บททั้งหมดของ เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง: บทที่ 451 - บทที่ 460

“หรือว่า....ก็สัญญาแล้วนี่?” ถึงแม้ว่าหานเซวี่ยอิ๋งจะไม่อยากเห็นฮีโร่ของตน จึงก้มหัวไปทางตระกูลฉิน แต่นอกจากนี้แล้ว ตอนนี้ยังมรวืธีอะไรอีก?หลินหยางสู้ได้จนถึงตอนนี้ ก็เกินความคาดหมายของเธอไปแล้ว เขาเอาชนะจ้าวเจี้ยนชิงได้ อย่างนั้นปรมาจารย์เสวียนจะเอาชนะไม่ได้เชียวหรือ? ท้ายที่สุดแล้วหลินหยางก็เป็นเพียงแค่มนุษย์เท่านั้น ไม่ใช่เทพ! สถานการณ์รบดำเนินมาจนถึงตอนนี้ ที่แปรเปลี่ยนเป็นโศกนาฏกรรมตั้งแต่ต้นจนจบ แม้ว่าจะแข็งแกร่งอย่างหลินหยาง ก็ยืนหยัดที่จะปกป้องศักดิ์ศรีของตน แต่ท้ายที่สุดแล้ว หรือว่าจะต้องพึ่งใบบุญจากคนชั้นสูง!ในใจของมู่หรงหว่านเอ๋อร์ มู่หรงยิ่น เหยียนหรูอวี้และตนอื่น ๆ ที่อยู่นอกการถ่ายทอดสด แม้ว่าจะเสียดายและไม่พอใจกับผลลัพธ์ แต่ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกออกมา หลินหยางสู้ได้จนถึงตอนนี้ ก็น่าเหลือเชื่อแล้ว ตอนนี้การฝากเนื้อฝากตัวกับตระกูลฉิน คือผลลัพธ์ที่ดีที่สุด การเป็นแขกของตระกูลฉิน อาจหมายความว่าต้องยอมจำนน และรับคำสั่งจากผู้อื่น แต่อย่างน้อยก็ยังอยู่รอดได้!แต่ ณ เวลานี้ ในสายตาของความตึงเครียดเหล่านั้น ทั่วทั้งร่างกายของหลินหยางอาบไปด้วยเลือด ราวกับปีศา

และฉากที่น่าอับอายนี้ ก็ถูกถ่ายทอดผ่านการถ่ายทอดสด ทั้งหมดได้ถูกถ่ายทอดออกไปแล้ว! “คุณหลินส่งคนให้ไปบอกความลับแก่ตระกูลหลูแล้ว? นี่ไม่ใช่กลยุทธ์ถอนฟืนใต้กระทะที่จะถูกบันทึกไว้ในการสู้รบเหรอ?” เหล่าแฟนคลับบนชายฝั่งต่างก็เดาเรื่องราวทั้งหมดด้วยการคุยกันประปราย เดากันอย่างไม่หยุดหย่อนถึงเรื่องราวทั้งหมดของเรื่องนี้ เรื่องของอดีตภรรยาของหลูอ้าวตง ที่ตระกูลหลูได้รับรู้ความจริงแล้ว! และตระกูลใหญ่ที่มีกฎเกณฑ์อันเข้มงวดอย่างตระกูลหลูนั้น จะปฏิบัติต่อลูกเขยขี้โกหกอย่างหลูอ้าวตงอย่างไร?เมื่อคิดถึงเรื่องเหล่านี้ ทุกคนต่างก็ตื่นตะลึงขึ้นมาทันใด มองหน้ากันเลิ่กลั่ก ตะลึงไปทั้งหัวใจ ล้วนตกใจกับตกใจกับทักษะเวทมนตร์ของหลินหยาง “พูดอย่างนี้.....เหมือนว่าไอดอลกำลังจะถอนตัวแล้วเหรอ?” หานเซวี่ยอิ๋งตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็ตอบสนองด้วยความเซอร์ไพรซ์ หลูอ้าวตงน่ะแค่ตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลย แล้วจะเอาเวลาไหนมาหารังควานหลินหยาง! เฉียวจิ่นเอ๋อร์กล่าวออกมาพร้อมดวงตาที่เต็มไปด้วยเลื่อมใสศรัทธา “จะเหมือนถอนตัวได้อะไรกัน ยังไงก็ถอนตัวได้อยู่แล้ว! คุณหลินหยางเก่งมากเลย ที่ทำให้หลูอ้าวตงเซไม่เป็นท่า

