไม่โต้เถียงกับท่านด้วยวาจา! นำงานเขียนของท่านมาให้ข้าดูเสียก่อน แล้วค่อยว่ากัน!”หลี่หลงหลินส่ายหัว ปฏิเสธโดยตรง “ท่านไม่คู่ควร!”เสิ่นชิงโจวโกรธจนอับอาย หน้าแดงก่ำ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1074
คำพูดของหลี่หลงหลินประโยคนี้ เปรียบเสมือนเสียงระฆังยามเช้า และกลองยามเย็น ทำให้ผู้คนตื่นตระหนกและฉุกคิดสำนักปราชญ์ของพวกเจ้า ไม่ต้องการผูกขาดการสอบขุนนาง สร้างตระกูลขุนนาง ก่อตั้งชนชั้น เพื่อแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตน และผลประโยชน์แก่ลูกหลานในภายภาคหน้าของพวกเจ้าหรือ?ปรัชญาแห่งจิตใจ คือการทำลายความอยุติธรรมในโลก!ทุกคนดุจดั่งมังกร ทุกคนบรรลุเป็นนักปราชญ์!บนลานหยกขาว เงียบสงัดไร้เสียงแม้แต่นกกามีเพียงความตื่นตะลึง!แม้แต่ฮ่องเต้หวู่ยังตกตะลึงจนร่างมังกรสั่นสะท้านทุกคนดุจดั่งมังกร ทุกคนบรรลุความเป็นนักปราชญ์!นี่ช่างเป็นปณิธานอันยิ่งใหญ่เพียงใด!หากสามารถทำให้เป็นจริงได้ โลกมนุษย์จะรุ่งเรืองเพียงใดกัน!ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ ไม่มีค่าอะไรเลย!ทุกที่ที่กองทัพพยัคฆ์ต้าเซี่ยย่างกรายไป หากพวกหมานอี๋กล้าขัดขืน ย่อมถูกบดขยี้จนแหลกเป็นผุยผง!ในห้วงความคิดของฮ่องเต้หวู่ ภาพตนเองในเกราะทองอันทรงอำนาจดุดัน ปรากฏขึ้นแจ่มชัด นำทัพทหารต้าเซี่ยนับหมื่นที่สวมเกราะถืออาวุธคมกล้า ออกรบแผ่ขยายอำนาจไปทั่วทุกสารทิศเพียงแค่จินตนาการถึงภาพนั้น ดวงตาของฮ่องเต้หวู่ก็เปล่งประกาย เลือดลมเดือดพล่
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1073
รากฐานของขงจื๊อ ก็คือสี่ตำราห้าคัมภีร์และคำสอนของนักปราชญ์สี่ตำราห้าคัมภีร์ มีเนื้อหามากมายเพียงใด?แม้แต่ทงเซิงผู้เฉลียวฉลาด ยังสามารถท่องจำได้อย่างคล่องแคล่วยิ่งไม่ต้องพูดถึงบัณฑิตอัจฉริยะมากมายแห่งต้าเซี่ยในตลอดพันปีที่ผ่านมา ต่างก็อุทิศตนศึกษาและขบคิดอย่างลึกซึ้งในสี่ตำราห้าคัมภีร์พูดได้ว่าแนวทางแห่งขงจื๊อ เปรียบเสมือนเส้นทางโคลนที่ถูกเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยผู้คนมากมายการจะสร้างความแปลกใหม่ บุกเบิกแนวคิดใหม่ หรือเขียนตำราใหม่ บนเส้นทางที่ถูกเหยียบย่ำจนเลอะเทอะนี้ หาใช่เรื่องง่ายดายไม่?หากมีผู้ใดสามารถทำได้จริงเช่นนั้น สมญานักปราชญ์ ก็คู่ควรกับเขาอย่างแท้จริง!เพียงแต่เสิ่นชิงโจวรู้ดีว่า ตนไม่มีความสามารถนั้นหลี่หลงหลิน แม้จะเคยศึกษาตำราของนักปราชญ์มาหลายปี แต่ก็ยิ่งไม่มีความสามารถทำเช่นนั้นได้“เขียนตำราบุกเบิกแนวคิดใหม่...”“ข้ากลับมีอยู่จริงๆ!”ภายใต้สายตานับไม่ถ้วน หลี่หลงหลินไม่รีบร้อนหรือลนลานแม้แต่น้อย เขาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาจากอกเสื้อ พลางกล่าวว่า “วันนี้ข้าจะประกาศแนวคิดใหม่ ตั้งชื่อว่า... ปรัชญาแห่งจิตใจ!”ฉากนี้ทำให้ผู้คนมากมายถึงกับตะลึงงั
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1072
นักปราชญ์ใหม่แห่งสำนักปราชญ์?คำคำนี้ดังราวกับสายฟ้าฟาด ก้องกังวานในหูของทุกคนอะไรกัน?ข้าคงไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม!เมื่อครู่รัชทายาทเพิ่งบอกว่าตนเองเป็นนักปราชญ์ใหม่แห่งสำนักปราชญ์?นักปราชญ์ใหม่ก็คือนักปราชญ์คนใหม่!รัชทายาทหมายความว่า ตนเองสามารถเทียบได้กับนักปราชญ์อันดับสอง ซึ่งก็หมายความว่า เขาเป็นนักปราชญ์อันดับสามของสำนักปราชญ์ในรอบพันปีหรือ?นี่ นี่ นี่...นี่มันเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!เหลือเชื่อยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ขึ้นจากทางทิศตะวันตกเสียอีก!“ฮ่าฮ่าฮ่า...”เสิ่นชิงโจวชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นกุมท้องหัวเราะจนตัวงอเหล่าขุนนางฝ่ายบุ๋นและบัณฑิตทั้งหลาย ต่างก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังกึกก้องไปทั่วห้องโถง“รัชทายาท ท่านเสียสติไปแล้วหรือ?”“นักปราชญ์คนใหม่แห่งสำนักปราชญ์? ท่านหมายความว่า ท่านคือปราชญ์ของสำนักปราชญ์อย่างนั้นหรือ?”“ฮ่าฮ่าฮ่า! องค์ชายเสเพลผู้ไร้ความรู้ความสามารถเช่นท่าน กล้าประกาศตนเป็นนักปราชญ์ ช่างน่าขันเสียจริง!”“ถ้าท่านเป็นนักปราชญ์ เช่นนั้นคนทั้งโลกก็คงเป็นปราชญ์กันหมดแล้ว!”ซูเฟิ่งหลิงถึงกับอึ้ง ใบหน้างดงามแฝงความตกตะลึง ดวงตาหงส์จับจ้องไปที่หลี่หลงหลิน ริมฝ