“คนหนุ่มอย่าหยิ่งไปนักเลย! คุณก็แค่มีชีวิตอยู่เพียงชั่วคราวเท่านั้นแหละ ทุก ๆ วันหลังจากวันนี้ของคุณ จะเป็นชีวิตที่ถูกไล่ฆ่า!” ฉินเจิ้งคุนกระตุ้นเจตนาฆ่าต่อหลินหยาง ต่อศักยภาพอันยิ่งใหญ่อย่างนี้ และอัจฉริยะที่มีความแค้น ทางเลือกที่ดีที่สุด ถูกเค้นคอฆ่าในเปลแห่งอารยธรรมจีน!แต่ตระกูลหลินและตระกูลหลู โดยธรรมชาติแล้วจะแข็งแกร่งเช่นนี้ เพราะท้ายที่สุดหลานหยางก็เป็นอัจฉริยะ!เมื่อคำพูดนี้ถูกเปล่งออกมา เหล่าแฟนคลับที่เพิ่งทำการฉลองกันอยู่ ส่งเสียงเชียร์ออกมาล้วนถูกขัดจังหวะ มู่หรงยิ่น มู่หรงหว่านเอ๋อร์ เหยียนหรูอวี้และคนอื่น ๆ ที่กำลังดูไลฟ์อยู่นั้น หัวใจกลับถูกปกคลุมด้วยหมอก ฉินเจิ้งคุนพูดอย่างไม่มีที่ผิด ดูเหมือนว่าหลินหยางจะก้าวข้ามสถานการณ์นี้ได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น แต่เพียงแค่เริ่มต้นนี้ การเอาคืนของตระกูลฉินและตระกูลหลู ก็เจ็บแปล๊บที่หัวใจขึ้นมา! ในวันต่อต่อมา หลินหยางจะมีชีวิตที่ไม่ปลอดภัยต่อไป “งั้นพวกคุณก็รีบลงมือซะสิถึงจะดี ไม่อย่างงั้นก็ให้เวลาผม ผมจะทำให้พวกคุณคุกเข่าขอร้องผม” หลินหยางเปล่งวาจาดูถูกออกมา เขาอยู่ต่อหน้าหลูอ้าวตงกับฉินเจิ้งคุนทั้งสองคน ด้วยท่าทีเอ

เมืองคับแคบอย่างเมืองลั่ว ทั้งยังเป็นเมืองชนชั้นล่าง ทำไมถึงซ่อนปรมาจารย์เสวียนระดับเก้าคนนี้ไว้ได้? ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย!แล้วในที่สุดหลินหยางหาผู้สนับสนุนที่มีทักษะระดับสูงเช่นนี้ได้อย่างไร? หรือว่าเจ้าเด็กนี่จะถูกปรมาจารย์เสวียนท่านนี้เลี้ยงดูมา? เขาประหลาดใจอย่างไม่ลดละ และเมื่อเหยาจงเห็นเข้ากับสิ่งนี้ นอกจากจะตื่นตระหนกแล้ว ก็เพิ่งตระหนักได้ว่าครั้งที่แล้วก็เพิ่งรอดชีวิตมาจากเงื้อมมือของลั่วหงอวี๋ นับว่าโชคดีอย่างมาก หากว่าในตอนนั้นเข้าไปช้ากว่านี้อีกหน่อย เกรงว่าหัวกับตัวคงจะแยกกันอยู่คนละทิศละทาง เมื่อทุกคนถูกปรามให้อยู่ในสถานการณ์ที่สงบลง ลั่วหงอวี๋จึงอ้าปากพูดออกมาเบา ๆ “นับจากวันนี้เป็นต้นไป ใครที่อยู่เหนือระดับปรมาจารย์ ไม่อนุญาตให้เข้ามาในเมืองลั่วเพื่อทำให้หลินหยางลำบากใจอีก” “หากว่ามีผู้ใดฝ่าฝืนจะฆ่าอย่างไร้ความปรานี” แม้ว่าเสียงของเธอจะแผ่วเบา แต่ก็ราวกับว่าได้ตั้งกฎไว้แล้ว ไม่ว่าใครก็ไม่อาจเพิกเฉยได้ ไม่เช่นนั้นจะต้องตาย!”หลูอ้าวตงที่โกรธอย่างไม่ลดละ “ขี้โม้อยู่ได้ไร้ยางอาย! เธอกล้าออกคำสั่งต่อผมจากสี่มหาตระกูลงั้นเหรอ!” “แกคิดว่าแกเป็นใคร!”ฉินเจ

“ตระกูลหลูอันมีเกียรติของฉัน จะเบี้ยวได้ไง! แกไม่ต้องเองฉันไม่เปรียบกับแก ฉันไม่ใช่คนคดโกงอย่างแก” หลูอ้าวตงสูดลมหายใจลึก เพื่อทำให้ตัวเองใจเย็นลงหน่อย “นี่คือบัตรเครดิตเสริมสีดำของฉัน มีโควตาอยู่ห้าร้อยล้าน....” “คุณเอาของพวกนี้ให้ขอทาน? สิ่งที่ผมต้องการคือวัตถุดิบยา ห่อสิ่วโอวห้าร้อยปี โสมอย่างน้อยสองคันรถ! หลินหยางเย่อหยิ่งอย่างมาก “นี่แกเอาเปรียบฉันเหรอ! วัตถุดิบทำยาสองคันรถ ต่อให้แกมีสักสิบชีวิตก็ชดใช้ไม่หมด!” หลูอ้าวตงโกรธจัด วัตถุดิบยาสองร้อยปีค่อยหาง่ายหน่อย แต่วัตถุดิบยาที่อายุถึงห้าร้อยปีนั้น สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสมบัติที่หาได้ยาก วัตถุดิบยาห้าร้อยปี สำหรับปรมาจารย์ระดับเทวราชแล้วถือว่าเป็นสิ่งที่หวงแหน แล้วจะให้หลินหยางได้อย่างไร! ทุกคนที่กำลังรับชมการถ่ายทอดสด เมื่อได้ยินคำร้องขอของหลินหยางแล้ว ก็ได้แต่สูดลมหายใจเย็น ๆ เข้าไป หลินหยางเรียกราคาเป็นจำนวนมาก ทั้งปากทั้งกระเพาะใหญ่ไปหมดแล้ว “คุณกล้าเรียกตัวเองว่าตระกูลขุนนาง งั้นก็เป็นเพียงการดูหมิ่นสองคำเท่านั้น....” หลินหยางดูถูก ในบันทึกของปรมาจารย์เทพโอสถ วัตถุดิบยาอายุห้าร้อยปีที่อยู่ในมือตระกูลขุนนางไม่ต